Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Dragons Return

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden:

Een glimlach sierde mijn lippen, voor kort, als ze zei dat ze graag wilde gaan slapen. Terwijl ze daarnet nog wat had geslapen, maar ik geloofde het ook wel dat ze op was na wat er gebeurd was. Als zij dan was gaan liggen. Wachtte ik even. Dan stond ik op en legde de deken, die zij mij had gegeven, over haar heen. Nog even keek ik naar haar, maar dan ga ik zitten en sloot even mijn ogen. Haalde diep adem en begon het schild wat extra te beschermen, met de paarden er bij.
Dat gedaan, opende ik mijn ogen en voelde de vermoeidheid nu echt over mij heen gaan. Idda lag, hopelijk, goed de slapen en ik trok maar mijn shirt uit, die ik dan toch nog uitkneep, en neer legde bij het vuur. Mijn broek was al bijna droog, dus dat kon wel. Alleen nu ik mijn shirt uit had, was er wel een flinke litteken op mijn rug zichtbaar geworden.
Dat was gebeurd bij één van de oorlogen die er nog waren voordat het echt rustig was geworden. Kort bewoog ik mijn schouders even om die te ontspannen en zo ook het litteken. Met mijn rug ging ik naar het vuur zitten zodat dat warm kon worden.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Al snel opende ik mijn ogen weer toen ik beweging om me heen voelde. Daarna deed ik ze weer wat dicht zodat Jay niet kon zien dat ik wakker was. Ik volgde met wat hij deed en merkte al snel het litteken op mijn rug op. Dat was ook zeker moeilijk te missen. Ik probeerde me in te houden er niet naar te vragen, want niemand vond het fijn om over littekens te praten. Erg nieuwsgierig was ik natuurlijk wel, maar ik liet het voor wat het was. Ik besloot hem maar eens goed te bekijken. Daar had ik nog geen tijd voor gehad omdat ik liever zijn blik ontweek. Nu hij toch dacht dat ik sliep, kon ik hem voorzichtig observeren. Hij was gespierd en het stond hem goed. Wit haar was zeldzaam in deze wereld. Het was een soort gift als je dat had. Daarom was hij zeker zo hoog gerankt bij het leger van Eragon. Al snel kwam de vermoeidheid weer en gaf ik me er aan over. Mijn ogen sloot ik en voor dat ik het wist was ik weer in slaap gevallen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden:

Ik had wel door dat Idda niet echt sliep, ik zei verder niets en voelde hoe ze naar mij keek. Dat negeerde ik en probeerde mijzelf maar weer te concentreren op het schild, en mijzelf warm te houden nu ik geen shirt meer aan had. Toch opende ik mijn ogen weer, stond op en begon maar wat rond te lopen. En om een plan te bedenken van hoe we het gingen doen als het ei uit was gekomen. Hopelijk nog niet snel, want dan was het makkelijker te transporteren.
Terwijl ik nadacht, merkte ik verder op dat er wat deze kant op kwam. De paarden hadden het ook gemerkt. Dit was zo ie zo niet goed. Zeker niet als de paarden begonnen te dartelen. Ik liep snel naar Idda toe en legde mijn hand op haar schouder. "Sorry dat ik je nu al stoor, maar we moeten gaan." zei ik en kwam weer overeind en maakte het vuur uit. Ik greep mijn spullen, trok mijn shirt weer aan, het armor zo goed mogelijk vast. en deed mijn zwaard in zijn scheten rond mijn middel met de riem. natuurlijk. Dat klaar, wachtte ik op Idda tot zij klaar was om te gaan.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Eindelijk had ik goed de slaap gevat, maar werd ik wakker gemaakt door Jay. "Hu? Wat?" Mompelde ik half slapend, maar merkte aan hem dat het ernstig was. Mijn blik werd helder en snel stond ik op met het ei. Het kleed pakte ik van de grond en liep naar Osa mijn paard. Het ei wikkelde ik in het kleed stapte die daarna in mijn zadel tas. Die deed ik goed dicht en deed toen de riem met mijn zwaard er aan om mijn middel. Mijn pijlen en boog haalde ik tevoorschijn uit een andere zadeltas en deed de koker met pijlen over mijn schouder, net als de boog. Mocht het wel ernstig zijn dan kon ik nog van afstand pijlen afschieten met zwarte magie er in verwerkt. Ik zag dat Jay al klaar was en klom zo snel mogelijk op de rug van Osa. "Ik ben klaar." Zei ik en voelde dat Osa erg onrustig was. "We gaan al, rustig maar." Fluisterde ik hem toe.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden:

Tegelijk waren we klaar en ik stapte in het zadel. "Laten we maar gaan." zei ik en spoorden de merrie aan. Zij begon meteen te lopen, maar al snel in draf. Hopelijk hadden ze ons nog niet gespot. Waarschijnlijk wel door het vuur, terwijl ik het zo had geregeld met het schild, dat de rook niet boven de bomen uit zouden komen. Het schild trok ik ook nog net op tijd terug, voordat we te ver waren. Ik keek even om naar Idda en zag dat ze nog enkele wapens er bij hadden gepakt. Kort knikte ik en focuste snel weer naar de weg voor mij.
Het viel mij eigenlijk best tegen dat ik haar wakker moest maken terwijl ze de slaap te pakken had, en ik zelf ook eigenlijk wel wilde gaan slapen. Zo vroeg had ik niet verwacht dat er iets of iemand zou komen wat ons kon grijpen. Waarschijnlijk waren het scouts die naar mij opzoek waren gestuurd. Het kon niet anders, maar toch. Op het moment kon ik niemand voor lief nemen, ook niet als ze bekend waren, je wist niet wat ze van plan waren te doen.
En nu ik Idda bij mij heb, word het al helemaal niet goed gekeurd. Als ze merken dat ik haar bescherm, dan waren de poppen al helemaal aan het dansen. Daar moest ik ook maar iets op verzinnen. Om toch, als ik ze tegen zou komen, wat klaar hebben te liggen om te melden.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Osa spoorde ik aan om te gaan lopen en al snel te draven. Het was te merken dat hij nog niet helemaal was hersteld van wat er vandaag was gebeurt. Die spreuk dat iemand slomer maakt, neemt ook veel energie van die persoon of dus dier. Osa kon Jay nog wel bijhouden, maar dat zou niet heel lang gaan lukken. "Osa is nog vermoeid." Riep ik naar Jay en voelde dat ik zelf ook nog erg moe was. Het liefst stopte ik even om de omgeving te verkennen en te kijken of er misschien een grot in de buurt was en dat ik misschien kon zien waar de mensen waren die achter ons aan zaten. Als het tenminste mannen waren, want als het van mijn vader waren konden het wel snel orcs zijn. Uiteindelijk trok in dan ook maar aan de teugels van Osa, zodat die tot stilstand kwam. Ik legde mijn hand op de boom vlak naast mij en scande de omgeving af. Vijf mannen te paard hadden onze plek ontdekt en kwamen deze kant op. Snel zocht in naar een grot in de buurt waar we ons konden verstoppen. Toen ik die gevonden had spoorde ik Osa weer aan en liet hem voorbij Jay draven. "Volg mij." Riep ik naar hem en reed in de richting van de grot. Het lag een beetje op een gevaarlijke plek. Als in hoe je er moest komen, maar dat zou de mannen misschien dan juist wel weg houden. Er was nog een aardig afstand tussen ons en de 5 mannen, al zou dat snel veranderen. Osa was niet zo snel door de vermoeidheid. Draven lukte nog wel, maar nu op een hoog tempo. Ik nam het hem niet kwalijk, hier kon hij niks aan doen. Als ik hem nu nog een spreuk zo geven voor meer energie was hij straks helemaal dood op en dat wilde ik hem niet aan doen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Nadat Idda ook was opgestegen spoorde ik mijn merrie aan en reed vooruit. Maar al snel merkte ik dat Idda en haar paard langzamer gaan. Ik keek achter om en merkte dat ze stil was gaan staan. Net dat ik wat wilde zeggen, zag ik wat ze aan het doen was en nam de pas wat in van mijn merrie. Als ze dan niet veel later weer bij was, luisterde ik naar wat ze zei. Rustig knikte ik en begon haar te volgen. Haar paard had moeite, maar dat kon ik wel begrijpen. De spreuk die ik eerder had gebruikt had haar paard vermoeider gemaakt.
Om nu nog een oppep spreuk te gebruiken zou het dier nog vermoeider raken.
Als ik later zat waar ze heen wilde, snapte ik wat ze van plan was. Het waren zeker mannen van de koning. Waarschijnlijk een stuk of 6 meestal. Niet veel later reden we een smallere weg in en ik gooide snel een spreuk los zodat de honden, als ze die mee hadden, ons niet hier heen zouden volgen.
"Idda" zei ik uit het niets en ging schuin achter haar rijden. "Hoe gaat het met het ei?" vroeg ik en keek even naar de zadel tassen. Vanaf het moment dat zij het ei mee had gepakt, had ik een bepaalde energie gevoeld, en zeker toen ze daarnet lag te slapen. Het leek alsof het ei juist haar wilde.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
De route was voor mij zichtbaar over de grond. Het was net een soort spoor wat ik aan het volgen was. De natuur was mijn grootste hulp in alle situaties. Ik kon omgevingen in me opnemen en kijken of er mensen in de buurt waren. Hun energie ging dan via de verbinden van de bomen naar mij toe. Voor dat ik duistere magie bezat was dit het enige aan goede magie wat ik bezat. Misschien het gene wat ik van mijn moeder had overgenomen. Volgens mijn vader bezat zij ook magie en wat dus haar dood is geworden. Soms vroeg ik me wel af of het verhaal dat mijn vader vertelde wel echt was. Ik was te jong om die dingen te kunnen herinneren. Ik keek op toen Jay mijn naam noemde en naar het ei vroeg. Mijn hand legde ik op de tas en voelde de energie van het draakje. "Gaat goed. Ze is rustig." Zei ik en een kleine glimlach verscheen rondom mijn lippen. Het pad begon smaller te worden en rechts van mij werd een afgrond steeds dieper. "Komt goed Osa." Fluisterde ik hem zachtjes toe en aaide langs z'n hals. Hij was moe en dat zou hem iets onstabiel maken. Maar ik had er vertrouwen in dat het goed zou komen. "We zijn er bijna." En keek even achterom naar Jay. Geen idee of hij deze grot zou kennen, zo lang de andere soldaten er maar niks van wisten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayson:

De route die ze nam was mooi om eerlijk te zijn. Zelf zou ik nooit zulke routes doen, maar als het moet dan zou het wel moeten. Nadat ik haar naam had gezegd, keek ze om en zag hoe ze haar hand op het ei legde. Als ze zei dat het goed ging, knikte ik en keek weer even achterom, maar al snel weer voor mij uit als ik merkte dat mijn merrie wat startelde. Meteen keek ik de afgrond in en boog iets voor over. "Sst, rustig." fluisterde ik en aaide het dier over zijn hals. Nu was het goed kijken waar het paard ook stapte. Zo liepen we een stuk door. Ik hoopte dat Idda niet ineens weg zou gaan straks, maar haar paard was moe, dus ze kon niet ver komen.
Ik hoorde niet veel later dat we er al bijna waren en knikte. Ik keek wat meer voor uit en trok een wenkbrauw op. Hier had ik wel is van gedroomd, maar het was zo wazig. Maar nu ik er echt was, kwam het even binnen met een shok. Mijn mond opende ik om wat te zeggen, maar sloot deze snel weer en kuchte toen ze achterom keek. Ik schonk haar snel een glimlach en knikte. Ik schudde mijn hoofd en ging met mijn hand over mijn nek heen. Even haalde ik diep adem en blies het rustig weer uit. Nog een keer schudde ik mijn hoofd, Kort had ik mijn ogen dicht, maar er kwam ineens een felle licht flits voorbij waardoor ik schrok en zowat van mijn merrie af viel. Nog net kon ik op tijd de teugels vast grijpen om recht te blijven zitten. Wat het was, wist ik niet, maar mijn hart ging als een gek tekeer. Maar wat ik even niet merkte was dat mijn ogen wit waren uitgeslagen. Ik kon wel gewoon alles zien, maar het leek of ik blind was.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Al snel keek ik weer voor me omdat het pad nog weer wat smaller was geworden. Osa moest nu echt goed kijken waar hij stapte, maar het ging hem gelukkig goed af. Opeens merkte ik dat er achter me wat gebeurde. "Alles goed?" Vroeg ik aan Jay toen hij weer wat terug klom op z'n paard. Was zijn paard mis gestapt op vloog hem iets aan? Zijn paard leek rustig, dus het eerste was het niet geweest. Zou hij net als mij een soort aanval hebben gehad? "We zijn er." Merkte ik op en dat waarschijnlijk maar goed ook voor iedereen. Voor ik de grot in ging stapte ik van Osa af en nam hem mee naar binnen. Het was donker, dus ver konden we eerst de grot niet in. Tot zo ver het licht kwam konden we blijven, want de zon was in de tussentijd alweer opgekomen. De dagen waren lang en de nachten kort. Een teken van zomer. In de winter was het dan ook zeker omgekeerd. Het was dan soms maar echt een paar uren licht. Ik pakte uit de zadeltas een appel voor Osa en gaf die aan hem. Met veel genoegen at hij die op en zachtjes aaide ik hem langs zijn hals. "Wat gebeurde er?" Vroeg ik na een tijdje nu hopelijk Jay beetje was bijgekomen van de schrik.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Nadat ik weer goed was gaan zitten, haalde ik weer eens diep adem en blies dat uit. De stem van Idda hoorde ik en keek kort haar kant op. "Eh, ja alles prima." zei ik snel en ging nog een keer goed zitten.
We kwamen niet veel later bij een breder stuk en een grot. Ik was blij dat ik af kon stappen na wat er daarnet was gebeurd. Eenmaal in de grot, stapte ik af en schudde mijn hoofd weer even. De stem van Idda hoorde ik en opende mijn ogen om haar aan te kijken. Ze vroeg wat er daarnet was gebeurd. "Denk een vogel." zei ik en haalde mijn schouders op. Ik deed mijn zwaard af en zette deze tegen de muur van de grot aan, plofte daarna neer op de grond en ging met mijn hand door mijn haar heen. "Het gaat al weer." glimlachte ik. "Maar hoe gaat het met jou? Wat kunnen slapen?" vroeg ik dan en maakte enkele riemen los van mijn armor. Dat leek op één of andere manier flink in de weg te zitten. Normaal had ik totaal een probleem mee, maar nu wel. Alles leek in de weg te zitten op het moment. Mijn hoofd begon weer te suizen terwijl ik niks had gedaan. Of was het nog een na ding van wat er gisteren gebeurd was toen ik de spreuk had gebruikt. Misschien had ze wel gelijk en wist ik niet waar ik mee bezig was.
Zo normaal mogelijk probeerde ik te blijven zitten, wat met moeite ging.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld