Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ NightMary

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Enkele mannen kwamen te voorschijn en één begon met Pollen te handelen. Het waren er meer dan ik had gedacht en sloot kort mijn ogen, dit ging leuk worden. Mijn ogen opende ik weer en keek de mannen om de beurt aan. "Blijf vlak bij mij." zei ik op fluister toon naar Adinda. Nu was het hopen dat dit goed af ging lopen.
"Kijk kijk kijk." hoorde ik een bekende stem zeggen en keek meteen om richting de stem waar het vandaan kwam. Mijn ogen werden groot als ik zag wie het was en zette mijn kaken op elkaar. "Robert" mompelde ik en kneep het heft van mijn zwaard steviger vast. "Wat moet je?" gromde ik kwaad naar hem.
Weer begon hij te lachen en hield zijn handen omhoog "Wat denk je." zei hij en keek even naar Adinda. Ik volgde zijn ogen, maar keek hem snel weer aan. "Zij gaat nergens heen." zei ik terwijl ik hem aan bleef kijken. "Ik vecht nog liever, dan ik haar aan hem aflever." zei hij er achter aan. "Hem?" vroeg hij lachend. "Waarom zeg je niet gewoon vader." zei hij met een grijns.
Van iedereen die ik wilde vermijden, was het hem. "Kom op Mattias, het is voor jou toekomst het beste." lachte hij en stapte naar mij nadat hij de mannen een teken had gegeven dat ze stil moesten blijven staan.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Een van de aanvallers en Mattias lijken elkaar te kennen. Ik ben benieuwd waarvan, maar ik ben verstandig en houd mijn mond dicht. Toch lijkt de man mij op te hebben gemerkt, want hij kijkt mij aan. Ik wil hem niet aankijken, maar toch wend ik mijn blik niet van hem af om aan te tonen dat ik mezelf sterk kan houden. Toch vraag ik me af wat hij daarmee bedoelde.
Zijn vader? Mij afleveren? Waar gaat dit over? Ik kijk van de man naar Mattias, waarbij ik het kleine beetje vertrouwen dat ik wel in hem had aan het kwijtraken ben. Was zijn missie om mij te ontvoeren en af te leveren aan zijn vader? Overviel en ontvoerde hij ons daarom?
'Adinda gaat nergens heen,' hoor ik Pollon zeggen terwijl hij zijn aanvaller van zich afschiet. Dan stopt de rest met vechten en komt hij dichter naar me toe. Ondanks dat Pollon en ik vaak botsen, vertrouw ik hem nog het allermeest. Hij is al jaren de adviseur van mijn vader en heeft ons veel rijkdom opgeleverd. Hij gaat in een verdedigende houding staan terwijl we afwachten op wat de mannen te zeggen hebben.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Wie, wie was ik vergeten gisteren, iedereen had ik gedood! Ik voelde hoe het heft van het zwaard in mijn handpalm begon te branden. "Mattias Mattias, je vader is razend. En dat weet je zelf ook." lachte hij duidelijk. Automatisch zette ik een stap naar voren tot ik Pollen hoorde. Als Robert naar ons toe stapte, ging ik meer voor Adinda staan. "Je blijft met je poten van haar af." gromde ik kwaad en hield het zwaard naar hem toe gericht. Kwaad keek ik hem, maar hield ook de andere mannen in de gaten. Maar sinds Pollen aan de andere kant van Adinda stond, gaf het mij ook weer wat rust op één of andere manier.
"Ik zeg het niet nog een keer Mattias." zei hij dit keer serieus. "Geef haar aan ons, wat wil je bereiken hier mee?" zei hij. Mijn ogen rolde ik even. "Je weet dat ik sterker en slimmer ben dan jullie bij elkaar." zei ik nog op een rustige toon. Voordat ik nog iets kon zeggen, knipte hij met zijn vingers en de mannen kwamen weer in actie. "Laat zien dan." zei hij, draaide zich om en liet de rest aan de mannen over. "Laffaard!" riep ik zijn kant uit en begon te vechten, dit moest snel over zijn, weg van hier! Zou mijn vader het eigenlijk al weten of was hij aan het bluffen, waarschijnlijk het tweede. Terwijl ik dingen probeerde te bedenken, haalde ik de ene man na de andere neer. Mijn ogen waren hierbij dof geworden, en keek kill uit mijn ogen, alsof ik een koude moordenaar was. Het geschreeuw en gekrijs van de mannen die ik de kelen door sneed, of in hun ribbenkast stak, hoorde ik niet eens. De hele omgeving was voor mij nu echt even alleen ik en de mannen.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Wanneer de mannen beginnen te vechten, kan ik niets anders doen dan gespannen toekijken. Zelf kan ik niet vechten met mijn werpmes, maar mocht de gelegenheid zich voordoen, kan ik altijd mijn best doen om Pollon of Mattias te beschermen. Of mezelf natuurlijk.
Pollon verdedigt mijn ene kant, terwijl Mattias de andere kant voor zijn rekening neemt. Ook al ken ik hem slechts één dag, toch voelt het raar om hem zo moordlustig te zien. Hij had natuurlijk al eerder zijn eigen mannen vermoord, maar dat had ik tenminste niet met mijn eigen ogen hoeven zien. Nu is het heel anders. Ik kan niet wegkijken van de gebeurtenis en zie de ene na de andere man op de grond neervallen. Soms slaken ze een kreet van pijn, terwijl anderen zich groot proberen te houden. Hoe dan ook blijf ik het misselijkmakende geluid van staal dat vlees doorboort horen en zie ik steeds meer bloed.
Ik schrik op wanneer er plotseling een aanvaller langs Pollon komt en naar me uithaalt. Nog net op tijd kan ik hem ontwijken. Uit reactie probeer ik mezelf te beschermen door het mes naar de man te brengen. Ik voel en hoor hoe het mes zich in het vlees in zijn buik boort. Hoewel ik ervan walg, breng ik mijn hand schuin naar beneden en zorg ik ervoor dat er een diepe snijwond in zijn buik en middel komt. Dan trek ik het mes eruit en kijk ik vol afgrijzen toe hoe de aanvaller schreeuwend op zijn knieën valt.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Terwijl ik aan het vechten ben, voelde ik mij steeds meer weg trekken van de plek waar we waren, alsof ik alleen was met de mannen met wie ik vocht, tot ik een pijn kreet achter mij hoorde, met een ruk draaide ik mij om en zag hoe Adinda haar hand dicht bij de buik van de man had zitten. Dan zag ik dat ze bloed op haar hand kreeg en voor ik het wist zakte de man op de grond op zijn knieën.
Nu ik afgeleid was, merkte ik niet dat Robert naar ons toe kwam en en zwaard langs mijn rug haalde. Mijn ogen werden groot van schrik en draaide mij om. "En ik dacht dat je zo gefocust was, toch kan je afgeleid raken." lachte hij en haalde weer uit. Ik kon nog niet mijn zwaard omhoog krijgen om zijn aanval tegen te houden. "En jij sluipt net als een sneeky rat ergens langs om aan te vallen, dat ik een streek van een lafaard." zei ik kwaad. "Als het even kan, en niemand kijkt, val jij aan." Zei ik er achter aan. Strak keek ik in zijn ogen, pakte al mijn kracht bij elkaar om uiteindelijk een trok tegen zijn knie te geven die achter uit knakte, mooi die was gebroken. Hij zakte op de grond en hield zijn zwaard naar mij toe gericht. "Als ik jou was, zal ik nu weg gaan." zei ik en spuugde op hem. Nog steeds stonden mijn ogen kill. "Retreat!" riep Robert waarna, de overige mannen bij elkaar kwamen, hem op tilde en mee nam. "Ja vlucht maar rat!" schreeuwde ik hem na. Als zij uit het zicht waren, draaide ik mij om naar Adinda. "Dat deed je goed. Heb je ergens verwondingen?" vroeg ik dan en glimlachte, maar de pijn was duidelijk te zien aan mijn gezicht. Dit ging een flink litteken worden.
"Laten we maar snel verder gaan, weg van hier." zei ik snel en begon te lopen. "Jij deed het ook goed Pollen." zei ik terwijl ik, half strompelend, verder liep.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

De mannen beginnen weg te rennen na het hoge woord van hun leider. Ik blijf hen nakijken terwijl ik heel even niets kan voelen. Dan werp ik een blik op mijn trillende, bebloede handen en kruipt er een knagend gevoel door mijn lichaam. Ik heb die man ernstig verwond. Ík heb dat gedaan.
'Adinda,' zegt Pollon bezorgd terwijl hij mijn handen vastpakt om ze te inspecteren. Dan haalt hij opgelucht adem. 'Gelukkig ben je ongedeerd.'
Ongedeerd? Ik ben alles behalve dat. Misschien is er niets te zien van de buitenkant, maar van de binnenkant gebeurt er juist heel veel met me. Ik heb iemand verwond. Kan ik mezelf dat vergeven? Het was hij of ik en ik heb voor mezelf gekozen, maar heb daarmee iemand anders schade aangedaan. Ik kijk naar het bloed aan mijn handen en voel afgrijzen.
Ergens vaag heb ik door dat Mattias verder loopt, maar ik ben niet in staat om hetzelfde te doen. Hoe kan hij nou zo snel weglopen, alsof het hem helemaal niets doet wat er zojuist gebeurd is? Ik kijk hem na en bedenk me dat ik een beetje bang voor hem ben. De manier waarop hij zomaar vocht, zonder dat hij het erg leek te vinden wat hij aanrichtte. En ik moet met hem verder?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Terwijl ik door liep, voelde ik mijn lichaam weer rustig worden, alleen mijn rug deed niet normaal pijn. Als ik merkte dat zij mij niet volgde, draaide ik mij om en zag hun twee verderop staan. Natuurlijk, hoe dom kon ik zijn. Ik knalde nog even met mijn vuist tegen een boom aan en liep dan terug naar Adinda en Pollen.
Bij aan gekomen, zag ik de angst in haar ogen en zuchtte. "We moeten verder, hoe moeilijk het ook is, de mannen kunnen weer terug komen." zei ik en stak mijn hand naar haar uit. "Iets verder op is een beekje waar je je handen kan wassen." zei ik nog terwijl ik haar aan bleef kijken.
Altijd had ik al gehad, dat als ik vocht, dat ik verder niets anders deed, ik kwam dan altijd in een trans terecht. Meestal bleef ik door vechten tot iedereen er niet meer was, maar iets in mij, merkte dat Adinda in gevaar was, waardoor ik er, half, uit kwam. Inmiddels was het killen uit mijn ogen weg, ze stonden nu bezorgt, bezorgt om Adinda. Ik had haar in deze situatie gebracht, het was mijn schuld en we waren niet eens een dag verder!

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'"We moeten verder"?!' spreek ik hem na. 'Voor jou is het misschien je tweede natuur om mensen pijn te doen en te vermoorden, maar ík doe dat absoluut niet graag!' Mijn angst slaat voor een groot gedeelte om in woede. Hoe kan hij nou van mij verwachten dat ik het zomaar even van me afschud en vrolijk verder loop? Ik pak zijn hand niet vast wanneer hij die naar mij uitsteekt. Pollon wil me helpen, maar ook zijn hand schud ik van me af.
Dan loop ik zonder iets te zeggen voor me uit richting het beekje. Ik kan niet snel genoeg het bloed van mijn aanvaller van me afwassen. Ik doe mijn best om er zo snel mogelijk te komen. Ik hoor de stroming al en versnel mijn pas. Dan kniel ik bij het beekje neer en begin ik mijn handen verwoed te wassen, waarbij ik ze hard tegen elkaar schrob om al het bloed weg te krijgen, maar niet alles gaat er meteen af.
'Ga.. eraf!' roep ik woest tegen het bloed, alsof het terug zou kunnen praten. Dan besluit ik dat het zinloos is en ik laat mezelf op de grond zakken. Mijn lichaam begint nog heftiger te trillen en ik barst in huilen uit. Ik kan me gewoon niet meer groot houden nu.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Ik schrok van haar harde stem en zette een stap achter uit. Oke, zij had pit in haar zitten, dat zeker. Mijn mond opende ik om wat te zeggen, maar ze ging al snel door waarna ze nog Pollens hulp ook af sloeg en daarna richting het beekje liep. Ik bleef staan, kort keek ik naar Pollen die mij een kwade blik toe wierp en dan richting Adinda liep. Zelf bleef ik nog maar even staan, hoorde haar kwaad roepen om het bloed er af te krijgen, wat blijkbaar niet lukte.
Even twijfelde ik, maar al snel liep ik dan ook naar hun toe, Adinda was in huilen uit gebarsten. Ik ging iets verder op zitten om mijn handen te wassen, ook ik kreeg niet alles er af en pakte wat aarde om het dan er mee af te schrobben. Ik veegde mijn gezicht af, even vergeten dat ik een snee op mijn wang had zitten, en die dus open haalde. "Verdomme" gromde ik en pakte het potje met poeder, ik deed er wat van op mijn hand om dat vervolgens op mijn wang te doen. Voor mijn rug was er nu niets meer, ook de wond op mijn borst was weer open gegaan, daar had ik nog net genoeg voor.
Dat gedaan, gooide ik het potje weg, had er nu toch niets meer aan, en leunde tegen de boomstronk die over het beekje heen hing, ik staarde voor mij uit en probeerde de pijn in mijn rug te negeren. Hij had mij flink te pakken, van mijn schouder tot aan mijn hup had hij het open gehaald. Niet dat het de enigste was op mijn rug, ik had er wel meer, over mijn lichaam verspreid, leuk om te zien was het zeker niet.
Langzaam liet ik mijn ogen richting Adinda gaan die daar zat te huilen, Pollen zou mij vervloeken als ik nu ook dicht bij zou komen.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik merk dat Pollon dichterbij komt. 'Adinda..' hoor ik hem mompelen. De tranen blijven komen, maar ik besluit een poging te doen om nogmaals mijn handen schoon te krijgen. Daarna pak ik een paar bladeren en probeer ik het opgedroogde bloed van het mesje af te halen, waarbij ik mijn best doe om mezelf niet open te halen.
'Adinda,' zegt Pollon dan nog een keer. Ik zie hem een blik naar achteren werpen, dus kijk ik ook die kant op. Op een afstandje zie ik Mattias zitten. Ik heb spijt van wat ik tegen hem gezegd heb. Het was niet eerlijk van mij om tegen hem uit te vallen, omdat hij mij alleen maar verdedigde. Misschien moet ik mijn excuses aan hem aanbieden, maar ik kan het nu even niet opbrengen om me naar hem toe te verplaatsen. Ik zal er vast niet uitzien.
Ik probeer mijn tranen weg te vegen en geen nieuwe te laten komen. Ik ben me net aan het focussen op mijn ademhaling, wanneer Pollon zegt: 'We moeten zo wel echt verder gaan, anders komen we nooit thuis.' Iets in zijn woorden zorgt ervoor dat ik boos word. 'Want dat is waar alles om draait, hè?' zeg ik geërgerd tegen hem terwijl ik opsta. 'Niet om dat we zojuist aangevallen zijn en teruggevochten hebben, niet om hoe rot ik me voel nu ik die man pijn heb gedaan.'
'Adinda,' zegt Pollon, zichtbaar ongeduldig, 'die mannen vielen ons aan. We verdedigden onszelf. Als we nu niet snel naar huis gaan, komt je vader misschien in problemen.'
'Wát?' zeg ik ijzig tegen hem. Ik ben me ervan bewust dat ik mijn stem verhef en dat Mattias dat kan horen, maar het kan me niet schelen. 'Het énige waar jíj aan denkt is zo snel mogelijk naar huis gaan, zodat we niet al te veel vertraging oplopen en iedereen kan verdergaan met de voorbereidingen om mij uit te huwelijken!'
'Adinda,' zegt Pollon fel terwijl hij mijn arm ruw vastpakt. 'Let op je volume,' zegt hij waarschuwend. 'Nee,' zeg ik terwijl ik me losruk. 'Jij vertelt me niet meer wat ik moet doen! Ik ga naar huis en ik trouw níét met Henry!' Ik wil weglopen, maar Pollon klopt op zijn borst. 'Oh, maar dat ga je wel doen.' De brief. Het onderhandelingscontract. Er moet toch een manier zijn om die te pakken te krijgen en te vernietigen?
Ik antwoord niet en loop langs hem heen richting Mattias. 'Kunnen we gaan?' vraag ik dan mat.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

De twee hoorde ik praten, of meer mompelen sinds ik van een afstandje luisterde, tot Adinda ineens haar stem op hief, kort keek ik die kant op, maar keek al snel weer voor mij uit. Maar als zij dan door begon te praten, op die harde toon, kon ik het echt niet negeren en luisterde dan toch echt mee. Het was moeilijk om het te negeren. Ik pikte op dat ze moest trouwens met een ene Henry ofzo. Ik schudde mijn hoofd en gooide takjes het water in.
Er kwam beweging en ik keek toch die kant uit, zag Pollen op zijn borst tikken, dat moest het ding zijn wat hij eerder uit de kist had gepakt. Schonk daar verder niets aan en keek weer voor mij uit, tot ik ineens iemand naast mij op merkte. Langzaam keek ik op en zag dat het Adinda was. "Oh, eh ja." zei ik dan en kwam, met wat moeite, overeind. Als ik eenmaal stond, trok ik mijn jas goed en knikte. "We moeten door het beekje heen." zei ik en keek haar aan. "Diep is het gelukkig niet." ging ik verder als ik even kort richting Pollen keek, maar snel weer naar Adinda. "Wil je op mijn rug?" vroeg ik dan, ik wist niet of ze haar kleding nat wilde maken.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik merk dat mijn angstige houding tegenover Mattias wat meer gezakt is. Sterker nog: op het moment heb ik liever hem dan Pollon om me heen. Ik werp een blik naar achter, naar de adviseur van mijn vader. Het zou hem ergeren als ik op het aanbod van Mattias zou ingaan. Dat zou ik niet erg vinden, maar ik heb nog steeds liever niet dat ik aangeraakt word.
'Dat is aardig van je,' antwoord ik, 'maar ik loop liever zelf.' Het maakt me niet uit als mijn kleding nat zou worden. Pollon voegt zich zonder iets te zeggen bij ons. Ik denk weer aan de brief. Stel dat die in het water zou komen, zou het dan onleesbaar zijn? Maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het zou gebeuren? Ik kan hem moeilijk in het water gooien.
Plotseling bedenk ik me dat Mattias alles gehoord zou moeten hebben. Toen ik aan het schreeuwen was maakte mij dat niet uit, maar nu voel ik me er een beetje opgelaten door.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Even was het stil tot ik haar antwoord hoorde en knikte. "Als je hulp nodig hebt, hoor ik het." zei ik en keek op als ik Pollen hier heen zag komen. Hij hield zijn mond en ik knikte dan. "Goed, laten we verder gaan dan." zei ik en glimlachte even. Kort keek ik nog naar Pollen, maar dan liep ik al snel richting het beekje en stapte er in alsof het niet was. "De stenen onder water kunnen glad zijn, pas dus goed op." zei ik en keek achter om naar Adinda, rustig wachtte ik tot zij ook bij de oever was.
Dan begon ik rustig door het water te stappen, de stroom was niet al te sterk, dus ze zou het rustig zelf kunnen doen, maar opletten moest ze echt, er konden gemene stukken in zitten. Zo goed mogelijk zette ik mijn voeten neer, maar bleef dan, ongeveer halverwege, staan om te kijken hoe Adinda het deed. Hopelijk verloor ze niet haar evenwicht, of bleef tussen stenen zitten met haar voet als ze een verkeerde stap zette.
Gelukkig ging het zonder problemen, en waren we aan de overkant, mijn losse kleding stukken kneep ik uit en keek even naar Pollen, die bleek een kopje onder geweest te zijn, een lach kon ik net inhouden, maar keek snel weer naar Adinda. "Hier." zei ik, deed mijn jas uit en legde deze over haar schouders. "Veel is het niet, en sorry voor het bloed." zei ik rustig. Tenminste, het was mijn bloed, en niet die van de andere mannen dit keer. "Oke, is iedereen goed? Dan gaan we verder." zei ik, draaide mij om en begon rustig te lopen.
Iets wat later, begon ik maar te neuriën, een lied wat mijn moeder, toen ze nog leefde, altijd zong als ik niet kon slapen, het bleef mij altijd nog wel bij, en dat was de enigste herinnering wat ik van haar had, tot ze, overleed.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'Bedankt,' zeg ik tegen Mattias wanneer hij mij zijn jas laat gebruiken. Ik schrijf mijn rilling af aan het feit dat het door het water wat koud is geworden en niet door het bloed. Ik sla de jas wat dichter om me heen.
Terwijl we verder lopen, besluit ik Pollon volledig te negeren. Ik ben best benieuwd of de brief nat is geworden toen hij in het water was geweest, maar ik weet beter dan ernaar te vragen.
Wanneer Mattias een liedje begint te neuriën, herken ik het al snel. Het is een van de liedjes die de vrouwen in de clan altijd zongen om een klein kind rustig te krijgen. Toen ik zelf nog klein was, werd het vaak voor mij gezongen.
Zonder er echt over na te denken, begin ik met hem mee te doen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Van het neuriën ging ik over naar zachtjes zingen, het kalmeerde mij, ook al herhaalde ik het een paar keer tot ik het toch wat zat begon te worden. Zo hadden we al een eind gelopen tot het al redelijk laat in de middag was. "We nemen hier rust, ik zal wat eten zoeken." zei ik dan als we bij een paar boomstronken waren aangekomen. Zelf was ik ook wel aardig moe geworden en de wond op mijn rug hielp daar ook niet goed mee. "Ik ben zo terug." zei ik nadat ik mijn zwaard in de grond neer had gezet. Als er iemand zou komen, hadden ze hier meer aan dan een kleine dolk.
Nadat gezegde te hebben, knikte ik en begon te lopen, opzoek naar wat we konden gaan eten, hopelijk een konijn of iets. Gelukkig vond ik een struik met wat bessen, plukte daar wat van, veel was het niet, maar we hadden iets tenminste. Dan hoorde ik wat geritsel achter mij en keek rustig om. Een konijn, mooi. Heel voorzichtig pakte ik een werpmes, wachtte tot het diertjes stil stond en gooide het mesje. Raak, mooi. Ik pakte het diertje op en liep terug naar Adinda en Pollen, hopelijk waren ze niet weg gelopen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld