Rye schreef:
Dayla bleef recht voor zich uit kijken, maar toen Sarorin binnen kwam, was het alsof de tijd even stil stond. Niet trillen, niet wit wegtrekken, gewoon voor je uit blijven staren. Je bent één van hen. Sorarin is je held, niet je vijand. Ondanks dat alles, voelde ze haar hart in haar keel kloppen. Zolang het daar maar bij zou blijven, vond ze het prima.