Je hebt nog niet gereageerd op het forum.

Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
+ voeg shout toe
Cool.dus.niet
Ik geef random sets weg, want vp bday!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.
> Sluiten
Helper
21 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
Orpg met Wishbone
Anoniem
Wereldberoemd



Ik voelde me wit wegtrekken. Hij had niets gezegd? Betekende dit dat ik zijn stem in mijn hoofd had gehoord? Ik beet zacht op mijn lip en keek hem nog altijd niet aan. 'Heel grappig.' mompelde ik. 
Anoniem
Queen of Queens



"Het is geen grap. Jij hoort wat ik denk." Ik liep naar haar toe. "Jij hoort wat mensen denken." Ik keek haar aan. Ik had lang niet in die mooie ogen gekeken. "Je hebt een mentale gave..."
Anoniem
Wereldberoemd



Toen Luca me aan keek, wendde ik stug mijn blik af. 'Ik ga niet terug.' zei ik kil. Onder geen enkele voorwaarde zou ik terug gaan, ik vertrouwde hem niet meer. 
Anoniem
Queen of Queens



"Jij hoort op onze school thuis. Luister, het is niet dat ik jou ook terug wil, maar als je niet komt dan kun je het niet beheersen en dan maak je jezelf langzaam gek." Ik beet op mijn lip. Misschien wilde ik haar wel terug, maar wilde ik het niet echt toegeven. Ik had haar niet voor niets uit mijn hoofd gebannen. Ik had geen zin in opnieuw een... gebroken hart?
Anoniem
Wereldberoemd



Ik keek hem met een kille blik in mijn ogen aan. 'Je hoort hier niet, je had gelijk,' citeerde ze hem. 'Komt dat je misschien bekend voor?' Ik schudde afkeurend mijn hoofd en draaide mijn hoofd weer weg. 'Ik ga niet terug, punt.' zei ik resoluut. Hij ging me niet nog een keer dwingen, zeker niet als het weer zou eindigen als dat het toen had gedaan. 
Anoniem
Queen of Queens



Ik zuchtte. "Je snapt het niet en je zal het niet snappen. Ik wil niet dat je het snapt." Ik vouwde mijn armen over elkaar en beet op mijn lip. "Best, je bekijkt het maar. Maar als je gek wordt van stemmen en weer hier belandt, dan kom ik je niet halen."
Anoniem
Wereldberoemd



Ik rolde met mijn ogen. 'Je komt toch wel terug,' zei ik. 'Boemerang.' Nog altijd keek ik hem niet aan. Wat mij betreft mocht hij defect zijn en wegblijven. Mijn vertrouwen zou hij niet meer terugwinnen en ik werd nog liever gek dan dat ik bij hem in de buurt moest zijn. 
Anoniem
Queen of Queens



Ik liep weg, maar stopte toen ze 'boemerang' zei. "Boemerang. Ja, ik ben raar. Ik ben een boemerang. Ik kom altijd terug. Maar ik ben wel jouw boemerang." Ik herhaalde zowat het hele gesprek van de avond dat ze dronken was en me kuste. 
Anoniem
Wereldberoemd



Ik beet op mijn lip. Wat hij zei had ik eerder gehoord, maar ik wist niet wanneer en waarom. Ik trok mijn knieën op en verborg mijn gezicht. Mijn hoofd bonkte. 'Het zal...' zei ik zacht. 
Anoniem
Queen of Queens



Ik zuchtte en liep toen de kamer uit. "Ik kom later wel terug," zei ik nog tegen Dr. Anderson en liep toen weg. Ik zal mijn vader inlichten en dan moest ik waarschijnlijk terugkomen om haar op te halen. Ik ademde diep in en uit.
Anoniem
Wereldberoemd



Toen Luca weer uit de kamer was, liet ik me weer tegen de rugleuning aan liggen. Net nu ik over hem heen leek te zijn, kwam hij weer terug in mijn leven. Als een boemerang. Verdomde boemerang. 
Anoniem
Queen of Queens



De volgende dag werd ik teruggestuurd door mijn vader. Het kon hem niet schelen dat Jenn het was, ze moest gewoon naar ons toe voor haar eigen bestwil. Hij was nogal fel, dus ik had geen keuze. Dr. Anderson had ook gebeld dat ze aardig opgeknapt leek de afgelopen nacht. Gisteren leek ze in mijn ogen ook al prima, maar ja. We zouden nog even moeten zien. Ik liep het ziekenhuis weer in en naar de kamer.
Anoniem
Wereldberoemd



De volgende dag leek het al beter te gaan. Ik voelde me in ieder geval al beter, ook al wilde een dokter dat niet geloven en bleef even om wat vragen te stellen. Even later kwam er een zuster binnen. Ik hoorde hun gedachten en... die wilde je niet weten. Ze begonnen over medische dingen te praten maar eigenlijk keken ze elkaar zowat uit de kleren. Ik zuchtte diep en draaide mijn hoofd om. Dat was toen er nog een derde persoon binnen kwam. Serieus, zat er geen limiet op het aantal mensen in een kamer? Ik voelde dat mijn hoofd alweer meer pijn begin te doen en kreunde lichtjes. Kut ziekenhuis. Hopelijk gingen ze snel weg. In plaats daarvan kwam er nog en zuster binnen. Vier stemmen die tegelijkertijd over en weer gingen en daarnaast nog en gesprek... Ik trok mijn knieën op en hield mijn hoofd in mijn handen. 'Koppen dicht!' schreeuwde ik. Toen pas leken ze door te hebben dat er ook nog een patiënt aanwezig was. Ze beginnen weer in allerlei medische termen te spreken en voor ik het wist kwam er iemand met een spuitje aan. 'Oh nee, echt niet, als je het maar laat.' waarschuwde ik. Ik spijbel de tegen en uiteindelijk hadden ze vier man nodig om mij een beetje tegen het bed te krijgen. 'Rot op met je spuit!' schreeuwde ik nog. Ze moesten gewoon weg gaan, dan was alles opgelost. 
Anoniem
Queen of Queens



Ik kwam net de kamer binnen toen ik zag dat vier man Jenn tegen het bed gedrukt hielden. Alle alarmbellen begonnen bij me te rinkelen. Ik kreeg een onrustig een gevoel. Het klopte niet. "Hey!" schreeuwde ik. Ze keken allemaal om. "Laat haar los!" Één van de mannen liet haar los en keek me aan. "Het is voor haar eigen best wil. Dit is nodig om haar rustig te houden." Ik schudde mijn hoofd en liep naar het bed. Ik trok zowat iedereen van haar af. "Nee, dat is niet nodig! Beseffen jullie niet dat het jullie het juist erger maken?" Dr. Anderson kwam toen ook binnen en begon zich te mengen in het gesprek. Het duurde niet lang voordat alle vier de mensen de kamer hadden verlaten en wij drieën alleen nog overbleven. 
Anoniem
Wereldberoemd



Het moment dat ik werd losgelaten was het moment dat ik in elkaar kromp met mijn handen tegen mijn hoofd. Het bonkte, alsof mijn hartslag ineens in mijn hoofd te horen was. Ondanks dat de mensen weg gingen, bleef de pijn. Hoe konden mensen überhaupt zoveel denken en tegelijkertijd praten? Het was me een mysterie en ook nog eens een mysterie dat me knallende koppijn gaf.
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste