Rye schreef:
Eenmaal buiten de paleispoorten, begon Dayla te rennen, zo hard als ze kon. Toen ze merkte dat Faelar het amper kon bijhouden, sprak ze een snelle, simpele spreuk over hem uit die hem tijdelijk wat sneller zou maken. Voordat ze verder gingen moesten ze nog even terug naar de inn. Daar had ze alle informatie in een boekje opgeschreven, dat moest echt mee. Kleding kon ze achter laten, ook haar enige traditionele jurk. Ze had het niet nodig. Je zag er haar litteken toch veel te goed in.
Sarorin haalde het beeld van de wachter nogmaals voor zich. Ze had precies dezelfde ogen als dat meisje van toen. 'Verdomme...' mompelde hij. In plaats van meteen het hele paleis op hen af te sturen, besloot hij het geniepiger aan te pakken. Doen alsof ze het niet door hadden, maar ondertussen zou hij zelf achter ze aangaan. Ten slotte was Dayla een persoon waarvan hij dacht dat ze dood was, nu had hij een kans om de klus de klaren. Voorgoed.