Rye schreef: Dayla keek even naar alle mensen. Misschien... misschien wel...? Toen de mensen ook eenmaal door hadden dat Dayla er stond, begonnen ze ook luid te juichen. Het was eindelijk voorbij.
Rye schreef: Dayla glimlachte zwak. Het voelde nogal zuur, maar... misschien dan toch... Het geluk duurde echter niet zo heel lang. Want al snel zagen de mensen een halfling. 'Ah, die halfling! Het is zijn schuld, of niet?!' Weer een ander reageerde. 'Het is zijn schuld dat wij dit moesten meemaken!' Binnen een paar seconden was het gejuich veranderd in gejoel. Dayla keek ze verbaasd aan. 'W-wat...? Nee! Faelar heeft ons juist geholpen!'
Duchess schreef: Faelar keek de groep mensen even verbaasd aan. Oh. Oh, oké dan... Hij was al zo goed voor menigten. Even keek hij Dayla en Sarorin hulpzoekend aan.
Rye schreef: De menigte was echter niet rustig te krijgen. Dayla probeerde het, maar het duurde niet lang tot zij ook een aantal beschuldigingen naar haar hoofd kreeg geslingerd. 'Faelar is te vertrouwen! Echt waar!' probeerde ze wanhopig.
Duchess schreef: Faelar haalde diep adem. Goed, dan moest het maar anders... Hij liet Dayla achter zich en stapte naar voren. 'Jullie hebben gelijk,' zei hij, een lichte grijns op zijn gezicht. Sorry, Dayla.
Rye schreef: Dayla pakte Faelars schouder. 'Waar ben je nou mee be-' Sarorin had het echter al door wat de halfling van plan was en trok Dayla bij hem vandaan. Hoe erg hij het ook haatte, hij moest Faelar hier ooit voor bedanken.
Duchess schreef: Faelar schudde Dayla's hand van zijn schouder en keek even stil om naar Sarorin, voor hij kort naar hem knikte. 'Nou?!' riep hij menigte in. 'Wat gaan jullie nu doen?!~'
Duchess schreef: Faelar zuchtte diep en creëerde een veld om zich heen, zodat hij misschien net een halve meter ruimte had. Hij keek nog twee tellen naar Dayla om. Het spijt me. Vervolgens grijnsde hij naar de menigte. 'Zwak,' lachte hij sarcastisch, waarna hij verdween.