Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG // Keana

Account verwijderd

schreef:
Mariana luisterde even alleen maar en knikte. Ze zag aan hem dat hij het liever niet had over zijn periode in het leger, dus vroeg ze er ook niet verder naar. Het moest wel pijnlijk zijn geweest. Ze knikte begrijpend en gaf hem een lieve glimlach. "Dus je hebt al veel plaatsen gezien," besloot ze. Het waren geen geweldige omstandigheden geweest, maar hij kende al wat van andere culturen.
Ze glimlachte bij zijn woorden en trok een wenkbrauw op. "Alleen maar in Pablo's restaurantje? Voor Pablo's eten of voor mij?" grapte ze. Ze lachte bij de rest van zijn zin en schudde haar hoofd. "Dat zou best kunnen," gaf ze toe. Pablo was als haar echte grootvader die ze nooit had gekend. Hij was praktisch familie van haar, ook al was hij eigenlijk haar baas. Mariana kende hem al van toen ze heel erg klein was.
Marian werd rood bij zijn opmerking en schudde haar hoofd. "Ik bedoelde het niet zo," protesteerde ze. Ze friemelde aan haar armbanden en lachte. "Ik ben gewoon nerveus, ik flap er dingen uit," gaf ze toe met een lachje. "Ik bedoel gewoon als je toch zou merken dat je niet geïnteresseerd bent na deze avond, niet dat ik dat wil, want dat wil ik echt niet.." Mariana kreunde beschaamd toen ze weer merkte dat ze maar wat door ratelde en hem de kans niet gaf om iets te zeggen. "Sorry," lachte ze.
Ze knikte bij zijn woorden en nam zelf nog een nacho. "Misschien doe ik dat wel voor je," lachte ze. Hij vond ze duidelijk enorm lekker. Ze hield haar hoofd schuin en glimlachte. "Oh kom op, gesmolten kaas is toch al iets," klaagde ze. Ze wist helemaal niet wat ze van het gerecht moest verwachten. "Is er iets dat op poutine lijkt van wat je al hebt geproefd?" vroeg Mariana. Ze was gewoon enorm nieuwsgierig.
Ze knikte bij zijn woorden en glimlachte. "Graag," antwoordde ze. Ze bloosde lichtjes toen hun handen elkaar raakten toen ze allebei een nacho namen.

Account verwijderd

schreef:
Mariana stelde geen verdere vragen over zijn tijd in het leger. Iets waarvoor hij haar dankbaar was. Als ze hem vragen stelde, zou hij haar antwoord geven, maar hij had liever geen vragen. Niet op hun eerste date in elk geval. In eerste instantie wilde hij plezier met haar hebben, praten over de dingen die in zijn hoofd speelden, deed hij al genoeg. In Canada in elk geval wel. Daar bracht hij wekelijks bezoekjes om te praten over de nachtmerries die hij had en de gevoelens die hij maar niet weg leek te kunnen drukken.
'Hoewel Pablo een geweldige kok is, was dat niet per se mijn motivatie om elke keer terug te komen,' gaf hij toe. Hij was dol op de gerechten van Pablo, maar uiteindelijk was het Mariana voor wie hij keer op keer terugkwam. Ze maakte de bezoekjes die hij aan het restaurant bracht erg aangenaam.
Hij glimlachte toen hij de blos op haar wangen zag zodra hij zijn woorden uitgesproken had. Ze had niet zo nerveus geleken, maar hij geloofde haar wel als ze zei dat ze er daardoor dingen uitflapte. Geamuseerd keek hij naar haar toen ze niet meer stopte met praten. Misschien was ze inderdaad wel nerveus.
'Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over mijn interesse.' Hij verwachtte niet dat hij na vanavond geen interesse meer zou hebben. Waarschijnlijk zou hij na vanavond alleen nog maar meer interesse in haar hebben. Dat zei hij echter niet hardop, hij wilde niet te snel gaan.
'Nee, niks is te vergelijken met Poutine,' lachte hij. Het typisch Canadese gerecht was heel anders dan de Mexicaanse keuken. Alleen al het feit dat hier alles gekruid was en in Canada niet, maakte een wereld van verschil. Ze zou echt moeten wachten tot ze bij hem zou komen eten. Dat kon ze natuurlijk wel versnellen door zo snel mogelijk bij hem te komen eten, maar dat lag geheel aan haar.
Hij bekeek Mariana terwijl zij naar de nacho's keek. De blos op haar wangen was nog niet weggetrokken of was opnieuw ontstaan. Ze had al een lieve uitstraling van haarzelf, maar de rode gloed op haar wangen maakte haar alleen maar liever. Een glimlach speelde rond zijn lippen, hij was blij dat hij haar gevraagd had om een keertje met hem uit te gaan, zelfs als dat betekende dat hij zijn werk niet helemaal goed deed.

Account verwijderd

schreef:
Mariana keek hem geamuseerd aan bij zijn woorden en nam ondertussen nog een nacho. "Zeg me nou niet..." Ze glimlachte breed. "Nee, echt?" vroeg ze grijnzend. Kwam hij echt telkens opnieuw voor haar naar Pablo's restaurantje? Wel, het had vast ook wel te maken met Pablo's gerechten, want als die echt slecht waren geweest, was hij ook niet zo vaak langs gekomen. Ze had echter niet verwacht dat hij ook werkelijk het restaurant bezocht voor haar. Ze glimlachte en hield haar hoofd schuin. Dat was wel fijn om te horen.
Ze was wel degelijk nerveus geweest om uit te gaan met hem, maar ze was vooral enthousiast geweest. Nu besefte ze pas wat voor domme dingen ze eruit flapte en schaamde ze zich nog meer. Ze keek hem aan toen hij haar geamuseerd aankeek en verborg haar gezicht achter haar haren. "Pff," mompelde ze met een lachje.
Ze keek echter weer op bij zijn woorden en glimlachte. "Hmm?" vroeg ze vrolijk. "Dus ik heb het nog niet helemaal verpest?" lachte ze. "It's a miracle," voegde ze er grijnzend aan toe.
Mariana keek hem lachend aan en schudde haar hoofd. "Je spreekt vol met lof over poutine," lachte ze. "Ik hoop dat je ook zo denkt over deze nacho's," voegde ze er grijnzend aan toe. Mariana nam nog een nacho en knikte. "Zelfs voor Mexicanen, zijn deze geweldig," gaf ze eerlijk toe. Pablo maakte ze niet zo goed als hier. Mariana bewoog haar been even en merkte toen pas op dat ze echt dicht tegen elkaar aan waren gekropen, maar veranderde niet van positie. Eigenlijk, voelde het wel goed aan om zo te zitten.

Account verwijderd

schreef:
Hij lachte toen hij de brede glimlach op haar gezicht zag, alsof ze niet verwacht had dat hij voor haar naar het restaurantje naast de autoweg gelopen kwam. Dat deed hij wel. Inmiddels al weken. Mariana werkte niet elke dag en hij bezocht het restaurantje alleen als zij werkte. Hij zou zeggen dat Pablo dat inmiddels wel doorgespeeld had naar Mariana, maar dat was niet het geval.
'Je bent erg aangenaam gezelschap,' gaf hij toe. In zijn appartement was hij maar alleen. Niet alleen moest hij koken, maar vervolgens moest hij ook alleen aan tafel zitten en eten. Erg gezellig was dat niet te noemen. Wat hij wel leuk vond, was in het restaurantje eten terwijl hij met Mariana praatte, dus daar koos hij voor als hij de keuze had.
Mariana verborg haar gezicht achter haar haren en hij schoot in de lach, waarna hij haar haren zacht uit haar gezicht veegde. Ze hoefde zich niet te verbergen achter haar haren, ze had helemaal niets verkeerd gedaan. Sterker nog, ze deed alsmaar het goede.
'Je hebt helemaal niks verpest,' beloofde hij. Hij had haar ook alleen maar wat geplaagd toen hij gezegd had dat het een slecht teken was dat ze hem nu al aan een ander wilde koppelen. In werkelijkheid zag hij ook wel dat ze het niet verkeerd bedoelt had. Ze had hem geen enkel teken gegeven dat ze niet geïnteresseerd in hem was. Ze zaten aardig dicht bij elkaar en ze raakten elkaar regelmatig bewust of onbewust aan.
'Jullie nacho's zijn heel erg goed, maar ik kan onze poutine niet verraden door dit lekkerder te vinden,' grapte hij. Hij was niet zo nationalistisch. Inmiddels had hij genoeg culturen gezien om te weten dat elk land zo zijn voor- en nadelen had. Canada was op sommige vlakken misschien verder ontwikkeld dan Mexico, maar Mexico had op andere vlakken voordelen. Afkomst en cultuur maakten voor hem niet meer uit. Hij pakte zijn mojito van tafel en nam er een slok van. Het was redelijk zoet, maar wel verfrissend. Een goede combinatie met de warme avond. In Canada had hij er niet aan hoeven denken om in de avond met een T-shirtje aan op het strand te gaan zitten, maar hier was het standaard. Een standaard waar hij eerlijk gezegd wel aan zou kunnen werken. De dagen waren te warm, maar de huidige temperatuur was perfect om buiten iets te drinken.

Account verwijderd

schreef:
"Wat zit je nou te lachen?" lachte ze zelf. "Jij zou ook blij zijn als ik dat tegen jou zou zeggen," protesteerde ze lachend. Ze maakte een geamuseerd geluidje en gaf hem een stoot. "In feite zou ik nu de nacho's en de drankjes moeten betalen want jij hebt al veel te veel gekocht in het restaurantje," lachte ze. Eigenlijk was dat maar eerlijk, nu ze erover nadacht. Ze keek hem grijnzend aan.
"Ook als ik te veel praat?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Misschien moet ik inderdaad dan maar eens bij jou komen eten," knikte ze. Eigenlijk had ze al lang besloten dat ze dat wilde doen, toen hij nog maar net had verteld over zijn lievelingsgerecht.
Mariana glimlachte toen hij haar haren uit haar gezicht veegde en keek hem aan. Dat was lief. Ze stak haar pink uit naar hem toen hij haar beloofde dat ze helemaal niets had verpest. "Beloofd?" grapte ze. Nu moesten ze wel pinky swear doen. "Wel, ik heb nog steeds genoeg tijd om het wel te verpesten," grapte ze. Ze keek hem geamuseerd aan. Er kon nog genoeg gebeuren op een avond.
"Oh come on, you little bitch, niets kan nacho's overtreffen," lachte ze. "Als er een negatief punt aan je is, is het wel dat je iets lekkerder vindt dan deze nacho's," klaagde ze. Ze was nu niet zo oppervlakkig dat ze hem beoordeelde op eten, maar goed. "Shame on you," klaagde ze.
"En? En? En?" vroeg Mariana grijnzend toen hij de eerste slok nam van de alcoholvrije mojito. "Lekker?" Mariana keek naar het strand en zuchtte. "Maravilloso," glimlachte ze. Het uitzicht was echt geweldig op zich, maar met de zonsondergang en opgang was het gewoon magnifiek.
Mariana keek Kaelan aan en glimlachte.

Account verwijderd

schreef:
'Waarschijnlijk zou ik dan inderdaad blij zijn,' knikte hij. Waar hij ook blij van werd, was dat Mariana hem zonet indirect verteld had dat ze blij werd van het feit dat hij voor haar naar het restaurant kwam. Als hij al getwijfeld had, zouden die twijfels nu verdwenen moeten zijn.
'Misschien, maar ik vind dat ik hoor te betalen,' merkte hij op. Je mocht hem ouderwets noemen, maar hij vond dat de man hoorde te betalen op de eerste date. Hij had haar meegevraagd, dus was het ook zijn rekening. Bovendien kon hij het beter missen dan zij. Het geld dat hij had, was alleen voor hem. Zijn familie had het geld niet nodig. Mariana woonde nog thuis, wat waarschijnlijk betekende dat het geld dat ze verdiende niet alleen voor haar was.
'Je praat niet te veel.' Soms praatte ze zelfs te weinig. Op de drukke dagen, als ze niet zo veel tijd had om met hem te praten. Ze was aan het werk en hij kon niet van haar verwachten dat ze veel tijd voor hem had, maar hij vond het wel jammer als ze geen tijd had.
Hij stak zijn hand uit en haakte zijn pink in de hare, waarna hij glimlachte. Ze deed alles goed. Ze leek aan te voelen waar ze wel naar kon vragen en waar ze niet naar kon vragen. Hij voelde zich op zijn gemak bij haar, niet gedwongen om dingen te vertellen die hij niet wilde vertellen.
'Je hebt de Poutine nog niet geproefd,' protesteerde hij. Ze kon niet zeggen dat nacho's lekkerder waren als ze niet wist wat er tegenover stond. Om eerlijk te kunnen beslissen, moest ze allebei geproefd hebben. Als het voorspoedig zou lopen, zou ze snel genoeg weten wat haar voorkeur had.
Hij knikte bij de vraag van Mariana en nam nog een slok, waarna hij haar blik volgde naar het strand. De zon ging onder en snel genoeg zou het helemaal donker zijn. De sterren begonnen langzaam al te fonkelen. Hij voelde Mariana's blik, waardoor hij ook even zijn blik van het strand afwendde om naar Mariana te kijken. Ze glimlachte naar hem en hij glimlachte naar haar. Hij zou liegen als hij zou zeggen dat hij niet de neiging voelde om de laatste paar centimeters tussen hen te overbruggen en zijn lippen tegen de hare te drukken, maar hij negeerde dat gevoel. Hoe graag hij het ook wilde, hij wilde ook niet te snel gaan. Dit was pas de eerste date en hij wilde haar laten zien dat hij voor meer ging dan slechts haar uiterlijk.

Account verwijderd

schreef:
"Waarschijnlijk?" Ze gaf hem een petsje op zijn arm. "Je hoort te zeggen: 'natuurlijk zou ik blij zijn'" grapte ze. Ze keek hem lachend aan en trok een wenkbrauw op bij zijn woorden.
"Als je nu zegt dat je iemand bent die wilt dat vrouwen de typische huisvrouw zijn, wil ik je niet meer spreken," protesteerde ze. Mariana was niet voor zo'n mensen. Ze vond nog steeds dat vrouwen ook moesten kunnen betalen voor dates en dezelfde dingen mochten doen als mannen. Ze lachte om zijn gezichtsuitdrukking. "Ik weet dat je niet zo iemand bent," beloofde ze hem grijnzend. "Anders was ik nooit met je uitgegaan," voegde ze eraan toe met een lachje.
"Dus ik vind dat ik moet betalen," knikte ze overtuigd. "Of fifty fifty," bedacht ze zich toen ze zijn blik zag. Ze lachte opnieuw toen hij haar aankeek en glimlachte toegeeflijk. "Of jij betaalt...maar de volgende keer dat we uitgaan, betaal ik," knikte ze. Ze zou hem niet altijd voor haar laten betalen.
Mariana keek hem gek aan. "Ik praat veel te veel, vooral nu," lachte ze. Ze was gewoon enorm enthousiast en ze wist zeker dat hij dat ondertussen ook al doorhad.
Mariana glimlachte toen hij zijn pink in de hare haakte waarna ze haar pink met tegenzin weer losmaakte. Ze hield haar hoofd schuin en glimlachte.
"Oh, niets o niets overtreft nacho's," protesteerde ze. "Ik weet zeker dat poutine dat niet kan overtreffen," knikte ze lachend. Ze zou het wel proeven, maar ze wist vrijwel zeker dat haar Mexicaanse lievelingseten beter was. Mariana keek hem vrolijk aan.
Ze bestudeerde Kaelens gezicht toen hij haar aankeek en voelde hoe haar wangen bijna weer opnieuw rood kleurden. Ze moest echter een teleurgestelde zucht onderdrukken toen hij zich weer naar het strand draaide en haalde een hand door haar haren.

Account verwijderd

schreef:
'Natuurlijk zou ik blij zijn,' herhaalde hij lachend. Als hij ooit zou eindigen in een restaurant als ober, zou hij blij zijn als Mariana dat restaurant kwam bezoeken voor hem. Zijn baas zou waarschijnlijk minder blij zijn met haar aanwezigheid, want ze had de gave hem behoorlijk af te leiden van datgene waar hij mee bezig was.
Hij trok een vies gezicht bij de woorden die volgden. Het was helemaal niet zo dat hij vond dat vrouwen de typische huisvrouw moesten spelen, maar hij vond wel dat de man op de eerste date hoorde te betalen. Het was een beleefdheidsnorm. Haar laten betalen zou onbeleefd zijn en zou bovendien doen laten blijken dat hij niet geïnteresseerd in haar was. Althans, zo was het in Canada. Voor hem had dat laatste echter nooit gegolden. Ook als hij niet geïnteresseerd geweest was, had hij de eerste date betaald. Beleefd zijn was belangrijk voor hem.
'Dan betaal jij de volgende keer wel,' knikte hij. Zo lang hij deze date maar mocht betalen. De volgende date zou waarschijnlijk in zijn appartement plaatsvinden, wat betekende dat er niets te betalen viel. Hij wist echter ook wel dat ze dan de keer daarop zou betalen.
'Ik vind het leuk als je praat.' Mariana was aangenaam om naar te luisteren. Ook om naar te kijken. Hij protesteerde niet als zij het woord nam en ratelde over van alles en nog wat. Hij had er helemaal geen moeite mee om zijn aandacht bij haar te houden.
'Wacht maar af,' merkte hij op, waarna een grijns op zijn gezicht verscheen. Poutine zou haar nog kunnen verrassen. Het klonk misschien niet zo smakelijk, maar dat was het wel. Het was overigens ook enorm slecht voor je gezondheid, maar hij kon zich niet voorstellen dat nacho's dat niet waren.
Uiteindelijk liet hij haar blik gaan en keek hij weer naar het strand. Het was nog een hele opgave om niet toe te geven aan datgene wat hij daadwerkelijk wilde, maar zijn verstand won het van zijn hart. Hij wilde de spanning er nog even inhouden, hij wilde niet dat ze op elkaar uitgekeken raakten als ze eenmaal hadden waar ze naar verlangden. Dus dwong hij zichzelf naar de zee te kijken. En toch, hoe mooi de zee ook was, keek hij vele malen liever naar de jonge vrouw die naast hem zat.

Account verwijderd

schreef:
Ze grijnsde bij zijn woorden en knikte tevreden. "Dat is beter," lachte ze. Daarmee kon ze leven. Ze trok een wenkbrauw op. "Nu moet je wel nog Pablo's hart winnen als je me ooit nog uit wilt nemen," grapte ze. Pablo kon redelijk moeilijk doen over haar vriendjes, net zoals haar broers. Het was eigenlijk bizar als je dacht dat haar moeder er het gemakkelijkste over deed in de familie. Haar moeder deed er lang niet zo moeilijk over als Gabriel en Lucas. Ze vond dat Mariana wel zelf kon kiezen wat voor mannen goed voor haar waren en van wie ze moest wegblijven. Mariana wist dat ook. Ze was niet het type vrouw dat op zoek ging naar de 'badboys' om vervolgens een one night stand te hebben en er soms nog eens aan te denken.
Ze knikte bij zijn woorden en glimlachte. "Bueno," knikte ze. Ze was nu helemaal tevreden. Dat leek haar wel eerlijk. Ze stond erop dat ze mee hielp betalen. Het was niet fair tegenover hem als zij niets hielp betalen.
Mariana keek Kaelan aan en begon toch te twijfelen of er geen alcohol in het drankje zat. Ze vond het gewoon zo fijn om bij hem te zijn en hij zei letterlijk alle goede dingen die hij kon zeggen. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en glimlachte. "Dat is cute," merkte ze glimlachend op, waarna ze weer recht ging zitten. Het was schattig dat hij dat zei.
"Op wat wedden we?" grapte ze. Ze keek hem grijnzend aan en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Ik kan niet geloven dat je iets beter vindt dan dit geschenk van de hemel," merkte ze dramatisch op.
Ze zat in stilte naast hem en beet op haar onderlip. "Sooooo...."

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk dat ik Pablo's hart stiekem al gewonnen heb. Maandag kwam hij nog even vertellen dat hij je vrijdag graag heelhuids terug wilde zien op werk. Betekent dat dat hij me indirect toestemming gegeven heeft om je mee uit te nemen?' vroeg hij. Pablo had in elk geval niet gezegd dat hij Mariana met rust moest laten of dat hij niet terug mocht komen naar het restaurant, dus dat betekende dat hij hem accepteerde, toch?
Heel even keek hij naar Mariana toen ze haar hoofd tegen zijn schouder legde. Dat was een goed teken. Hij glimlachte toen ze weer rechtop ging zitten en hem even aankeek. Dit was wat hem betreft voor herhaling vatbaar. Hij at nog een nacho en wierp een korte blik op de zon. Nog even en het zou donker zijn. Niet hier, niet met alle lichtjes boven hun hoofden, maar wel als ze de strandtent zouden verlaten.
'Als je nacho's inderdaad lekkerder vind, maak ik nacho's voor jou, maar als je Poutine lekkerder vind, maak jij Poutine voor mij,' stelde hij voor. Hij was zich er maar al te bewust van dat hij daarmee zei dat ze op nog een date zouden gaan, maar dat vond hij niet erg. Hij had het idee dat Mariana dat ook niet erg vond.
Hij keek naar Mariana toen ze enigszins ongemakkelijk naast hem zat. Ze hadden al zo vaak gepraat, maar ongemakkelijk was het nog niet geweest. Had hij iets verkeerd gedaan? Hij wist het niet.
'Ik denk eraan om na de nacho's en die mojito nog een stukje over het strand te wandelen. Wat denk jij?' vroeg hij. Het was een heldere nacht en de lucht was bezaaid met fonkelende sterren. Het was misschien wat cheesy, maar wat was daar mis mee? Ze hadden gepraat, gegeten en gedronken en hoe konden ze de avond beter afsluiten dan nog even over het strand te wandelen. Hij pakte een nacho uit de schaal en stak die uit naar Mariana. De schaal was bijna leeg en de drankjes waren bijna op. Hij had geen haast, maar hij had het idee dat haar broers het niet op prijs zouden stellen als hij haar pas diep in de nacht weer af zou zetten. Ondanks dat Mariana waarschijnlijk vond dat ze dat zelf wel kon beslissen, wilde hij niet direct een slechte indruk maken op haar broers.
'Jij weet al van alles over mijn familie, maar van jou weet ik alleen maar dat je twee broers hebt,' zei hij, waarna hij haar even vragend aankeek. Ze wist meer over hem dan hij over haar momenteel.

Account verwijderd

schreef:
"Ik denk het ook," gaf ze lachend toe na het horen van zijn woorden. "Normaal gezien geeft Pablo pas zijn toestemming na drie maanden," gaf ze grijnzend tegen. "Dus in feite ben jij nu zijn favorietje," legde ze uit. "Waarschijnlijk heeft dat heel wat te maken met het feit dat jij zijn vaste klant bent voor het moment," lachte ze. Ze liet haar duim glijden over de rug van zijn hand toen hij aan een armbandje prutste. Ze kon het niet laten.
Mariana lachte bij zijn voorstel en knikte. "Deal, maar ik ben bang dat ofwel jij de nacho's verpest ofwel ik de poutine," lachte ze eerlijk. "Wat dan?" grijnsde ze. "Gelieve me niet te vermoorden als ik een canadees gerecht verpest alsjeblieft?" Ze hield haar hoofd schuin en bestudeerde hem. Wacht even, hadden ze nu al afgesproken voor twee volgende dates? Dan kon het helemaal niet zo slecht lopen als Mariana dacht. Ze dacht constant dat ze iets verkeerds zei of deed waardoor ze een afknapper werd bij Kaelan.
Mariana schudde haar hoofd toen ze zag hoe Kaelan naar haar keek en schonk hem een glimlach. Ze zou hem mooi niet vertellen hoe jammer ze het vond dat hij haar nog niet had gekust. "Ik dacht gewoon na over de verschillende manieren waarop mijn broers je kunnen vermoorden," grapte ze dus maar om de sfeer er terug in te krijgen.
Ze stemde toe met zijn voorstel om nog wat te gaan wandelen na het drankje en de nacho's. "Is perfect," knikte ze. Het was een mooie avond en het strand was een mooie plek. Dus waarom niet? Mariana nam de nacho van hem aan en glimlachte. "Dankje," bedankte ze hem voordat ze de nacho in haar mond stak en genoot van de smaak. "Mhhmhh, veel beter," lachte ze. Daar kon niets tegen op.
Mariana keek Kaelan aan en glimlachte. "Ik weet nog niet zó veel over je familie, ik weet hun namen zelfs nog niet," protesteerde ze lachend. Ze gaf echter toe. "Ehmm, mijn moeder heet Gabriella en ze is kunstenares, je weet al dat mijn oudste broer politieagent is en mijn andere broer is garagist," begon ze. Ze hield haar hoofd schuin en fronste. "Mijn vader is een aantal jaar geleden gestorven in een bargevecht." Mariana aarzelde. "Dat is waarom we mami niet graag alleen laten," gaf ze zacht toe.
Mariana keek hem aan en schudde haar hoofd. "Maar ik ben dus overduidelijk de jongste van het gezin, terwijl mijn oudste broer al een gezin heeft en mijn andere broer vaak bij zijn vriendin blijft, zit ik het meeste thuis bij mami," legde ze uit. "Maar op één of andere manier slagen ze er nog in om overbeschermend te zijn," lachte ze. Ze had zelf ook gedacht dat het beter zou worden eenmaal ze getrouwd waren en het huis verlieten, maar niets was minder waar.

Account verwijderd

schreef:
Een tevreden grijns verscheen op zijn gezicht toen Mariana met hem instemde. Pablo had hem goedgekeurd, op zijn eigen, vreemde manier. De man had een zwak voor hem, al was dat misschien alleen maar omdat hij regelmatig kwam eten. Toch had hij het gevoel dat dat niet alles was. Als hij niet goed geweest was voor Mariana, had het Pablo waarschijnlijk niets uitgemaakt dat hij regelmatig kwam eten.
'We leren het elkaar wel.' Hij twijfelde er niet aan dat zij wist hoe ze nacho's maakte en hij wist hoe hij Poutine moest maken. Als het mislukte, hadden ze waarschijnlijk des te meer lol in de keuken. Van elkaar konden ze leren hoe ze de gerechten moesten maken.
Hij lachte en schudde zijn hoofd. Mariana onderschatte hem. Hoewel haar broers vast groot en sterk waren, was hij niet bang binnen de kortste keren vermoord te worden. Al wist hij ook wel dat Mariana een grapje maakte. Ze zouden hem misschien niet leuk vinden, maar ze zouden ook niet direct een einde aan hem maken.
Hij hield zijn hoofd een beetje schuin terwijl hij luisterde naar wat ze hem vertelde. Haar moeder was een kunstenares, dat was interessant. Creatievelingen waren vaak interessante mensen. Interessanter dan mensen die helemaal niet van creativiteit hielden. Haar moeder zou hem misschien helemaal niet aardig vinden, maar hij zou het wel leuk vinden haar eens te ontmoeten.
'Dat spijt me voor je, Mariana.' Het speet hem daadwerkelijk voor haar. Hij kon zich niet herinneren dat hij zijn ouders verloren was, maar bij haar zat het voor altijd in haar geheugen gegriefd. Hij schudde zijn hoofd en raakte kort haar hand aan. Ze leek er redelijk makkelijk over te praten, maar dat betekende niet dat er geen verdriet meer was.
'Ze hebben het recht om overbeschermend te zijn,' gaf hij toe met een schuine glimlach op zijn gezicht. Mariana was mooi en lief en goed. Dat waren eigenschappen die haar in Mexico niet altijd ten goede zouden komen. Zeker niet in deze buurt. Haar broers wilden haar beschermen voor hen die geen goed deden. Hij had precies hetzelfde gedaan als hij met Mariana opgegroeid zou zijn. Misschien deed hij dat nu ook wel. De eerste keer dat ze elkaar ontmoet hadden, had hij het ook voor haar opgenomen. Het leek een automatisch mechanisme, hij had er niet eens over nagedacht. Hij had gewoon de neiging gevoeld om haar te beschermen.

Account verwijderd

schreef:
Mariana lachte bij zijn gezichtsuitdrukking en schudde haar hoofd. "Je weet toch dat ik ook zonder hun toestemming met je uit was gegaan he?" gniffelde ze. Eigenlijk gaf ze niet zoveel om de mening van anderen. Ze vond het belangrijker dat ze deed waar ze zich goed bij voelde. Uitgaan met hem, voelde helemaal niet verkeerd aan. Verre van.
"Bueno, dan kan ik jou beschuldigen als ik het laat mislukken," grapte ze. Ze keek hem grijnzend aan en lachte om hoe hij naar haar keek. "Sorry, maar ik heb iemand nodig om de schuld op te schuiven?" gniffelde ze. Hij was de geknipte persoon daarvoor.
Mariana glimlachte toen hij aandachtig luisterde en schudde lichtjes haar hoofd bij zijn woorden. "Dankje, maar het gaat wel," beloofde ze hem. Ze glimlachte kleintjes. "Het is al een tijd geleden en ik heb heel veel goede herinneringen aan hem, daar hou ik me een beetje aan vast," gaf ze eerlijk toe. Ja, ze miste haar vader enorm. Hij was er altijd voor haar geweest en ze miste hun vader-dochter momentjes heel erg. Mariana kneep heel zachtjes in zijn hand toen hij die aanraakte. Het was lief dat hij haar zo steunde.
Ze hield haar hoofd schuin toen ze de schuine glimlach zag op zijn gezicht. Die had ze nog niet eerder gezien... Hij was cute. Ze wilde die glimlach vaker zien. "Hoezo heeft iemand het recht om overbeschermend te zijn?" lachte ze. "Ik ben prima in staat om me enorm te verzetten tegen wie dan ook," gniffelde ze. "Oh, en ik kan enorm koppig zijn", lachte ze.
Mariana dronk het laatste beetje van haar mojito op en keek Kaelan vragend aan. Hij had zijn drankje ook al op en van de nacho's bleven alleen maar wat eenzame kruimels achter in het schaaltje.

Account verwijderd

schreef:
'Jawel, maar ik wil niet op de verkeerde voet starten,' gaf hij toe. Haar familie was belangrijk voor haar, Pablo leek ook belangrijk voor haar. Hij wilde niet met haar uit als iedereen daar iets op tegen had, hoe leuk hij haar ook vond. Dan zou hij eerst proberen haar familie te overtuigen van hemzelf.
'Het is heus niet zo moeilijk,' lachte hij toen ze opperde dat ze hem de schuld zou geven als het mislukte. Het was slechts een kwestie van frietjes bakken, kaas smelten en er jus overheen gieten. Ze kon er ook nog iets anders aan toevoegen als ze dat wilde, dat stond geheel open.
Hij knikte toen ze hem vertelde dat het wel ging. Ze had gezegd dat het al een paar jaar geleden was, maar dat maakte niet dat het niets meer voor haar betekende. Hij had kinderen hun ouders zien verliezen. Op jonge leeftijd kwamen ze daar vaak wel overheen, maar hoe ouder de kinderen werden, hoe heftiger het vaak was. Jonge kinderen konden het niet begrijpen, ze waren zich niet bewust van het verlies, maar oudere kinderen wel. Hij glimlachte toen ze even in zijn hand kneep.
'Je bent goed en Mexico is geen ongevaarlijk land. Mensen kunnen gebruik maken van die goedheid,' zei hij, waarna hij zijn schouders ophief. Hij lachte toen ze hem vertelde dat ze enorm koppig kon zijn. Dat geloofde hij zo. Hij had sowieso het idee dat de meeste Mexicanen ontzettend koppig waren. Niemand liet zomaar over zich heen lopen, dat hoorde niet bij het land.
Mariana keek hem vragend aan, waarop hij haar ook vragend aankeek. Hij wist niet zeker waar ze op probeerde te doelen.
'Wil je nog iets te drinken of wil je een eindje gaan wandelen?' vroeg hij, in de hoop dat dat was waar ze op doelde. Hun glazen waren leeg en in de schaal lagen slechts nog enkele kruimels. Ze hadden er nog aardig lang over gedaan, waarschijnlijk omdat ze de meeste tijd besteed hadden aan praten en niet aan eten en drinken. Dat getuigde in elk geval van een goede date.

Account verwijderd

schreef:
Mariana trok een wenkbrauw op. "Kaelan," klaagde ze. "Je hoeft je heus geen zorgen te maken over mijn vrienden en familie," beloofde ze hem. Het enige wat telde was dat zij hem leuk vond en hij haar hopelijk ook. Ze glimlachte naar hem en gaf hem een lichte por. "Maak je niet zo druk."
"We shall see," glimlachte ze toen hij lachte, waarna ze pruillipte. Het klonk eigenlijk wel moeilijk. Ze had nooit eerder echt jus over iets gegoten en ze vond het niet echt smakelijk klinken als ze eerlijk was, maar ze moest het eerst hebben geproefd voordat ze kon oordelen.
Mariana keek Kaelan bedenkelijk aan toen hij even stil was en trok een wenkbrauw op. "Dat was mijn levensverhaal," grapte ze dan. "Dus heel mijn leven ben ik gepest door mijn oudere broers waardoor ik zo ben geworden," grapte ze, waarna ze naar haarzelf wees. "Oh, en stiekem heb ik ook zelfverdediging geleerd om me te beschermen tegen die twee losers," voegde ze er grijzend aan toe. "Je bent gewaarschuwd."
"Ik ben niet goed?" protesteerde Mariana verward. "Hoezo zou ik goed zijn, ik ben geen heilig ofzo," lachte Mariana. Ze had niets speciaals gedaan om haar 'goed' te noemen. Mariana was maar een normaal mens, net zoals veel anderen in Mexico. Ze keek hem glimlachend aan en schudde haar hoofd. Ze was heus niet perfect en ze was zeker niet goed genoeg om haar echt goed te noemen.
"Laten we wandelen,' stelde Mariana voor. Ze glimlachte toen Kaelan betaalde en stond op waarna ze haar rok even recht streek en op hem wachtte.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld