Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O | Loving and fighting. Accusing, uniting.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Kayra gaf hem niet de bevestiging die Nathan van haar had verwacht. Ze vertelde hem niet met een grote glimlach op haar gezicht dat ze inderdaad van Elliot hield en dat ze blij was om bij hem te zijn. In plaats daarvan liep Kayra op hem af en gaf ze hem de meest vastberaden knuffel die hij ooit had mogen ervaren. Haar armen lagen strak rond zijn lichaam, maar niet op een vervelende, of verstikkende, manier. Sterker nog: het voelde ontzettend liefhebbend. Alsof ze hem knuffelde zoals ze Elliot zou knuffelen. Ze vertelde hem dat ze hem had gemist, op zo’n manier dat Nathan niet anders kon dan zijn armen stevig rond haar lichaam te slaan en voorzichtig met zijn vingers door haar haren te strijken.
‘Ik heb jou ook gemist,’ fluisterde hij haar toe. Meer dan dat ze waarschijnlijk zou weten. Hij had gedacht dat ze er niet meer was geweest. Dat haar hele bestaan weg was geveegd van deze aarde. Het had hem zoveel pijn gedaan dat hij niets meer had willen voelen. Niet de blijdschap die hij nu had als hij terugdacht aan hun herinneren, maar ook niet het verdriet die de rouw had veroorzaakt. Hij had gedacht dat hij twee mensen was verloren. Zijn zusje en Kayra. Beide waren ze ontzettend belangrijk voor hem geweest en eigenlijk waren ze dat nog steeds.
Heel even dacht hij er aan om haar te zoenen, zoals zij dat toen ook bij hem had gedaan. Die avond was echter een avond die voor Kayra als het ware niet bestond. In haar beleving had ze hem nooit gezoend. Hij had het haar bewust laten vergeten, maar als hij dat niet zou hebben gedaan, zou ze dan nog steeds voor Elliot zijn gevallen? Of zou ze op hem hebben gewacht? Het deed hem pijn om te denken aan wat het had kunnen zijn als hij nooit zo laf was geweest om haar herinneringen weg te nemen, maar op dat moment was het beter voor hen beide geweest. Tenminste, dat was wat hij zichzelf voor probeerde te houden.
Toch kon hij voor enkele seconden aan niets anders denken dan aan het gevoel dat hij had gekregen toen Kayra hem had gezoend. Haar lippen hadden zo zacht aangevoeld, maar tegelijkertijd zo begeerlijk. Ze had hem met vastberadenheid gezoend, haast zo vastberaden dat Nathan de moed bij elkaar wilde schrapen om datzelfde te doen bij haar, maar hij wist dat hij dat niet kon maken. Niet nu. Ze had Elliot. Ze was naar een man opzoek gegaan die haar een goed en gelukkig leven kon bieden en wie was Nathan om dat te verpesten?
Toch waren er dingen die hij niet leuk vond aan Elliot. De manier waarop hij soms te bazig was tegenover Kayra, maar ook hoe hij dacht over het jagen. Dat was iets wat bij haar hoorde, wat Nathan altijd aan haar had bewonderd. Dat hij een pijl langs zijn hoofd had gekregen op het moment dat ze elkaar hadden ontmoet, had hij achteraf alleen maar indrukwekkend gevonden. Niemand schoot van zo dichtbij mis. Het was haar bedoeling geweest om hem net niet te raken en dat was iets wat hij had kunnen waarderen.
Nathan zuchtte en hij liet Kayra weer los. ‘Ik denk dat we maar eens terug moeten gaan naar de herberg.’
Kayra leek teleurgesteld te zijn, maar ze ging niet tegen hem in. In plaats daarvan knikte ze en liet ze hem ook los, waarna ze zich weer omdraaide en ze samen met Nathan aan haar terugreis naar de herberg begon.
Hun terugweg was een stuk stiller dan de heenweg. Daar waar ze gepraat hadden over Leah en wat Nathan daarna had gedaan, en over hoe Kayra haar leven er nu uit zag, waren ze nu redelijk stil. Kayra speelde wederom met de dolk in haar handen en Nathan wist niet goed wat hij moest zeggen. Hij kon niet beginnen over het gesprek wat hij af had geluisterd, want Kayra wist niet waar hij toe in staat was.
‘Nathan?’ begon Kayra plotseling, waardoor hij gedwongen was om haar kant op te kijken.
‘Ja?’
‘Hoe lang denk je te blijven?’ vroeg ze aan hem, waardoor Nathan een lichte glimlach op zijn gezicht kreeg.
‘Een paar dagen, dat sowieso. We hebben veel tijd in te halen samen.’

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Het was waar, ze hadden veel tijd in te halen. Het was maanden geleden dat ze elkaar gezien hadden en er was veel gebeurd in die tijd. Niet dat ze daar veel over zouden spreken. Tenminste, Kayra zou het niet snel hebben over wat er gebeurd was in de kerkers, net zomin als dat ze vertelde over haar verleden. Ergens was er een deel in haar dat haar verleden bij hem neer wilde leggen. Als er iemand die haar verleden te weten mocht weten, dan was het Nathan. Alleen het lukte haar nog niet om de woorden over haar lippen te krijgen, het bleef iets wat ze moeilijk vond om over te praten. Niet vanwege de reactie van Nathan, maar eerder de pijnlijke herinneringen die het omhoog bracht.
En toch, ondanks dat ze veel tijd in te halen hadden, vroeg ze zich af of hen het zou lukken. Elliott was duidelijk niet blij met zijn komst, al helemaal niet nu hij haar een dolk gegeven had. Waarschijnlijk zou hij het ook niet leuk vinden dat ze er deze avond tussenuit geglipt was. Ze schatte de kans groot dat hij zou flippen als hij wist dat ze bij Nathan aangeklopt had om samen het bos in te gaan. En ondanks dat het fout was, hield ze haar uitje met Nathan liever voor haar. Ze hoopte dat Elliott nog bij zou draaien en hij Nathan en haar de tijd gunde die ze nodig hadden. Het voelde niet goed als Nathan zou vertrekken, zonder de tijd samen met hem door te brengen.
Voor de herberg bleven ze even stilstaan. Enkele seconden tikten voorbij terwijl ze elkaar in stilte aankeken. Uiteindelijk wendde Kayra haar blik tot de grond. ‘Ik ben blij dat we even alleen het bos in konden.’
Nathan knikte. ‘Ik ook.’ Ze gaven elkaar een vluchtige knuffel, waarbij ze elkaar een goede nachtrust toewenste. Iets wat best onwennig was, aangezien ze elkaar vrijwel nooit zo laat zagen. Meestal was Nathan weer thuis voor het avondeten.
Voorzichtig sloop Kayra naar haar kamer, in de hoop dat Elliott al lang lag te slapen. In plaats daarvan trof ze de jongeman zittend op de rand van het bed aan. Hij kwam direct overeind toen hij zag dat ze de deur opendeed. Met grote, snelle stappen kwam hij dichterbij om haar in zijn armen te sluiten. ‘Godzijdank, je bent er nog,’ fluisterde hij. ‘Ik was bang dat je weg zou gaan. Het spijt me voor net.’
De oprechtheid van zijn woorden verbaasde haar en bezorgden haar een schuldgevoel. Het moest vast moeilijk voor hem zijn. Hun werelden waren compleet anders en dat was iets waar hij mee om moest leren gaan. Zijn bezorgdheid was enorm en ze verachte haarzelf dat ze hem met die kennis niets wetend achter had gelaten. Kayra legde haar hoofd op zijn schouder en drukte een zachte kus in zijn hals, terwijl haar armen zich ook om zijn lichaam nestelden. ‘Het spijt mij ook.’
_
‘Ergens begrijp ik hem wel.’
Allysin zat voor haar, terwijl Kayra worstelde met het maken van een vissengraatvlecht. Kayra was nog niet erg goed in vlechten, maar door Allysin lukte het haar steeds beter. Plus dat Allysin het gewoon fijn vond wanneer iemand aan haar haren zat.
‘Ik ergens ook wel,’ zei Kayra ergens aarzelend, ‘maar ik vind het wel jammer dat hij me niet vertrouwd met Nathan.’
‘Ik denk dat hij gewoon onzeker is. Ineens duikt een oude vriend op waar je een enorm hechte band mee hebt. Jullie zijn uit elkaar gegaan, maar ik denk dat hij bang is dat er toch meer achter zit dan alleen een vriendschap. Daarbij, Nathan is geen lelijke jongen.’
Kayra grinnikte. Ze dacht terug aan het moment dat ze hem opgezocht had in het dorp en ze hem met een muts aan een kraampje had zien staan.
‘Maar, even voor de zekerheid. Tussen jou en Nathan speelt dus niks?’
Kayra schudde haar hoofd. ‘We hebben een hechte band, maar meer dan dat is het nooit geweest.’ Tenminste, dat was wat ze haarzelf steeds wijs maakte.
‘Zonde, het is echt een leuke jongen! Ik zou het niet vervelend vinden om naast hem wakker te worden,’ zei ze lachend. Nu Kayra erover nadacht, zou zij dat ook niet heel vervelend hebben gevonden. ‘Maar, hij heeft ook geen vriendin of verloofde? Hij heeft wel de leeftijd om te gaan trouwen en ergens kan ik me voorstellen dat iemand van een leerlooierij een geschikte kandidaat is voor vele vrouwen.’
Dat was iets waar ze het nog niet eens over gehad hadden. Sterker nog, Kayra had er nog niet eens over nagedacht dat er een kans bestond dat Nathan een relatie had gehad. Het leek haar van niet, aangezien hij dan niet vertrokken zou zijn, toch? En nu ze erover nadacht, zat het haar ook enigszins dwars. Niet dat ze het hem kwalijk kon nemen. Hij was een man, hij had ook zijn behoeften en zij was immers met Elliott. Sowieso, waarom zou ze het hem kwalijk nemen? Zij was met Elliott. Het zou haar niet eens dwars moeten zitten, ze had zelf een vriend die goed voor haar zorgde.
Maar het was geen Nathan.
‘Wat is er?’ vroeg Allysin, die opmerkte dat Kayra in gedachten verzonken was. Nu pas besefte Kayra zich dat ze gestopt was met het vlechten en ze stomweg naar het haar voor haar had gestaard.
Kayra schudde haar hoofd. ‘Niks, ik was gewoon verzonken in gedachten. Maar, ik weet niet of hij een relatie heeft.’
‘Zal ik het hem straks gewoon vragen?’
Kayra haalde haar schouders op. ‘Waarom niet?’
‘Goede vraag. Ik ga het zo direct doen. Maar, Kayra… Zou je het erg vinden als ik hem vraag een boswandeling te maken?’ Haar woorden klonken dubbelzinnig. Het zou méér dan alleen een boswandeling worden. En ondanks dat Kayra haar het liefst zou vertellen dat ze het liever niet had, kon ze dat niet maken. Niet tegenover Elliott, maar evenmin tegenover Allysin en Nathan. Wat als de twee voor elkaar gemaakt waren?
‘Doen. Nathan is een goede jongen, je zou je geen betere jongen kunnen voorstellen.’

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De nachtwandeling met Kayra was fijn geweest, maar het had er wel voor gezorgd dat Nathan niet had kunnen slapen. Niet dat hij het echt nodig had, maar hij had het lastig gevonden om niet te denken aan hoe hij daar samen met Kayra had gestaan. Ze hadden elkaar zo stevig vastgehouden, hij had echt heel even gedacht aan hoe het zou zijn geweest als hij haar gezoend. Een gedachte die hem de rest van de nacht had lastig gevallen. Hij had geprobeerd zich te overtuigen om het niet te doen, want Kayra had immers al Elliot. Toch was het ontzettend lastig geweest.
In de ochtend had hij zich kort gewassen en zich aankleed. Daarna was hij naar beneden gegaan om zich te melden voor het ontbijt. Hij had plaatsgenomen aan één van de tafels en wachtte daar geduldig totdat iemand hem zou komen helpen.
‘Goedemorgen, Nathan,’ zei het blonde meisje met een glimlach. Heel even lagen haar vingers op zijn schouder, terwijl ze een bord met een stuk brood en een gebakken ei voor hem neerzette.
‘Goedemorgen, Allysin. Het ziet er heerlijk uit,’ complimenteerde hij haar. Hij wist niet wie er precies verantwoordelijk was voor het maken van het ontbijt. Hij had Kayra de vorige dag brood zien maken, weliswaar samen met Elliot. Misschien was Allysin wel verantwoordelijk voor de eieren en al het andere, dat wist Nathan ook niet precies.
‘Heb je er iets op tegen als ik je kom vergezellen voor het ontbijt?’ vroeg ze vriendelijk. Nathan zijn ogen gleden onbewust naar Kayra, wie heel druk leek te zijn met haar eigen werkzaamheden. Misschien had ze nog niet eens opgemerkt dat hij naar beneden was gegaan en plaats had genomen voor het ontbijt. Hij keek snel weer naar de jonge vrouw voor zich en hij schudde vervolgens zijn hoofd, waardoor zijn krullen zachtjes meebewogen.
‘Natuurlijk niet, ga maar zitten.’
Allysin nam tegenover hem plaats. Haar blonde vlecht viel over haar schouder. Hij was niet heel strak en hier en daar hingen een paar plukjes los, maar het zag er niet slecht uit. Niet dat Nathan ook maar enigszins verstand had van vlechten. Hij had het zijn moeder wel eens zien doen bij zijn zusje, maar jammer genoeg zouden haar donkere haren nooit meer gevlochten worden.
Wat ongemakkelijk nam Nathan een hap van zijn brood. Het voelde een beetje vreemd om iemand zo tegenover je te hebben zitten terwijl jij aan het eten was en de ander niet. Vooral omdat hij merkte dat haar blauwe ogen op hem gefixeerd waren. Het leek haast alsof ze iets aan hem wilde vragen, maar dat ze niet goed wist waarom.
‘Nathan?’ Allysin trok zijn aandacht door zijn naam te noemen. Hij stopte met eten en veegde zijn handen af, waarna hij naar het meisje keek. ‘Ja?’
‘Zou je misschien vanmiddag samen een boswandeling willen maken?’
Ze keek hem behoorlijk oprecht aan, maar Nathan had het gevoel dat dit niet zomaar een boswandeling zou zijn. Het zou er eentje zijn met bijbedoelingen en dat was iets wat hij niet wilde. Althans, niet met haar. Hoe lief ze was ook was en hoe mooi ze er misschien ook uit zag, hij zou geen ja tegen haar kunnen zeggen. Dat zou een leugen zijn tegenover Allysin en dat wilde hij haar niet aan doen.
‘Sorry, maar ik heb mijn verloofde beloofd om enkel nog met haar door het bos te wandelen. Het is iets wat we graag samen doen.’ Waarom een andere leugen zo zorgeloos uit zijn mond kwam, wist Nathan ook niet. Hij had het Allysin niet aan willen doen om haar valse hoop te geven, maar waarom hij dan een andere leugen zo gemakkelijk aan haar had verteld?
‘Oh… Je bent verloofd? Ik bedoel… Kayra had niet-‘
‘Kayra weet het ook nog niet,’ zei Nathan snel. Hij had het niet aan Kayra willen vertellen, deels omdat de verloving nu ook niet meer bestond. Nu was het echter wel zijn excuus om Allysin te ontwijken. Iets wat niet geheel netjes van hem was geweest.
‘Sorry,’ verkondigde Allysin, waarna ze snel opstond. Doordat ze dat deed, verschoof de tafel en daardoor belandde Nathan zijn ontbijt deels op zijn laatste schone shirt en broek.
‘Oh, Nathan! Het spijt me, dat was niet de bedoeling! Als je iets nieuws aantrekt, dan zal ik dit meteen voor je wassen!’ zei Allysin verschrikt.
‘Het geeft niet. Het kan gebeuren,’ stelde Nathan haar gerust. Hij kwam overeind en bekeek de schade die het eten had gedaan. Vooral het uitgelopen eigeel zat nu op zijn kleding. ‘Het is vooral zonde van het eten. Ik zal me even omkleden en dan breng ik mijn vieze was straks naar beneden.’
Allysin knikte stilletjes en liep vervolgens weg met haar hoofd naar beneden gebogen. Nathan liep snel naar de slaapkamer die hij had verkregen. Zuchtend sloot hij de deur achter zich, waarna hij zijn shirt over zijn hoofd trok en die op de grond gooide. Hij pakte zijn tas, opzoek naar een shirt wat nog niet verpest was en hij nog enkele uren zou kunnen dragen. Veel tijd om te wassen had hij immers niet gehad.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Met een knoop in haar maag was ze samen met Allysin naar beneden gegaan, bang dat Nathan al ergens was gaan zitten en Allysin direct haar kans greep. Het was een opluchting geweest dat Nathan er op dat moment niet geweest was, maar ze wist dat het moment eraan had zitten komen. Nu kon ze zichzelf wat beter voorbereiden, want ze wist dat Allysin haar kans wilde grijpen. Gelijk had ze, Nathan was een goede jongen. Daarnaast, de twee zouden een goed stel kunnen vormen. Allysin was enorm behulpzaam en erg lief, waarnaast ze erg enthousiast kon zijn. Nathan was eveneens zorgzaam, maar hij was een stuk rustiger. Juist op die manier konden ze elkaar in evenwicht brengen. En die gedachte, maakte de knoop in haar maag enkel groter.
Niet veel later was Nathan in de ruimte gaan zitten en het duurde niet lang voor Allysin naar hem toe was gegaan. Ergens nam Kayra het Allysin kwalijk, alsof ze had moeten weten dat er meer was tussen hen. Maar die gedachte was enorm oneerlijk. Niet alleen omdat Allysin niet kon weten dat ze zich er zo slecht bij voelde, maar ook omdat ze een liefdevolle vriend had die enorm veel voor haar over had.
Terwijl Kayra de tafels met een doekje afnam, probeerde ze het gesprek van Nathan en Allysin te volgen, maar helaas zaten ze te ver weg. Daarnaast wilde ze ook niet te opvallend meeluisteren. Sowieso verachte ze haarzelf voor haar poging. De twee verdienden een beetje privacy.
Ineens hoorde ze het geschuif van een stoel, gevolgd door klingelend servies. Vrijwel direct draaide Kayra zich naar de plek waar het geluid vandaan kwam en zag ze hoe Allysin haar excuses aanbood aan Nathan, die wat eigeel op zijn shirt had. Met een geruststellende glimlach probeerde Nathan haar te kalmeren, waarna de twee hun wegen scheidde. Met een rood gelopen gezicht en haar hoofd beschaamd naar beneden gebogen, liep Allysin op Kayra af. Ze kon zien dat Allysin wat van slag was en het liefst had Kayra haar wat gerustgesteld, maar ze had geen idee hoe. In plaats daarvan keek ze het meisje wat bezorgd aan.
‘Wat is er gebeurd?’
Allysin keek vluchtig over haar schouder, alsof ze wilde controleren of Nathan weg was. ‘Ik schaam me dood,’ zei ze, waarna ze zich wat naar Kayra boog, alsof ze bang was dat anderen haar zouden horen. ‘Hij is verloofd.’
De zachte woorden stompten haar in haar maag. Vanochtend had Allysin het onderwerp aan het licht geworpen, maar het idee was gewoon nooit in haar omhoog gekomen. Ze had gedacht dat hij niet verloofd was, omdat hij dan wel thuisgebleven was. Daarnaast had ze verwacht dat hij zoiets wel aan haar zou vertellen. Ineens begon ze te twijfelen aan alle dingen die Nathan haar verteld had. De reis die hij gemaakt had, zijn woorden dat hij haar gemist had, maar zelfs aan al zijn goede daden van vroeger. Als hij verloofd was, waarom had hij haar dan zo geholpen? Waarom was hij dan hier? Oneerlijke twijfels kwamen omhoog en opnieuw nam ze het haarzelf kwalijk. Nathan was een goede jongen en ze wilde niet twijfelen aan zijn bedoeling, maar zijn geheime verloving bracht dat wel teweeg.
Kayra legde het doek op de tafel naast haar en zuchtte zachtjes. ‘Ik moet even met hem spreken.’
Allysin leek niet helemaal te begrijpen waar haar woorden vandaan kwamen, maar knikte alsnog. ‘Is goed, ik zal zijn tafel wel schoonmaken.’
Terwijl ze richting zijn kamer liep, begonnen meer twijfels in haar omhoog te borrelen. Had hij meer dingen voor haar achter gehouden? Zou hij tegen haar gelogen hebben? Was hun vriendschap oprecht? Maar bovenal, de gevoelens die in haar omhoog kwamen in zijn aanwezigheid, waren die wederzijds? Waarom was hij hier en niet bij zijn verloofde? Wie was zijn verloofde? Het sloeg nergens op. De twijfels die Kayra had, waren niet logisch. Hij had voor lange tijd voor haar gezorgd en ze was zelfs bij hem thuis geweest. Al die dingen konden geen act zijn, toch?
Kayra stond voor zijn door, ademde een keer diep in, waarna ze driemaal op de deur klopte. Zonder te wachten op een reactie opende ze de deur. ‘Waarom heb je het nooit-’
Abrupt stopte ze haar zin, toen ze zag dat Nathan met een shirt in zijn handen stond, wat hem achterliet in een ontbloot bovenlichaam. Kayra kon voelen hoe het bloed naar haar hoofd trok en haar wangen rood werden. Nog nooit had ze hem zonder shirt gezien, in tegenstelling tot Elliott. Ondanks dat Elliott en zij nog nooit samen intiem waren geweest in bed, had ze hem regelmatig zien omkleden. En ondanks dat Elliott geen onaantrekkelijke man was, was zijn lichaam niks in vergelijking met het lichaam van Nathan. Ondanks dat ze elke nacht naast Elliott sliep, was de aantrekkingskracht van Nathan vele malen groter.
‘Kayra?’ zei hij wat verbaasd.
Kayra wendde haar blik af en legde haar hand wat beschaamd voor haar ogen. ‘Het spijt me, ik had niet zomaar binnen mogen komen.’
Ze hoorde hoe zijn stappen dichterbij kwamen. Hij pakte haar hand vast en haalde die weg voor haar ogen. ‘Het geeft niet. Al zou ik het in vervolg wel waarderen als je wacht nadat je aanklopt.’ Een aantrekkelijke glimlach verscheen op zijn gezicht. Een intens verlangen kwam omhoog, maar ze probeerde het te negeren. Het was niet oneerlijk tegenover Elliott.
‘Wat wilde je zeggen?’ vroeg Nathan, die de deur achter haar dichtdeed, waarna hij zijn shirt in zijn handen over zijn hoofd trok.
Kayra probeerde het beeld van Nathans ontblootte bovenlichaam te vergeten, maar ineens vond ze het lastig zich te concentreren. Ineens voelde het oneerlijk hem te confronteren. Aarzelend en zelfs wat schoorvoetend vroeg ze het hem uiteindelijk. ‘Waarom heb je niet verteld dat je een verloofde hebt?’

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ze had het aan Kayra verteld.
Nathan had dat kunnen verwachten. Allysin was een goede vriendin van Kayra. Misschien had Kayra ook wel geweten dat haar vriendin op Nathan af had willen stappen. Nathan voelde zich nog steeds schuldig over zijn leugen en nu Kayra er van wist, werden die gevoelens alleen maar erger. Het was al erg genoeg dat hij tegen iemand had gelogen die voor hem een vreemde was, maar Kayra was dat niet. Kayra was voor maanden zijn beste vriendin geweest en nu voelde hij nog zoveel meer voor haar. Zij leek echter boos en gekwetst te zijn dat hij zoiets belangrijks niets aan haar had verteld. Tegelijkertijd hing er ook een vreemde sfeer in de kamer, omdat ze binnen was gelopen terwijl hij zich nog bezig had gehouden met het wisselen van shirts.
Nu hij weer volledig gekleed voor haar stond, moest hij antwoord geven op haar vraag. Waarom had hij het niet aan haar verteld? Ten eerste omdat de verloving al niet meer bestond, ten tweede omdat hij het eigenlijk niet aan haar had willen vertellen. Het idee alleen al dat ze zou horen dat er een andere vrouw in zijn leven was geweest, voelde alsof hij haar had verraden. Dat dit ook nog eens was gebeurd terwijl zij het moeilijk had gehad, bracht zijn schuldgevoel alleen nog maar meer omhoog.
‘Ik eh,’ begon Nathan, nog niet wetend hoe hij die zin zou eindigen. Hij nam plaats op de rand van het bed en keek naar Kayra, die op haar plaats afwachtend met haar armen over elkaar stond te wachten op het vervolg van zijn zin. ‘Ik heb het niet verteld omdat het niet waar is? Niet echt, tenminste.’
‘Dus je bent niet verloofd? Je hebt gelogen tegen Allysin?’ Kayra klonk verbaasd. Alsof ze niet had verwacht dat hij in staat was om ergens over te liegen. Dat terwijl hij al wel eens had gelogen tegenover zijn vader over waar hij was geweest, en met wie.
‘Het was niet mijn bedoeling om haar voor te liegen,’ vertelde Nathan. ‘Maar ze vroeg me om een boswandeling te maken en ik wist niet wat ik anders moest zeggen. Ik wilde haar niet onnodig kwetsen.’ Nathan had geprobeerd om rekening te houden met Allysin haar gevoelens. Hij wist echter niet of hij daarin ook geslaagd was. ‘Maar het is niet helemaal een leugen,’ voegde hij er stilletjes aan toe. Hij wist dat er ooit een moment zou zijn geweest waarop hij dit aan Kayra had moeten vertellen. Hij had echter nooit verwacht dat het zo snel was geweest.
‘Dus je bent wel verloofd? Nathan, ik snap niet wat je bedoelt,’ zei Kayra tegen hem. Ze liep echter wel naar hem toe en kwam vervolgens naast hem op het bed zitten.
Nathan wendde zijn blik van haar af. Hij keek naar zijn eigen handen, die opeens een stuk interessanter waren geworden. Hij vond het lastig om het haar te vertellen. Het voelde als een groot verraad tegenover Kayra en hij was ook niet trots op het feit dat hij Charlotte achter had gelaten, hoe gelukkig ze het nu ook had met het sprookjeshuwelijk dat ze altijd had gewild.
‘Net na je vertrek had mijn vader het geregeld,’ vertelde hij Kayra. Zo was het niet helemaal verlopen, maar Nathan probeerde zich te houden aan de verhalen die hij in Kayra haar geheugen had geplaatst. ‘Haar naam was Charlotte. Trouwen was alles wat ze wilde en ze was van goede komaf. Ze was vriendelijk en betrokken. Mijn ouders vonden haar de beste keuze.’ Ergens deed het hem pijn om dit aan Kayra te vertellen, wetende dat hij haar altijd de betere keuze had gevonden. Iets waar hij alleen maar aan had gedacht omdat Leah hem had verteld dat hij nog altijd met Kayra had kunnen trouwen.
Kayra bleef stil, wat Nathan de mogelijkheid gaf om verder te vertellen. ‘Ik had geaccepteerd dat dit de keuze was van mijn ouders en dat ik mijn leven met haar zou moeten delen, maar voor haar voelde het anders dan voor mij. Zij wilde mij, maar hoe erg ik ook mijn best deed, ik kon dezelfde gevoelens niet voor haar opwakkeren.’ Dat Charlotte ondertussen ook gedwongen was geweest door dezelfde vampier die hij had veranderd, en tevens de dokter van Leah was geweest, liet hij voor nu maar even weg.
‘Toen Leah dood ging, werd de druk van de bruiloft me teveel. Dus ik heb het afgezegd en ik ben weg gegaan.’
Nathan had de hele tijd zijn ogen op zijn handen gericht gehouden. Hij durfde niet eens te denken aan hoe Kayra zou reageren. Ergens voelde hij zich opgelucht dat het er uit was en dat hij dit deel van zijn leven niet meer geheim hoefde te houden voor Kayra, maar tegelijkertijd voelde het alsof hij de sfeer in de ruimte nog een stuk zwaarder had gemaakt.
Tot zijn verbazing nam Kayra zijn handen tussen die van haar. Hij was zo gewend dat ze koud en ruw waren, maar nu voelden ze zacht en warm aan. ‘Ik begrijp dat de dood van Leah het lastiger maakte. Ik begrijp ook waarom je het niet meteen hebt verteld, maar ik had het wel graag willen weten.’
Nathan knikte. Hij zou het waarschijnlijk ook willen weten als Kayra nu met Elliot zou trouwen.
‘Ik kon niet trouwen met Charlotte terwijl Leah al een hele andere bruiloft in haar hoofd had gepland.’ Namelijk die van hem en Kayra. Hij kon zich nog goed herinneren hoe vrolijk ze had gezegd dat ze uit had gekeken naar hun bruiloft op de dag dat Kayra haar had bezocht.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Zijn verhaal bracht meerdere dingen in haar naar boven. Enerzijds stak het haar dat hij een verloofde had gehad en nog meer dat hij het gevoel had gehad dat hij dit van haar moest verbergen. Het liet haar afvragen tot hoever de twee gegaan waren. Sliepen ze elke nacht naast elkaar of deden ze meer dan alleen slapen in het bed? Nathan vertelde dat hij niet dezelfde gevoelens voor haar had en dat was iets wat haar opluchtte. Maar hoever zou hij gegaan zijn om daarachter te komen? En, was er een reden dat hij geen gevoelens voor haar had? Ergens leefde ze ook mee met het tweetal. Ze probeerde zich voor te stellen hoe het geweest moest zijn. De een droomde van het trouwen, maar gevoelens werden nooit beantwoord. De ander wilde liever niet trouwen, maar deed zijn best de ander op haar gemak te stellen. En als klap op de vuurpijl overleed Leah, die niet alleen Nathans wereld op de kop liet gaan, maar die het huwelijk ook liet stuk lopen.
En die laatste woorden van Nathan lieten haar terugdenken aan haar ontmoeting met het zieke meisje. Was dat de bruiloft die hij bedoelde? Degene die Leah benoemd had, over Nathan en haar? Kayra wilde het geloven, maar de twijfels over haarzelf en de relatie tussen hen zorgden ervoor dat ze dat idee al gauw uit haar hoofd wierp. Ze waren beste vrienden geweest en ondanks dat Kayra er steeds meer van overtuigt raakte dat er meer speelde, vroeg ze zich af of dat wederzijds was. Nathan was knap, slim, lief en alles wat bij het stereotype van de perfecte man paste. Er waren genoeg vrouwen die een relatie met de jongeman wilde. Vrouwen met meer aanzien, een knapper uiterlijk en met betere vaardigheden dan zij. Zij zouden kunnen lezen, zij zouden sociaal zijn en zij zouden in staat zijn om een gezin te starten. Kayra had nooit geleerd te lezen, ze vond het lastig om haarzelf sociaal op te stellen en ze wist niet of ze er ooit toe in staat zou zijn om een gezin te starten.
Kayra legde haar hoofd tegen de schouder van Nathan en dacht na over een gepast antwoord. De vraag om welke bruiloft het ging, voelde misplaatst. In plaats daarvan wilde ze hem duidelijk maken dat ze zijn eerlijkheid waardeerde, maar ook dat ze zich op haar gemak voelde bij hem.
‘Mijn vader en moeder zijn nooit getrouwd,’ vertelde ze uiteindelijk. Dat was tot nu toe het meeste wat ze Nathan ooit verteld had over haar ouders. Ze kon zich niet herinneren dat ze hem ooit verteld had over haar ouders. Ondanks dat het niet haar favoriete onderwerp was, besloot ze dat hij het recht had het te weten. Hiermee hoopte ze hem te laten zien wat het voor haar betekende dat hij haar verteld had over zijn verloofde. ‘Hoe ze elkaar precies hebben leren kennen weet ik niet. Het leek ook niet alsof ze van elkaar hielden.’ Kayra werd teruggebracht naar haar kinderlijke herinneringen. Ze kon zich de gezichten nog maar vaag herinneren, maar het geschreeuw stond nog vers in haar geheugen. Bijna dagelijks hadden ze ruzie gehad. Elk dag maakte haar vader een nieuwe fles alcohol open, die vaak voor het eind van de avond op was.
Een van Nathans handen gleed zachtjes door haar haren, terwijl zijn andere hand de hare steunend vasthield. ‘Je hoeft het niet te vertellen, Kay,’ fluisterde hij.
Kayra tilde haar hoofd op en keek Nathan met een weemoedige glimlach aan. ‘Ik wil gewoon dat je weet dat ik je vertrouw.’
Nathan glimlachte en schoof een pluk van haar haren achter haar oor, wat kippenvel op haar rug veroorzaakte. ‘Dacht je dat ik dat niet wist? Ik weet dat je me vertrouwt en ik vertrouw jou.’
Hun blikken vonden elkaar en elke seconde leek trager te verlopen. Een moment wilde ze zich naar voren buigen, zodat ze zijn lippen kon proeven. Zodat ze zijn zorgzaamheid kon voelen. Een moment lang verlangde ze naar niets meer dan zijn lichamelijk contact, zijn handen die haar naakte lichaam zouden strelen. Zijn lippen die de hare vol passie zouden kussen. Zijn lichaam dicht tegen het hare, terwijl ze de liefde bedreven.
Maar wat als het niet wederzijds was? Daarnaast kon ze dat niet maken tegenover Elliott. Niet na alles wat hij voor haar gedaan had. Daarbij, Elliott was geen verkeerde jongen.
Uiteindelijk wendde Kayra blik af. ‘Ik ben blij dat je het me verteld hebt. Het spijt me dat ik zo kwam binnen stormen.’ Kayra voelde hoe haar wangen opnieuw wat rood kleurden, ze schaamde zich dood dat ze niet een moment langer gewacht had.
Nathan grinnikte. ‘Maak je geen zorgen, daar komen we wel weer overheen. Zijn we weer maatjes?’ Een twinkeling lag in zijn ogen, eentje die zijn woorden nog meer charme gaven.
Met een brede glimlach knikte ze. ‘Absoluut.’

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Hoe langer Nathan in de herberg verbleef, hoe moeilijker hij het kreeg met zijn bloeddorst. Hij had enkele flessen bij zich gehad en verstopt in zijn kamer, maar het bloed van een mens was niet iets wat lang kon blijven liggen en na een tijdje smaakte het vrijwel nergens meer naar. Nathan wist echter dat hij niet zomaar iemand kon vragen om zijn of haar pols, zeker niet in de buurt van Kayra. Het leek juist weer goed te gaan tussen hen beide, ondanks dat hatelijke blikken die hij soms van Elliot kreeg. Die had hij waarschijnlijk ook wel verdiend, aangezien Nathan het jongere zusje van Elliot af had gewezen.
Toch probeerde Nathan zich niets aan te trekken van de blonde jongen. Hij deed zijn best om tijd door te brengen met Kayra. Hij liet haar lachen, probeerde samen met haar het bos in te gaan. Ze waren zelfs een keer samen op jacht gegaan en toen had Nathan gedaan alsof hij degene was geweest die de beesten had gevangen. Kayra had hem enkel vergezeld. Of Elliot dat ook had geloofd, wist Nathan niet. Hij gokte van niet, als hij zich de wantrouwende blik nog goed herinnerde.
Nu kwam echter het moment dat Nathan merkte dat hij bloed nodig had. Zijn voorraad was op en hij wist dat hij hier niet pijn kon doen. Dat zou hij niet eens willen, maar het dierenbloed deed simpelweg zijn taak niet meer. Dat betekende dat hij opzoek moest naar mensen. Mensen die hier nooit in de buurt zouden komen en hem op geen enkele manier zouden herkennen. Daarvoor zou hij enkele uren moeten reizen, maar hij was nog niet van plan om zijn plekje bij de herberg op te zeggen. Hij had Kayra teveel gemist om nu weer afscheid van haar te moeten nemen.
Daarnaast had hij het idee dat er iets tussen hen hing. Een sfeer, een soort gevoel. Het was iets wat hij niet aan kon raken, maar hij voelde het wel degelijk. Sinds hun gesprek van enkele dagen geleden, over zijn verloving, was er iets veranderd. Nathan had toen zelfs heel even gedacht dat Kayra hem had willen zoenen, maar dat ze zich op het laatste moment had bedacht en zich terug had getrokken. Als er een kans was voor hem en Kayra, dan wilde Nathan die grijpen. Elliot was echter nog wel een obstakel. Eentje waar Nathan niet zomaar langs of overheen kon.
Nathan had zich klaargemaakt voor de reis. Veel had hij niet nodig. Hij moest zich er vooral mentaal op voorbereiden. De laatste tijd was hij in staat geweest om zich op tijd terug te trekken, om een mens zo de te beïnvloeden dat zijn beet hen geen pijn zou doen, dat ze er niets van zouden voelen. Toch wist hij niet hoe het nu zou lopen. Nathan durfde zichzelf niet volledig te vertrouwen. Waarschijnlijk zou hij dat nooit onder de knie krijgen. Een Vampier dronk bloed, hield van het jagen. Dat instinct bezat hij nu en daar zou hij nooit vanaf komen.
Hij was de houten trappen van de herberg afgelopen. In de gemeenschappelijke ruimte keek hij zoekend om zich heen, maar hij kon Kayra nergens vinden. Wel was Elliot aanwezig. Hij was bezig met het schoonmaken van de bar.
‘Ik ben opzoek naar Kayra,’ meldde Nathan. ‘Heb jij haar misschien gezien?’
‘Ze is samen met Allysin naar buiten.’ Wat ze precies aan het doen waren, vertelde Elliot hem niet. Soms leek het alsof de jongen zo min mogelijk woorden tegen Nathan wilde spreken.
‘Zou je haar kunnen vertellen dat ik een dagje weg ben? Ik verwacht morgenmiddag weer terug te zijn.’
‘Wat ga je doen?’ Dat leek de jongen dan wel weer te boeien.
Nathan twijfelde of hij iets moest vertellen. Als hij dit aan Kayra had verteld, had ze hem waarschijnlijk genoeg vertrouwd. Ze had hem vast niet gevraagd naar zijn plannen, net zoals hij dat ook niet bij haar zou hebben gedaan.
‘Als je wil dat ik het aan Kayra vertel, dan zou je me toch wat meer details moeten geven over waar je naar toe gaat,’ zei Elliot, wie hem voor het eerst tijdens hun gesprek aankeek. Zijn blauwe ogen probeerden duidelijk respect af te dwingen, maar Nathan wist dat hij met gemak zou kunnen winnen van de jongen. Dat zou echter nooit gebeuren, want Nathan wist hoeveel Kayra om Elliot gaf.
‘Ik ga naar buiten,’ besloot Nathan enkel nog te vertellen, waarna hij de herberg uitliep. Opzoek naar een plek zo ver mogelijk van het huisje vandaan.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
De afgelopen dagen waren als een vogelvlucht aan haar voorbijgegaan. De aanwezigheid van Nathan deed haar enorm goed, net zoals het jagen. Iets wat ze nooit had gedaan als ze de jongeman niet tegengekomen was. En sinds hun gesprek van laatst, had ze het gevoel dat hun band nog sterker was geworden. Het leek Nathan veel gedaan te hebben dat ze hem verteld had over haar ouders, maar haar voelde het alsof er een last van haar schouder viel. Het was een opluchting dat hij een stukje meer van haar wist, alsof dat haar verleden minder pijnlijk maakte. Ze was er nog niet aan toe om hem de rest vertellen, maar het begin was geweest en dat deed haar goed. Echter kwam er een schuldgevoel omhoog wanneer ze Elliott zag, omdat ze wist dat hij het even graag wilde weten. Voor hem was het belangrijk. En toch voelde ze er niets voor het hem te vertellen.
Het was te merken dat Elliott niks van Nathan moest hebben. Niet alleen vanwege de geschiedenis tussen Nathan en haar, maar ook vanwege de afwijzing die Allysin gekregen had. Het voordeel was wel dat Elliott nu dacht dat Nathan verloofd was, een leugen die Kayra besloot in leven te houden zodat ze wat extra tijd kon doorbrengen met Nathan.
Kayra liep de herberg in, waar Elliott de glazen aan het schoonmaken was. Er lag een geconcentreerde blik in zijn ogen, een blik die Kayra aandoenlijk vond. Ze liep naar hem toe en ging op een van de barkrukken zitten. In het begin had ze de bar niks gevonden, het deed haar denken aan haar huis toen ze klein was. Nu wist ze zich over haar herinnering heen te zetten. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij haar zag. Hij zette het glas en zijn doek weg, waarna hij zich naar haar toe boog en haar lippen kuste.
‘Goedemiddag, hertje.’ Die bijnaam had hij al een tijdje niet meer gebruikt. Hij liep om de bar heen terwijl hij begon te praten. ‘Ben je druk vandaag? Anders leek het me leuk vanmiddag samen een boswandeling te maken. Het is lang geleden dat we een hele middag voor onszelf hadden.’ Hij sloeg zijn armen om haar middel en trok haar dicht tegen zich aan. ‘Wat zeg je ervan?’ vroeg hij, waarna hij haar nek kuste.
Ietwat ongemakkelijk liet ze Elliott zijn gang gaan. Soms vond ze het moeilijk zijn handelingen te beantwoorden. Het liefst zou ze hem op dezelfde manier aanraken, maar het voelde vaak wat ongemakkelijk. Alsof ze niet geleid werd door een verlangen, maar door haar hersenen die haar vertelden wat ze moest doen.
‘Lijkt me leuk,’ zei ze. Een antwoord wat hem schijnbaar aanstond, want met een glimlach kuste hij haar opnieuw. ‘Maar, ik wilde eerst Nathan nog even spreken. Heb jij een idee waar hij is?’
Kayra had tijdens haar buitenrondje een steen gevonden die ze graag aan hem wilde laten zien. Ze was eerder vandaag al naar zijn kamer geweest, maar hij had niet opengedaan. Na enkele tijd had ze de deur geopend en had ze een lege kamer aangetroffen, terwijl zijn spullen er nog wel lagen. Ze hoopte dat Elliott misschien een idee had waar hij naartoe was gegaan.
Het feit dat Kayra over Nathan begon, leek hem minder blij te maken. ‘Nathan? Geen idee. Hij is vast even naar buiten.’
Natuurlijk was dat mogelijk, maar het was al best een tijdje geleden dat ze naar zijn kamer gegaan was. Wat als er iets gebeurd was?
Elliott streelde met zijn hand over haar wang. ‘Het komt vast goed. Ik maak de laatste glazen nog even af, zullen we daarna gaan?’
Kayra had toegestemd, maar uiteindelijk had ze haar hoofd er niet bij. Ze was continu met haar hoofd bij Nathan geweest en hoopte maar dat alles in orde was. Zijn spullen lagen er nog wel, dus het zou vast niet zijn bedoeling geweest zijn om voor langere tijd weg te gaan. Toch was hij al meer dan een halve dag weg, zonder enig eten of wat dan ook. Daarbij, waarom had hij het haar niet verteld? Meestal liet hij het wel even weten als hij weg was.
Elliott leek enorm zijn best te doen haar aandacht te trekken, maar het lukte niet. Toen ze thuiskwamen rond zonsondergang, was hij behoorlijk geïrriteerd. Kayra besloot direct te kijken of Nathan al thuis was. En opnieuw was zijn kamer leeg. Met een bezorgde blik in haar ogen liep ze weer naar beneden, waar Elliott met een glas whisky aan de bar zat.
‘Hij is er nog steeds niet.’
Elliott nam een slok van zijn drankje. ‘Hij is een volwassen man. Hij kan vast voor zichzelf zorgen.’
Dat was waar, maar Kayra wist wat voor gevaren zich in het bos bevonden. Hondsdolle honden, wolven en mannen met slechte bedoelingen die een stuk beter konden vechten dan Nathan. Als geen ander wist ze waar men tegenaan kon lopen in het bos. Ze had niet voor niets verschillende littekens aan haar eenzame tijd overgehouden.
‘Ik ga hem zoeken.’
Die woorden leken hem niet aan te staan. Met een klap zette hij zijn glas neer. ‘Doe niet zo gek.’
‘Wat als er iets is? Ik moet hem helpen.’
Kayra wilde zich omdraaien en weglopen, maar werd tegengehouden door een sterke hand die haar bovenarm vastpakte. ‘Nee. Je blijft hier.’
‘Laat me los.’ Haar stem klonk beangstigend kalm.
‘Sinds hij hier is lijk je alleen maar om hem te geven. Je brengt zowat al je vrije tijd met hem door.’
‘Laat me los,’ zei ze opnieuw, met een korte pauze na elk woord en blik die kilte uitstraalde.
‘Dus het is waar? Je hebt gevoelens voor hem?’
Met een ruk trok Kayra haar arm los. ‘Ik ga.’
Ze draaide hem de rug toe en liep de herberg uit, waarna ze het geluid van rinkelend glas kon horen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het had hem een hele dag gekost om zijn honger te stillen. Nathan had gezocht naar een plek ver van de herberg, zodat niemand hem zou herkennen. Hij had nagedacht over wiens bloed hij zou drinken, wat de leugen was die hij in hun hoofd zou planten als hij zich tegoed had gedaan aan de warme, dikke vloeistof. Na uren gelopen te hebben was, Nathan in een klein dorpje gekomen. Daar was hij opzoek gegaan naar zijn prooi, maar tegelijkertijd had hij zichzelf ook willen voorbereiden op wat er zou komen.
Stoppen. Dat was hetgeen wat hem zo zwaar viel. Nathan wilde niemand pijn doen, niemand doden. Hij had een goed hart en hij kon al niet leven met de vele levens die hij had genomen toen zijn gevoelens uit hadden gestaan. Nu wilde hij het beter doen. Zo goed als mogelijk voor een vampier, maar dat betekende dat hij zichzelf moest beheersen, zelfs als er nog genoeg bloed was om te drinken.
Om dat te doen, probeerde Nathan aan andere dingen te denken. Hij wilde zich niet verliezen in al het bloed dat hij kon drinken. Iets wat hem vandaag redelijk was gelukt. Hij had in totaal van drie mensen gedronken. Twee mannen en een vrouw. Allemaal had hij hen kunnen helen en had hij ze naar huis gestuurd zonder teveel bloed van hen te hebben genomen.
Er was eigenlijk maar één iemand die er voor had gezorgd dat Nathan zich zo in de hand probeerde te houden. De avond waarop Kayra had gezien wat hij was, de avond die ze nu zo handig was vergeten door zijn krachten, had ze hem geaccepteerd. Ze was niet bang geweest, ze had hem zelfs willen helpen en hem willen begrijpen. Nathan dacht vaak terug aan die avond, vooral nu hij had gezien wat zijn eigen acties teweeg hadden gebracht.
Hij wilde goed zijn voor Kayra. Hij wilde haar laten zien dat hij dit in de hand had, dat hij wist wat hij deed en dat hij kon leren om er mee om te gaan. Want als hij dat zou kunnen, dan zou Kayra misschien ooit van hem kunnen zijn. Dan zou ze geen tijd meer doorbrengen met Elliot, maar met hem. Nathan kon haar echter niet zomaar laten zien dat hij een vampier was. Ondanks dat hij wist hoe ze zou reageren, want ze had hem immers al een keer op zijn ergste moment gezien.
Nu was Nathan onderweg naar de herberg. Ver was het niet meer. Nu hij weer vers bloed binnen had, voelde hij zich beter. Zijn zicht was scherper, zijn gehoor sterker. Hij had het idee dat hij de gehele omgeving onder controle had.
‘Nathan?!’ hoorde hij plotseling een vrouw roepen. ‘Nathan? Kun je me horen?!’
Het was Kayra. Ze riep om hém. Niet om Elliot, niet om iemand anders. Ze riep zijn naam,
‘Kayra?!’ riep Nathan terug, terwijl hij zijn pas versnelde. Misschien was ze alleen het bos in gegaan en was er iets gebeurd. Misschien moest ze hem dringen spreken. Misschien hadden zij en Elliot… Nee, dat kon het niet zijn.
‘Kayra?!’ riep Nathan nog een keer, wetende dat haar gehoor slechter was dan het zijne en het voor haar moeilijker was om hem te horen vanaf de afstand die er nu tussen hen zat.
‘Nathan? Oh, Nathan!’ Kayra klonk opgelucht. ‘Waar ben je?!’
In de verte zag Nathan haar. Ze draaide zich om, zoekend naar hem. Ze zag er verwoed uit, alsof ze al een hele tijd door het bos had gelopen.
Nathan liep zo snel mogelijk naar haar toe. Toen Kayra hem door kreeg, liep ze om hem af en sloeg ze haar armen stevig om hem heen. ‘Oh, Nathan,’ fluisterde ze zachtjes.
‘Hé, hé,’ fluisterde Nathan terug en hij sloeg zijn armen om haar heen. ‘Wat is er aan de hand?’
‘Wat is er aan de hand?’ herhaalde Kayra hem, waarna ze naar hem opkeek. ‘Ik heb de hele nacht naar je gezocht!’
‘Waarom zou je dat doen?’ vroeg Nathan verbaasd. Hij had gevraagd aan Elliot of hij door zou kunnen geven aan Kayra dat hij enkele uren weg zou zijn. Uit de woorden van Kayra concludeerde hij dat Elliot dit niet had gedaan.
‘Ik was bezorgd! Je was er vanochtend niet en ook niet toen Elliot en ik terug kwamen in de herberg. Je spullen waren er nog wel, dus het kon niet zo zijn dat je weg was gegaan. Echt weg, bedoel ik dan. Ik dacht dat er iets met je was gebeurd!’
‘Hé, het is oké,’ fluisterde Nathan. Hij nam het gezicht van Kayra in zijn handen en keek in haar lieve, bruine ogen. Ogen die de afgelopen uren naar hem hadden gezocht. In een opwelling boog hij zich naar voren en zoende hij haar.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Ze had verwacht dat hij haar bezorgd aan zou kijken. Dat hij haar voor gek verklaarde omdat ze naar hem op zoek was gegaan. Ze had verwacht dat hij zijn armen om haar heen zou slaan en haar zou toefluisteren dat het in orde was. Ze had van alles verwacht, behalve hetgeen wat hij daadwerkelijk deed.
Zijn lippen raakten de hare. Een zachte, twijfelachtige handeling. De seconde dat zijn lippen de hare streelden, voelden aan als een eeuwigheid. Een hartstochtelijke eeuwigheid. Na de zachte streling, bleven zijn lippen slechts een millimeter van de hare verwijderd, alle twijfels die ze beide hadden de tijd gevend. Dit was het moment dat ze verstandig kon zijn en haar gezicht kon afwenden. Het moment om te doen wat juist was. Maar ondanks dat ze beiden wisten dat het fout was, ondanks dat ze beiden twijfels hadden, raakten hun lippen elkaar opnieuw. Nog steeds voorzichtig, alsof een van hen uiteen zou breken als er te veel passie bij kwam kijken. Nathans hand gleed door haar haren, wat een enorme tinteling achter liet. Kayra’s hand taste naar zijn hals, terwijl ze de voorzichtigheid in hun zoen liet verdwijnen. Met meer overtuiging, meer hartstocht, bewogen hun lippen over elkaar. Daar waar hun lichamen aan het begin van hun zoen nog uit elkaar hadden gestaan, raakten ze elkaar nu en zelfs dat voelde alsof ze te ver weg van elkaar stonden. Een van zijn handen gleed over haar rug, bleef hangen in haar onderrug en trokken haar nog dichter naar hem toe. Voor een moment werd ze verblind door haar verlangen en deed ze niets liever dan de rest van haar leven zo doorbrengen. Ze wilde bij hem zijn, samen met hem haar toekomst delen.
Maar het kon niet. Niet alleen stond Elliott in de weg, maar ook verschilden hun levens te veel. Nathans ouders zouden haar nooit accepteren, ze zouden nooit terug kunnen naar hun dorp, want daar zou ze zodra ze gezien werd geëxecuteerd worden. En, wat had ze hem te bieden? Het enige waar ze goed in was, was jagen. Iets wat niet paste bij het stereotype beeld van een vrouw. Nathan was knap, lief, slim, grappig en had kans op een goede toekomst. Hij had geld en kon lezen en schrijven. Het enige wat zij nog had was haar dolk, de rest van haar verleden was geschiedenis. Alles wat ze had, was van Elliott. Het was fijn om Nathans lippen tegen de hare te voelen, gepaard met het verlangen dat in zijn handeling verscholen zat, maar het was voor korte tijd. Ze zou zijn korte vlam zijn. Misschien nog niet eens. Nathan was niet het type dat meisjes om zijn vingers bond, maar als hij het zou willen zou hij het zonder moeite kunnen.
Na enkele seconden legde Kayra haar hand op zijn borst en duwde ze hem zachtjes naar achteren. Ze had haar blik op de grond geworpen en probeerde haarzelf in te houden hem nog eens te zoenen. ‘We kunnen dit niet doen,’ fluisterde ze. Gemengde gevoelens gingen door haar heen. Enerzijds was ze dolblij dat ze Nathans lippen had kunnen voelen, maar tegelijkertijd voelde ze zich schuldig. Ze had Elliott verraden. Het was Nathan die haar kuste, maar hij had haar tijd gegeven zich te bedenken. In plaats daarvan had ze de voorzichtige kus omgetoverd tot een vurige zoen.
Nathan zette een stap naar achteren, creëerde een afstand die groter was dan de fysieke afstand tussen hen. ‘Het spijt me, ik had nooit-’
Kayra schudde haar hoofd. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen.’
‘Je hebt een relatie. Misschien is het beter als ik…’
Hij stopte zijn zin, maar ze wist wat hij ging zeggen. De woorden alleen al deden haar pijn, laat staan het idee. En toch maakte ze zijn zin af. ‘… je gaat.’
Haar woorden leken niet alleen haar pijn te doen, maar ook hem. Ze kon de pijn in zijn ogen zien staan en toch knikte hij. ‘Morgen zal ik mijn spullen pakken.’
Een brok vormde zich in haar keel, maar ze weigerde haar gevoelens te uiten. Ondanks dat ze Nathan meer dan wie dan ook vertrouwde, wilde ze niet dat hij haar zwakte zou zien. ‘Prima.’
Een pijnlijke stilte brak aan. Opnieuw voelde elke seconde aan als een eeuwigheid, maar deze keer leek ze opnieuw gevangen te zijn in de kerkers.
‘Zullen we dan maar die kant op?’
Kayra dacht terug aan haar vertrek en hoe boos en verraden Elliott had gekeken. De kans was groot dat hij op haar zat te wachten om haar vervolgens een preek te geven over hoe dom ze wel niet was geweest. Ze was bang hem weer opnieuw in de ogen aan te kijken, omdat ze wist dat ze een fout had gemaakt.
‘Wat is er?’ vroeg Nathan, die haar te goed kende.
Kayra sloot haar ogen en probeerde haarzelf wat tot rust te brengen. Het liefst zou ze hier de rest van de nacht blijven. Ze wilde haar terugkomst uitstellen, maar ook het vertrek van Nathan. En ergens wist ze dat dat het beste was. Ze opende haar ogen en schudde haar hoofd. ‘Niets, laten we gaan.’
De terugreis was lang en pijnlijk. Geen van beide zei iets. Het was niet dat ze ruzie hadden gehad, maar haar woorden hadden hem wel pijn gedaan. Het was het beste als hij ging, daar was ze van overtuigt. Nathans aanwezigheid had ervoor gezorgd dat haar relatie met Elliott in een dal raakte en Elliott leek er sowieso onder te lijden. Nu ze gezoend hadden, was het des te verwarrender om bij elkaar te zijn. Of hij nu wel of geen gevoelens voor had op die manier, het zou nooit werken. En elke keer wanneer ze eraan dacht dat hij mogelijk gevoelens voor haar had, verklaarde ze haarzelf voor gek. Ze verachte haar spiegelbeeld. Ze was tenger, bleek en zat vol oneffenheden. Littekens tekenden haar lichaam en haar leven. Er was een tijd geweest dat ze die littekens als een krachtbron had gezien, maar nu ze andere mensen zag met een perfecte huid, haatte ze de hare. Niet alleen was ze onaantrekkelijk, ze was ook dom. Ze kon niet eens lezen of schrijven. Waarom zou Nathan voor zo iemand kiezen, als er meisjes als Allysin in hem geïnteresseerd waren?
Ze waren bijna bij de herberg, toen Kayra bleef staan. ‘Misschien is het verstandig als we niet tegelijk aankomen, voor het geval Elliott nog op is.’
Nathan knikte, soms was hij te begripvol. ‘Ga jij maar eerst.’
Het liefst zou ze hem omhelzen, want iets vertelde haar dat dit misschien wel de laatste keer was dat ze daar de kans toe zou krijgen, maar ze wist haarzelf in te houden. Ze knikte kort, draaide zich om en liep naar de herberg. Voorzichtig opende ze de deur, waarna Elliott op haar af kwam gehold. Hij sloot zijn armen om haar heen en verborg zijn gezicht in haar haren.
‘Je bent in orde,’ fluisterde hij zacht, alsof hij zichzelf daarmee gerust wilde stellen. ‘Ik heb je een hele tijd gezocht, maar ben rond zonsondergang teruggegaan. Ik heb de hele nacht op je gewacht, ik was bang dat je iets ernstigs was overkomen. Heb je hem gevonden?’
Hij liet haar los en pakte haar schouders vast en keek haar bezorgt aan. Het was de eerste keer dat ze geen verwijt hoorde over Nathan. Kayra schudde haar hoofd en daar begon de eerste leugen. Zijn lippen kusten haar voorhoofd. ‘Dat spijt me voor je. Het komt vast goed. Ben je in orde? Je zult vast koud zijn. Kom, dan maak ik een bad voor je.’
Dit was haar toekomst. Met Elliott, niet met Nathan…

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Stom.
Ongelooflijk stom. Dat was het geweest. Al die tijd had Nathan de relatie van Kayra weten te respecteren. Hij had zich afzijdig gehouden, had haar nooit een idee gegeven dat er nog een andere man was die haar aandacht graag wilde hebben, maar nu had hij het verpest. Met het verse bloed in zijn lichaam en de vele energie die hij had gehad, had hij helderder gedacht dan ooit. Hij had Kayra gewild en op dat moment had het een goed idee geleken. Echter had Kayra al snel benadrukt dat het alles behalve dat was en dat het beter zou zijn als hij de volgende ochtend zou vertrekken. Een beslissing waar Nathan het mee eens was.
Toen hij eenmaal naar zijn kamer was gegaan, had hij meteen al zijn spullen ingepakt. Veel waren het er immers niet geweest. Hij had een tijdje naar de ingepakte tas gestaard, zich bedenkend of hij Kayra ooit nog wel zou zien. Hij had het verpest. Hij had haar relatie aan de kant geduwd alsof het niets was, terwijl hij wist hoe Elliot haar aan het lachen kon maken. Hij had zelfs nog kunnen horen hoe bezorgd en zorgzaam de man was geweest toen Kayra de herberg had betreden. Dat was een goede relatie en hij, als buitenstaander, moest zich er niet mee bemoeien.
Nathan wist wel zeker dat het door het verse bloed in zijn lichaam was gekomen. Hij had het aangekund, hij had een gevoel van trots over zich heen gehad omdat het steeds beter ging met zijn nieuwe levensstijl. Hij had zich kunnen laten gaan bij het bloed en misschien had een deel in zijn hoofd zo ook wel gedacht over Kayra. Dat hij haar best had kunnen zoenen, omdat hij zich uiteindelijk ook weer terug had kunnen trekken. Daarnaast was hij niet vergeten dat Kayra degene was die hem als eerste had gezoend. Zij wist het misschien niet meer, maar hij wist het nog maar al te goed.
Nathan had er voor kunnen kiezen om ook dit haar te laten vergeten. Hij had haar enkel aan hoeven kijken en op haar in te praten. Hij had haar kunnen vertellen dat ze hem was gaan zoeken, maar dat ze elkaar niet tegen waren gekomen. Hij had er een heel verhaal omheen kunnen verzinnen, maar dat had hij niet gedaan. Hij wilde Kayra haar geheugen en herinneringen niet nog meer aantasten dan dat hij had gedaan. Wie had hij dan ook voor de gek gehouden? Het was voor niemand goed om een vampier in de buurt te hebben, al helemaal niet voor Kayra.
Omdat Nathan zo in gedachten verzonken was geweest, had hij de zachte voetstappen niet gehoord. Hij had niet een deur open en dicht horen gaan, al was het geluid ook bijna onhoorbaar geweest. Het gekraak van de planken was hem ook ontgaan, net zoals het feit dat de voetstappen zich omhoog hadden gewerkt naar de gang waar zijn kamer zich bevond. Pas toen er drie keer op zijn deur werd geklopt, besefte Nathan zich dat er iemand zich buiten zijn kamer bevond.
Nathan liep naar de deur toe. Voor enkele seconden liet hij zijn vingers rusten op de knop van de deur. Hij hoopte dat het Kayra was die zich achter de deur verschool. Als het Elliot zou zijn, dan zou het nog wel eens heel anders af kunnen lopen. Wie weet had Kayra wel aan haar partner verteld wat er was gebeurd en wilde Elliot wat recht zetten.
Toch opende Nathan de deur en tot zijn verbazing zag hij Kayra staan, in haar witte nachthemd. Haar donkere haren leken aan de onderkant nog vochtig te zijn door het bad dat ze had genomen. Ondanks dat ze moe leek, een gevoel wat Nathan pas ervaarde als hij weinig bloed had gehad, leek Kayra ook vastberaden.
‘Kayra,’ zei Nathan zachtjes. ‘Ik had niet verwacht dat ik je nog zou zien voordat ik weg zou gaan.’
‘Ik kon niet slapen,’ gaf ze toe. ‘Ik bleef maar denken aan wat er zojuist is gebeurd.’
Nathan knikte begrijpend. Hij had haar in een verschrikkelijke situatie gebracht. Hij had haar gezoend en nu moest zij naast haar partner in een bed liggen. Ze voelde zich vast schuldig. Een emotie die Nathan ook had ervaren, dus hij wist hoe verschrikkelijk ze zich nu zou moeten voelen.
‘Het spijt me echt, Kayra. Ik had het niet moeten doen. Morgenochtend zal ik vertrekken en ik hoop dat jij en Elliot het nog heel fijn zullen hebben samen.’
Kayra schudde haar hoofd. ‘Dat is het ‘m nou juist, Nathan. Ik wil niet dat je vertrekt.’
Nathan moest die woorden een paar keer in zijn hoofd herhalen om volledig te begrijpen wat ze zojuist had gezegd. Kayra wilde niet dat hij zou vertrekken. Ze wilde dat hij zou blijven.
‘Maar ik dacht dat je zei…’
‘Ik weet wat ik heb gezegd,’ sprak Kayra zachtjes, waarna ze een stap naar Nathan toe zette. ‘Maar ik weet ook dat ik niet wil dat je weg gaat.’ Voorzichtig raakten haar vingers zijn gezicht aan en streek ze langs zijn wang.
Nathan legde zijn hand op haar rug en trok haar zo voorzichtig mogelijk de kamer in, zodat hij zijn deur dicht kon doen.
‘Ik wil je niet schuldig laten voelen tegen over Elliot,’ sprak Nathan zijn zorgen uit.
Kayra reageerde niet op zijn woorden. Ze ging enkel op haar tenen staan, zodat ze beter in zijn ogen kon kijken. Vervolgens vonden hun lippen elkaar voor de tweede keer die avond.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Het was een zachte aanraking, die enorme gevoelens tot gevolg hadden. Een zachte aanraking, van slechts enkele seconden. Teder en voorzichtig, niet zo meeslepend als de zoen van eerder die avond. Het was een aanraking die elkaars gevoelens bevestigden. Ze wist dat Nathan haar niet met schuldgevoelens achter wilde laten, maar daar was het te laat voor. Ze voelde zich al de hele avond schuldig en nu ze erover na had kunnen denken, was ze erachter gekomen dat ze die schuldgevoelens al veel eerder had gehad. Ze had haarzelf wijs gemaakt dat Nathan haar beste vriend was, dat er geen gevoelens bij te pas kwamen. Nu pas besefte ze dat het niet Elliott was die ze daarvan had proberen te overtuigen, maar haarzelf. Elliott had echter al veel eerder doorgehad wat ze voelde voor Nathan.
Nadat haar lippen de zijne verlaten hadden, bleef het een tijd lang stil. Ze had de hele tijd wakker gelegen en gefantaseerd over dit moment. Haar fantasie was zelfs zo ver gegaan, dat hun korte kus leidde tot een gepassioneerde zoen op het bed. Maar nu ze hier stond, moest ze ineens enorm nadenken over elke handeling die ze uitvoerde. Daarbij vroeg ze zich af wat dit betekende. In stilte stonden ze tegenover elkaar, met slechts een klein beetje afstand tussen hen. Ze kon zijn geur ruiken, zijn warmte voelen.
Uiteindelijk was het Nathan die de stilte onderbrak. Hij legde zijn hand onder haar kin en tilde deze iets op, zodat ze elkaar aan konden kijken. Vervolgens gleden zijn vingers over haar wang en streek hij haar haren aan de kant. Zijn vingers lieten een aangename tinteling achter. ‘Kayra…,’ zijn stem klonk zacht. ‘We kunnen dit niet doen.’
Dat waren precies de woorden waar ze bang voor was geweest. Maar er was een woord in zijn zin die zijn verlangen uitte: kunnen. Ze konden het niet doen, maar dat betekende niet dat ze het niet wilden doen. Hun vriendschap was gegroeid tot iets groters dan dat. Het liefst zou Kayra vannacht nog met Nathan vertrekken, maar dat kon ze Elliott niet aandoen. Niet na alles wat ze voor hem gedaan had.
Kayra zuchtte zachtjes en vergrootte de afstand tussen hen. Ze ging op de rand van het bed zitten en staarde naar de grond. ‘Ik weet het,’ fluisterde ze zachtjes. Ze wilde Nathan vertellen wat ze voelde, ze wilde hem vertellen dat ze Nathan verkoos boven Elliott. Maar het lukte haar niet goed de juiste woorden te vinden.
Nathan kwam naast haar zitten en pakte haar handen vast. ‘Het is jouw keuze, Kayra. Als jij liever bij Elliott bent, dan…’ Heel even bleef het stil, alsof het hem moeite kostte de woorden uit te spreken. ‘…accepteer ik dat.’
Kayra schudde haar hoofd. ‘Als ik voor Elliott zou kiezen, zou ik hier nu niet zitten.’ Het waren niet de mooie woorden die ze in haar hoofd had gehad, maar hiermee maakte ze wel duidelijk dat ze liever bij Nathan was. Maar hij had gelijk. Ze konden niet samen zijn, niet zolang zij een relatie had met Elliott. ‘Ik ga proberen het hem te vertellen, zo snel mogelijk.’ Kort dacht Kayra terug aan de ruzie die ze hadden gehad voor ze op zoek was gegaan naar Nathan. De woede die in zijn ogen hadden gestaan, het verraden. Hij had al een vermoeden gehad en zij zou het bevestigen. Waarschijnlijk zouden zijn emoties dan nog meer de leiding nemen en dat was een idee dat Kayra tegenstond. Helemaal als ze nadacht aan zijn zorgzaamheid van een paar uur terug. Ze zag er nu al tegenop het hem te vertellen, maar dat was waar hij recht op had.
‘Als dat is waar je achter staat.’ Zijn woorden klonken beleefd, maar ze kon aan hem zien dat haar woorden hem blij maakten. Ze koos hem.
Kayra legde haar hoofd tegen zijn schouder. ‘Maar wat gaan we daarna doen? Ik denk niet dat we hier lang kunnen blijven.’
Het bleef voor korte tijd stil, terwijl Nathan met zijn duim over de palm van haar hand streelde. Zulke simpele, intieme momenten met Elliott hadden haar nooit dezelfde gevoelens kunnen geven. Sterker nog, er hadden amper zulke momenten plaatsgevonden en nu bij Nathan ging het als vanzelf.
‘We kunnen reizen?’ opperde hij. ‘We kunnen niet terug naar het dorp, maar misschien kunnen we een andere plek vinden waar we kunnen blijven?’
Het liefst zo ver mogelijk hier vandaan. Ondanks dat ze veel goede herinneringen had aan haar huisje, was ze blij dat ze het hoofdstuk kon afsluiten. De dood van Podrick, de valse beschuldiging en de dagen dat ze in de kerker had gezeten, zorgden ervoor dat ze het dorp het liefst achter zich liet. ‘Ik weet wel een plek waar we heen kunnen? Niet om te wonen, bedoel ik. Maar het is een plek die ik graag nog een keer bezoek.’ Haar stem was nog altijd zacht, bang dat iemand haar zou horen.
Nathans lippen kusten haar kruin. ‘Laten we dat doen.’ Dat was iets wat ze aan hem waardeerde. Hij stemde in, vertrouwde haar op haar woorden. Elliott zou meer willen weten, hij zou willen weten waarom ze er naartoe wilde en waar het was. Nathan hoefde er niet op door te vragen, hij stond achter haar zonder te weten of het een goed idee was.
‘Maar eerst Elliott de waarheid vertellen.’

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat er van alles tussen Kayra en Nathan was gebeurd, waren ze de volgende ochtend met elkaar om gegaan alsof Kayra hem weer voor het eerst had gezien. Zelfs Elliot leek ergens blij te zijn geweest dat Kayra haar beste vriend weer was terug gekeerd. In eerste instantie had Nathan de blonde jongeman willen confronteren, aangezien hij aan Elliot had gemeld dat hij een aantal dagen weg zou zijn, maar door de gedeelde zoenen tussen hem en Kayra voelde Nathan zich te schuldig.
Toch had hem dat niet tegengehouden om samen met Kayra het bos in te gaan om te gaan jagen. Nathan wist hoe graag ze dat deed. Hij wist dat ze het van iemand had geleerd, dat het haar manier was geweest om zichzelf bezig te houden tijdens de eenzame dagen in haar huisje. En ondanks dat Nathan wel enige vaardigheden had gehad in het jagen, had Kayra hem toch veel nieuwe dingen aangeleerd in het jaar dat ze elkaar kenden. Nu hield Nathan zich echter bezig met een compleet ander soort jagen. Iets wat hij nog steeds angstvallig verborgen hield voor haar.
Hun dag in het bos hadden ze wel besteed. Nathan had Kayra in tijden niet meer zo zien genieten van een bezigheid en hij had het leuk gevonden om naar te kijken. Er waren momenten geweest waarop hij haar weer had willen zoenen, maar hij wist dat ze nog niets aan Elliot had verteld en dat hij dat moest respecteren. Om zichzelf af te leiden van zijn gevoelens, had hij zich geconcentreerd op de geluiden die de dieren hadden gemaakt.
Zo hadden ze samen door het bos gelopen. Ze hadden genoten van de omgeving, de hoge bomen, volop in bloei, de open plekken vol gras en bloemen. Ook hadden ze een beste buit. Drie eekhoorns, een konijn en twee vogels waarvan Nathan niet wist wat de soort precies was, maar Kayra had het wel geweten. De lucht was al bezig met het verkleuren van lichtblauw naar roze en paarse tinten en de twee waren bezig aan hun weg terug naar de herberg.
‘Geef mij de andere twee dieren ook maar. Ik wil niet dat Elliot denkt dat jij degene bent die de dieren heeft geraakt,’ zei Nathan, waarna hij zijn hand uitstak naar de twee vogels die Kayra nog droeg. Zelf had hij de eekhoorns bij elkaar gebonden, net zoals het konijn.
‘Maar ik bén degene die alle dieren heeft geraakt, of gevangen,’ zei Kayra lachend. Ze had gelijk. Nathan had niet in de buurt durven komen bij de bebloede dieren, wetend dat hij net zo gemakkelijk zijn controle zou kunnen verliezen bij een dier als bij een mens, aangezien hij ook een tijd op het bloed van dieren had geleefd. Nu ze dood waren, viel het hem mee.
‘Natuurlijk ben je dat,’ zei Nathan lachend. Toch gaf Kayra de vogels aan hem en voegde Nathan die toe aan de verzameling van dode dieren in zijn handen.
De twee liepen de herberg binnen en Nathan stond op het punt om te vragen waar hij hun vondsten neer kon leggen, maar Elliot leek lang niet zo blij te zijn met de zes gedode dieren als dat Nathan en Kayra dat waren.
‘Je hebt haar meegenomen om te jagen?’ vroeg Elliot, terwijl hij op Kayra en Nathan afliep. ‘Je hebt haar vast ook laten jagen, of niet?’
‘Elliot, kalmeer,’ zei Nathan tegen de jongeman. ‘Ja, ik heb haar meegenomen, maar daar is toch niets mis mee?’ Nathan plaatste de dode dieren op de grond en keek naar zijn handen, die zaten onder het bloed en enkele kleine veren van de vogels.
‘Ik wil niet dat ze zich daar mee bezig houdt! Het is niet iets wat een vrouw hoort te doen, Nathan. En misschien heb je daar niet veel ervaring mee, maar als haar partner vindt dat ze iets niet moet doen, dan gebeurt het meestal ook niet!’
‘Elliot,’ probeerde Kayra er tussen te komen, maar Nathan hief zijn hand op naar haar. ‘Weet je wel over wie je het hebt, Elliot? Dit is Kayra! Ze heeft haar leven lang gejaagd op allerlei dieren. Ze is een natuurtalent en het was één van haar weinige bezigheden. Jagen hoort bij Kayra en zoiets kan je niet van haar afnemen, of je nou haar partner bent of niet. Sterker nog, als haar partner zijnde, zou je dit juist moeten accepteren.’
‘Vertel me niet wat ik wel of niet moet doen. Kayra is een vróuw. Ze hoort zich niet bezig te houden met dit soort activiteiten en ze hoort al helemaal niet te luisteren die haar aanmoedigt om zich zo te gedragen!’

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Dat was het grootste verschil tussen hen. Nathan accepteerde haar verleden, leek haar er zelfs om te respecteren. Hij genoot ervan om samen het bos in te trekken om te jagen, terwijl Elliott dat idee verachte. Het was vanuit goede bedoelingen. Hij wilde haar beschermen, hij had haar op een van haar zwakste momenten gezien en dat leek een extra reden te zijn om haar te beschermen. Maar ze zou zich nooit haarzelf bij hem voelen en juist daarom verlangde ze zo intens naar Nathan. Ze hoefde het Elliott alleen maar te vertellen, maar iets in haar hield haar tegen.
Kayra legde haar hand op Nathans schouder. Het was de eerste keer dat ze zo’n boze blik in zijn ogen zag, maar haar hand op zijn schouder leek deze blik iets te verzachten. ‘Het is oké, Nathan. Elliott en ik moeten elkaar even onder vier ogen spreken.’ Het was tijd het te vertellen, ondanks dat het betekende dat ze dan vanavond de herberg zouden moeten verlaten.
Het ongenoegen was van zijn blik af te lezen, maar toch knikte hij. De drang om op haar tenen te staan om hem te kussen, onderdrukte ze. Nathan zuchtte en pakte de dode dieren van de grond, waarna hij wegliep. Terwijl hij wegliep, wierp hij nog een laatste bijna hatelijke blik op Elliott. Zodra Nathan binnen was, richtte Kayra haar aandacht op Elliott. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en deed geen moeite te verbergen dat ze het niet eens was met zijn opmerking van net.
‘Ik wil dat hij weggaat. Vanavond nog.’
‘Het is niet zijn schuld, het was mijn idee.’
‘Hij moedigt je aan.’
‘Is daar iets mis mee?’
‘Ja, Kayra. Hij heeft je niet gezien zoals ik je gezien heb! Ik wil niet dat je nogmaals zoiets overkomt. Hier kan ik je beschermen, in het bos niet.’
Kayra staarde naar de grond. De bos was haar huis, dat was waar ze zich altijd het meest vertrouwd had gevoeld. En hij wilde haar dat ontnemen. ‘Nathan was bij me, hij had me kunnen beschermen.’
Met een geïrriteerde zucht zette hij een stap dichterbij. ‘Je snapt het echt niet he? Ìk ben je partner, niet hij.’
Dit was het moment. Ze hoefde hem enkel te vertellen wat er gebeurd was. Maar haar mond weigerde de woorden te produceren. In plaats daarvan stond ze met een mond vol tanden tegenover hem.
‘Zolang hij hier is, ben ik bang dat ik je kwijtraak.’
Zijn stem klonk ineens een stuk kwetsbaarder, bijna wanhopig. Ze zou zijn hart breken als ze hem de waarheid vertelde. ‘Als je hem wegstuurt, ben je mij ook kwijt,’ fluisterde ze. Opnieuw vonden hun blikken elkaar en ondanks dat ze zich slecht voelde bij haar woorden, was dit niet iets wat ze hem liet zien. Zijn blik daarentegen stond vol wanhoop. Zijn pupillen werden klein en niet veel later was de woede erin terug te lezen.
Ineens raakte zijn vlakke hand haar wang. Kayra hield haar gezicht afgewend en bleef stokstijf stilstaan. In haar hoofd echode de klap na, elke keer iets zachter. Beelden begonnen zich te vormen bij het geluid. Ze zag hoe haar vader en moeder in een verhitte discussie tegenover elkaar stonden en de discussie beëindigd werd door eenzelfde klap. Niet een keer, niet twee keer, maar tientallen keren. Dat was haar toekomst als ze bij Elliott zou blijven. Ze zou zijn kind baren, maar liefde zou ontbreken. Een te veel aan alcohol zou de liefkozing weghalen uit hun relatie en op een dag zou ze eindigen zoals haar moeder.
‘Dus je houdt van hem?’ Zijn stem klonk hard. Geen sprankje medelijden.
Kayra zweeg. Haar hand raakte naar haar wang, die lichtjes tintelde. Als een vreemdeling het gedaan had, dan had ze allang haar dolk erbij gepakt. Maar het was Elliott. Ondanks zijn gedrag van nu, gaf ze wel om de jongeman. Niet zoals ze om Nathan gaf, maar hij had wel een plekje gevonden in haar hart.
‘Ik wist het. Ik heb het al die tijd geweten.’ Geïrriteerd draaide de man zich om en nam hij een paar stappen afstand van haar. ‘Hoe lang al?’ vroeg hij, nog steeds met zijn rug naar haar toegekeerd. Kayra wilde haar mond openen, maar er kwam geen geluid uit. ‘Hoe lang al!?’ hij verhief zijn stem, draaide zich om en liep bijna woest op haar af.
Die blik. Het was alsof haar vader tegenover haar stond. Hij had net zo’n boze blik gehad toen ze per ongeluk wat vruchtensap had gemorst op zijn kleding. Zijn adem had naar alcohol geroken, samengemengd met de geur van tabak. Ze voelde zich weer dat kleine, weerloze meisje.
De afstand tussen Elliott en haar werd ineens vergroot. Een hand werd op zijn schouder gelegd en had hem naar achter getrokken.
‘Laat haar met rust.’ Er lag kalmte in zijn stem, maar ook duidelijk een waarschuwende toon.
Nathan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Hij had het niet kunnen laten gebeuren. In eerste instantie had Nathan haar alleen willen laten met Elliot, wetend dat ze haar mannetje zou staan en dat ze hem zou vertellen waar het op stond. Kayra had een stevige persoonlijkheid, ze kwam voor haarzelf op en Nathan wist dat als ze hem had beloofd om de waarheid te vertellen, dat ze dat ook zou doen. Hij had echter wel meegeluisterd. Hij had elk woord gehoord, tot op het punt dat als Elliot hem weg zou sturen, hij Kayra ook kwijt zou raken. Daarna had een harde klap gevolgd en Nathan was er bijna zeker van geweest dat het niet Kayra was geweest die hem uit had gedeeld. Hij had toen af op de twee af willen gaan, maar hij had zich tegen laten houden door de vraag van Elliot. Hij had aan Kayra gevraagd of ze van hem, Nathan, had gehouden en ze had het niet ontkend.
Toen hij echter de woeste toon in Elliot zijn woorden had gehoord, was hij terug gegaan. Hij had Kayra nog nooit zo klein gezien. Ze was overduidelijk bang en haar stoere, sterke houding leek als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen. Daarnaast gloeide op haar bleke wang een rode kleur, wat betekende dat het Elliot was geweest die haar pijn had gedaan. Iets waardoor de woede in Nathan naar boven borrelde. Hoe durfde hij haar zo te behandelen?
Nathan had Elliot naar achteren getrokken, maar Elliot stribbelde tegen. ‘Dit is een discussie tussen mij en Kayra. Al is het me ondertussen wel duidelijk wat voor een grote slet ze wel niet is!’ riep Elliot woest uit. In normale omstandigheden zou Nathan hem proberen te kalmeren, maar het ging hier niet om normale omstandigheden. Elliot had Kayra geslagen en hij had ook nog eens het lef om de meest verschrikkelijke taal te gebruiken om haar te beledigen. Iets wat Nathan niet nog eens zou laten gebeuren.
Zonder moeite duwde Nathan de blonde jongen tegen de muur aan. Met zijn arm tegen Elliot zijn borstkas gedrukt, hield hij hem tegen. Wederom probeerde Elliot los te komen uit de greep van Nathan, maar Nathan was vele malen sterker. Voor het eerst kwamen zijn nieuwe eigenschappen hem goed van pas, al was hij er zich niet bewust van hoeveel sterker hij precies was dan de jongeman die nu tussen hem en de muur in was gesloten.
Nathan keek hem recht in de ogen aan, zoals ieder ander mens deed als ze iets duidelijk wilden maken. ‘Je biedt nu je excuses aan. Zeg dat het je spijt.’
‘Waarom zou ik-‘
‘Zeg dat het je spijt!’ Nathan zijn woorden kwamen er harder uit dan bedoeld, maar ze leken wel impact te hebben. ‘Ik wil dat je je excuses aanbiedt voor het slaan en voor het taalgebruik. Je zou haar nooit, maar dan ook nooit, op die manier mogen behandelen. Ze is waarschijnlijk het meest geweldige wat er ooit is gebeurd in jouw leven en je moet haar met respect behandelen,’ siste Nathan, terwijl hij de jongen aan bleef kijken. Plotseling leek Elliot zich rustiger te gedragen. Hij stribbelde niet meer tegen, hij schreeuwde niet meer. Hij keek zelfs langs Nathan heen naar Kayra, wie zich tot nu toe stil had gehouden en had aanschouwd hoe haar echte liefde haar huidige partner tegen de muur had gedrukt.
Voorzichtig liet Nathan de jongeman los, wetend dat het een truc zou kunnen zijn. Dat hij niet echt zijn spijt wilde betuigen, maar enkel deed alsof hij nu rustig was, zodat hij een andere actie uit zou kunnen halen.
Elliot bleef echter rustig. Hij liep naar Kayra toe, maar Kayra leek hem nauwelijks aan te durven kijken.
‘Kayra?’ vroeg Elliot zachtjes. Nathan vertrouwde het nog steeds niet helemaal, dus hij hield zowel de hartslag als de jongeman aan wie het toebehoorde, goed in de gaten.
‘Kayra, het spijt me zo erg,’ fluisterde Elliot, waarna hij de handen van Kayra vastnam. ‘Ik had je niet mogen slaan en ik had je ook niet mogen uitschelden. Je bent het beste wat er in mijn leven is gebeurd en-‘
Nathan hoorde de rest van de woorden niet eens meer toen hij zich besefte wat hij had gedaan. Elliot had niet zomaar besloten om zijn excuses aan te bieden. Sterker nog, hij gebruikte precies de woorden die Nathan hem toe had gesproken. Elliot had naar hem geluisterd, wat betekende dat Nathan onbedoeld zijn manipulatie in had gezet. Iets wat op zou vallen, want Kayra wist dat Elliot nooit naar Nathan zou luisteren en hij was enkele seconden nog zo boos geweest dat hij nooit zomaar zijn excuses aan zou bieden.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld