Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Arcade

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Geen andere keuze werd haar gegeven dan te volgen wat hij haar verteld had. Hij had de auto inmiddels al gestart om hen naar de snelweg te brengen, haar gedwongen op de achterbank om hun doelwit in de gaten te houden. Hem handboeien te midden van de strip met tientallen mensen in zicht kon immers meer problemen opleveren dan dat hij haar geklaag aanhoren moest, nu hij voor de veiligere optie koos.
Hij zette de radio aan, zacht muziek laten afspelen om de stiltes en de tijd te vullen. Met haar bezigheden hield hij geen rekening. Een paar keer keek hij achterom door middel van de achteruitkijkspiegel om haar op te zoeken, maar het gestommel van achterin de auto kon hem niet minder deren. Ze hadden nog een hele autorit te gaan met een bewusteloze op de stoelen, die elk moment wakker worden kon van alles dat zich om hem heen afspeelde.
Dat ze dan toch sprak, maakte dat hij zich uiteindelijk weer via het spiegelbeeld naar de achterbank wendde.
"You lost th-" Het nam seconden in vooraleer hij zich leek te beseffen wat ze precies met hem deelde. Hij was te diep weggezonken in zijn gedachten geweest, de concentratie verloren die traag terug kwam vloeien zodra het tot hem door begon te dringen wat ze hem vertelde. "You lost the damn key?"
Gegrom volgde. "Great." Licht gevloek wist hij niet tegen te houden, maar het kwam mompelend en stug over zijn lippen eerder dan dat hij de moeite deed het voor haar goed verstaanbaar te maken.
Waar ze het talent vandaan haalde om het op één avond drie keer de missie haast de afgrond in te werken, mocht bij deze zowel voor hem als voor de rest een groot raadsel zijn. Hij schudde zijn hoofd. Als ze het nu nog voor elkaar wist te krijgen Diego te laten ontsnappen of ook maar een troef in handen te geven, dan zou hij haar met zijn eigen handen vermoorden.
De rest van de weg speelde zich ijzig af. Hij had niks meer tegen haar gesproken sinds ze de sleutels tot de handboeien verloren was, maar zijn irritatie was meer dan merkbaar geweest. Dat hij dan ook zwijgend de auto in de parkeergarage reed om deze op een van de parkeerplaatsen tot stilstand te laten komen, was te verwachten.

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Ze had zich de rest van de rit zwijgzaam op de achterbank bevonden. Niets wat ze uit zou brengen zou de situatie er beter op maken dus had ze zich voorgenomen om haar mond dicht te houden de gehele terugreis. Verveeld zat ze in de hoek gedrukt tegen de portier aan haar linkerzijde. Vermoeid leunend tegen de leuning van de achterbank, ze had vandaag wel weer genoeg meegemaakt voor een maand.
Na een lange, kille terugreis achter de rug te hebben hadden ze de entree van de ondergrondse parkeerplaats bereikt om vervolgens de wagen tot stilstand te laten komen, uiteraard zonder enkele woorden die uitgebracht werden.
Het enige wat te horen viel was de klap van de portier die door de ondergrondste ruimte heengalmde, dichtgeslagen door Axe.
Door de donker afgesloten ramen had ze niet waar kunnen nemen dat twee mensen hun opgewacht hadden, wetend dat ze nu aangekomen zouden zijn. Ze had het pas opgemerkt wanneer ze de portier opengegooid had en vervolgens oog in oog stond met de conversatie tussen de twee mannen en Axe. Het drong tot haar door dat degene tot wie hij sprak Antonio moest zijn, aangezien zijn ondervraging over het verloop van de gehele missie.
Een bekende stem was tot haar door gedrongen waarop ze zich omgedraait had, het plan gewijzigd om uit de Jeep te stappen. “You fucking wh*re.” De tonen van de ketting die tegen het plastic van de portier geslagen werd ruisden door de auto. Een onrust die in hem plaatsgevonden had, nadat zijn besef er weer bij was om te kunnen benedereren wat hij hier deed. Ze had haar wenkbrauw op een vragende en ongeweste manier opgetrokken. “Can’t you shut your mouth? It was a lot more peaceful when you were still unconscious.”
Haar ogen hadden zich verveeld rond gerold waarna ze later haar Glock zorgvuldig weer onder haar jurk uitgeschoven had. Het duurde niet lang voordat ze het vuurwapen op het oog had, en het wapen in haar hand gesloten te kunnen hebben.
”Don’t you dare, little girl.” Tegenstijdig had hij zich nog proberen te verzetten tegen haar, maar ze had hem al vrij snel de tweede keer sterretjes laten zien. Het vuurwapen had ze tegen de linkerzijde van zijn kaak aangedrukt om vervolgens het harde materiaal tegen zijn bot te laten raken op een grove manier.
Ze had de portier achter haar dicht laten vallen om vervolgens zich te mengen bij de 3 mannen, nog steeds in haar rechter hand de Glock bij zich gehouden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"There he is."
Staande voor de doorgang van de garage tot het woonpand, kon hij Antonio en zijn kameraad weervinden. Het deed hem verwonderen dat Salvatore als zijn man voor het afhandelen van Diego voorgesteld werd. Het vormde geen duidelijke op voorhand verwachte keuze voor hem om te gaan voor een van de minder bekende dienaren van de Cosa Nostra. De man was dan wel een bekend gezicht binnen het bendehuis, hij maakte geen deel uit van het vertrouwde netwerk van zijn baas. Niet waar hij vanaf wist; zijn rechterhand Ricciardo was echter nergens te vinden.
Het dichtslaan van de portier was een echo die hem achtervolgde wanneer hij de garage doorliep om de twee van dichtbij te kunnen spreken. Zijn stappen weergalmden mee, deze stevig en onaangedaan geklonken tegenover de sereniteit van eerst. "Salvatore. Long time, no see." Het was geen vriendelijkheid die elk van hen naar elkaar uitstraalde, maar zijn schorre uitspraak verdiende een knik van erkenning. "Got the job done, I presume?"
"Profaci is in the car. Unconscious but alive."
Hij wendde zich naar Antonio, waargenomen hoe hij wat zoekend om zich heenkeek. "Where did you leave the girl?"
Antwoorden leek overbodig. Bij het horen van de klap van de tweede portier die in het slot terugviel, was slechts een seconde benodigd geweest voor een glimp van de blondine opgevangen kon worden. Dat er van hem gedacht werd dat hij haar achtergelaten had, liet hij afgezien van het optrekken van een wenkbrauw langs zich heen gaan.
Met wat geroep van Salvatore enterden twee andere mannen de parkeergarage, zij die op zijn auto af werden gestuurd om de bewusteloze maffiosi uit zijn comfortabele stoel te halen. Zelf volgde hij het tafereel nauwkeurig met zijn ogen.
"There are no keys for the handcuffs," sprak hij ze luid en duidelijk achterna, waarop hij ze vragend achterom zag kijken. "How you gonna get him out of 'em ain't my problem. Chop his hands off if you have to, but damage my car and I'll kill you. Got it?"
Grommen van weerzin kon hij nog vaag van de andere kant horen, maar het was geknik dat op zijn bevel volgde. Hierbij draaide hij zich van het tweetal af om zich weer tot Antonio te keren.
"Now, if you'll excuse me, I'm gonna spend the night elsewhere." De autosleutels gooide hij Salvatore toe, zijn rug naar beide gekeerd om naar de uitgang te lopen. "Lock the car when they got him out. I expect the keys back on my nightstand before I wake up."

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Ze stonden er allemaal bij te kijken hoe Axel hun achter zich had gelaten, ze gewaarschuwd te hebben dat als er iets met zijn auto gebeuren zou, er niemand levend vanaf zou komen. ''So, you must be the girl of thé Rialdi's, am i right?'' Een makkelijk te beantwoorden vraag was aan haar weggegeven waarop ze zo vriendelijk voor was om hem te beantwoorden. ''Yes sir, i'm Jessie Rialdi.'' De neiging naar de standaard om haar hand uitgestoken te hebben naar Antonio was er bijna weer geweest, toch wist ze haar op tijd bedacht te hebben. Het was Antonio waar aan ze nog gepaard stond, Salvatore die de conversatie had verlaten om de twee mannen in het zicht te houden met hun bezigheden
''So, it all went smoothly?'' Ze had zijn vraag toch langzaam maar zeker beantwoord doormiddel van een knik gebaar. Wat Axe hem allemaal verteld had bleek erg onschuldig geweest te zijn. Ze had uitgesloten dat hij het niet op de manier voor haar bestwil gedaan had, eerder om zelf zijn eer te behouden en de zo genoemde 'nieuwelingen' goed op te leiden.
''I'm impressed, Rialdi.'' Een poosje had hij haar aangekeken, geïnspecteerd van haar tenen tot het kruintje in haar blonde lokken. Een schuldgevoel tegenover Axe was in haar naar boven gekropen, zij die al de eer leek te kregen terwijl ze voor de helft nog niet eens wisten wat voor domme fratsen ze deze avond had. ''Thanks, but i really have...'' Doormiddel van een natuurlijke lach werd haar zin afgebroken, een ruw schouderklopje voor een meisje gezien gewild of niet gekregen te hebben. ''I get it, you need some rest. Go get a bottle of what you like. Tell them that you have Antonio’s permission.''
Een korte glimlach was er op haar gezicht verschenen. Ze speelde het voor nu maar even met hem mee, zich voorgenomen haar fouten later nog recht te zetten. Vooral met Axe, die het zwaar gehad heeft met haar, en het na het incident met de sleutel haar tot nadenken zette.
Het geluid van een bijl die tegen het zilveren ijzerwerk aangeslagen had, werd in haar oren opgenomen en de aandacht laten vragen van haar ogen. Nauwkeurig kunnen zien hoe Diego uit de auto bevrijd werd had ze niet, wat de donkere ramen van de jeep veroorzaakt hadden. De klus leek sneller geklaard te zijn dan ze verwacht had, toch niet helemaal verlopen na hoe ze het gehoopt had. ''Antonio, the axe has left a small dent in the doorman. Is that a problem?'' had het verderop geklonken, de typische stem van Salvatore die ze vandaag ook had leren kennen. ''Do not talk nonsense, you know how Axe is. Replace that man's doorman as soon as possible. Or i will kick your ass in person.'' Snel had ze haar blik maar op het voorwerp afgewonden dat het meest dichtstbijzijnd was: de vloer. Gepaard met een ongemakkelijke als nerveuze krabhandeling op haar achterhoofd. ''Put it on my invoice. Do not ask why, but do it as quickly as possible.'' Een verwarde blik had niet aan de mannen kunnen ontsnappen maar ze bleken er mee akkoord te gaan. ''Give it back to him and do not let him get to his car for an hour or two.
Een ringetje met daaraan zijn autosleutel, geschat door het logo in het plastic gedeelte werd aan haar overhandigd door Salvatore. Na haar vingers er overheen dichtgevouwen had ze zich omgedraaid om net zoals Axe ook haar einde van het bezoek aan te kondigen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Gelach was per direct hoorbaar in de leefkamer. Het geluid van aanstekers die een vuur vormden voor enkele sigaretten drong tot hem door, de welbekende geur waar kunnen nemen bij zijn weg naar de bovenverdieping. Kaarten werden uitgelegd, geld werd over het tafeloppervlak geschoven en drankflessen werden in een sneltempo geopend.
Het was geen buitengewone doordeweekse avond, maar hetgeen dat hij gewend was te zien wanneer hij na twaalven door het huis dwaalde. De tijden dat hij hieraan mee had gedaan daarentegen waren allang verstreken. Zo ook nu loodste hij zichzelf door de drukte heen om bij de ietwat rustigere bovenverdieping terecht te komen. Hij had zich nooit geneigd gevoeld zich bij de rest te mengen om zijn avonden door te brengen wanneer hij dit ook doen kon op zijn kamer; hij trok zich liever terug dan te doen alsof hij een betere band dan die van collega's met de andere bendeleden had.
De gekende duisternis was te vinden in zijn kamer, die hij met een zucht had betreden om de deur achter zich dicht te laten vallen. De stof van de gordijnen hielden de laatste paar stralen van licht van buiten af. Hij verving het door het licht van de gloeilamp, deze aangezet om zo van schimachtig zicht naar een wat beter blikveld te gaan.
Hij kleedde zich traagzaam om. Zijn jeans en met vegen besmeurde blouse over de stoel in de hoek gemikt, waarna hij zich uiteindelijk gekleed in een paar sportshorts op zijn bed liet zakken, een zwart t-shirt over zijn hoofd getrokken om deze nog wat haastig aan te trekken.
De Beretta had hij voor zich neergelegd, het pistool ontlaad in een handomdraai voordat hij deze op zijn nachtkastje achterliet. Simpelweg een gewoonte die hij opvolgde.
Lichte vermoeidheid was door hem heen gegaan. Zijn ogen stonden wazig wanneer hij er met zijn handen doorheen wreef, om met zijn handpalmen kort het licht van de kamer weg te schermen. Een lange dag was het geweest sinds zijn ontwaken. Slapen kon hij echter nog niet, zijn gedachten nog voelen malen in zijn hoofd nadat de concentratie van eerder vergaan was. Inmiddels was een half uur verstreken geweest sinds zijn aankomst en noch had hij de rust kunnen vinden waar hij naar had gezocht, al had hij de badkamer een kwartier geleden al opgezocht om zichzelf wat af te leiden. Het bleek dat het koude water tegen zijn gezicht gooien en het wegspoelen van de gel uit zijn haar niets anders met zich mee had gebracht dan de natte haarlokken, die hij nu wat afwezig voor zijn ogen wegstreek.

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Er bleek een zeer gezellige sfeer te hangen in de leefkamer. Alhoewel ze zich graag had willen mengen in de bende met mensen was haar gedachten die haar een andere kant op stuurde. Althans, probeerden. Een groepje meiden had zich verzameld voor haar voeten. Waarom ze haar opgezocht hadden kwam Jessie al snel achter, nadat de middelste tot haar sprak. Dat ze alle drie niet zo snugger leken deed haar denken aan de manier waarop ze gekleed waren. Kort maar krappe spijker rokjes, afgemaakt met een topje waarvan alle drie de meiden hun navel zichtbaar was. Eigenlijk kotste ze dat soort mensen uit, maar voorgenomen had ze zich om het toch een kans te geven omdat ze al niet zo veel vrienden gemaakt had bij haar aankomst.
”Is it right? Are you the girl who went along with Axe on mission?” Een verbaasde blik was haar ontgaan, langzaam doorgelopen met drie nieuwsgierige dames achter zich aan. Een moment had ze zich afgevraagd waarom ze haar ondervroegen over Axe. Zou hij meiden binnen de bende hebben die 24/7 op zijn lip geplakt zitten, en hij alleen veilig was eenmaal teruggetrokken op zijn kamer? “Yes i was on mission with him. Wh...” Voordat ze haar vraag nog had kunnen stellen besloot de platina die zich in het midden bevond haar in rede te vallen. “How did he act against you? Did you make him mad? Does he like you that you should go with him on mission?” Haar ogen hadden zich vergroot terwijl ze een plaats ingenomen had in de huiskamer. Zich afgeremd van het lopen om volle verbazing tegenover de platina die bijna op haar voeten stond inmiddels. “Wow, no. Antonio wanted Axe to take me because I still have to learn certain things and Axe is one of our best.”
Zin om de conversatie nog staande te houden had ze nu al niet meer. Haar geduld was tengronde gegaan, na ongewild antwoord gegeven te moeten hebben op de vraag. Er was wel iets beters dat ze nu kon doen in plaats van drie fangirls onnodige informatie vrij te geven over hun idool.
Ze was uit de conversatie gestapt om zich vervolgens neer te kunnen planten bij de bar. Haar hand omhoog gestoken te hebben om vervolgens de aandacht van degene te krijgen die het werk verrichtte vandaag. In haar was naarboven gekomen dat ze Axe aan een paar glazen Whiskey te goed had zien doen in de club, en haar keuze was al snel gemaakt wanneer het aan haar was om haar bestelling door te geven. “A bottle of your best Whiskey. From Antonio I had to say that I had his permission.“ De man die voor haar stond had goedkeurend geknikt om vervolgens haar een fles Whiskey te brengen.

Zoekend had ze zich al enkele meters door de gang verzet om op de deur te kunnen kloppen die tot Axe toe behoorde. Na de huiskamer een aantal keer te doorzoeken, op de buitenplaats zich geen Axe bevond en de badkamer leeg aan getroffen te hebben was ze de op de bovenverdieping grondig te werk gegaan. Het was een flinke klus aangezien ze bijna nog geen een kamer had kunnen linken aan een van haar huisgenoten. Op een gegeven moment had ze de keuze gemaakt om kamer na kamer te gaan aankloppen, hopende een lange, vrij breed getrainde man aan te treffen met net zoals haar lichtgroene ogen. Haar vuist had het hout van de deur voor zich nog niet geraakt toen er een stem die van achteren leek te komen haar tegenhield.
”Hey, are you searching for someone?” Na zich omgedraait te hebben stond ze oog in oog met een brunette, die haar bekend voorkwam. Het nam niet veel tijd in beslag om haar te herinneren dat ze haar eerder gezien had bij het stel meisjes. Waarschijnlijk was ze haar niet opgevallen omdat ze bijna niets gezegd had toen, maar ze had haar nog net goed genoeg in zich opgenomen om te kunnen plaatsen wie er voor haar stond. Haar ogen straalden niet bepaald iets uit richting het idee dat ze verkeerde bedoelingen had bij haar vraag, dus had ze besloten het te vragen aan de brunette aan haar zij. Ze kon haar immers verder helpen, en dat bespaarde haar een hoop moeite.
”I’m searching for Axe.” Het meisje had geglimlacht naar haar en haar verteld daf ze met haar mee moest komen. Zo hadden haar knokkels het hout van de deur van Axe bereikt, om driemaal de herhalende beweging opnieuw uit te voeren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Geklop op de deur deed hem opkijken uit zijn dromen. Zijn ogen ontmoetten het hout, een frons zichtbaar op zijn gelaat indien hij zich langzaam van de matras afduwde. Niemand had hij uitgenodigd ofwel verwacht. Geen enkeling waagde zich vaak nog bij de deuropening van zijn kamer, wetend dat hij buiten zijn missies om graag met rust gelaten wilde worden. Dat hij iemands vuisten dan ook waarnemen kon tegen het harde materiaal was niet meer dan vreemd.
Zijn plaats behouden op het bed en diegene toespreken om binnen te komen, deed hij echter niet. Hij wilde weten wie hem wilde storen op een tijdstip als deze.
Met gekraak werd de deur geopend. Zijn pupillen gingen onbewust langs het verschenen gestalte, het figuur van een meisje ingenomen waarvan hij zich al gauw leek te beseffen wie het was. Haar nog altijd gedragen zwarte laarzen en de rode jurk rond haar figuur, had haar al verduidelijkt voordat haar stem dit doen kon.
"Jessie-" Opmerkelijk was dat haar verschijning hem voor even overvallen had, zijn zinnen gezet op een van de mannen die dronken langs alle kamers ging om om gunsten te vragen of simpelweg voor eigen vermaak. Voor een paar tellen keek hij haar lichtelijk verbijsterd aan. "What are you doing here?"
Het duurde even voor hij zich herpakt had en zijn beetje verbazing opzij gezet had, maar zodra dit het geval was, had hij zich weer van de blondine afgewend. Hij liep terug naar zijn bed, zich daar weer op neer laten zakken, haar achtergelaten in het gangpad met een open deur voor haar neus. "If you came here because of the mission, it can wait 'till tomorrow."
Vanuit de wat schaars verlichte slaapkamer was hem de fles in haar hand opgevallen. Glaswerk waarvan hij de naam niet horen hoefde om te weten wat zich erin bevond, maar het maakte zijn beetje nieuwsgierigheid er niet minder om. De vraag wat ze hier deed met een fles sterke drank, kloppend op zijn deur, was er een die hij niet zomaar uit zijn achterhoofd bannen kon. Doch vertikte hij het ernaar te vragen; het zou vanzelf wel blijken wat voor plannen ze had.

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Alleen in de opening van de deur achtergelaten met de fles die zich altijd nog in haar hand had bevonden, had ze haar eerste stappen gezet binnen de kamer. Haar ogen zochten Axe op, aangetroffen dankzij de lichtstralen vanuit de gloeilampen. Het was een duisternis binnenin zijn kamer wat haar niet raar deed opkijken aangezien Axe in het algemeen al een duisternis was.
Een vlucht doormiddel van een sierlijk boogje had de sleutelring afgelegd, vanuit Jessie’s hand eindigend in die van Axe. Ze had kort gezucht en een aantal meters in de kamer afgelegd totdat ze antwoord op hem gegeven had. Met zijn bevel compleet omgegaan alsof hij de woorden nooit uitgesproken had. “At least I want to make it right with you. About the keys... it may not have been very smart of me.” De simpele weg om een ‘sorry’ of excuses uit haar mond te laten komen had ze vermeden, het was niet bepaald haar aanpak om dingen recht te zetten, hoewel het toch op zijn plek was.
”I have taken something for you that you might appreciate. I hope so because otherwise there is more to me.” Een kleine glimlach had zich op haar gezicht bevonden wanneer enkel haar rug naar hem toegedraait was. De fles met Whiskey had zijn plek ingenomen op een kleine ladekast.
“Oh, anyways, do not get any weird things in your head. the bottle I received as a welcome gift from Antonio.“ Om safe te spelen had ze de extra informatie er aan toegevoegd om niet te hopen dat ze als één van de fangirl meisjes gezien wou worden door hem. Meer dan een goedmaak opbeurdertje was het niet, de woorden alleen niet uitgesproken er bij te hebben.
Een simpele stoel van plastic had zich bevonden in de hoek van zijn kamer, waar hij waarschijnlijk zijn kleding overheen gemikt had gedragen op hun missie. Zonder het gevraagd te hebben aan hem had ze hem verplaatst om hem anderhalve meter van hem vandaan te kunnen zetten, en vervolgens haar billen er op te kunnen plaatsen. De kans zat er natuurlijk in dat ze per direct een vragende blik naar haar toegesmeten kreeg, maar ze was niet van plan om het presentje af te gooien en vervolgens hem zijn rust weer gegeven te hebben.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De sleutels had ze in de lucht gegooid, deze vrijgelaten voor hemzelf om ze in zijn handpalm op te vangen. Het had hem getroffen in een onoplettend moment. Het was dat het geluid van het metaal in de lucht op tijd tot hem doorgedrongen was; hij was anderszins te ver in gedachten geweest om haar gebaar in die korte tijd opgemerkt te hebben.
Stilletjes legde hij ze neer op het nachtkastje dat zich schuin achter hem bevond.
Het viel hem anders dat ze een poging deed tot het maken van haar excuses tegenover het verliezen van de sleutels van de handboeien. Al jaren waren voorbij gegaan sinds hij de laatste meegemaakt had om zich te verontschuldigen in dit bendehuis. Het was niet gebruikelijk waardoor het hem wat verward zijn wenkbrauwen op liet trekken, haar met zijn ogen gevolgd tot ze de fles op de ladekast achterliet. "Not very smart, to say the least." Ze had het nog licht uitgedrukt. Hij mocht hopen dat geen van Salvatore's mannen zijn autoportier beschadigd had, of de bekleding van de stoelen had laten weken in het bloed van Diego.
"But ehh.. thanks." Een mondhoek trok voor een paar millimeters omhoog, een minieme grijns getoond. Ze had hem in de club in de gaten gehouden, een fles drank bemachtigd waarvan ze hem eerder tijdens hun missie nog had zien drinken. Datgeen gaf ze schaamteloos toe. "You've been watching me." Vermakelijk schudde hij zijn hoofd.
Het was niet in hem opgekomen om zijn kamer voor nu met haar te delen, maar zo te zien had ze het plan gehad nog even te blijven. De stoel sleepte ze van zijn gegeven plek. Achteloos daar plaats genomen alsof hij haar nooit met zijn aanwezigheid gedeerd had.
Hij liet het voor wat het was, besloten dat hij er de energie er niet voor had om haar weg te sturen.
"Well. Looks like we gonna share it then." Haar eerdere cocktail in de club was een totaal andere soort smaak geweest. Hij vroeg zich dan ook af of ze wel aan de whisky wennen kon, maar wachten tot ze er zelf aan beginnen zou was voor hem te veel gevraagd. Hij hees zichzelf op van de matras en ondernam de stappen naar de ladekast. De fles griste hij er weg voor ze er een opmerking over maken kon.
Eenmaal teruggekeerd op het bed zette hij het aan zijn lippen, een slok weggewerkt voordat hij de fles uiteindelijk naar haar toereikte. "Cheers."

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Ze had hem wat beledigd maar toch met een lichte grijns vertoond aangekeken wanneer hij haar verdachtte van bespieden. “I did not spy on you. It was clear how much you worked from the red glow inside.” Ze had de fles van hem overgenomen om hem vervolgens op haar beurt aan haar mond te zetten. Ze dronk niet vaak wat sterks en dat had je duidelijk kunnen opmaken aan haar voor even dichtgeknepen ogen. Niet er van dat ze de smaak haar niet zinde, het was even de sterke smaak die ze jarenlang niet geproeft had. Enkel op feestjes deed ze zich te goed aan wat sterks om gezellig mee te doen met de rest.
Haar tong was kort over haar lippen heengerold om de smaak extra in haar op genomen te kunnen hebben. Een glinstering op haar lippen had ze achtergelaten, bovenop de lippenstift die ze nog altijd droeg, net zoals de jurk en het stel laarzen. Alsof ze klaar was om net op missie te gaan, behalve haar warrige haren waarvan er een pluk nonchalant voor haar oog gevallen was..
De fles had ze weer terug gegeven aan hem, met een kleine rode veeg veroorzaakt door haar lippenstift. Nog even had ze haar ogen door de kamer laten ronddwalen om hem vervolgens grondig te bekijken tot op de details. Er was een schaarse aan meubels die er neergezet waren. Enkel de primaire meubels had hij een plaats gegeven in zijn kamer. Het leek haar ook niet iemand die zich de hle dag op zijn kamer bevonden zou, en als dat wel zo was alleen maar lui languit op zijn bed lag.
Een zwarte elektrische gitaar die hij nergezet had aan de kant waar zich ook het raamkozijn bevond had haar aandacht getrokken en haar blik een tijdje vastgehouden. “You play guitar? Maybe you're not that disgusting guy after all.” De manier waarop ze haar zin uitgesproken was was alles behalve gemeen gericht. Een beetje uitdaging zat er in, en het was een klein grinnik geluid wat voor binnenmonds te horen viel, maar niet voor lang.
”May i?” De eerste keer dat ze naar zijn toestemming had gevraagd was toch uiteindelijk plaatsgevonden, haar ogen nog steeds gevestigd op het muziekinstrument.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Hm. Right." Hij hief zijn schouders wat op. Als ze wilde geloven dat ze haar ogen van hem afgehouden had tijdens de klus, dan mocht ze van hem haar gang gaan. De meegebrachte fles vertelde immers het tegenovergestelde en of ze het wilde of niet, dat gaf al genoeg aan over hoeveel zij hem precies in de gaten gehouden had. Hij vond het enkel plezierig dat ze het probeerde te verbergen.
De fles werd weer aan hem teruggegeven, het rood van haar lippenstift klevend aan het mondstuk. Deren deed het hem niet. Het was en bleef de alcohol waar hij behoefte aan had en dat wat hij uitte; zonder enig teken van twijfel had hij het aan zijn lippen gezet om zijn behoeftes te vervullen.
Het gemoedelijke gevoel van de drank trad bij hem binnen. Een weg van brandingen in zijn keel achtergelaten om hem met genot te vervullen, wetend dat hij voor de komende paar uur zijn hoofd leger zou hebben. Het was voor hem inmiddels een gewoonte geworden om de rest van zijn avonden in het gezelschap van alcohol door te brengen. Desalniettemin was hem verduidelijkt dat hij de voorraad delen moest, hem ertoe gedwongen de fles weer naar haar door te moeten passeren eerder dan deze zelf leeg te drinken. De enige voorwaarde waar hij wat minder gelukkig mee was.
Hij had op het punt gestaan de fles weer aan haar te overhandigen. Haar vraag had zijn bewegingen moeten staken, het glas roerloos in zijn handpalm geklemd gebleven wanneer hij zich van haar naar de gitaar wendde. "No. I just got it because it looks nice." Sarcasme dat hij horen liet, kort met zijn ogen gerold om haar opmerking. Natuurlijk speelde hij gitaar. Anders had hij er geen in zijn kamer neergezet, als enige deel dat niet bij zijn noodzakelijke meubels hoorde.
"You and electric guitar?" Zogenaamd bedenkelijk beet hij op zijn lip. "Figured you to be more of the violin type." Het was geen leugen dat het hem had verbaasd dat ze vroeg om op het gitaar te spelen, laat staan dat ze dan echt erop leek te doelen dat ze gitaar spelen kon. Hoe hij doorgaans een afwijzing had uitgebracht was het nu zijn nieuwsgierigheid waardoor hij haar niet afslaan kon. "Sure."
Als ze zijn gitaar zou vernielen, was ze hem echter heel wat meer schuldig dan deze fles whisky alleen.

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
“Did you just say a ‘violin type’ ?” Ze had hem met een schuine blik aangekeken, haar wenkbrauw verbaasd opgeheft. Kort haar hoofd geschud om vervolgens op te staan. In een paar passen stond ze al voor de gitaar nadat hij het goedgekeurd had om hem vervolgens in haar handen beet te nemen. De zwarte band die er aan vastgemaakt zat had ze om haar linkerschouder geschoven om vervolgens haar linkerhand in de hals te kunnen plaatsen en haar rechterhand op de romp van het instrument. “Let’s see what i can still do.”
Ter ondersteuning had ze de romp onder haar arm gehouden, om het loshangende snoer aan de speaker aan te kunnen sluiten die naast de plek van de gitaar een plekje gekregen had. Haar vingers in een lange haal eroverheen gehaald om een kleine soundcheck uit te voeren, waarop ze een heel ander geluid terug gekregen had dan dat ze herinnerde op de elektrische gitaar van haar vader.
Ze had het instrument kort vanaf dichtbij bekeken toen ze eenmaal haar plaats ingenomen had op de ladekast, zo vastgehouden om de romp van zijn gitaar op haar rechter bovenbeen te kunnen steunen. Zijn plectrum die in de kist gelegen had had ze erbij genomen als hulpmiddel. Het was enkel de introductie van het lied dat ze haar nog herinneren kon na een lange tijd. De vingertoppen van haar linkerhand die het snaarspel veroorzaakte, haar rechterhand geplaatst op de romp om de elementen van het muziekstuk met haar vingers in contact te laten komen. Het lied dat ze speelde was niet loepzuiver, er was duidelijk te merken aan het muziekspel dat ze een aantal dingen verleerd had. Het waren niet grote, opvallende uitschieters die alleen de oplettende mens opvielen zouden. Het lied was iets wat hem vertelde over haar muziekkeuze, het ritme dat de kleine misstappen goedmaakte..
Eenmaal aangekomen bij het eerste stuk had ze haar muziekspel afgerond, haar vingers die de snaren abrupt stil hadden gelegd. “I do not know exactly how the rest of the song goes. it was a long time since I touched this musical instrument.” Had ze aan haar onverwachte einde van haar spel toegevoegd, terwijl ze de elektrische gitaar van hem naast de muur die aan haar linkerzijde aanwezig geplaatst had. De plectrum die zich nog tussen haar vingers had bevonden had ze nog even vastgehouden.

https://m.youtube.com/watch?v=hTWKbfoikeg het lied dat ze speelde

@Paran0id

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Yeah. I mean- I don't know." Haar verbazing beantwoordde hij met het onverschillig ophalen van zijn schouders. Hij kon niet goed verwoorden waarom hij haar het type er niet voor vond, maar het was zijn gedachte geweest. Misschien omdat hij weten had van haar afkomst en haar familie zo welvarend was in deze onderwereld, dat hij dacht dat ze haar hobby's op een gebied van een hogere klasse had liggen.
Stilte vulde de kamer, haar gestommel alles gevormd dat hoorbaar was. Dat ze ergens ervaring had viel te zien. Ze wist hoe ze het gitaar bespelen moest en de wijze waarop ze het vastnam, had hem al genoeg verteld over haar verleden om te zien dat ze op zijn minst wat kennis had over het bespelen van het instrument.
De riff die ze speelde was herkenbaar. Op sommige vlakken onzuiver en allesbehalve deze zoals hij het kende van de band zelf, maar het kwam hem bekend voor. Haar vingers waren wat onwennig geplaatst tegen de snaren maar desalniettemin vertrouwd, alsof ze het jaren geleden geleerd had en het sindsdien verleerd had. Het muziekspel stopte daarnevens snel. Na wellicht een minuut spelen was er geen muziek meer in zijn slaapkamer te bekennen en was het haar eigen stemgeluid, die het wat onzeker overnam.
"I can tell it's been some time. It wasn't bad though." Hij knikte haar toe, gevolgd hoe ze de gitaar terugzette op de standaard om alleen het plectrum nog tussen haar vingers te houden. "Fan of Nirvana?" Het was Smells Like Teen Spirit die hij dacht te hebben gehoord in de wisseling van noten en klanken, al twijfelde hij of hij het goed had. Door haar hindernissen tijdens het spelen kon hij het zo fout hebben.
De fles plaatste hij op het nachtkastje. Het glaswerk er zorgvuldig neergezet om het op het hout achter te laten, waarna hij reikte naar de gitaar. Een ander plectrum wist hij uit de lade van het kastje naast zijn bed vandaan te toveren. Hij had er meerdere voor het geval hij er een kwijt was, of gewoonweg geen zin had om te zoeken.
"Then you might know this one as well." Zijn vingertoppen liet hij langs de snaren gaan, er kort overheen gestreken voordat hij de riff van het lied begon te spelen.

Het beginstukje van het liedje is dat wat hij speelt

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
“I love Nirvana.” Zover ze het zich kon herinneren was de opmerking die hij zonet gemaakt had de eerste correcte bewering. Ze was het net zoals hem eens dat er zo nu en dan een foutje zat in haar gitaarspel, maar nodig om verder erover te gaan vond ze het niet. Haar aandacht was aanwezig om te kijken wat hij van plan was. Zo te zien had hij zijn gitaar uit de hoek gegrist om vervolgens een liedje voor haar te spelen dat ze volgens hem ook wel moest kennen. En dat was correct, het was de introductie die haar bijna zeker liet weten dat wat ze hoorde inderdaad een ander nummer van Nirvana was.
”Drain you.” Haar ogen bleven gericht op de lange vingers die de tonen de wereld inbrachten. Als iemand met een beetje kennis van muziek had ze door dat het nummer foutloos nagedaan werd. Het leek er op dat hij al een aantal jaar oefende, wat nu geen oefenen meer was natuurlijk.
” I can not lie about that, but I can listen to you without making my ears bleeding.” Heel leuk en zo had ze het gevonden dat hij wat vriendelijker tegenover haar was dan eerder op de dag, maar een compliment naar hem toe maken vond ze nog wel erg ver gezocht. Hij was goed en dat had ze zelf ook geweten, maar van haar mocht hij het doen met wat hij kreeg. Alsof het hem zou uberhaüpt zou boeien had ze nog gedacht, aangezien ze hem nog steeds zag als dé persoon die alleen aan zichzelf dacht.
De fles met wijn die hij terug geplaatst had op het eenvoudige ladekastje had zich nu zelf in haar handen bevonden. Opgetild om de uitmonding vervolgens naar haar lippen gebracht te kunnen hebben, en zichzelf te verwennen met een verse slok van het donker rode sap, inmiddels tot de helft aangebroken door hun lust naar drank.“You may have the rest.” De fles had weer zijn contact gezocht met het plateau van het tafeltje om daarop zijn balans te kunnen houden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een kort stuk had hij door de slaapkamer laten gaan. Hoogstens een halve minuut waard aan het lied van Nirvana, voordat hij de sereniteit weer deed keren en de gitaar terugzette op de standaard. Zijn concentratie stond er niet naar om het uit te spelen en daarbij had hij geen energie om de dronken bendeleden van zijn kamer te moeten verdrijven. Ze verder ontwaken ofwel storen tijdens hun bezigheden met een van de prostituees behoorde tot geen van zijn plannen, naast het feit dat hij te aangeschoten was om zich de rest van de akkoorden te herinneren.
Hij keerde terug op de matras, zichzelf deze keer naar het bedeind gesleept om zijn rug daartegen te laten steunen. Hij keek haar langzaam maar zeker aan. Het voelde vreemd om een onverwachte kant van haar te zien waartegen hij geen irritatie opbrengen kon, maar alleen wat genoegen. Hij had het niet van haar gedacht dit bij hem te kunnen veroorzaken. Hij zweeg er wel over, zich teruggestort op het onderwerp om al het andere weg te stoppen. "Me too." Met gemompel liet hij het horen. Nirvana maakte de muziek waar hij altijd al naar geluisterd had.
Hij luisterde met een kleine grijns naar haar reactie op het gitaarspel. "I'll take that as a compliment." Het mocht tenslotte dan wel geen echt uitgesproken compliment zijn geweest, maar ze had de boodschap hoe dan ook overgebracht dat het nog niet zo erg was geweest om de riff aan te horen.
De fles whisky zag hij in haar handen verdwijnen. Ze dronk er meer van, doch ze het niet veel later op het nachtkastje terug plaatste met de mededeling dat de rest voor hem bedoeld was. Ze plande klaarblijkelijk haar tocht terug naar haar kamer. Ofwel ze deed er geen poging meer toe om de drank naar binnen te werken, omdat het toch niet naar haar smaak bleek te zijn. Het was een vraag waar hij geen antwoord op zocht.
Dat hij daarna nalatig de fles weer beetgreep om een paar slokken weg te slikken, kon inmiddels geen verrassing meer zijn.
"We got a new job tomorrow eve." Het beetje vermaak van eerst leek weggezogen te zijn van zijn gelaat. Hij oogde weer onaangedaan en afstandelijk, zodra hij de mededeling van de opvolgende nacht weergaf, het doen lijken alsof de hele situatie van net nooit plaatsgevonden had. "Antonio made you my partner, so from now on you gonna have to work with me."
Hij was vermoeid. Zijn energie was weggevloeid uit zijn lijf en hij leek niet langer de focus te hebben om zich goed te focussen, makend dat hij voor zich uit aan het staren was.
"Tomorrow, you're gonna learn how to handle the Glock. Just get here when you're awake."

@Slasher

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld