Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ NightMary

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Direct wanneer Mattias uit het zicht verdwenen is om eten te zoeken, bekijkt Pollon zijn borstzak. Hij lijkt opgelucht adem te halen als blijkt dat de brief nog in tact is. Zelf ben ik wat minder enthousiast. Ik ga op een omgevallen boomstam zitten, waardoor hij me vreemd aankijkt.
'Sta op,' zegt hij, 'we moeten gaan.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik ga niet mee. Ga zelf maar.' Hij lijkt zijn geduld met mij verloren te hebben. 'Dat je iets hebt meegemaakt oké,' zegt hij, 'maar stap hieruit, Adinda. Je hebt een plicht tegenover de clan die je moet vervullen.'
'Misschien ben ik er na de aanslag op ons leven wel achter gekomen dat ik de rest van mijn leven niet zo wil doorbrengen,' antwoord ik. Ik denk aan wat ik vanmorgen dacht: aan dat dit noodlottig ongeval betekende dat ik nog niet hoefde te trouwen. Ondanks wat er gebeurd is, was dát hetgeen dat me gerust stelde. Dat betekent toch iets?
'Als jij vast vooruit wil gaan, prima, maar ik blijf hier wachten totdat Mattias terugkomt met eten.' Pollon lijkt boos te zijn, maar gaat dan zuchtend zelf ook op een boomstam zitten. Dan wachten we in stilte af totdat Mattias terugkomt.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Terwijl ik terug liep, neuriede ik weer het lied, tot ik bij ze aan was gekomen. Terwijl ik tot stil stand kwam bij hun, voelde ik een gespannen zweer, verder vroeg ik er maar niet naar en legde het konijn neer op de boomstronk waarna ik de bessen verdeelde. Dat gedaan, begon ik hout te sprokkelen om daar een vuurtje van te maken om het konijn klaar te maken.
Takken gevonden, kwam ik terug, groef ik een kleine kuil in de grond en begon de takken zo te stapelen dat ik het aan kon teken. De hele tijd zei ik niets, tot het vuur maar niet aan wilde en ik begon te vloeken. "Ga nou aan!" gromde ik en maakte ruwere slagen met de aanmaak stenen. Zo ging ik door tot het eindelijk aan ging. "Dank je." mompelde ik dan en kwam over eind, dit duurde veel langer dan ik had gedacht, aan het vuur had ik te lang gezeten, dus ruw begon ik het konijn te villen als ik deze had gepakt. En zeker de ogen van Pollen bleven steken. Uiteindelijk stopte ik met waar ik mee bezig was en keek kwaad naar Pollen. "Kan je even voor een paar minuten ergens anders heen kijken." snauwde ik.
Het leek alsof hij echt elke beweging van mij wilde op nemen. Hier kon ik zo slecht tegen. Mijn hele leven was ik al zo bekeken, zeker nadat mijn moeder over leden was, als ik er op uit ging, ging er altijd wel iemand mee die mij in de gaten moest houden. "Hier, doe jij het maar." zei ik en legde het zo, zonder nog wat te zeggen op zijn schoot, Het boeide mij nu echt even niet of hij onder het bloed zat. Nadat ik dat had gedaan, liep ik weg van hun en ging verder op zitten tegen een boom aan en at wat bessen die ik in mijn zak had zitten. Mijn knie had ik opgetrokken en leunde met mijn elleboog er op.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Vragend kijk ik op wanneer Mattias wat geërgerd reageert op Pollon. Ik blijf stilletjes naar de twee kijken, totdat Mattias het konijn zo op Pollon's schoot werpt en zegt dat hij het mag doen. Dan loopt hij van ons weg en gaat hij verderop tegen een boom aanzitten. Ik hoor Pollon onverstaanbaar over hem mopperen.
'Gelukkig hebben we niet lang last meer van hem,' zegt hij. 'Zodra we in ons gebied zijn en weer thuis zijn, zal je vader hem laten executeren.' Eerst wil ik niet reageren, maar door zijn woorden spring ik op. 'Nee, we gaan hem niet laten executeren,' zeg ik resoluut. 'Adinda,' verzucht Pollon, 'doe niet zo koppig.'
'Ik meen het. Anders trouw ik niet met Henry.'
'Dat contract is al opgesteld,' antwoordt hij lachend, 'dus je zult wel moeten.' Daar denken we dan allebei anders over. Wanneer ik weg begin te lopen, hoor ik achter me: 'Waar ga je heen? Je blijft hier, jongedame.'
'Nee, ik blijf niet hier. En jij komt ook niet achter me aan. Ga maar verder met het konijn en roep ons maar als het klaar is.'
Ik kan hem nu echt even niet uitstaan. Ik loop langzaam richting Mattias en de boom, een beetje onzeker, omdat ik niet weet of hij wel behoeft heeft aan mijn gezelschap. Toch probeer ik contact met hem te zoeken.
'Bedankt dat je me beschermd hebt,' zeg ik tegen hem zodra ik hem bereikt heb. 'En het spijt me dat ik zo tegen je deed. Ik was alleen..' Ik zucht. 'Ik was erg geschrokken.' Ik hoop dat hij mijn excuses aanneemt en mijn gezelschap wil accepteren. Ik besloot over iets anders te praten. 'Dat liedje dat je zojuist aan het neuriën was,' ga ik verder, 'dat herken ik. Werd dat vroeger ook altijd voor jou gezongen?'

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

De twee hoorde ik praten, en weer begon hij over het trouwen met die ene Henry. Ik zou het ook niet leuk vinden om uitgehuwelijkt te worden met iemand die ik totaal niet zou kennen. Mijn blik richtte ik al snel weer van hen af en keek bleef voor mij uit kijken tot het stil viel. Pollen hoorde ik nog één keer wat zeggen, en niet veel later hoorde ik een zachte stem. Rustig keek ik om en zag dat Adinda bij mij stond. "ehh.. Graag gedaan." zei ik, maar keek al snel weer weg. Even zuchtte ik en stopte een stukje gras in mijn mond.
"Ik snap dat je niet verder met mij wilt." zei ik dan zo rustig mogelijk. "Ik begrijp het." mompelde ik dan wat meer. "Het is een hele shock voor je. Gisteren aangevallen, je escort is vermoord, later neem ik je nog mee nadat ik mijn mannen gedood heb. En dan dat van vanmorgen nog er bij." zei ik dan en ging iets anders zitten, maar trok even een pijnlijk gezicht van wegen mijn rug. Daar ging ik nog een lange tijd last van houden. Ik haalde dan diep adem en keek Adinda nu wel aan. Als ze dan over het lied begon, keek ik even weg, maar keek haar weer aan. "Mijn moeder zong het altijd als ik niet kon slapen." zei ik terwijl ik friemelde aan mijn veter. "Hoezo, is het van jou clan?" vroeg ik haar dan.
Dan hoorde ik mijn moeders woorden nog, dat ik het nooit mocht zingen of neuriën als ik bij de andere was, alsof het eigenlijk niet mocht of iets.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik besluit nog niet te reageren op zijn woorden over wat er allemaal gebeurd is en ga op de grond zitten. Ik bewaar wat afstand tussen ons, voor het geval hij liever niet heeft dat ik erbij zit.
'Ik weet niet precies waar het vandaan komt,' vertel ik hem dan. 'Het wordt al jaren gezongen bij ons. Het zou heel goed kunnen dat het van origine bij ons vandaan komt.'
Ik begin het liedje zachtjes te neuriën. Het is heel vreemd, maar juist nu voel ik me wat meer tot rust komen. Misschien komt het doordat ik zo ver weg van Pollon zit. Hij staat voor mij nu als symbool van wat me te wachten staat in de toekomst. Iets dat ik niet wil.
'Je hebt alles gehoord, of niet?' vraag ik Mattias dan. Ik weet dat hij gehoord heeft dat ik met iemand moet trouwen, omdat ik het zelf een tijd geleden nog in een verhitte discussie met Pollon geroepen heb. Wat zou hij ervan vinden? Zou hij het triest vinden? Zou hij de informatie doorspelen naar zijn clan? Als hij daar tenminste nog ooit zou komen dan..

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Even was het stil tot zij weer begon te praten. Mijn schouders haalde ik op en haalde het grassprietje uit mijn mond. "Ik weet alleen dat mijn moeder het kende en vertelde dat ik het nooit buiten de deuren mocht zingen." zei ik. Even schudde ik mijn hoofd en zuchtte.
Dan begon ze het liedje te neuriën waardoor ik mijn ogen even sloot, voor even zag ik mijn moeder weer voor mij verschijnen, ze reikte haar hand naar mij uit, ik wilde het ook niet, maar iets hield mij tegen. "Blijf baar haar." hoorde ik haar zeggen, waardoor ik met een ruk mijn ogen opende en Adinda aan keek. Meteen greep ik naar mijn borst, waar de ketting van mijn moeder hing en hield die even vast, dit was alles wat ik nog van haar had, tot mijn hartslag weer normaal werd.
Wat dit was wist ik totaal niet, maar waarom? Kort schudde ik mijn hoofd en liet mijn hand zakken die ik op mijn been liet rusten. Dat moest ik maar even laten bezinken wat er daarnet was gebeurd.
Haar vraag kwam dan wat later binnen, en schudde mijn hoofd. "Ik heb wat dingetjes opgevangen, meer niet." zei ik en wreef over mijn hals. "Iets met een ene Henry en trouwens." zei ik rustig. "Hmmm, oke het kan alles geweest zijn, maar ik hoorde niet duidelijk." zei ik eerlijk.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Wanneer zijn antwoord op zich laat wachten, denk ik dat die niet meer komt. Daarom kijk ik wat voor me uit en kom ik na een tijdje uit bij Pollon, die ons goed in de gaten blijft houden.
Wat weet ik eigenlijk van deze man? Behalve dat hij al jaren de adviseur van mijn vader is, niets. Hij wil dat ik trouw met een ander omwille van de clan, maar dat wil ik helemaal niet.
Ik kijk naar Mattias wanneer hij weer begint te praten en moet toch even lachen om zijn laatste zinnen. 'Ja,' zeg ik dan, 'dat was inderdaad bijna alles.' Ik haal mijn schouders op. 'Ze willen dat ik met hem trouw vanwege de clan, om dingen met elkaar uit te wisselen en te groeien.'

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Het was mooi om te zien dat ze moest lachen, en dat liet mij glimlachen. "Tegen je zin dingen moeten doen is nooit leuk, vertel mij wat, dat moet ik al mijn hele leven doen." zei ik en schudde mijn hoofd. "Oke, tot een bepaalde leeftijd vond ik het allemaal spannend, maar sinds ik meer dingen moet doen wat ik eigenlijk niet leuk vind, begin ik meer mijn eigen gang te gaan, zoals wat er gisteren gebeurde." zei ik en zuchtte.
"Normaal is het dat we een groep overvallen van wegen eten, toch proberen onze boeren het, maar vaak genoeg krijgen we niet genoeg oogst voor de clan." vertelde ik. Mijn schouders haalde ik op en leunde weer tegen de boom aan waar ik bij zat.
"Ik weet dat mijn vader het beste voor mij wil, maar veel dingen vind ik te ver gaan." zei ik hoofdschuddend. "Ik denk gewoon anders dan hem, dat hij de geschiedenis hem laat beïnvloeden, ik heb alle scrolles en boeken door gezocht, maar ik weet niet waar deze haat naar jullie clan vandaan komt." zuchtte ik.
Terwijl ik dit vertelde, ging ik weer anders zitten en leunde voor over, waardoor de ketting van mijn moeder vrij kwam te hangen.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik kan me wat voorstellen bij wat Mattias zegt. Ook ik heb vanaf mijn geboorte dingen moeten doen ten behoeve van de clan, maar niet voor mezelf. Net zoals dat trouwen: ik wil mijn leven helemaal niet delen met een volslagen vreemdeling, die zich niet eens interesseert voor mij. Ik wil zelf kunnen kiezen wat ik wil met mijn leven.
'Ik weet ook niet precies waarom er zo'n strijd is tussen onze clans,' geef ik toe, voordat zijn ketting zichtbaar wordt. Het is een mooi ding, waarschijnlijk zelfs waardevol. 'Hé,' zeg ik terwijl ik stout naar hem grijns. 'We kunnen er ook vandoor gaan wanneer Pollon niet kijkt.' Ik knik in de richting waar de adviseur van mijn vader de konijn aan het villen is. Dan zucht ik. 'Al zou dat mijn probleem niet geheel oplossen. Ik zal eerst die brief te pakken moeten krijgen..' mompel ik.
Ik kijk Mattias weer aan. 'Welke dingen heb je allemaal moeten doen, die je niet wilde? Als je erover wilt praten dan..'

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Blijkbaar zaten we beiden met, redelijk, de zelfde dingen. "Waarschijnlijk zullen we het nooit te weten komen." zei ik dan rustig en tikte tegen mijn laars aan. Voor even was het stil tot ik haar hoorden haar aan keek. Even trok ik een wenkbrauw op toen ze ondeugend keek. Vragend keek ik haar aan tot ze fluisterde om weg te gaan. "Weet je het zeker?" vroeg ik. "Tot nu toe breng ik alleen maar problemen." zei ik hoofdschuddend.
Ik keek ook richting Pollen, die nog steeds bezig was met het konijn. "Heeft die nog nooit een konijn gevild?" vroeg ik dan met een opgetrokken wenkbrauw. Ik moest toegeven, het was lachwekkend om naar te kijken. "Brief?" vroeg ik, maar dan schoot het mij te binnen, de brief om het huwelijk door te laten gaan. "Ah, is denken." mompelde ik dan. Wat kon ik doen?
Maar als ze dan vroeg wat voor dingen ik had moeten doen, keek ik haar meteen aan. "Ehh, dat wil je niet weten." zei ik en beet even op mijn onderlip.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'Ik denk dat die problemen er nou eenmaal zijn,' zeg ik hem nog als hij dat zegt, 'niet dat jij die brengt.' Ik volg zijn blik en kom uit bij Pollen. Dan schiet ik hard in de lach nadat Mattias zich hardop afgevraagd heeft of Pollon nog nooit een konijn gevild heeft. Ik wil antwoord geven, maar ik ben zo aan het lachen dat ik even niet uit mijn woorden kom. 'Thuis hoeft hij nooit een vinger uit te steken,' zeg ik dan. 'Alles wordt voor hem gedaan. Voor mij ook trouwens..' Ik kijk naar Mattias. 'Zeg, kun jij me niet eens iets leren?'
Ik zie dat Mattias een beetje serieus wordt wanneer hij zegt dat ik niet wil weten welke dingen hij heeft moeten doen.
'Ik zou willen zeggen dat ik je niet veroordeel,' zeg ik dan, 'maar ik weet niet of dat waar is. Is het echt zo erg?' Ik kijk hem onderzoekend aan. Hij heeft duidelijk wat dingen moeten doen die hij niet wilde, maar kan het echt zo erg zijn? Erger dan moord?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Hier wilde ik nog wat op zeggen, maar hielt mijzelf stil. Ze had wel gelijk. Dan keek ik naar Pollen die dus bezig is. "Dat is te merken." zei ik en schudde mijn hoofd, maar moest ook even lachen als zij in de lach schiet. Mijn hand hief ik op en keek Adinda aan. "Logisch als je de dochter van de leider bent." zei ik en haalde mijn schouders op. "Maar dat is vaak zo." zei ik dan. Als ze vroeg of ik haar wat wilde leren, keek ik vragend.
Maar ze ging al verder op wat ik dan zei over wat ik wel niet gedaan had. "Als je het echt wilt weten." zei ik en bleef haar strak aan kijken. Ze had eerder al een bloedbad gezien, dus dit zou ze ook wel aan kunnen.
Ik haalde diep adem en schraapte kort mijn keel. "Om mij voor te bereiden, op mijn toekomst, en als ik het over zou nemen." ze wist, denk ik, nu wel dat ik de zoon van de leider was. "Heb ik.." even slikte ik. "Zelfs als ze niets verkeerds hebben gedaan, mensen hun armen, benen of andere ledematen moeten af hakken. Of zelfs, ter dood." zei ik zo zacht mogelijk zodat Pollen het niet zou horen. "Vandaar dat ik, als ik vecht, het doe alsof het een dagelijks iets is." ging ik verder. "Sorry dat je dat hebt moeten zien. Het is dat jij mij op één of andere manier er uit hebt getrokken, anders was ik door gegaan tot niemand meer stond." even slikte ik en keek naar de grond. "Waaronder jullie twee ook waarschijnlijk." mompelde ik binnensmonds.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik schrik ervan als hij dat laatste verteld. Ik weet niet of ik erover moet doorgaan, maar waarschijnlijk ziet hij mijn reactie toch wel. 'Daar schrik ik wel van,' geef ik hem eerlijk toe. Ik kan het maar het beste gewoon benoemen. 'Maar gelukkig kwam je uit die trance,' zeg ik dan. Hij vermoord mensen, omdat dat zijn tweede natuur lijkt te zijn. Omdat hij al zoveel anderen heeft vermoord. Hij heeft het gedaan, maar niet geheel vrijwillig. Hij is, net als ik, gestuurd om dingen te doen zoals anderen dat wilden.
'Heb jij dat zelf moeten doen?' vraag ik terwijl ik hem aankijk. Mijn oog valt nogmaals op zijn ketting. Dan kijk ik hem weer aan. Ik weet niet of ik het goed zie, maar ik zie aan zijn gezicht dat hij er niet blij mee is om zo te zijn. Om gedaan te hebben wat hij moest. Nu ik zo naar hem kijk, zie ik niet een koelbloedige moordenaar, maar eerder iemand die niet tevreden is met dat hij die dingen moet doen. Hij is gestuurd door de leden van zijn clan, om te doen wat zij juist achten. Hij heeft er helemaal geen aandeel in gehad.
'Dat moet vreselijk voor je zijn geweest,' zeg ik hem dan. Zonder erbij na te denken buig ik iets naar voren om mijn hand even op die van hem te leggen, zoals ik altijd gewend ben te doen bij de kinderen die steun nodig hebben. 'Sorry,' mompel ik dan opgelaten terwijl ik mijn hand weer terugtrek.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Dat laatste had ik misschien niet moeten zeggen, de schrik was duidelijk te zien, in haar ogen als lichaamstaal. Als ze dan zegt dat ze er van geschrokken was, knikte ik. "Het spijt me, ik had het laatste niet moeten zeggen." zuchtte ik en keek even weg. Dan hoorde ik wat ze iets later zei, langzaam keek ik weer haar kant op.
Duidelijk kon ik zien dat ze mij probeerde te pijlen, of wat er op leek. Met mijn hand ging ik door mijn haar heen en liet die in mijn nek zitten. Dit was echt ongemakkelijk, normaal besprak ik dit soort dingen met mijn moeder, of de clanoudste, maar die was er ook helaas niet meer. God, wat miste ik ze beide. Het leek wel, iedereen die ik lief had, ging dood.
Ik schrok op van haar vraag en dacht even na als ik die even liet bezinken. "Ja, en zo niet, dan zat ik voor enkele dagen in de kelder." zei ik en haalde mijn schouders op. "Zonder eten en drinken." Ik moest zeggen, dat waren mijn beste tijden. "Uiteindelijk doe je het maar, om hem niet teleur te stellen. Uiteindelijk ging het gewoon vanzelf, Tot, zoals hij zei, dat ik er klaar voor was." Dat snapte ik nog steeds niet helemaal. Maar toch kwam het wel meer duidelijkheid, bij elke aanval die we deden.
Mijn hoofd schudde ik en wreef in mijn nek, mijn ogen had ik even gesloten, tot ik een zachte hand op die van mij voelde. Langzaam opende ik mijn ogen en keek recht in die van haar. "Het geeft niet." zei ik en glimlachte, zo vriendelijk mogelijk. "Zullen we maar is kijken hoe meneer Pollen er aan toe is? Ik begin toch wel redelijk trek te krijgen nu, ik weet niet hoe het bij jou zit." zei ik dan waarna ik opstond en mijn hand naar haar uit stak. Mijn jas had ze nog steeds aan, wonderbaarlijk. Warm was het ook niet, moest ik toegeven.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'Oké,' zeg ik, zonder nog iets over het andere te zeggen. Ik twijfel even om zijn hand vast te pakken, maar dan doe ik het uiteindelijk toch en laat ik me overeind helpen door hem. Wanneer ik sta, laat ik zijn hand weer los. Langzaam loop ik weer naar Pollon toe, waar ik eigenlijk geen zin in heb, maar ik voel mijn maag knorren.
'Hoe staat het met het konijn?' vraag ik Pollon, die eindelijk klaar is. Het is niet geheel netjes gedaan, maar het kan ermee door. Ik ga weer op de boomstam zitten en wacht tot het konijn gebraden zal worden. Ik zie Pollon ondertussen steeds naar mij kijken, maar ik kijk niet terug.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld