Rye schreef:
Ik beet hard op mijn lip. 'Maar ik w-wilde wat doen...' zei ik zacht. 'Ik wilde weg... r-rennen, h-hem wegduwen...' stamelde ik. Het nadenken hierover zorgde ervoor dat ik alleen maar verder in elkaar kromp, waarna ik de tranen over mijn wangen voelde rollen. 'Ik was zo bang...' piepte ik zowat. En toch, weer toen ze hem het meest nodig had, was hij er.