Paran0id schreef:
"Thank you so much," hoorde hij zijn mond nog verlaten, al had hij niet meer bij alles om zich heen stilgestaan. Het was haast een wonder dat de eigenaren van dit restaurant iets voor hen hadden en al helemaal dat het hen aangereikt werd, als een stel complete vreemdelingen voor zij die dit pand bezaten. Het was een teken dat ze desalniettemin echt nodig hadden gehad. Hun lastige tijd die eerst nog in zijn hoofd rondzwierf was binnen enkele tellen verdwenen, nu hij wist dat de komende tijd er beter uit zou zien.
Een liefdevolle knik zag hij Roza hem teruggeven, in een raas omhelsd door Mia die over leek te lopen van emoties. Zelf had hij het er ook een beetje moeilijk mee dat ze zoiets voor hen geregeld had, maar hij uitte het zonder meer met een grote glimlach en de wijze waarop hij grofweg sprakeloos was over dat wat hen voorgelegd werd.
Hij stond traagzaam op en voelde hoe Mia's armen hem stevig omklemden. Haar gesnik hoorde hij gedempt tegen zich aan, een paar tranen langs zijn huid voelen rollen indien hij haar vol geluk hoorde praten. Stilzwijgend omhelsde hij haar terug en wreef hij met zijn hand langs haar schouderblad. "Neither have I," fluisterde hij terug. "But this is the most amazing thing that could ever have happened to us." Wanneer ze hem losliet, hief hij zijn hand naar haar op om zacht met zijn duim het laatste beetje vocht van haar wangen af te vegen. Het was lang geleden geweest sinds hij haar zo blij had gezien.
Een viertal voetstappen klonken naast hen. Hij keek opzij om het Spaanse stel dat zich eerder nog bij de keuken had bevonden, in de ogen te kijken. Een glimlach van oor tot oor droegen ze met zich mee en aan de wijze waarop Roza naar ze terug keek, wist hij af te leiden dat het de mensen waren waar ze het over had gehad. Sofia en Gabriele, de eigenaren van het restaurant en zij die hen een woonplaats aanboden, zonder er het geld voor terug te vragen wat ze niet hadden. Hij stapte breed glimlachend naar ze toe en schudde ze beide dankbaar de hand. "Thank you for your hospitality and generosity. It's truly an honor for us to work here."
"Thank you so much," hoorde hij zijn mond nog verlaten, al had hij niet meer bij alles om zich heen stilgestaan. Het was haast een wonder dat de eigenaren van dit restaurant iets voor hen hadden en al helemaal dat het hen aangereikt werd, als een stel complete vreemdelingen voor zij die dit pand bezaten. Het was een teken dat ze desalniettemin echt nodig hadden gehad. Hun lastige tijd die eerst nog in zijn hoofd rondzwierf was binnen enkele tellen verdwenen, nu hij wist dat de komende tijd er beter uit zou zien.
Een liefdevolle knik zag hij Roza hem teruggeven, in een raas omhelsd door Mia die over leek te lopen van emoties. Zelf had hij het er ook een beetje moeilijk mee dat ze zoiets voor hen geregeld had, maar hij uitte het zonder meer met een grote glimlach en de wijze waarop hij grofweg sprakeloos was over dat wat hen voorgelegd werd.
Hij stond traagzaam op en voelde hoe Mia's armen hem stevig omklemden. Haar gesnik hoorde hij gedempt tegen zich aan, een paar tranen langs zijn huid voelen rollen indien hij haar vol geluk hoorde praten. Stilzwijgend omhelsde hij haar terug en wreef hij met zijn hand langs haar schouderblad. "Neither have I," fluisterde hij terug. "But this is the most amazing thing that could ever have happened to us." Wanneer ze hem losliet, hief hij zijn hand naar haar op om zacht met zijn duim het laatste beetje vocht van haar wangen af te vegen. Het was lang geleden geweest sinds hij haar zo blij had gezien.
Een viertal voetstappen klonken naast hen. Hij keek opzij om het Spaanse stel dat zich eerder nog bij de keuken had bevonden, in de ogen te kijken. Een glimlach van oor tot oor droegen ze met zich mee en aan de wijze waarop Roza naar ze terug keek, wist hij af te leiden dat het de mensen waren waar ze het over had gehad. Sofia en Gabriele, de eigenaren van het restaurant en zij die hen een woonplaats aanboden, zonder er het geld voor terug te vragen wat ze niet hadden. Hij stapte breed glimlachend naar ze toe en schudde ze beide dankbaar de hand. "Thank you for your hospitality and generosity. It's truly an honor for us to work here."



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.


18