Rye schreef: Dayla lachte zacht en bleef zo gewoon liggen. Als ze hier gewoon voor altijd konden blijven... dat zou geweldig zijn. Met dat idee in haar hoofd viel ze dan ook weer gewoon in slaap.
Duchess schreef: Faelar was ook niet lang meer wakker: het eind lopen en de spreuk hadden hem compleet uitgeput. Maar toch, als hij nu altijd bij Dayla kon blijven, was dat het meer dan waard.
Rye schreef: Dayla werd al redelijk snel weer wakker. Ze had natuurlijk al veel geslapen vandaag. Ze kon het niet over haar hart verkrijgen om haar lieve vriend - ook al was niets eigenlijk officieel maar shush - wakker te maken en besloot maar te beginnen met schoonmaken. Straks konden ze op een bed gaan liggen~
Duchess schreef: Faelar werd na een redelijke tijd ook langzaam wakker. Hij keek even stil naar de lucht, voor hij naast zich keek. Geen Dayla. Was het dan allemaal misschien maar een droom geweest...? Hij zuchtte zacht en sloot zijn ogen weer. Natuurlijk...
Rye schreef: Dayla was druk in de weer. Ze ging de trap op en af en maakte alles schoon. Nu ging ze weer voor de zoveelste keer de trap af, maar de elfde trede was eeh... niet zoveel werk gewend. Dayla's voet zakte er doorheen waarna ze met een gil van de trap af viel. Au. Stomme trap.