BeauRathbone schreef:
Abigail.
"Dankjewel" zei ze glimlachend, op het moment dat Pansy haar omhelsde. Ze zag Draco met George verdwijnen, naar de gang. Kort haalde ze haar schouders op, voor ze zich weer op Pansy richtte, die haar vertelde dat Hermione en Ron gingen trouwen. Ergens had ze dat al aan zien komen en de twee pasten enorm goed bij elkaar. Dat idee had ze altijd al gehad. Ze had de twee zien opgroeien samen en altijd vroeg ze zich af of er niet meer tussen de twee was dan een vriendschap. Haar antwoord had ze nu dus gehad. Uiteindelijk knikte ze, toen Pansy haar vroeg of ze al plannen had. Abigail was al enorm rijk, dankzij haar ouders. Maar sinds haar moeder overleden is had ze nog eens de helft van het fortuin van haar ouders geërfd. Wat inhield dat ze eigenlijk haar hele leven niet zou hoeven werken en dan nog zou zwemmen in het geld. Hoewel ze uiteindelijk wel zou gaan werken in het ministerie. Over geld hoefde ze zich dus totaal geen zorgen te maken. Ze wist dat de Weasley's het niet zo breed hadden, dus wilde ze geen druk op hen leggen wat de kosten betreft. "Ik wilde eerst Arthur vragen of hij mij naar het altaar wilde begeleiden en of Molly alle taken die mijn eigen moeder zou moeten vervullen, zou willen vervullen aangezien ik geen contact meer heb met mijn vader en omdat mijn natuurlijk niet meer leeft. Daarna wilde ik de bruidsmeisjes uit gaan kiezen. Ik heb wel al een idee wat voor jurk ik wil, maar dat komt uiteindelijk wel. Natuurlijk heb ik al een beeld van hoe alles er uit moeten komen te zien, maar daar moet naar mijn mening George ook mee eens zijn. Voor een klein beetje dan" zei ik vervolgens lachend tegen haar.
Draco.
Ik begon te grijnzen op het moment dat Abigail en George de kamer binnen kwamen verschijnselen. Ik wist al waarvoor ze kwamen en ik kon het niet laten om nog wat breder te grijnzen op het moment dat George ook echt vertelde dat George hen vertelde dat ze zouden gaan trouwen. Ik wilde mijn nichtje gaan feliciteren tot het moment dat George me mee trok weg van de woonkamer. Lichtelijk verbaasd keek ik hem aan, aangezien ik nog niet eens de kans had gehad om mijn eigen nichtje te feliciteren met haar verloving. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en schudde kort mijn hoofd. Ik keek hem aan op het moment dat hij tegen me begon te praten. Hij vroeg me wanneer ik met Pansy zou gaan trouwen. "Geen idee" zei ik hem en dat was ook zo. Ik had er nog niet over na gedacht. Ik wist überhaupt nog niet eens of ik wel zou willen trouwen. Dat was gewoon een onderwerp waar ik nooit over had nagedacht.