Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
'Ik eet wel iets als ik weg moet vanavond,' zei hij, waarna hij zijn schouders ophief. Hij loog niet, het was ook zijn intentie te eten als hij weg moest, maar hij wist ook wel dat dat niet zo gemakkelijk zou worden. Nu hij nog maar zelden dronk, had hij meer geld over. Dat betaalde hij echter allemaal weer rechtstreeks aan de mensen die nog geld van zijn moeder kregen, waardoor hij maar net genoeg overhield om sigaretten te kopen. Hij wist goed dat het niet verstandig was, maar toch kon hij het niet laten. Ondanks zijn relatie met Lily, had hij nog steeds stress. Stress waar hij geen controle over had als hij niet rookte. Hij trok Lily terug in bed toen hij zag dat ze op wilde staan.
'Blijf nou liggen, Lils. Al doe je het alleen maar voor mij.' Hij wilde dat ze in bed bleef liggen, dat ze beter werd. Als ze nu weer allemaal dingen ging doen, zou het niet weggaan.
'Nee, want dan is daar een goede reden voor.' Hij zou Lily niet laten gaan voor ze ook van de dokter naar huis mocht, dat risico ging hij niet lopen. Als het nodig was, zou hij de hele dag op haar letten. Hij zou de verpleegsters vertellen dat ze wilde vertrekken en ervoor zorgen dat ze de hele dag op haar lette.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze toch toegaf, al was het maar een klein beetje. Soms had ze zijn hulp wel nodig, heel soms. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vertelde dat hij zich niet zoveel zorgen moest maken, maar hij reageerde niet op haar vraag. Nu was niet het moment om een discussie te voeren.
'Hier heb ik uw nieuwe medicijnen, u moet er twee nemen na het ontbijt, de lunch en het diner.' Hij zette ondertussen alles goed neer en glimlachte kort naar de verpleegster, die door ging naar de volgende patiënt. Hij zuchtte toen ze herhaalde dat ze niet het hele bord op zou eten.
'Kom op, Lils, jij wil graag snel naar huis, dan moet je wel voldoende eten.' Als ze niet genoeg at, zou ze straks niet sterk genoeg zijn om naar huis te mogen en het was duidelijk dat ze dat wel heel graag wilde. Hij streelde even over haar wang en ging toen op de stoel bij het bed zitten. Hij pakte het blaadje waar Lily eerder in had lopen tekenen en zuchtte, saai.

Account verwijderd

schreef:
Oh. Ze was vergeten dat Aaron weg zou gaan vanavond. Nog een nachtje alleen. Ze voelde haar mondhoeken nar beneden zakken maar schudde het van haar af. Hij kon niet blijven, dat kon gewoon niet. Lily duwde een kus op zijn lippen en glimlachte."Je slaapt toch wel in mijn appartement he?" Ze trok haar wenkbrauw op bij zijn gezicht. "He, mijn bed gaat het heel erg koud hebben als er niemand in slaapt" klaagde ze. En Aaron mocht altijd gebruik maken van haar appartement. Hij moest het niet eens vragen. "Je hebt de sleutels Aaron, je hebt de sleutels voor een reden" zei ze serieus. Als hij niet in haar appartement mocht, zou ze de sleutels nooit hebben gegeven.
Lily gromde toen hij zei dat ze moest blijven liggen, ook al was het alleen voor hem. "Okey okey" klaagde ze. Ze zou wel blijven liggen. "Ik blijf mooi liggen" glimlachte ze. Lily keek hem aan en wiebelde toch even met haar benen. Ze geloofde niet dat het slecht was voor haar om naar de andere kant van de kamer te lopen, maar goed.
ze maat een gefrustreerd geluidje. Dan vluchtte ze wel uit het ziekenhuis. Ze had genoeg kracht om een stukje te vluchten, toch? Ze moest gewoon zeker niet vallen. Gelukkig had Aaron haar plannen niet door, hmmhmmm. Ze keek hem aan en wiebelde haar wenkbrauwen.
Ze porde hem in zijn zij toen hij glimlachte. Hij kreeg graag gelijk. Dat was wel duidelijk. Lily hield haar hoofd schuin en bestudeerde zijn gezcht. Hij zag er nog steeds bezorgd uit. Maar we uitgeslapen, dus dat was goed. Lily keek op toen ze de medicijnen zag en beet op haa onderip met een gepijnigde blik. "Je vader komt zo wel d erest van je pillen brengen" De verplegster glimlachte en Liky knikte. Ze zuchtte lichtjes en porde met ene vork in haar eten.
"Jij eet de helft" zei ze verzekerd. Ze keek hem aan met haar blauwe ogen. Ze slikte toen ze zag hoe hij zuchtte in de stoel tterwijl hij jet tijdschrift bekeek. "Aaron...je moet niet blijven" zei ze zachtjes. "Het spijt me"

Account verwijderd

schreef:
In eerste instantie leek ze niet blij met wat hij zei, maar ze herpakte haarzelf alweer vlug. Als hij de keuze had gehad, was hij ook liever gebleven, maar die keuze was er simpelweg niet. Om acht uur was het bezoekuur voorbij en dan zou hij echt moeten vertrekken.
Hij hief zijn schouders even op toen Lily hem ervan probeerde te overtuigen dat hij in haar appartement moest slapen. Het was wel het meest comfortabel en hij had echt geen zin om buiten te slapen met dit weer, maar het schuldgevoel knaagde altijd aan hem. Hij wilde geen misbruik van haar maken. Hij at en sliep al heel vaak bij haar en hij had simpelweg het geld niet om haar daar iets voor terug te geven.
'Ik kijk vanavond wel,' beloofde hij haar. Hij zou sowieso nog langs haar appartement moeten, want hij had een hoop spullen daar liggen. Als je niet beter wist, zou je misschien denken dat hij bij Lily woonde. Dat was echter niet zo, want hij woonde nergens.
Hij drukte een kusje tegen haar voorhoofd toen ze zei dat ze zou blijven liggen en knikte toen. Het was maar een nachtje, zo erg was het nu ook weer niet. Hij bekeek haar eten even, zo slecht zag het er niet uit. Het was ook geen rare portie, dus hij geloofde dat ze het makkelijk op zou kunnen eten. Haar gepijnigde blik negeerde hij, hij voelde zich er al wel schuldig genoeg over.
'Nee, het is jouw eten, babe.' Hij zou echt vanavond wel kijken of hij iets zou eten en wat hij dan zou eten, maar van het eten dat Lily nu voor haar had staan, zou hij afblijven. Lily had het nodig om beter te maken.
Een frons verscheen op zijn gezicht toen Lily zei dat hij niet moest blijven en dat het haar speet. Hij schudde zijn hoofd en legde het tijdschrift weg, waarna hij zacht over haar hand streelde. Hij nam het haar niet kwalijk, het was haar schuld helemaal niet.
'Ik vond het tijdschrift gewoon saai, dat was alles. Ik ben graag hier. Nou ja, niet hier, maar bij jou.' Hij was inderdaad liever in haar appartement dan in het ziekenhuis, maar dat was omdat hij Lily graag gezond en gelukkig zag, niet ziek in het ziekenhuis. Hij voelde zich niet gedwongen om hier te blijven en hij vond haar verontschuldiging al helemaal niet nodig.

Account verwijderd

schreef:
Lily beet op haar onderlip en piekerde wat toen hij zijn schouders ophief. Ze was er niet gerust op. Ze had liever dat hij in haar appartement bleef. Dan wist ze dat hij goed kon slapen en dat hij niet ergens dronken zat rond te hangen. Aaron was er goed in om laat ergens rond te hangen, dat wisten ze allebei. Hij had haar al eens dronken gebeld, vragend of ze hem kon ophalen. En dat had ze ook gedaan. Ze kon hem niet zomaar laten staan voor een café... Dus ze had liever dat hij gewoon bleef in haar appartement. "Je kiest maar wat je doet, maar je moet je geen zorgen maken, je weet dat je meer dan welkom bent in mijn appartement" Ze hield haar hoofd schuin. Ze mocht het niet 'hun' appartement noemen van hem. Ze wist dat hij zich schuldig voelde. Maar zij vond dat hij dat zeker niet moest doen. Hij had het recht om gebruik te maken van haar spullen. Ze had er geen enkel probleem mee.
Lily glimlachte toen hij haar beloofde dat hij vanavond wel zou kijken wat hij zou doen. Lily keek hem glimlachend aan en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Er liggen Aiki noedels in de ka-hasttt" Lily lachte om zijn gezicht. Ze wist dat hij hield van de simpele noedels. Misschien omdat hij niet kon koken...
Lily gaf hem een tik toen hij een kusje drukte tegen haar voorhoofd en nam een heel klein hapje eten. Ze aarzelde en nam toch maar een hapje. "Dan wil ik wel zeker dat je mijn dessert opeet" protesteerde ze terwijl ze chocolademuffin in zijn handen duwde. Die kon ze toch niet opkrijgen.
Lily keek Aaron aan toen hij zacht over haar hand streelde. "Ik voel me schuldig omdat jij hier ook vast zit" mompelde ze met twee grote ogen. Ze voelde zich er gewoon wat slecht door. "Je hebt vast leukere dingen te doen" Ze glimlachte kleintjes.

Account verwijderd

schreef:
Heel even keek hij haar aan, maar vervolgens knikte hij. Lily had vanaf het begin af aan al gezegd dat hij altijd welkom was, dat hij altijd mocht blijven slapen als hij dat wilde. Hij was degene die daar moeite mee had, niet zij. Voor haar was het waarschijnlijk de normaalste zaak van de wereld, maar voor hem niet. Hij had nog nooit een vaste woonplek gehad en hoewel Lily er duidelijk geen enkel probleem mee had als hij bij haar kwam wonen, voelde hij zich daar nog goed bij. Hij wilde haar iets te bieden hebben voor hij dat deed.
'Probeer je me nu om te kopen?' vroeg hij geamuseerd. Hij was dol op de noedels, dat wist Lily wel. Hij had opgemerkt dat ze tegenwoordig altijd een paar pakjes had staan, terwijl ze er voorheen maar één in de kast had liggen. Ze was haar boodschappen gaan aanpassen aan hem. Nog iets waar hij zich zo nu en dan wel schuldig over voelde.
Hij schudde grijnzend zijn hoofd toen Lily een muffin in zijn handen duwde. Dit zou hij maar moeten accepteren. Hij haalde de folie van de muffin af en nam er een hap van, waarna hij even naar Lily glimlach. Ze kon in elk geval niet zeggen dat hij nooit naar haar luisterde.
'Toevallig heb ik geen betere dingen te doen en ben ik heel graag bij mijn koppige vriendin.' Lily was misschien wel de koppigste vrouw die hij ooit ontmoet had, maar hij vond het wel leuk. Hij had het waarschijnlijk ook wel nodig, want hij was niet altijd de gemakkelijkste om mee om te gaan. Op sommige vlakken had hij gewoon wat weerstand nodig, Lily bood hem dat. Hij drukte een kusje op haar hand en liet haar hand toen gaan, ze moest nu eten.
'Roy heeft weer iemand nodig voor in de garage. Over twee weken en voor twee weken, vind je het goed als ik dat aanneem?' Lily had haar werk ook weer, dus het grootste deel van de tijd zou ze zelf ook aan het werk zijn. Hij ging er niet vanuit dat ze het vervelend zou vinden, maar hij wilde het haar toch even vragen. Vroeger had hij alles direct aangenomen, maar nu wilde hij het eerst met haar overleggen.
'Van acht tot vijf.' Het was altijd zijn manier geweest om zijn leven te betalen. Hij deed een poosje niks, dan werkte hij weer even en dan weer niks. Het was niet genoeg om de schulden van zijn moeder bij te houden, maar het was in elk geval iets.

Account verwijderd

schreef:
Ze trok een wenkbrauw op toen hij haar aankeek en bestudeerde met zijn onderzoekende blik. Lily stak haar tong uit om de sfeer wat op te luchten en glimlachte toen hij een kus op haar wang drukte. Lieverd. "Ik zou je nooit nooit nooit omkopen" protesteerde ze met een serieus gezicht. Een speelse glimlach verscheen echter al snel om haar mondhoeken. "Werkt het?" Vroeg ze met een flirterig glimlachje. "Of moet ik toch nog meer mijn best doen?" Ze wiebelde met haar wenkbrauwen. Ze kon het maar proberen toch? Ze wist dat hij anders naar huis door de koude zou lopen. En dat liet ze mooi niet toe. Ze was heus niet overbezorgd. Ze vond het gewoon geen leuke gedachte. Lily gniffelde toen hij de muffin dan toch aannam. Misschien vond ze het wel een heel erg klein beetje grappig. Hij at toch graag muffins, dus dat was geen probleem. Hij moest en zou hem opeten. Ze knikte tevreden toen hij er een hap van nam en tevreden begon ze dan ook maar kleine hapjes te eten. Puree aardappelen en worteltjes met erwtjes met kip. Niet geweldig, maar goed genoeg. Verontwaardigd keek ze naar Aaron bij zijn woorden. "Koppige vriendin?" Herhaalde ze zielig. Ze nam een hapje puree en schudde haar hoofd. "Nope nope nope, meer krijg ik niet op" Ze had net wat meer gegeten dan de helft, dat was meer dan genoeg voor haar. Ze drukte een kusje op zijn wang net op het moment dat hij haar hand kuste, waardoor ze zachtjes lachte. Lily schoof het tafeltje met eten weer weg en legde haar hoofd op zijn schoot. Ze hield haar hoofd schuin en luisterde aandachtig naar wat hij zei, ook al kostte het haar enorm veel moeite. Ze knikte bij zijn vraag. "Roy is nice" ,knikte ze. Ze had de man al eens per toeval ontmoet en ze mocht hem wel. Hij leek een goede baas. Van 8 tot 5. "Zolang je me niet vergeet" grapte ze. Ze glimlachte en gaapte, ook al had ze even geleden nog maar geslapen. Lily dacht na. "Ik moet over 5 daagjes ook weer werken, maar ik doe wel een paar korte shifts" beloofde ze Aaron voordat hij bezorgd kon worden. Ze keek hem aan en glimlachte.

Account verwijderd

schreef:
Hij lachte toen Lily opnieuw begon te protesteren. Lily kocht hem wel graag om, met allerlei verschillende dingen. Als ze eenmaal wist dat hij iets leuk vond, gebruikte ze het om hem mee om te kopen. Hij vond dat natuurlijk niet zo erg, want hij kreeg altijd wat hij wilde.
'Jij gaat helemaal niets doen terwijl je ziek bent,' bromde hij. Hij kende die flirterige glimlach van haar wel. Ze was nog geen drie uur geleden opgenomen in het ziekenhuis. Ze ging helemaal niets anders doen dan eten en in bed liggen. Ze had rust nodig.
Hij at de muffin op en gooide het papiertje weg, waarna hij naar Lily keek. Ze was nog niet op een kwart van haar bord en hij zag al dat ze er moeite mee had. Hij schudde zijn hoofd, ergens had hij gehoopt dat ze wel goed kon eten, dat ze weer snel aan zou sterken.
'Heel koppig,' beaamde hij. Dat werd alleen maar bevestigd toen ze weigerde de rest van haar eten op te eten. Hij reageerde er echter niet op en glimlachte slechts naar haar, als ze het echt niet op kon, dan was dat niet anders. Hij streelde over haar haren toen ze haar hoofd op zijn schoot legde. Hij kon zich niet voorstellen dat dat comfortabel lag.
'Natuurlijk niet.' Het was maar werk, niet zo veel bijzonders. Hij had er al een paar keer eerder gewerkt, dus hij wist hoe alles werkte. Roy had hem al eens vast werk aangeboden, maar zijn leven was simpelweg niet stabiel genoeg om het aan te kunnen nemen. Hij dronk te veel en hij versliep zich te vaak. Bovendien waren er ook dagen waarop hij het simpelweg niet voor elkaar kreeg om zich te concentreren.
'Dat is goed. Misschien moet je weer wat gaan slapen, Lils.' Hij kwam overeind en trok de dekens over haar heen, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde. In principe mocht hij nog anderhalf uur blijven, maar hij kon wel eerder gaan als Lily graag wilde slapen. Hij zou dan nog even wat rondzwerven en daarna wel beslissen wat hij deze nacht zou doen. Hij wist echter wel dat hij het niet kon maken om te drinken vannacht, niet als ze morgen weer naar huis kwam.

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte toen hij begon te lachen. Aaron was wel wat veranderd met de tijd. Ook al wa shij vaak nog ongerust en voelde hij zich schuldig, toch leek het alsof hij vrolijker was. Hij lachte vaker. Ze vond het geweldig om hem te zien en te horen lachen. Lily glimlachte zelf en hield haar hoofd schuin.
Lily makate een protesterend geluidje bij zijn woorden. "Aaron, ik ging heus niet...zoiets doen" protesteerde ze. Ze lachte om zijn gezichtsuitrdukking. Ze was niet van plan seks te hebben in een ziekenhuisbed ofzo. Dat ging nou net een stapje te ver. En, ze zou er de kracht nier voor hebben gehad. Ze was nog niet op krachten gekomen.
Lily glimlachte tevreden toen hij de muffin helemaal had opgegeten. "Lekker?" Vroeg ze met een nieuwsgierig gezicht. Ze wist nooit wat ze moets denken van ziekenhuiseten. De smaak ontbrak altijd wat, maar het was ook niet slecht. Ze zou er gewoon zelf meer kruiden in doen. En da mocht juist niet in het ziekenhuis. Ze waren bang dat iemand een allergische reactie zou hebben op het eten. Dusja, ze hielden zich wat bedeisd met het eten.
Ze gromde toen hij haar heel koppig noemde, opnieuw. "Gemeen" gromde ze. Fine, ze was een beetje koppig. Maar zei zag het eerder als strijden voor wat ze wilde en goed vond, ha. Lily glimlachte en gaapte toen hij haar haren zacht streelde. Ze knikte bij zijn woorden. Aaron was een kei in de garage. Ondertussen had hij al een paar keer haar auto gerepareerd.
Lily knikte slaperig bij zijn woorden en legde haar hoofd wat beter op het kussen, zich amper nog bewust van wat er aan de hand was. Ze was gewoon zo slaperig.

Account verwijderd

schreef:
Tijdsprong

De dokter had haar laten gaan, hoewel hij liever had gezien dat ze nog even daar bleef. Niet omdat hij het fijn vond dat ze niet thuis was, maar omdat hij zeker wilde weten dat het goed met haar ging. Ze had nu misschien medicatie, maar dat betekende niet dat ze ineens beter was. Bovendien had ze een behoorlijke klap op haar hoofd gehad, hoewel de dokter hem ervan verzekerd had dat ze geen hersenschudding had en dat ze wat dat betreft gewoon heel erg geluk gehad had.
Zijn blik gleed even naar Lily, die naast hem in de taxi zat. Ze zag er nog steeds zwak en moe uit, hoewel ze dat vast niet wilde uitstralen. Heel even raakte hij haar hand aan, waarna hij naar haar glimlachte.
Vannacht had hij uiteindelijk toch in haar appartement geslapen. Het was koud en nat en zat liever met een schuldgevoel dan dat hij de hele nacht rondzwierf. Echter, omdat hij zich schuldig voelde, had hij wel haar appartement opgeruimd. Hij had het bed verschoond, afgewassen, de keuken schoon gemaakt en alles weer teruggelegd waar het hoorde. Daarnaast had hij bloemen voor haar gekocht en ja, hij had zelfs gekookt. Het was een drama geweest. Hij had gevloekt, had enkele dingen opnieuw moeten doen en hij had haar keuken bijna afgebrand, maar uiteindelijk was het hem toch gelukt. Hij had alles in bakjes gedaan en het in haar koelkast gezet. Vandaag hoefde ze zich in elk geval niet druk te maken over koken, dat was al gedaan.
'Dus wat wil je doen als je zo thuis bent?' vroeg hij. Hij keek even naar buiten, ze waren er bijna. Binnen enkele minuten was de taxi gestopt en stonden ze al in de receptie. Gelukkig was het niet zo druk vandaag. Hij keek even bezorgd naar Lily toen hij zich bedacht dat ze nog een paar trappen op moest.
'Ik kan je wel dragen?' stelde hij met een grijns voor. Hij had haar kast toen ook naar boven getild, hij wist zeker dat hij haar ook wel kon tillen.

Account verwijderd

schreef:
Lily lag bijna te slapen in de auto. Die avond had ze dat al helemaal niet gedaan. Ze had al gezegd dat ze ziekenhuizen haatte. Normaal gezien had ze geen problemen met andere plaatsen om te slapen, maar een ziekenhuis was toch een ander iets. Het was zo koel. En ze hoorde gewoon mensen kuchen in andere kamers. Het was verre van aangenaam, maar goed, ze was blij dat ze weer naar huis kon gaan.
Lily keek naar buiten door het raampje naar de regen. Het was al heel koud buiten, en ze vermoedde dat het binnenkort wel eens kon gaan sneeuwen. Lily keek Aaron aan toen hij haar hand aanraakte met zijn duim en glimlachte terug.
Ze was blij dat hij in haar appartement had geslapen. Ze had zich geen zorgen moeten maken over hem. Lily gaapte zacht en dacht na om zijn vraag. "Knuffelen?" Lily hield haar hoofd schuin en glimlachte. "Lopen laat je me toch niet doen he?" lachte ze. Ze duwde een kus op zijn lippen en stapte toen uit.
Gelukkig was het ziekenhuis niet ver, dus had de rit niet al te lang geduurd en was de taxi ook niet duur.
Lily fronste toen hij haar bezorgd aankeek en ze schudde haar hoofd toen ze wist waar hij zich zorgen over maakte. "Ik kan die trapjes wel aan hoor" protesteerde ze. Zo slecht kon het toch nog niet met haar gesteld zijn he? Toch? Lily voelde echter al hoe zwak ze nog was halverwege. Verdorie, waarom had ze ook alweer een appartement helemaal boven? Lily schudde haar hoofd toen ze zijn blik zag en wuifde het weg. "Het gaat wel" mompelde ze zacht. Aaron luisterde echter niet en voordat ze het doorhad lag ze in zijn armen. "Aaron!" protesteerde Lily, maar ze wurmelde niet tegen, voordat ze van de trap vielen. Ze leunde zacht met haar hoofd tegen zijn borstkas en glimlachte.

Account verwijderd

schreef:
Het zou niet lang duren voor het echt winter werd, helaas. Hij had een hekel aan de winter, in de winter ging het eigenlijk nooit goed met hem. Waarschijnlijk omdat hij zo veel tijd doorbracht buiten. Hij wist dat hij nu ook wel veel tijd door zou brengen bij Lily, maar hij vond het nog steeds niet fijn om op die manier gebruik van haar te maken.
'Knuffelen,' herhaalde hij met een knikje. Ze had gelijk, hij zou haar inderdaad niets laten doen. Dat was overigens ook niet nodig. Hij had al gekookt en hij had haar hele appartement opgeruimd en schoon gemaakt. Nou ja, voor zo ver hij dat kon in elk geval.
Hij trok een wenkbrauw op toen Lily opnieuw koppig was en beweerde dat ze het zelf wel kon. Hij geloofde er niets van. Al snel werd duidelijk dat het inderdaad te zwaar voor haar was. Hij zag wel dat ze al vermoeid naar de trap keek, dat ze het zwaar vond om de trappen op te lopen. Natuurlijk beweerde ze dat het wel ging, maar hij zag wel anders. Hij tilde haar van de grond en glimlachte even toen ze opnieuw protesteerde, typisch.
'Is dit niet waar je een vriend voor hebt?' vroeg hij geamuseerd. Hij tilde Lily de trappen op en zette haar pas weer neer toen ze voor de deur van haar appartement stonden. Hij haalde de sleutels uit zijn broekzak en draaide het door het slot, waarna hij de deur voor Lily opende.
'Het zal je verbazen, maar je keuken is niet afgebrand toen ik probeerde te koken.' Hij sloot de deur weer achter haar en hij keek even rond. Het had hem zeker een half uur gekost voor hij een vaas voor de bloemen gevonden had. Hij was nog niet helemaal thuis in haar appartement.
'Wil je iets eten of drinken?' vroeg hij. Hij zou haar wel dwingen in bed te gaan liggen als ze geen dorst of honger had. Dan konden ze even knuffelen en dan zou ze weer kunnen slapen. Hoewel ze een heleboel tijd had gehad om te slapen, zag ze er nog vermoeider uit dan gisteren. Hij vermoedde dat ze slecht had geslapen vannacht, ze had al gezegd dat ze een hekel aan het ziekenhuis had. Hij leunde tegen het keukenkastje terwijl hij Lily bestuderen, het zou waarschijnlijk nog wel even duren voor het weer goed ging.

Account verwijderd

schreef:
Lily schoot bijna in de lach toen ze zag hoe Aaron knikte bij haar voorstel om te knuffelen. "Vergelijk jezelf nu eens met het moment dat we elkaar ontmoetten" Lily schudde haar hoofd geamuseerd. "Toen zou je nooit, maar dan ook nooit ja hebben gezegd tegen mijn knuffels" Ze hield haar hoofd schuin en lachte. "Of wel?" Ze wisten allebei van niet. En Aaron bleef altijd wel een badboy, een klein beetje. Maar dan wel een badboy met een groot hart. Lily kreunde toen ze zag hoe hij zijn wenkbrauw optrok. Ze kon het heus wel halen. Of niet. Maar goed, ze wilde het wel heel erg graag halen. Ze kreunlde toen hij haar de trap opdroeg. "Als je pijn krijgt in je rug ga je dood" gromde ze. Want dan zou ze zich heel erg schuldig voelen. Ze lachte bij zijn woorden. "Ja, want ik heb alleen maar jou als vriend om me naar boven te dragen op trappen" lachte ze. Ze schudde haar hoofd. "Tuurlijk niet gekkie" klaagde ze. Ze zuchtte opgelucht toen hij haar dan uiteindelijk toch neerzette voor de deur. Gelukkig was ze dan toch nog halverwege geraakt, zo moest hij minder ver haar dragen. Dat scheelde al veel. Lily keek hem aan en schudde haar hoofd met een glimlachje terwijl ze naar binnen liep. "Home sweet home" mompelde Lily gelukzalig. Ze glimlachte en keek raar op bij zijn woorden. "Heh?" Verward keek ze hem aan. "Je hebt...gekookt?" Ze staarde hem aan met haar mond een stukje open. "Jij?" Ze duwde een kus op zijn lippen. "Dat is zo lief" klaagde ze. "Je hoefde heus niet te koken hoor lieverd, je weet toch dat er noedels stonden in de kast?" Ze kroop in zijn armen en wiebelde heen en weer. Het was wel heel erg lief.Lily knikte bij zijn vraag. "Nu wil ik wel je kookkunsten proeven hoor" lachte ze terwijl ze naar de eettafel liep. Ze maakte een verwonderd geluidje bij wat ze zag staan op de eettafel en vloog Aarom om zijn nek. "Zijn die voor mij?" Ze wiebelde glimlachend met haar wenkbrauwen en rook aan de bloemen. "Ze zijn prachtig" gaf ze toe met een dromerige zucht. "Je bent de beste vriend in de wereld" glimlachte ze. "Tijd voor wat gekus?"

Account verwijderd

schreef:
Heel even dacht hij terug aan het moment dat ze elkaar ontmoet hadden. Als hij erop terugkeek, zag hij dat hij veranderd was. Niet alleen was hij tegenwoordig een stuk vrolijker dan hij vroeger geweest was, maar ook had hij zich aan iemand gebonden. Iets wat hij nooit verwacht had. Hij schudde zijn hoofd, in die tijd had hij het vreemd gevonden om te knuffelen. Het paste gewoon niet bij hem. Hij ging voor genot en niets anders. Nu was dat wel degelijk anders.
'Ik krijg geen pijn in mijn rug,' lachte hij hoofdschuddend. Lily had een normaal gewicht, ze was niet uitzonderlijk zwaar. Hij trainde met zwaardere dingen dan zij. Hij glimlachte even toen ze opmerkte dat ze hem alleen als vriend had om haar de trappen op te dragen. Hij wist wel dat het niet zo was, maar het was wel een voordeel van een vriend hebben. Al helemaal sinds het gebouw geen lift had.
Hij keek even rond toen hij in haar appartement stond, alles was nog zoals hij het achtergelaten had vanmorgen, dat was goed. Hij haalde een hand door zijn haren toen Lily hem verbaasd aankeek en schudde grijnzend zijn hoofd toen ze opperde dat noedels ook goed waren. Typisch.
'Je gaat geen noedels eten als je nog ziek bent en je gaat al helemaal niet koken, dus heb ik het maar gedaan.' Goed, zij had er maar twintig minuten over gedaan en hij goed een uur, maar dat terzijde. Koken was gewoon zijn ding niet.
'Voor wie anders?' vroeg hij, toen ze aan hem vroeg of de bloemen voor haar waren. Natuurlijk. Ze waren in elk geval niet voor hemzelf. Hij drukte een kusje tegen haar lippen toen ze vertelde dat ze ze prachtig vond. Het was nog een hele zoektocht geweest.
'Daar heb ik altijd tijd voor,' merkte hij op. Hij sloeg zijn armen om Lily heen en tilde haar opnieuw van de vloer, waarna hij met haar naar het bed liep en hij haar daar neerlegde. Hij lachte even en sloeg de dekens over haar heen, waarna hij naast haar ging zitten en hij geamuseerd naar haar keek.
'Jij moet in bed blijven tot je beter bent,' opperde hij. Hij drukte nog een kusje tegen haar lippen.

Account verwijderd

schreef:
Ze zag hoe hij na begon te denken over zijn verleden en prikte in zijn wang met haar vinger om hem wat op te beuren. Ze glimlachte naar hem en wiebelde met haar wenkbrauwen. Hij had het nogal onwennig gevonden in het begin, knuffelen. Maar nu leek het alsof hij er aardig begon aan te wennen. Lily vond het wel fijn. Ze vond niet dat hij hoefde te veranderen, maar een knuffel zou ze nooit afslaan.
"Niet lachen" gromde Lily chagrijnig. "Geen enkel normaal mens kan een ander mens zoveel trap naar boven dragen" protesteerde ze. Als zij het probeerde, zou ze hem hoogstwaarschijnlijk wel laten vallen. Dus ze zouden het mooi niet proberen. Anders zou hij het zich wel al snel betreuren. In feite moesten ze gewoon wel een lift laten aanmaken in het gebouw. Ze hadden het nodig. Zeker als ze nog eens ziek zou zijn. Of als ze iets zou breken. Wel, dat zou een serieus drama zijn.
Lily maakte een protesterend geluidje bij zijn woorden. "Noedels zijn gezond" protesteerde ze. Er was helemaal niets mis met noedels. Ze glimlachte echter al weer snel toen hij zei dat hij het maar gewoon had gedaan. "Dankjewel liefje" Ze duwde een kus op zijn lippen. Hij was een schat. Ze wilde al snel proeven wat hij had gemaakt. Ze moest toegeven, misschien had ze nog een beetje schrik van hoe het zou smaken. He, het was terecht. Aaron stond nu niet meteen bekend als de beste kok. Ze wilde het echter dolgraag eten.
Lily nam de vaas in haar armen en keek hem aan met een brede glimlach. Ze was dol op een boeket bloemen. "Dankje, dankje, dankjewel" glimlachte ze. Ze zocht een mooi plaatsje uit op de kast en zette de vaas naast haar kadertjes met foto's. Ze was bang dat ze hem anders zou omstoten.
Lily lachte toen hij opmerkte dat hij altijd tijd had om te kussen. Ze hield hem goed vast toen hij haar optilde en lachte toen hij haar op het bed neerlegde en de dekens over haar heen sloeg. Ze maakte een protesterend geluidje bij zijn bevel. "Alleen als jij dat doet" Ze trok een wenkbrauw op toen ze zijn gezicht zag. "He, je kent me, ik blijf niet altijd in bed liggen hoor" gromde ze.

Account verwijderd

schreef:
Knuffelen was nogal raar geweest. Het voelde gewoon vreemd, zo tegen iemand aan staan of liggen, Lily had hem er echter al vrij snel van overtuigd dat het wel fijn was. Tegenwoordig knuffelde hij haar graag, tegenwoordig vond hij het niet vreemd meer.
'Ik gebruik geen gave om je naar boven te dragen, Lils,' merkte hij op. Hij was een redelijk normaal mens als je zijn gave buiten beschouwing liet, toch had hij er niet zo veel moeite mee om haar de trap op te tillen. Als je trainde, waren dat soort dingen prima te doen.
'Niet als je ziek bent.' Hij wilde gewoon graag dat Lily snel beter zou worden. Niet voor zichzelf, maar voor haar. Hij vond het niet fijn dat ze zich zo slecht voelde, al helemaal omdat het voorkomen had kunnen worden als ze het hem eerder verteld had. Nu was er echter niets meer wat hij daaraan kon veranderen, het was gebeurd. Hij streelde even over haar wang en glimlachte toen. Hij had echt wel zijn best gedaan op het eten, hoewel hij verwachtte dat Lily hem uit zou lachen als ze hoorde hoeveel moeite het hem gekost had. Zijn blik gleed even naar Lily toen ze hem bedankte, waarna hij even knikte. Het was niet zo veel moeite geweest, maar hij had graag iets voor haar willen doen. Hij wilde dat ze gelukkig zou zijn als ze thuis kwam.
Geamuseerd trok hij een wenkbrauw op toen Lily hem vertelde dat ze alleen in bed zou blijven liggen als hij dat ook deed. Typisch. Vandaag had hij niks op de planning staan, dus hij zou er niet zo heel moeilijk over doen. Hij had zijn hele dag al vrij gepland voor Lily. Hij ging in haar bed liggen en trok haar zacht naar hem toe, waarna hij zijn armen om haar heen sloeg en hij een kusje tegen haar lippen duwde.
'Ik vind het leuker om in dit bed te slapen als jij er ook bent.' Het was anders om in haar bed te slapen als zij er niet was. Het had hem een beetje een vreemd gevoel gegeven. Niet per se verkeerd, maar zeer onwennig. Hij was blij dat ze weer terug was.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld