Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Betrayal

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij beantwoordde haar vraag. Zijn hartslag bleef hetzelfde. Hij loog niet, vertelde geen onwaarheden zoals sommigen dat wel deden om hun schaamte te verbergen dan wel omat ze niet voor de waarheid durfde uit te komen. Ze knikte, dacht na en liep vervolgens verder de kamer in tot ze de linkerzijde van het bed bereikte. Ze sliep niet beter links en ook niet rechts. Wat dat betreft had ze geen voorkeur, maar ze had het zitmeubel gezien en koos daarom voor die zijde van het bed. Ze sliep nauwelijks. Als ze lezen wilde, hoefde ze maar een meter af te leggen of ze had de fauteuil al bereikt. Dan zou ze hem minder snel wakker maken dan als ze nog om het bed heen moest lopen.
‘’As long as you don’t sleep naked, I’m fine with it.’’ Hij als naakt slapende? Dat geloofde ze niet en al was hij dat wel, dan zou hij zijn gewoontes echt niet aanhouden in een motelbed waar hij naast een ander, en dan niet zijn geliefde, moest slapen. Waarom ze het zei, wist ze niet, maar ze glimlachte vriendelijk naar hem en probeerde lieflijk duidelijk te maken dat de aangewezen slaapplaats haar niet deren kon. Wat zou het ook? Het was niet alsof ze de gehele nacht onbewust was van haar handelingen. Ze staarde naar het plafond, dacht na over de boeken die ze eerder gelezen had, en viel pas in slaap na twee uur wakker gelegen te hebben om vervolgens na een uur weer wakker te worden. Ze was in feite dood. Veel slaap had ze dus niet nodig.
Ze hurkte, verdween deels achter het bed, en ging met haar koffer aan de haal. Die geopend had ze zicht op haar ordelijkheid. Ze had niet zo veel bij zich, waardoor het uitpakken van haar spullen in principe niet hoefde, maar dat deed ze wel. Onder andere haar kleren haalde ze eruit, gevolgd door haar twee boeken die ze meteen neerlegde op het nachtkastje voor haar. Twee boeken uitlezen in drie dagen. Het kon, verwachtte ze niet, maar voor de zekerheid had ze er één extra meegenomen. Beter te veel dan te weinig. Er was namelijk niet veel wat ze anders kon doen. ‘’What kind of sleeper are you? Do you notice the sudden light when you’re asleep?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De rechterzijde was daar waar hij zijn rugzak van zijn schouder zakken liet. Gezien haar loopwijze had hij opgemerkt dat haar voorkeur uitgegaan was naar de tegenovergestelde zijde, daar waar hij dan ook zijn aanwezigheid ontbrekend liet en deze kant tot haar beschikking liet. Het zou kinderachtig zijn een discussie te starten over waar wie sliep. Ze hadden nog een paar dagen met elkaar te gaan in dezelfde kamer, dezelfde omstandigheden en het delen van dezelfde opdrachten. De laatste intenties die hij had was de sfeer verpesten vooraleer de trip daadwerkelijk begonnen was.
"Naked? Nahh, I sleep with socks on." Zijn grijns keerde terug, zijn ironische opmerking verduidelijkt met geen hint van de waarheid erin verborgen. "Don't worry. I wear clothes." Hij was snel geneigd zijn eigen lol te creëren in situaties. Tegen zijn gewoontes in echter, verbeterde hij zijn opmerking al snel in haar bijzijn. Hij wist niet wat voor humor ze bezat en of ze het sarcasme ervan inzag, of het aannemen zou als een gemeende opmerking, omdat hij haar daarvoor niet goed genoeg kende. Van zijn vrienden wist hij tenslotte dat ze het hebben konden; bij haar was en bleef het onbepaald.
Hij keerde zich tot zijn rugzak. Er waren weinig spullen die hij uitpakken kon door zijn beperkte bepakking en dus geringe meegenomen bezittingen. Hij had schone kleding meegenomen en vanzelfsprekend wat toiletspullen, maar buiten dat was het enige andere dat zich er bevond een fles vodka. Het was zijn back-up plan geweest. Als een uitweg voor ongemakkelijke situaties, door het voorstel van een drankspel of simpelweg het verlichten van de sfeer door deze met iemand op te drinken. Het glaswerk dat hij aanschouwend door zijn handpalm liet gaan was een optie die hij open had gehouden voor de avond, een die hij besloot in te zetten nu ze beide goed en wel in de kamer gesetteld waren. Onwetend over andere gespreksonderwerpen hief hij het dan ook een paar centimeters op. "About the booze.. I brought some." Hij zocht haar gedaante aan de andere kant van het bed op, zich iets bijgedraaid nadat hij de rugzak naar het nachtkastje toe schoof. "You in for a game?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Idiot,’’ noemde ze hem toen ze zijn sarcasme aanhoorde. Dat hij haar in de maling nam, kon ze zien aan de grijns die hij opzette. Zijn rechtzetting was dus niet nodig geweest, maar ze waardeerde het wel. Hij dacht na over zijn uitspraken, de meesten deden dat niet. Vermaakt schudde ze haar hoofd, haar handelingen herpakt waardoor ze het bed, althans haar zijde van het bed, al gauw als opslagplaats gebruikte voor haar meegebrachte spullen. Ze wist niet wat hij ondertussen deed. Dat zien kon ze niet van waar ze op dat moment stond. Echter hoorde ze hem in zijn rugzak graaien, dus ze vermoedde dat hij hetzelfde deed als haar en dat deed hij, jammer genoeg.
Ze keek op van het leegmaken van haar koffer toen hij over drank begon. De fles die hooggehouden werd in zijn handen viel haar meteen op. Ze kon het niet geloven en tegelijkertijd was het vanzelfsprekend dat hij flessen alcohol met zich mee droeg. Het was verboden en aldus opwindend om mee te nemen en het maakte de dagen minder geesteloos. Ze rolde haar ogen en dacht na. Een spel waarbij vermoedelijk drank involveerd was, had ze daar wel zin in? Het was verboden en ze wist dat ze haar controle over haar emoties en denkvermogen verloor indien ze te veel in een te korte tijd naar binnen werkte, maar had ze iets beters te doen op een avond in een motel? Nee.
Ze sloot de koffer, stond op van het bed en keek hem dit keer direct aan. De kleren op het bed zou ze later opruimen.
Als ze dat nog kon.
‘’What kind of game?’’ Ze trok haar rechterwenkbrauw op, nieuwsgierig naar wat hij in gedachten had. Bierpong of was hij meer van het persoonlijkere gedeelte, zoals doen, durf of de waarheid? Daar zou ze binnen een paar seconden achter komen. ‘’Not beerpong I hope.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"New nickname?" Hoewel ze hem geen sarcastische opmerking zoals gewend terugkaatste, vond hij het amuserend dat ze hem zo aansprak. Alsof ze niet toegeven wilde dat het haar vermaakte, maar dit van binnen wel zo voelde. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. "Idiot sounds cool, but I prefer Jack."
Hij prefereerde ruig over voorzichtig. Dat gold voor beide muzieksmaak als drankspellen, waar bij hem vaak meer drank dan spel zelf bij kwam kijken. "We can go for th-" Zijn handen reikten naar een binnenvak van zijn rugzak, daar zoekende geweest naar een pak dat zich er niet langer in bevond. Hij droeg altijd een pak kaarten met zich mee. Gewoonweg omdat hij snel geneigd was zich te vervelen ofwel voorbereid was op de spellen die bij hem en zijn vrienden altijd de avonden doorbraken, maar met het spotten van een leegte, was hij ietwat met stomheid geslagen. Al eerder was het hem opgevallen dat er aan zijn spullen gezeten werd, echter was het voor hem een vage gebeurtenis geweest dat Kieran ofwel Seth besloten had zijn kaarten weg te nemen. Hij had het dan wel kunnen verwachten nu Kieran zijn focus gezet had op Adoria's vriendin, toch verraste het hem dat hij niet vinden kon wat hij zocht, terwijl hij zijn spullen altijd op orde had. Een zucht werd kenbaar gemaakt. "Or not. Kieran stole my cards." Hij stond op, de fles op het blad van het nachtkastje gezet waarna hij zich naar haar keerde. "Then I guess it'll be truth, dare or drink." Haar desondanks afgewezen suggestie voor beerpong was er een die niet te vervullen viel. Doorgaans was hij echt wel in voor een potje, maar met het geweten dat ze de komende dagen door de stad struinen moesten voor school, was het niet het slimste idee. Hij had sterke drank mee en, als hij er mede de bekers en het pingpong balletje voor mee had genomen, wisten beide dat het eindigen zou in een flinke kater. Op zijn zachtst gezegd. Hij moest lichtelijk grinniken bij de gedachte aan de twee, kotsmisselijke en amper uit bed te slepen gedaantes de volgende dag. Een grappig vooruitzicht als de mogelijkheid van beerpong er geweest was. "No. No beerpong with this kind of booze, unless you wanna spend tomorrow walking around Vegas with a big hangover."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Really? Thought you’d prefer idiot above your real name. Guess I was wrong then,’’ zei ze geamuseerd, getracht haar blik neutraal te houden, maar daarin gefaald. Ze grinnikte kort en luisterde naar wat hij te zeggen had, terwijl ze toekeek hoe hij opzoek ging naar iets wat zij niet wist. Een telefoon, misschien? Nee, naar een pak kaarten. Ondanks ze maar nauwelijks contact had met Kieran, was ze niet gesteld op zijn gedrag. Hij was nogal vrijpostig van wat Leslie haar vertelde. Desalniettemin was ze hem dankbaar dat hij Jack’s kaarten gestolen had. Poker, klaverjassen of wat voor spel ze ook moesten voorstellen, was niets voor haar. Ze kon nog herinneren dat ze terug in de jaren tachtig elke avond terneergeslagen terug thuis kwam, omdat ze keer op keer verloren had. Dat wilde ze niet nog een keer meemaken. Waarheid, durf of drinken lag haar beter, maar ook dat vond ze niet helemaal geweldig, bang geweest dat ze te veel informatie over haar achtergrond zou vrijgeven als ze onder invloed was van alcohol. Hem afwijzen deed ze echter niet, omdat ze zijn suggestie niet weigeren wilde en ze tevens meer van hem weten wilde. Als ze deel moest nemen aan een idioot spel als deze om die kennis te vergaren, dan zij het zo.
‘’I’m in.’’ Ze klonk niet helemaal overtuigend, eerder nonchalant, maar haar handelingen lieten zien dat ze al beginnen konden met het spel dat hij aan haar voorstelde. Haar schoenen trok ze uit, de kleren op het bed schoof ze ietwat opzij en tevreden nam ze plaats op het bed waar in ieder geval zij het spel zou spelen. Zitten op de grond wilde ze niet, op een stoel eveneens niet, gezien ze het niet comfortabel genoeg vond. Op het bedstee had ze meer ruimte en aldus meer vrijheid. Ze bekeek hem en nam het woord. ‘’Well, since you were the one inviting me, truth or dare?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Guess you were." Haar instemming was hetgeen geweest wat hem ertoe aanzette de fles wederom in handen te nemen, dit keer met zijn plaats ingenomen op het bed. De matras was even gammel en verwaarloosd als de rest van het geheel van het slaapmeubel, maar hieraan gaf hij geen aandacht. Het mocht dan wellicht enorm kraken vergeleken met wat hij gewend was, het was en bleef een slaapplek die te gebruiken was. Het sliep hoe dan ook beter dan de vloer.
Waar hij behoefte aan had als het aankwam op de keuze, was een onwetendheid die hem voor korte tijd liet nadenken. Hij was op zijn hoede als het ging om haar vragen. De waarheid kiezen zou ongetwijfeld vroeg of laat leiden tot een vraag die hij niet beantwoorden kon door zijn afkomst, wanneer deze ook komen zou. Zelfs met de uitweg van het drinken bleef hij paranoïde. Echter, lag zijn zin niet gesteld op een opdracht die hij uitvoeren moest naar haar fantasie. Hij wilde eerst weten wat voor type ze was. Achterhalen hoe ze in elkaar zat en hoe ze hier was gekomen. Daarvoor kwam de eerste optie meer van pas dan de tweede, al bleef het in zijn achterhoofd aanwezig dat sommige gestelde vragen door hem niet zozeer op prijs gesteld konden worden, omdat hij dan gedwongen werd de waarheid te verzwijgen ofwel te verdraaien. Malend bleef zijn blik bij de vloeistof in de fles hangen. "I'mma start off easy. Truth." De onzekerheid waar ze naar vragen zou bleef, maar hij zette het van zich af, denkend dat ze hoogstwaarschijnlijk als eerste vraag niet te diepzinnig zou zijn. Het leek hem sterk dat ze zich per direct in het diepe stortte en dingen van hem verlangde zonder eerst wat basis dingen te weten te komen. Althans, dit was de strategie die velen toepasten in het begin van het spel.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Truth, really? Then I’ll start off with dare,’’ zei ze, gekeken naar de fles die hij wederom in zijn handen hield. Het was geen whiskey, noch witte wijn waar ze naar verlangde. De vloeistof dat lichtelijk op en neer bewoog door vibratie stelde vodka met een alcoholpercentage van 40% voor. Hoe raadde ze het ook. Ze wendde haar blik af. Alcohol kon ze hebben. Ze was tenslotte een dode van wie haar lichaam sneller genas dan dat van een bestaande. Ze vroeg zich alleen af of ze ook zo snel herstelde als ze haarzelf deels verlamde met zo’n hoog percentage. Ze was wijn gewend, ja, maar niet vodka. Ergens betreurde het dat ze haar eigen flessen niet meegenomen had.
Er waren zo veel vragen die ze hem stellen kon, maar ze had belangstelling voor maar een paar. Zijn liefde voor een bepaalde kleur interesseerde haar niet en de verhouding tussen zijn ouders en hijzelf eveneens niet. Ze was meer geïnteresseerd in zijn verleden, met name de tijd waarin hij nog een Russische burger was. Hoe waren de weersomstandigheden? Was het net zo koud als de toeristen zeiden of viel de kou mee en overdreven ze? Ze vroeg zich echter af of zo’n vraag wel de juiste was. Het was geen avond waarin ze hem kon overvallen met honderden vragen. Ze nam aan dat ze hooguit acht vragen stellen kon en die wilde ze wijs gebruiken. Het klimaat in Rusland vond ze terug op het internet, een persoonlijkere vraag niet.
Ze nam de tijd om de juiste vraag te bedenken dan wel te stellen. Ze keek hem aan toen ze hem bedacht had. ‘’What do you think of me? Like, right now, what are your thoughts about me? I can handle the truth.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Hm.. game on." Het verkiezen van dare over truth nadat hij zijn besluit kenbaar had gemaakt, zag hij als niet anders dan stokend. Plagerig, wellicht, omdat hij met een makkelijke optie ging toen ze hem de vraag gesteld had. Dat, of ze deed het om geen eenzelfde keuze te laten volgen met het doel het spel interessanter, dan wel vlotter te laten verlopen.
Haar ogen zochten de zijne op. Ze vroeg naar zijn mening, naar zijn gedachten wanneer hij naar haar keek. Het was geen weifelende manier van spreken geweest. Ze maakte het hem lastig af te leiden wat haar onderliggende denkwijze was en hierbij vermaskerde ze tekenen van zenuwachtigheid of onzekerheid, waarmee ze met anderzijds in overvloed had moeten reageren. Nee, geen greintje van hem dacht dat ze het hem vroeg omdat ze hem leuk vond. Daarentegen, hij kreeg het gevoel dat ze het vroeg puur uit curiositeit. Haar gelaatsuitdrukking was onveranderd gebleven en gaf niets weer waarover hij zich zorgen had moeten maken, al was hij degene geweest die wat aarzelend na had gedacht in de tijd van stilte. Hij zou haar niet, dan wel onbewust, willen beledigen. "I think you're a nice person. Caring. Decent, though a bit old-fashioned and dignified in the way you talk, which both tempts to confuse me and at the same time makes me wonder a lot more about who you are. You're mysterious in a way I can't quite seem to figure you out." Hij sprak uit wat hij dacht. Ze was ingewikkeld voor hem, als een doolhof waarvan hij de uitgang nog vinden moest maar zich geheel verdwaald in het donkerte bevond.
Zijn arm reikte naar zijn nek, zijn hand er voor even naar gegrepen waar deze bleef rusten. Zijn hoofd kantelde een paar millimeters naar links. Een standaard gebruik wanneer hij nadacht, die ook nu onopgemerkt getoond werd.

"I dare you to hit me up with a couple of your best pick-up lines and try to make me laugh."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Aandachtig luisterde ze naar zijn antwoord. Ze had haar gave gebruikt om te bespeuren of hij loog of niet, maar wederom sprak hij de waarheid en achteraf voelde ze zich schuldig dat ze überhaupt gebruik had gemaakt van iets wat hij niet had. Vertrouwde ze hem niet? Weg met die slechte gedachten. Ze dwong zichzelf na te denken over wat hij zei en niet over wat ze deed toen hij het zei.
Ze beminde zijn positieve kijk op haar. Hij vond haar zorgzaam en deftig, de twee eigenschappen die ze het meest naar voren wilde brengen. Haar deftige spraak viel in haar optiek echter mee. Ze gebruikte hier en daar een moeilijk, vervlogen woord dat niet iedereen altijd leek te begrepen, maar omtrent haar zinsopbouw en haar taaluiting in het algemeen verschilden het niet veel van die van de jongeren. Ze schold zelfs, terwijl ze dat vijftig jaar terug niet eens durfde. Haar oubolligheid erkende ze. De technologie ontwikkelde zich zo snel dat ze het niet bijhouden kon en ze zag het nut er ook niet van in. In plaats van apparaten te verbeteren, kon men beter eerst aan de miserabele levensduur van diezelfde mechanieken werken.
Ze glimlachte en knikte. Haar handen bevonden zich inmiddels rond haar enkels, die vastgegrepen omdat ze dynamiek door nervositeit dan wel onkundingheid zo veel mogelijk probeerde te vermijden. ‘’Thank you. Hope you don’t get too lost in the words I use,’’ grinnikte ze, toen de gegeven opdracht aangehoord. Haar glimlach verviel, vermoeidheid vulde de leegte. Openingszinnen, echt waar? En die moest ze ook nog eens zelf bedenken, omdat ze niet eerder lastig gevallen was door een man die haar op een vertederende, maar afschuwelijke manier aansprak. De enige die ze kende, was de zin die iedereen wel kende: ‘deed het pijn toen je uit de hemel viel?’ Ze zuchtte. ‘’Lovely.’’ Ze dacht na, daarbij een stilte gecreëerd die ze een lange tijd aanhield. Ze wist niet hoe en waar te beginnen. Ze zei maar wat.
‘’Its wilted rose revived when she was allowed to take a quick glance at your divined looks.’’ Ze fronste, was niet zeker of wat ze zei überhaupt begrepen kon worden door buitenstaanders. Te poëtisch, misschien? Ze waagde een tweede poging. ‘’You must be feeling tired after perambulating my dreams.’’ Een derde, tevens haar laatste volgde. ‘’You look so gorgeous, are you sure you didn’t steal DiCaprio’s face?’’ Ze lachte binnensmonds om haar stupiditeit. Nee, dat was hem zeker niet. Haar binnensmondse lach mondde uit in één die wel verstaanbaar was en rollend met haar ogen schudde ze haar hoofd. ‘’Oh, God, I suck. My sincere apologies for letting you listen to these bad phrases.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij kon zich niet vaak verloren voelen in haar uitspraken. Ze had dan wel andere formuleringen dan hij gewend was en kreeg van elkander om hem heen, op de een of andere wijze wist hij te begrijpen wat ze bedoelde. Althans, meestal. Er waren een paar momenten geweest waarop hij niet zozeer wist wat het was dat ze over wilde brengen ofwel waar ze op doelde, echter had hij niets tegen een beetje mysterie. "Don't worry. It ain't that bad." Als hij er werkelijk problemen mee had gehad, had ze het inmiddels wel gemerkt aan zijn zwijgen. Dat was de gekende uitweg die hij altijd zocht.
Openingszinnen hadden geen vorm die maken kon dat het tactisch overkwam, juist datgeen wat veroorzaakte dat hij ze altijd geestig vond om aan te horen. Ze kwamen hoe dan ook dom over. Hij vond het perfect voor een dare aangezien het iemand flink voor schut zetten kon en daarmede, was hij ergens benieuwd of ze er op een paar komen kon, aangezien hij haar er geen type voor vond deze in het dagelijks leven dan ook echt te gebruiken. Haar gezucht liet hem kort glimlachen, deze die verdween zodra ze begon met dat wat hij haar opgedragen had; hij had een gelaatsuitdrukking als staal.
Doch moest hij grinniken. Dan wel inderdaad zijn onbewogen gelaat van grofweg tien seconden geleden laten vergaan, nadat haar pogingen tot hem door waren gedrongen. Het waren geen van haar grappen op zich geweest, maar haar blikken waarmee ze hem zijn beheersing af had genomen. Hij kon precies volgen hoe ze in alle macht probeerde op zinnen te komen en telkens weer zag hij haar uitstraling veranderen, alsof ze in haar eigen gedachten commentaar leverde op dat wat ze zei. Het zag er komisch uit. "You were sure as hell fanatic." Hij reikte naar de fles drank. "I think I lost right there." Het aan zijn lippen zetten was een straf die hij accepteren moest omdat hij zijn gegrinnik niet had kunnen onderdrukken, dus dat was wat hij deed.
Een brandend gevoel bleef nadien in zijn keel achter door de drank die hij ogenblikken geleden nog in zijn mond had laten golven. Hij was eraan gewend geraakt, de grens van weerzin gepasseerd en zijn gezicht bleef onbetrokken bij het neerzetten van het glaswerk op het nachtkastje. "I'mma go with dare this time."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Ze geneerde zich. Openingszinnen waren stompzinnig, maar die laatste overtrof werkelijk alles. Of je het gezicht hebt gestolen van Leonardo DiCaprio, serieus? Die acteur was haar type niet eens. Ze rolde haar ogen. ‘’Shut it down. I made a fool of myself and you don’t even bother to tell me I did a great job. You are a boneheaded man,’’ mompelde ze, terwijl ze toekeek hoe hij plotseling in beweging kwam en de fles alcohol omarmde. Gewonnen had ze niet, maar verloren kennelijk ook niet. Hij was degene die vodka tot zich nam, al vond ze het vreemd en tevens niet nodig. Toen hij haar vraag eerlijk beantwoordde, dronk zij ook niet dus waarom zou hij dat nu wel doen? Moest de ander niet alleen drinken als hij de vraag niet durfde te beantwoorden dan wel de durfopdracht niet uit wilde voeren? Ze fronste. Desalniettemin ze het spel niet leek te begrepen, stelde ze geen vragen voor meer duidelijkheid. Ze hield zich stiel, afgeleid door hij die dronk.
Hoe hij eerder nog zijn liefde voor vodka openbaarde door het hardop uit te spreken, liet hij nu onbewust blijken in zijn onaangeroerde gelaatsuitdrukking. Hij dronk en zijn gezicht betrok niet. De sterke alcohol leek zijn lichaam voor geen seconde te deren, alsof het er zo gewend aan was geraakt dat hij niet zonder kon. Jack verbaasde haar en die ontsteltenis liet ze terug zien op haar façade, waar een opgetrokken wenkbrauw waarneembaar was.
‘’OK, hm, you’ve somehow proven that you were, indeed, born as a resident of Russia.’’ Ze schudde haar hoofd, glimlachte uit verontwaardiging en luisterde naar zijn verlangen. Dit keer koos hij durf over waarheid en het leek haar een mooie gelegenheid om dezelfde opdracht terug te vragen. Payback is a bitch.
‘’Well, why don’t you hit me up with a couple of your best pick-up lines? If your phrases are better than mine, I’ll drink.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een wenkbrauw werd opgehaald, niet begrepen waar haar plotselinge irritatie ineens vandaan kwam. Hoe had hij haar kunnen beledigen met het vertellen dat ze fanatiek was, of althans, zodanig dat ze hem als stupide beschouwde? Hij zuchtte. "Take it easy. Wasn't meant offensive." Ze had zijn doeleinden duidelijk verkeerd begrepen, maar nog altijd kon hij niet begrijpen waarom ze zich er zo in uitte. Het was en bleef slechts een spel die ze aan het spelen waren. Eentje die hij zo afbreken kon, mocht het zo doorgaan, gezien hij er geen motivatie voor had telkens de sfeer goed te houden wanneer ze enkel ergernis kon laten blijken.
Enigszins ongemakkelijk dwaalden zijn ogen af naar het raam. Ze maakte hem twijfelachtig over of hij het opvatten moest als een compliment of eerder een belediging, ondanks zijn onwetendheid over waardoor ze precies deze opmerking maakte. Haar opdracht liet zijn visie echter weer terugkeren naar haar gedaante. Hij zou haar vorige woorden simpelweg langs zich heen laten gaan, omdat hij niet wederom wilde dat dingen anders werden begrepen dan bedoeld. "Same dare? Damn." Het was een goede uitdaging, maar het maskerde zijn hoop niet weg voor een andere opdracht. Normaliter ging men niet door voor dezelfde. Ongewoon kon het zeker genoemd worden, maar hij wist dat hij er niet onderuit komen kon, al helemaal niet met de reguliere gewoontes van dit spel en al deed hij dat, dan zette hij zich alleen maar in slecht licht. Hij had geen andere keuze.
Zijn handen vonden bedenkelijk de bedlakens, wederom met zijn handpalmen steun gevonden op de matras. Een professional in openingszinnen was geen van zijn eretitels. Wél had hij er vaak genoeg grappen over gemaakt met zijn vrienden om er een paar uit zijn duim te kunnen zuigen, desalniettemin hij er vraagtekens bij had of ze goed genoemd konden worden. Hij bleef echter achteloos en begon de eerste die zijn gedachten gekruist hadden uit te spreken, het niet gebaat of het dan wel goed materiaal vormde. "I'm new to this city and need some directions. Which way to your place?"
"Do you work for Uber? Because you're driving me insane."
"I'm not a bat, but I could be your man."
"Are you a keyboard, because you're just my type."
Deels kon het aan zijn vrienden verweten worden waar deze domme uitspraken vandaan kwamen, en toch leverde het een grijns uit zelfspot op nadat hij er geen meer bedenken kon. "I think I'm even worse at this," murmelde hij plezierig. "I can't come up with anything else."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Het was niet beledigend, laat staan aanvallend bedoeld, maar kennelijk kwam ze wel zo over en ze had al meteen spijt van haar onbewuste grimassen in het gezicht en houding in het algemeen. Ze voelde zich ineens ongemakkelijk. Haar woorden konden inderdaad heel bot overkomen, hoewel dat haar intentie niet was. Het was haar humor, één die niet altijd begrepen werd door anderen en dat liet hij blijken door haar woorden heel anders te interpreteren dan ze wilde.
Hij zweeg, zij deed dat idem dito. Ze vermoedde het naderen van het einde van het spel, maar meende dit fout. Hij voerde de opdracht alsnog uit en ze kon het plezier dat hij daaruit haalde opmerken. Een kleine glimlach verscheen, de ongemakkelijkheid verviel. Hij deed het zelfs beter dan zij, alhoewel hij net zo veel moeite had met het bedenken als zij. “I think you did a better job at making those up than me,” zei ze en dat meende ze. De fles nam ze namelijk weg van het nachtkastje.De fles ontdeed ze van zijn dop, voordat ze de vieze geur tot zich nam en vol afschuw wegkeek, getracht de stank uit de weg te gaan. Het was stil, maar in haar gedachtegang klonk een veelstemming gezang en een helse stem die gezamenlijk voor ordeloosheid zorgden. Het keerdicht attendeerde haar erop dat ze zich verbijten moest omtrent alcohol, de buitenstaander deed dit niet en spoorde haar medewerking in het spel aan. Oh, gosh, just do it already. Having a goddamn mental breakdown while drinking is not you anymore.
En het was waar. Die tijd had ze al jaren achter zich gelaten.
De lieflijke klanken wogen niet op tegen zij die haar aanzette tot drinken. Ze zette de fles tegen haar lippen en toen ze dronk, doofden de stemmen en keerde ze terug in de realiteit. Een wezenlijkheid waarin ze probeerde zich te voldoen met haar deelname aan Jack’s bedachte spel. Ze verachtte de smaak die haar mond binnendrong, maar ze hield het binnen en spoelde hem achteraf niet met water.
''Terribly awful,’’ zei ze hardop, waarna ze hem zijn fles teruggaf.
“Right, uhm I think I am going with truth this time.” oeps foutje ze aapt hem nu na ha my bad ''Right, hm. Think I am going with truth since I am too scared to do another dare.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar glimlach verried dat de sfeer langzamerhand weer zo werd als eerst. Spanning vaagde weg, de atmosfeer voelde luchtig en zorgeloos rondom hun gedaantes en het ongemak was zodanigs snel verdwenen als dat het op was komen zetten. Beide van zijn verwachtingen waren volledig verkeerd geweest. Niet alleen had de situatie zich tot het tegenovergestelde gemaakt dan hij een paar minuten geleden in het hoofd had, ook beoordeelde ze zijn poging tot openingszinnen bedenken beter dan de hare. Het eerder in hem bevonden gevoel werd compleet anders en het voorkomen van een voorzichtige, zichtbare glimlach was nutteloos geweest, omdat hij van binnen tevreden was dat het niet averechts gelopen was.
"I won? Hm.. I feel honored." Voor kort greens hij, haar bewegingen gevolgd die haar naar de fles toe leidden. Ze had hem inmiddels al verteld waar haar smaak voor drank lag. Ze hield van wijn, daar waar vodka geen hint van weg had en nog geen fractie op leek ofwel zo smaakte. Het was sterker en het brandde, ondanks dat wijn vaak als bitterder werd ervaren. Nieuwsgierig keek hij dan ook toe wanneer ze de fles aan haar lippen zette. Wachtende op de reactie die hij enigszins voorspellen kon, maar toch zijn interesse wekte en zijn blik bij haar hield. Haar betrokken gelaat vertelde hem nadien meer dan genoeg. "That's what I thought as well when I drank it for the first time." Zijn grijns verbreedde lichtjes, de fles van haar aangepakt. "But well.. I'm used to it now. By the end of the night, I think you'll be too." De lengte van het spel was onduidelijk, maar het was geen vreemde gok dat het waarschijnlijk pas stoppen zou wanneer ze de bodem van de fles had bereikt.
Hij kreeg onverschillig de kans uitgereikt te vragen naar zijn onduidelijkheden, precies naar zijn hoop. Naar zijn eerdere woorden was ze immers voor hem mysterieus geweest in beide verleden als karakter en intenties. Genoeg vragen had hij om de hele avond te vullen, mocht dit nodig zijn. Hij knikte in zichzelf gekeerd op haar keuze. Het duurde even voordat hij besloten had welke hij stellen wilde, maar bij nader inzien was er vooral één specifieke vraag die hem dwarszat en waar het tot nu toe nog geen moment voor was geweest te vragen om verduidelijking.
"What made you come up to me at prom night? Aside from that gift-stuff."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Yeah, you sure about that?’’ Wennen aan vodka in één nacht, hm. Of ze door wilde gaan tot de fles leeg was, wist ze niet, dat hoopte ze ook niet, maar dat voor het zeggen hebben, had ze niet. Ze zag wel hoe de nacht zou verlopen. Vermoedelijk lang, want hij greens weer en zij zou beter op haar woordspraak letten. Ze wilde niet weer een ongemakkelijk stilte creëeren waarin beiden zich afvroegen wat ze hier überhaupt deden.
Ze luisterde aandachtig naar zijn vraag. Eén die haar oprecht tegenviel en waarover ze moest nadenken. Als hij haar enkel had gevraagd waarom ze hem opzocht die nacht, dan had ze hem haar antwoord linea recta gegeven; namelijk dat ze hem zien wilde om meer kennis te vergaren ten aanzien van zijn gave, maar zo te zien kon hij dat antwoord zelf ook wel bedenken en was hij dus niet geïnteresseerd in hetgeen wat voor handen lag. De achterliggende reden wilde ze hem niet geven, die was te beschamend, maar de vraag onbeantwoord laten en wederom alcohol nuttigen wilde ze eveneens niet. Ze zuchtte, vroeg zich af waarom hij juist die vraag stelde, en tuurde in de leegte achter hem. Indien ze het goed overbracht, kon ze zich de beschaamdheid besparen. Dat wist ze en dat was juist het probleem. Het overbrengen zoals ze dat wilde, lukte niet altijd. Vooral niet als ze nerveus was, bang geweest voor de reacties van anderen, maar wat had ze eigenlijk te verliezen? In principe niks. Wat ze hem zeggen zou, zou hij grotendeels toch weer vergeten zijn als ze inderdaad het spel lang vol zouden houden. Althans, dat hoopte ze, beide.
Ze wierp hem een blik toe. ‘’Gathering knowledge of your gift was the main reason why I approached you,’’ zei ze ter verduidelijking, hem erop gewezen dat de rest van haar gedachtes en intenties slechts bijzaak was. ‘’But I somehow wanted to impress you,’’ bracht ze met tegenzin uit. ‘’That’s why I wanted to approach you on prom’s night and not on a regular schoolday. And, well, you were there all alone and I was jaded, so I did it what I desired. Although mission ‘impressing the man I find attractive, both physically and mentally’ didn’t work out so well.’’

‘’Don’t think I am in love with you, because I am definitely not. Just thought you were handsome and mysterious. That's all, really.’’

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld