Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Lost Kingdom

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

De geluiden maakte mij niet meer zo zelfvertrouwd dan eerst en kneep uiteindelijk in de hand van Viggo. Het was lastig om niet te gaan rennen, want dat zou nog meer argwaan geven. Mijn ademhaling probeerde ik ook op normale tempo te houden. Zijn stem hoorde ik dan en knikte toen hij zei dat ik bij hem was.
Ik moest toch toegeven, nu ik buiten het vertrouwde gebied ben, voelde ik mij zeker niet echt fijn. Ook al was Viggo er bij, ik was niet meer in een vertrouwde omgeving. hier kon iedereen doen wat die wilde, en daar durfde niemand over de grens te stappen.
Als hij dan het een goed idee was om een plek op te zoeken, glimlachte ik even klein, haalde diep adem en keek rond. Hopelijk was er iets in de buurt, en snel ook. Donker werd het nu al best snel. Gelukkig had hij er al snel één gespot en hij leiden mij er heen. Daar aan gekomen, keek ik even rond en daarna weer naar Viggo. Hopelijk was het geluid ons niet gevolgd. Was het handig om een vuurtje te maken? Ik wist het gewoon even niet.
Uiteindelijk zakte ik op de grond, trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er omheen. Mijn ogen sloot ik en probeerde mijzelf weer onder controle te krijgen. Al snel begon ik zachtjes te neuriën en staarde voor mij uit. Hopelijk kon ik weer snel kalmeren.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo hield de hand van het meisje goed vast. Hij wilde haar laten zien dat hij bij haar was en dat hij haar zou beschermen.
Hij nam het meisje mee naar de grond en liet zijn rugzak op de grond zakken, waarna hij er naast ging zitten. Hij was in gedachten verzonken. Hij dacht na over wat ze nu konden doen. Het werd steeds kouder en zoveel kleding had hij niet in zijn rugzak. Hij besloot daarom om een paar takken te pakken. Hij kwam weer overeind. ‘Ik ben zo terug’, zei hij en liep de grot uit. Gelukkig lagen er een paar dikke takken hij de opening van de grot waardoor hij al snel weer terug was. Hij legde de takken neer en luisterde naar het geneurie van het meisje. Hij glimlachte even en stak de takken aan met het vuur dat uit zijn handen schoot. Hij zweeg zodat ze rustig kon neuriën en ging bij het vuur zitten. Koud had hij het niet maar hij wilde graag dicht bij het vuur zitten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Voordat ik begon te neuriën, zag ik dat hij in gedachten was en zei niets. Tot zei ineens op stond en zei dat hij even zo terug kwam. Ik had mijn hand nog naar hem uit gestoken, maar dat zag hij natuurlijk niet omdat hij met zijn rug naar toe hield als hij naar buiten liep.
Gelukkig was hij niet te lang weg en keek ik naar zijn handelingen. Niet veel later maakte hij een beweging met zijn hand en zag dat het hout vlammen vatte. Deed hij dat ...... Ik schudde even mijn hoofd, ging er niet verder op in en ging al snel dichterbij zitten. Mijn handen hield ik richting het vuur. Dit scheelde al veel kou, maar toch baarde mij iets zorgen. Nu we vuur hadden, betekende dat we gemakkelijk gevonden konden worden.
Ik hoopte zo dat het geluid geen jagers waren, want dan waren we echt zo gevonden. Langzaam keek ik naar de uitgang van de grot, maar snel weer naar het vuur en neuriede door, maar dat werd al snel zachter tot ik stil was. Een gaap kwam over mijn lippen, wreef in mijn ogen en hielt deze even gesloten tot ik ze weer opende en naar Viggo keek.
"Viggo." vroeg ik aarzelend en beet even op mijn lip. Oke misschien was dit een vreemde vraag, maar ik wilde hem graag vragen of hij in zijn wolven vorm wilde veranderen zodat ik tegen hem aan kon liggen, want ik moest toegeven, ik rilde als een gek, gelukkig kon ik dat nog net verbergen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo bleef rustig bij het vuur zitten maar hij luisterde naar de geluiden om hen heen. Naast het geknisper van het vuur en de wind die buiten door de bomen woei hoorde hij niets. Hij mocht dan wel nietshoren, hij bleef oplettend.
Hij merkte dat hij trek begon te krijgen en kwam overeind. Hij pakte zijn rugzak waarna hij weer bij het vuur ging zitten. Hij zocht in de tas en haalde er een stuk brood uit. ‘Wil je ook een stuk?’,vroeg hij aan Loreen. Ze hadden al wel een eind gelopen dus eten was nu wel belangrijk. Hij scheurde een stuk van het brood af waarna hij het in zijn mond stopte. Hij keek op uit zijn gedachten toen hij de stem van het meisje hoorde. Hij keek naar haar. ‘Ja?’, vroeg hij terug.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Voordat ik zijn naam zei, was hij op gestaan om zijn tas blijkbaar te pakken en haalde er niet veel later een stuk brood uit. Deze schuurde hij een stukje vanaf en keek hem aan. Kort knikte ik en nam het aan. Langzaam schuurde ik er kleine stukjes vanaf en stopte dat in mijn mond. Daarna was het even stil tot ik dus zijn naam zei.
Zijn ogen voelde ik naar mij toe gericht en keek hem ook weer aan, maar snel keek ik weer naar het vuur. "ik euhmm.." stamelde ik en beet op mijn lip. Ik hoopte zo dat hij het niet verkeerd opvatte. "Z-zou je...." ik kreeg het gewoon niet over mijn lippen om het te vragen.
Nog steeds probeerde ik de rillingen die over mij heen gingen, te negeren en te verbergen. Toch kwamen er enkele rillingen zo onverwachts aan, dan ik in elkaar kromp. Ik blies in mijn handen en keek via mijn ooghoek naar Viggo. "Z-zou je.." ik ga het nog maar een poging. "Mag ik tegen je vacht aan mogen liggen?" gooide ik er maar snel uit als ik weer rillingen voelde opkomen. Misschien wilde hij het totaal niet dus keek ik weer naar het vuur.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek even tevreden naar het meisje toen ze at en keek al snel naar het vuur. Hij voelde zich verantwoordelijk voor het meisje en hij wilde dat ze goed at.
Hij keek weer naar het meisje en zag dat ze moeite had met het zeggen van wat ze wilde zeggen. Hij glimlachte even en hield zijn hoofd wat schuin. ‘Ja?’, vroeg hij weer zacht .Hij zou haar de tijd geven om het te zeggen, hij wilde haar niet opjagen. Hij zag hoe ze rilde waardoor hij het idee kreeg dat ze daar iets over wilde vragen en al snel kreeg hij gelijk. Hij glimlachte even door haar vraag en knikte. ‘Natuurlijk mag dat’, zei hij en kwam overeind. Hij vond dat geen probleem. Hij had vaak genoeg in wolvenvorm geslapen en als hij haar daarmee warmer kon maken vond hij het goed. ‘Ik ben dan zo terug’,
Hij keek even om zich heen en zag toen een grote steen wat verderop in de grot waar hij zich achter om kon kleden. Hij pakte zijn rugzak en liep naar de steen toe, waarna hij er achter verdween. Hij trok zijn kleding uit en stopte dat in zijn rugzak, waarna hij zich begon te concentreren. Langzaam veranderde hij en even later sprong hij achter de steen vandaan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Straks zei hij nee, maar voor ik het wist antwoorden hij dat het goed was. Meteen verscheen er een glimlach rond mijn lippen, maar keek weg als ik voelde dat mijn wangen rood werden. Zachtjes beet ik ook op mijn lip en haalde diep adem. Als hij dan zei dat hij zo terug kwam, knikte ik kort. Net veel later stapte hij achter de rots en haalde diep adem, sloot mijn ogen om mijzelf proberen warm te denken, wat niet lukte.
Dan hoorde ik nagels op de grond neer komen en keek meteen om. Daar stond hij dan, in zijn prachtige wolven-vorm. Het was best grappig te zien, zijn ogen stonden zo onschuldig terwijl hij een gevaarlijk dier was. Het was gewoon prachtig om hem zo te zien. En zo kwam ik hem natuurlijk ook tegen toen hij achter na was gezeten door jagers. Om hem naar het meer te krijgen was echt een klus, hij was groter dan een normale wolf. "B-bedankt." zei ik zachtjes en bleef hem aan kijken. Nu kon ik het niet meer koud krijgen als ik lag te slapen. Terwijl ik daar aan dacht, begon ik weer te gapen en mijn ogen begonnen te tranen van vermoeidheid.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo liep rustig naar het meisje toe en knikte langzaam als reactie toen ze hem bedankte. Het was geen probleem geweest. Hij hielp haar graag. Hij draaide even om het vuur en keek naar het meisje, een goede plaats om te gaan liggen bedenkend. Hij besloot toen om tegen haar aan te gaan liggen, dan kon ze later zelf beslissen hoe ze wilde gaan liggen. Hij zag hoe haar ogen begon en te tranen en hij hield zijn kop schuin. Was er wat mis? Hij schoof dichter tegen haar aan wreef voorzichtig met zijn kop langs haar arm als teken dat hij bij haar was. Het kon ook zijn dat er niets aan de hand was maar hij wilde het zeker weten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Rustig kwam hij terug naar het vuur gelopen, ik volgde hem met mijn ogen tot ik begon te gapen en mijn ogen begonnen te wateren. Al snel gleed er een traan langs wang wang. Hij was inmiddels achter mij komen liggen en ik glimlachte. Dan keek hij mij vragend aan en voelde al snel zijn kop langs mijn arm. Mijn hand legde ik op zijn kop en glimlachte. "Er is niks aan de hand." zei ik en aaide hem. Hij was zo zacht. "Vermoeidheid met combinatie van de rook van het vuur krijg ik snel tranen." legde ik uit en veegde enkele andere tranen weg.
Al snel kroop ik meer tegen hem aan en glimlachte. Dit had ik nooit verwacht, echt nog steeds niet. Dat ik nog iemand tegen zou komen met, krachten. Maar die van hem waren veel mooier dan die van mij. Ik kon genezen, of heel vel licht maken om dingen te vergeten, meer ook niet. Mijn benen trok ik meer tegen mij aan en probeerde de rok van mijn jurk zo om mijn benen te leggen dat ik niks vergeten was. Trok dan de mouwen over mijn handen van de trui die ik van hem had gekregen. "Dank je." zei ik nog een keer. "Slaap lekker Viggo." zei ik met een halve gaap en met een tevreden glimlach op mijn gezicht viel ik ook niet veel later in slaap. Hopelijk kon ik wat slapen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek naar het meisje en ontspande even toen hij haar woorden hoorde. Het was gelukkig niets ernstigs.Hij zou er rekening mee houden, hij wilde haar niet graag pijn doen. Hij ging even wat anders liggen zodat hij comfortabeler lag en keek nog even naar het meisje. Hij knikte nogmaals. Hij zou veel voor haar doen. Ze was de eerste persoon in jaren waarmee hij zo veel had gepraat en een band mee had opgebouwd. Ze betekende iets voor hem, ook al zou hij dat niet zo snel zeggen.
Hij wreef nog even langs haar arm om welterusten te zeggen en legde daarna zijn kop neer. Hij sloot zijn ogen. Hij wist nog niet of hij zou gaan slapen, hij wilde een oogje in het zeil houden. Hij kon zonder slaap dus dat zou geen probleem zijn. Hij bleef dicht bij het meisje liggen en bleef rustig liggen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Ik voelde nog hoe hij langs mijn arm ging met zijn kop, maar daarna was ik echt in een, diepe, slaap gevallen. Het ging een lange tijd goed, tot er toch een nachtmerrie op kwam zetten. Voor een tijdje bleef ik gewoon stil liggen, tot het meer en meer werd waardoor ik begon te woelen.
Dan schrok ik wakker, met keek met grote ogen voor mij uit. Nee, dit kon niet, dit mocht niet gebeuren. De tranen die ik langs mijn wangen voelde glijden, veegde ik snel weg. Het vuur was uit, maar het hout smeulde nog na. Meteen draaide ik mij om en zag Viggo nog liggen. Wel logisch, anders had ik het allang koud gekregen. Ik slikte en bleef naar hem kijken, waarna ik naar hem toe boog en een kus op zijn voorhoofd gaf.
Voorzichtig stond ik op en liep richting de opening van de grot waar ik midden in de opening bleef staan. Ik haalde diep adem, sloot mijn ogen en spreiden mijn armen. Mijn krachten moest ik toch eens goed onder controle krijgen. Want in mijn nachtmerrie ging het gigantisch fout en Viggo..... Ik schudde ruw mijn hoofd, opende mijn ogen en begon mij te concentreren op wat ik wilde gaan doen. Langzaam begon enkele dingen om mij heen te zweven, die in kleine lichtbolletjes veranderde. Snel sloot ik mijn ogen weer, haalde weer diep adem en probeerde deze bolletjes licht lang omhoog te houden. Viggo hoefde niet mij alleen te beschermen, ik moest hem ook beschermen!

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo was in een lichte slaap gevallen en zijn oren stonden rechtop zodat hij nog steeds kon luisteren naar de dingen om hem heen. Hij voelde hoe het meisje begon te woelen en hij opende zijn ogen. Hij voelde de kus op zijn voorhoofd en hij was blij dat hij in zijn wolvenvorm was want hij had gebloosd als dat niet zo was. Hij richtte zijn kop op en keek naar het meisje. Hij had zo het idee dat het meisje een nachtmerrie had gehad.
Zijn ogen gingen naar de kleine lichtbolletjes en hij vroeg zich af wat ze aan het doen was. Hij schoof wat meer naar haar toe en krulde om het meisje heen. Hij legde zijn kop tegen haar schouder. Hij vroeg zich af wat er was gebeurd maar hij kon voelen dat er zeker iets gebeurd was. Hij maakte zich zorgen om haar en hij vond het jammer dat hij niet kon praten maar hij wilde ook niet dat ze het weer koud zou krijgen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Terwijl ik daar zat, geconcentreerd op wat ik deed, voelde ik eens een warmte om mij heen en opende langzaam mijn ogen. Als ik door had dat het Viggo was, slikte ik even. Had ik hem wakker gemaakt? "Sorry als ik je wakker heb gemaakt." zei ik zachtjes en haalde weer diep adem. Zijn kop voelde ik tegen mijn schouder en glimlachte even. Waarschijnlijk had hij wel door dat er iets was gebeurd. Mijn armen liet ik zakken en de bolletjes licht verdwenen. Rustig draaide ik mij om en sloeg mijn armen rond zijn nek. Ook al kende we elkaar echt nog net een dag, ik wilde hem voor geen goud kwijtraken. De tranen voelde ik al snel over mijn wangen glijden mijn lichaam schokte iets, en dat probeerde ik tegen te houden.
"Het spijt me zo erg Viggo, het spijt me zo dat je...." ik kreeg het gewoon niet over mijn lippen en maakte mijn greep strakker. Ik wilde hem gewoon niet verliezen, als de nachtmerrie uit zou komen, dan kon ik gewoon niet meer leven. "Het spijt me zo dat je in deze..." god kom op, gooi het er uit Loreen. "in deze hell van mij." zei ik uiteindelijk. Ik ging er zo positief in en dan gebeurde dit, alles zakte allemaal in de grond in één keer. En ik wilde hem gewoon niet mee naar beneden trekken.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo schudde zijn kop toen hij haar woorden hoorde. Het maakte hem niet uit of ze hem wakker had gemaakt, hij was toch op wacht.
Hij zag hoe de lichtbolletjes verdwenen en vestigde zijn aandacht weer op het meisje. Hij vroeg zich af wat er was gebeurd maar hij wist niet goed hoe hij dat duidelijk moest maken. Hij voelde Loreen’s armen om zijn nek en hij besloot om wat meer naar haar toe te schuiven, zo ver als hij kon. Geschrokken zag hij de tranen die langs haar wangen liepen en hij legde zijn kop tegen haar schouder als troost. Hij maakte zich zorgen om haar en wilde haar helpen.
Hij hief zijn kop op om naar het meisje te kijken toen hij haar stem hoorde. Hij wist niet wat er aan de hand was en wat ze bedoelde. Met vragende ogen keek hij naar haar en hield zijn kop schuin. Hij voelde hoe de greep verstrakte. Er was echt iets aan de hand. Hij keek even naar de rots waar de rugzak en de spullen lagen. Hij had de neiging om terug te veranderen zodat ze konden praten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Mijn gezicht verborg ik in zijn vacht en probeerde de tranen te bedwingen. Ik kon duidelijk voelen dat hij wat wilde zeggen, maar dat kon waarschijnlijk niet door zijn wolven-vorm. Dan haalde ik diep adem en liet hem los, veegde de tranen van mijn gezicht en keek hem aan, nadat ik zijn kop vast had gepakt met mijn handen.
"Ik wil je niet verliezen, niet nog een keer." ik slikte even en keek voor even de andere kant op, maar keek hem al snel weer aan. "De droom die ik had... " even bleef ik stil en haalde weer diep adem. "..ging over jou, ." zei ik zachtjes. Het ging snel, maar soms kon het niet anders. "We zijn al een keer uit elkaar gehaald toen we nog jong waren." de tranen voelde ik uiteindelijk weer langs mijn wangen glijden. "En de reden is, is dat ik je in gevaar breng als we samen zijn." ging ik verder. "In mijn droom zag ik de toekomst, dat je op de grond lag, levenloos." Nadat ik dat gezegd had sloot ik mijn ogen en hield mijn handen voor mijn gezicht.
Dat was er uit, maar toch voelde mijn hart zwaar aan, alle dromen die ik de afgelopen jaren had waren wazig, maar nu leek het of alles kristal helder werden, zeker deze droom, want de rest was helder, op de gedaantes na, maar het bleek hem dus te zijn.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld