Rye schreef:
Dayla keek hem even aan. Zou hij serieus zichzelf opofferen voor haar? Dat was onzin. Dat kon hij niet doen. Nee, ze had hem gewoon niet moeten dwingen om op het front te zijn. Dan was dit niet gebeurd. Zie je wel, het was allemaal haar fout. Allemaal haar fout... Dayla voelde weer een enorme pijnscheut, dit keer richting haar nek. Wat, verspreidde het zich zo snel? Dayla hapte naar adem, door de pijn, maar toen het duister uiteindelijk bij haar geest was verloor ze het bewustzijn. Haar zicht was, net zoals haar van haar arm tot aan een deel van haar gezicht, zwart.