schreef:
Zijn blik gleed heel even door het zaakje. Het was niet erg groot, maar het was redelijk druk. Overal zag hij koppels, vrienden en familie. Zijn blik bleef heel even hangen bij een man en wat zijn moeder leek. Hij had zich vaak afgevraagd of hij ook zo geweest was als hij een gewone moeder gehad had. Of dat hij een goede band met haar gehad had en of ze samen dingen deden. Het enige wat hij nu met zijn moeder deed, was bij haar zitten. Een fatsoenlijk gesprek was toch niet te voeren, dus meestal praatte hij niet. Als hij wel praatte, had hij het idee dat hij tegen een muur sprak. Zijn moeder was standaard ver weg. Het effect dat de meesten bij drugs hadden, was bij haar al lang verloren. Voor haar was het niet grappig meer, voor haar was het niet leuk. Hij wist dat het beangstigend voor haar was, dat ze paranoïde werd en ze volledig geïsoleerd voor de wereld was. Hij wist dat ze het niet wilde, maar dat ze het moest. Haar lichaam kon niet zonder. Hoewel hij een gave had die eigenlijk te machtig voor deze wereld was, voelde hij zich bij zijn moeder altijd weer machteloos.
Hij keek op toen Lily protesteerde en lachte, waarna hij even glimlachte. Zij maakte het allemaal wat dragelijker.
Hij kreunde toen ze zei dat hij niet het goedkoopste uit ging kiezen. Ze kende hem te goed, ze wist wel hoe hij dacht. Het was waar dat Lily het technisch gezien niet betaalde, maar hij bleef altijd het gevoel houden dat hij gebruik maakte van wat zij had. Hij wilde niet het verwijt krijgen dat hij haar gebruikte, dat hij alleen bij haar was omdat ze hem iets kon bieden. Dat was niet waar.
'Babe, relax. Ik ben de jouwe.' Hij had totaal geen interesse in de serveerster, of welke andere vrouw dan ook. De enige vrouw waar hij wel interesse in had, was de vrouw die tegenover hem zat. Ze hoefde zich nergens druk over te maken, hij wilde niemand anders.
'Ik ga je niet vertellen wat we gaan eten, maar je mag wel weten dat je ook een voorgerecht en een toetje krijgt,' lachte hij. Wat het precies ging zijn, ging hij niet verklappen. Ten slotte was het een verrassing.
Hij keek nog eens op de menukaart en bromde toen wat. Van Lily mocht hij niet het goedkoopste kiezen, maar hij wilde ook niets duurs kiezen. Dus koos hij maar iets wat daar tussenin zat. Hij vond alles goed te eten, dus kieskeurig was hij toch niet.
'Een omelet en ontbijtpancakes met banaan en chocoladesaus graag,' zei hij. De serveerster knikte, tikte het in op haar apparaatje en verliet hun tafel weer met een glimlach.