Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Unfortunate gifts ~ schrijftopic

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth glimlachte zwak om de enthousiasme in Lynn haar stem. "Dat weet ik zeker" zei Seth tegen haar. Hij vroeg zich af of hij er goed aan had gedaan haar een beetje te helpen. Misschien zou de klap de volgende keer harder aankomen, als hij haar niet meer zou helpen en het niet zou lukken. Dat was echter iets wat hij meteen uit zijn gedachten verbande. Het maakte niet veel uit om zo te denken. Het veranderde niets aan de situatie.
Toen Lynn voorstelde om naar Asa te gaan, knikte Seth. "Ik kleed me even om. Ik maak me ook wel zorgen om hem" zei Seth en liep snel de badkamer in om zijn kleding weer aan te doen. Hij had niet echt gebadderd, maar ja. Het meeste plakkerige was in elk geval van hem af. Dat was eerst het belangrijkste. Met zijn gave liet hij het water de dop uit het bad trekken en op de kant leggen, waarna het bad rustig leegliep en kleedde hij zichzelf aan, om vervolgens met Lynn naar de slaapkamer van Asa te gaan, waar de deur met een harde knal dichtsloeg. Blijkbaar was er iets gebeurt waar Asa niet blij mee was en hij had het gevoel dat dat niet alleen door de demonen kwam.
Stil liep Seth achter Lynn aan de kamer van Asa binnen. Seth had nooit echt een goede band met Asa opgebouwd. Hij vond hem wel aardig, als de jongen niet overgenomen was door demonen, maar ja. Zo lang zat hij hier nog niet op school en zelf was hij ook wel een beetje een verlegen type, wat niet graag de aandacht trok. Iets wat moeilijk te voorkomen was door het zwevende water in zijn omgeving helaas, maar toch. Rustig sloot Seth de deur achter zich, toen Asa met zijn uitleg begon. Hij dacht dat Asa het liever privé wilde houden, al zou hij vast weggestuurd zijn als Asa een probleem had met zijn aanwezigheid. Clarissa gaf Asa een peptalk, waar Seth blij mee was. Op dit soort momenten wist hij nooit wat hij moest zeggen. Wat er hier allemaal gebeurde was soms best lastig om op te reageren. Hij moest wel toegeven dat Clarissa goed was in dit soort gesprekken. Beter dan hij ooit zou zijn. Al had hij begrepen dat Clarissa dit advies zelf wat moeilijker opvolgde.
Niet veel later vertrok Clarissa weer met de opmerking dat ze met Donghan naar buiten mocht. Iets waar Seth best jaloers op was. Door zijn gave zou hij nooit meer naar buiten mogen. De kans op regen, de vele plassen, meertjes, riviertjes en beekjes. Teveel water voor hem om een stap buiten de muren te zetten. Toch was hij blij voor iedereen die even naar buiten mocht. "Veel plezier vandaag" zei Seth met een glimlach tegen Clarissa en keek vervolgens naar Asa. "Als je liever hebt dat ik weg ga, moet je het zeggen" zei Seth tegen hem. Hij kon zich voorstellen dat Asa liever even alleen wilde zijn, of in elk geval Seth niet bij zich wilde hebben omdat ze niet zo close waren. Toch bleef hij liever even in de buurt om Lynn in de gaten te houden. Ze mocht haar plan voorlopig nog niet doorzetten. Dat was veel te gevaarlijk, voor hen allemaal. Het zou Seth niets verbazen als de slechte demonen daar juist op zaten te wachten. Iemand anders die Asa zijn gave overnam en daar minder goed tegen kon.

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Clarissa stelde Lynn gerust dat ze hen niet stoorde en dat luchtte Lynn ook op. Aandachtig luisterde ze naar wat Asa te vertellen had over het vooral met Joana, waarna Clarissa hem een soort peptalk gaf. 'Ik kan het niet beter zeggen, Claris' zei Lynn met een glimlach naar Clarissa.
Lynn bewonderde de manier waarop Clarissa sprak. Ze was altijd positief ingesteld ondanks de tegenslagen die ze meemaakte. Iets waar iedereen een voorbeeld aan kon nemen. Lynn was blij met een vriendin als zij.
'Oh wauw, wat fantastisch!' riep Lynn blij uit. 'Ga ervan genieten, want je hebt het echt verdient,' zei ze toen Clarissa vertelde dat ze naar buiten mocht met Donghan. Clarissa nam uiteindelijk afscheid van het trio en liep de kamer uit.
Seth maakte een opmerking naar Asa of dat hij liever had dat Seth wegging of niet, maar Asa kennende weigerde hij bijna nooit. Lynn vond het enerzijds een goede eigenschap, maar anderzijds moest hij eens 'nee' durven zeggen, hoewel ze wist dat hij liever geen vlieg kwaad deed.
'Ik hoop oprecht dat jij en Joana er samen uit gaan komen,' begon ze. 'Maar daarvoor ben ik hier nu niet,' zei Lynn en keek van Seth naar Asa. Er was enige twijfel bij Lynn. Moest ze het hem wel gaan vragen? Ergens had ze geen andere keuze, want was het nu niet wanneer dan wel? Toch besloot ze de stap te maken en het hem voor te stellen.
'Je weet dat ik gaven voor een deel kan overnemen, toch?' vroeg Lynn. 'Ik ben al even aan het onderzoeken of het voor mij mogelijk is om ze volledig over te nemen en daarnet heb ik een poging gedaan met de gave van Seth,' legde ze uit. 'Het is nog maar een kleine stap, maar het lukte al om een waterstraal om te vormen in een vallende ster. Nou ja, voor zo ver het erop leek dan,' zei Lynn licht sarcastisch. 'Misschien moet je hier even over nadenken, maar hoe sta jij er in als ik jouw gave volledig zou kunnen overnemen? Dan zou je verlost zijn van de demonen.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"En tijd hebben we, want de kans is klein dat we hier ooit uitkomen." antwoordde Asa mistroostig. Hij voelde zich nog altijd verdrietig, zoiets verdween niet na enkele minuten. Zelfs niet na een openhartige speech van zijn vrienden. "Je gaat naar buiten, Clarissa dat is geweldig nieuws." Asa mocht zelf op regelmatige basis de buitenwereld in. Zolang hij geen overnames had natuurlijk. Hij had medelijden met diegene die nog meer opgesloten zaten dan hij. Ergens voelde hij wat wroeging dat ze met Donghan zou gaan. Al had hij liever dat ze met een begeleider ging in plaats van dat ze niet eens kon gaan. "Geniet ervan. De buitenwereld is geweldig." zei hij terwijl hij de deur voor haar opende. Dit nieuws had ook een positief effect op hem. Te zien dat niet iedereen in een constante staat van miserie vertoefde. "Oh en mocht je wat super vettig, ongezond fast food mee naar binnen kunnen smokkelen. Ik zou je eeuwig dankbaar zijn." Het eten hier was altijd zo gezond, gebaseerd op aangepaste diëten. Zeker bij Asa. De uitspraak, een gezonde geest in een gezond lichaam werd bij hem wel zeer letterlijk genomen.
"Oh nee blijf gerust." Typisch Asa, niet mans genoeg om te zeggen dat hij liefst alleen wilde worden gelaten om zijn dutje te hervatten. Een dutje waar hij helaas geen tijd meer voor zou hebben, omdat hij straks met Augustus en Louise had afgesproken. Clarissa's goede nieuws maakte hem slechts kortstondig gelukkiger. Natuurlijk klonk Lynn's voorstel aanlokkelijk, geen demonen meer. Echter de voordelen wogen niet op tegen de nadelen. "Beter nog daar moet ik niet over nadenken. Nee lynn ik wil niet dat je dat doet. Ik weet hoe ik met die demonen om moet gaan. Ze zijn mijn zorg, niet de jouwe. Ik begrijp dat je me hiermee wilt helpen, maar ik leef liever met mijn demonen, dan met de gedachte dat ze iemand anders martelen." Zou dit een Joana discussie 2.0 worden, oh hij hoopte zo van niet. Hij keek even wanhopig naar Seth. In de hoop dat hij hem zou bijstaan.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth grijnsde even toen Asa vroeg om een vette hap. Het eten wat hier geserveerd werd was alles behalve dat. Ze mochten heus wel eens een snackdagje houden eens per week of per maand. Ja sommige gaven konden er niet goed tegen, maar alsmaar gezond eten was ook niet gezond. Er mocht wel eens wat anders op het menu staan in zijn ogen en onder begeleiding zou het vast niet kwaad kunnen.
Seth merkte wel dat Asa liever had dat ze weg gingen, maar dat niet durfde te zeggen. Zo was Asa als hij zichzelf was, helaas. Toch besloot hij daarom te blijven, ook om Lynn een beetje in de gaten te houden en Asa zo nodig te beschermen voor Lynn haar krachten.
Hoewel Seth was meegegaan om Lynn te stoppen bij die vraag, had hij niet verwacht dat ze nu meteen de vraag zou stellen. Juist omdat Asa ook al zo overstuur was. Deze vraag maakte het er niet bepaald beter op. Zoals Seth al verwachte, reageerde Seth geschrokken en weigerde hij haar aanbod. Asa had gelijk, hij was de enige die de demonen aan kon, wist hoe het moest. Lynn moest zich er niet aan wagen. Demonen waren gevaarlijke wezens. Het was niet zomaar een gave om over te nemen.
"Zullen we gaan Lynn? Asa zegt het niet, maar volgens mij wil hij even uitrusten. Het is een lange dag geweest." zei Seth tegen Lynn en pakte haar schouders vast toen Asa Seth wanhopig aankeek. Toen Lynn zich los maakte uit zijn hand, zuchtte hij zacht en liet de luchtvochtigheid in Asa zijn kamer veranderen in water. Zijn kamer was zo droog als wat, maar de andere kamers werd niets tegen de luchtvochtigheid gedaan. Rustig liet hij het over Lynn heen vallen, waardoor ze haar rode staart weer kreeg en op de grond viel.

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Voel je er ook niks voor om erop te trainen?' vroeg Lynn. 'Ik snap je punt, Asa. Maar wat als ik ze eens uit het niets overneem? Ik weet dan niet wat ik moet doen. Jij wel,' zei Lynn. 'Ik wilde het enkel en alleen omdat ik zag hoe jij eronder lijd. Asa, ik geef om je en het deed pijn om je zo te zien,' zei Lynn en ze zuchtte diep. Ze liep naar Asa's bed en ging op de rand zitten.
'Als het om martelen gaat, dan kan ik daar wel over meepraten,' begon Lynn en keek Asa aan. 'Jullie hebben geluk. Slechts 1 gave om te beheersen of het in ieder geval proberen. Ik moet ze allemaal zien te kennen en bepaalde gaven ook maar zien te overleven,' zei Lynn en sloeg haar ogen neer. 'Ik heb alleen nooit zekerheid. Niet over de overname. Niet over de gevolgen ervan. Over niets. En daarom dat ik erop wil trainen om andere gaven te kunnen beheersen als ik er delen van overneem,' zei ze met een snik in haar stem.
Lynn wilde Asa's hand vastpakken. Niet om de demonen over te nemen, maar ze zocht slechts naar steun. Toch verroer ze zich niet.
Seth kwam naar haar toe en legde een hand op haar schouder met een voorstel om Asa met rust te laten. Hij had gelijk. Asa zei dingen niet uit beleefdheid naar anderen. Liever wilde hij niemand kwaad doen, maar daar deed hij zichzelf mee onder. Het was een eigenschap van hem die Lynn ergens wel bewonderde. Ze had het nooit uitgesproken tegenover hem, maar ze voelde wel wat voor Asa.
Lynn schudde de hand van Seth van zich af. Lynn wilde wel mee gaan, maar Seth had haar actie blijkbaar anders opgevat, want al vrij snel daarna werd het vochtig in de kamer en kreeg ze water over zich heen. Uit het niets nam ze Seth zijn gave over en opnieuw verscheen de rode staart waardoor ze op de grond viel.
'Seth, dit deed jij met opzet!' zei Lynn kwaad. 'Haal dit ding meteen weg! Besef je wel niet wat je gedaan hebt nu? Ik wilde meegaan, verdomme!'
Als er iets was dat niet gedaan moest worden, dan was het wel Lynn kwaad maken. Juist op die momenten was haar gave krachtiger, dan wanneer ze in een rustige en blije stemming was. Wanneer ze kwaad was, dan kon ze elke gave zo overnemen, zonder dat er ook maar een aanraking bij kwam kijken. En op dit moment leek het alsof ze een demon door haar lichaam voelde stromen.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth keek naar Lynn die haar hart luchtte over waarom ze het wilde. Hij had respect voor hoe ze dat durfde. Ze gaf zichzelf ontzettend bloot. Haar angsten en alles. Nu snapte hij deels waarom ze de gave van Asa wilde beheersen, al bleef hij het onveilig voor Lynn vinden. Als ze zo'n gave zou kunnen beheersen, zouden andere gaven misschien ook veel makkelijker worden om te beheersen.
"Sorry dit was niet de bedoeling" zei Seth geschrokken, nadat hij het water had gestuurd en Lynn zo tekeer ging. Naja niet helemaal zo nee. Het was meer de bedoeling dat het naast haar zou gaan en niet echt helemaal op haar. Gewoon om haar richting de uitgang te helpen. Seth verloor echter de controle en dat zou ze gezien hebben als ze niet met haar rug naar hem toe stond. Even haalde Seth diep adem. Het had geen zin om geschrokken tegen iemand die kwaad was te reageren. Dat maakte het alleen maar erger. Toen Seth wat rustiger was, begon hij te praten. "De kamer van Asa is te vochtig. Ik probeerde de vocht hier weg te halen, maar verloor de controle" legde Seth rustig tegen Lynn uit en haalde het water weer van haar af en liet het in de badkamer verdwijnen, hoewel het erg veel wiebelde. Het was niet zo rustig als de vorige keer dat Seth het water manipuleerde. Dat het water in een rechte straal in de badkamer verdween. Nu ging het in een spiraal en op en neer. "Ik word niet alleen een meerman door in contact te staan met water. Ook met grote luchtvochtigheid, al duurt dat wat langer dan gewoon in bad stappen of zo" zei Seth en hielp Lynn overeind. "Niet alles gaat met opzet op deze school. Zou jij moeten weten" zei Seth vervolgens tegen Lynn. Hij snapte de bedoeling, maar moest zelf ook oppassen met zijn gave. Hij had het gevoel dat zeker Asa goed in de gaten gehouden werd en met een staart terwijl de begeleiding binnen kwam, was geen goed teken op deze school. Hij wist niet wat het was, maar sinds hij de kamer binnen kwam voelde het alsof hij meer moeite had dan normaal met zijn krachten. Misschien kwam het door de demonen die rondom Asa hingen, misschien door iets anders. Had hij zijn gave te veel gebruikt vandaag of zo? Hij had het tenslotte gebruikt om zichzelf droog te maken, Lynn droog gemaakt en ook nog eens haar les gegeven in zijn krachten. Zo vaak had hij zijn gave nog nooit achter elkaar gebruikt.

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Het gevoel was zwak, maar het was er wel. Lynn kende het verschil tussen een goede en een kwade demon vanuit haar onderzoeken en iets zei haar dat dit gevoel alles behalve goed was.
'Lieg niet!' riep Lynn uit woede. Ze kon zich herinneren dat hij zijn gave in haar kamer totaal onder controle had. 'Daarstraks ging alles prima toen wij trainden,' zei ze luid.
Seth hielp haar overeind, maar op dit moment kon ze dat van hem niet hebben. Ze werd steeds bozer en de overname werd sterker. 'Laat me los!' Lymn stribbelde sterk tegen, maar Seth kreeg haar uiteindelijk wel overeind. De opmerking van Seth viel bij haar in het verkeerde keelgat. 'Nu moet je stoppen, Seth. Of zit je me nu soms uit te lokken? Is dat wat je wilt?' Lynn raakte meer en meer opgefokt en dat kwam haar gave niet ten goede. Ze had het op het moment nauwelijks onder controle door haar woede en zo had de demon vrij spel.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth keek Lynn kalm aan toen ze zo tierde. "Het is correct opgemerkt dat ik mijn gave vanmiddag beheersde, maar vanmorgen niet. Het zijn bij mij momentopnames, of denk je dat ik het leuk vindt om in de vroege ochtend koffie in mijn haar te krijgen in plaats van in een bekertje? Sinds we jouw kamer uit zijn en bij Asa zijn voelt mijn gave anders aan. Geen idee of dat door de demonen komt of door het feit dat ik mijn gave teveel gebruikt heb, maar het lukt me nu niet het te controleren. Kalmeer en kijk in mijn ogen. Dan zie je dat ik niet lieg" zei Seth tegen Lynn. Op het moment had hij het gevoel dat hij tegen een demon sprak en gezien hun locatie en Lynn haar krachten, vreesde hij dat hij gelijk had. Vanuit zijn ooghoek zag hij weer water omhoog zweven. Hij wist niet waar het vandaan kwam, maar als Lynn echt overgenomen werd door demonen hoopte hij dat het water Asa zijn heilige water was om demonen weg te jagen. Als het uit de hand zpu lopen, zou hij het in elk geval proberen. Toch besloot hij het water nu te negeren. "Haal diep adem Lynn." Zei Seth tegen haar en keek in haar ogen. "Ik lok niemand uit. Als jij het zo wel ziet, dan spijt me dat, maar het is niet zo" zei hij vervolgens en het water ging weer omlaag, al deed hij dat niet.

--------------------
Nu moet ik maar even stoppen om renee een kans te geven. Sorry schat

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik ben niet de enige die onder zijn gave lijd, iedereen lijdt. Jij misschien wel meer dan anderen." Ergens had Lynn gelijk. Hij kon haar maar beter voor bereiden op het ergste. "Kijk het ding met die demonen is. Je moet ze juist proberen tegen te houden. Hoe meer kans je ze geeft tot binnendringen, hoe slechter. Ze weten dat je niet getraind bent. Eenmaal je ze zou hebben, zullen ze alles uit de kast halen, wetend dat je een makkelijke prooi bent. Ik kan je leren hoe je ertegen te verzetten, maar dan zonder dat je mijn gave overneemt. Gewoon in het geval dat. Oh en je zou dit ten aller tijde bij je moeten hebben." Hij greep naar een flesje gewijd water en gooide het naar haar toe. Zijn kamer lag er vol mee. Niks werkt zo goed als dit spul. Asa was ergens wel blij dat Seth tussen beide kwam. Lynn zat immers akelig dichtbij en eenmaal zij haar zinnen ergens op zette, kon ze dat nogal doordrijven. Al leek zijn interventie een omgekeerd effect te hebben. Lynn nam het persoonlijk, werd kwaad. 'Kijk dan toch dat arme schaap, we zullen haar een handje helpen, vind je vast niet erg he Asa.' Asa wist hoe een demonen overname eruit zag en Lynn vertoonde er de eerste tekenen van. Meteen greep hij een tweede flesje wijwater en kieperde het op haar uit. Het nadeel was dat enkele druppels waarschijnlijk Seth zouden raken. Hij liep naar de stereo op zijn kamer en zette de heilige zangen op het maximum niveau. Op dit moment besefte hij dat Lynn een nog grote gevaar voor hem vormde dan Joana. Joana voelde slechts wat hij voelde. Lynn nam het over en dit was slechts een deel want nog steeds hoorde hij de demonen lachen in zijn hoofd. "Lynn probeer te kalmeren. Geef me gewoon mijn gave terug en dan komt alles goed. Denk aan positieve dingen, laat ze niet de bovenhand krijgen."

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Op dit moment was het voor Lynn een geluk dat ze slechts delen overnam van een gave. Zo dus ook dat de demon zich maar half in haar lichaam had binnengedrongen, maar ze kon amper op tegen de kwaadheid ervan. Ze hoorde een onbekende stem in haar hoofd en het had weinig goeds te zeggen. Zo werd Lynn een zwak schaap genoemd en zou ze de demon niet de baas kunnen zijn.
Ondertussen deed Asa een eerste poging om de demon uit haar te krijgen door het wijwater over haar heen te gooien, alleen had dat maar weinig effect. Enkel het wijwater was niet voldoende om hem eruit te krijgen en vervolgens zette Asa de stereo aan.
Lynn was echter nog steeds kwaad. Niet zo zeer op Seth, maar eerder op zichzelf dat ze dit liet gebeuren. 'Ga weg!' schreeuwde Lynn uit. 'Ga weg uit mijn lichaam!' Ze greep met haar handen naar haar hoofd, zakte naar de grond en tranen begonnen te rollen. De demon probeerde dingen met haar lichaam te doen die ze niet wilde doen, omdat ze de controle daar niet meer over had en zo kon ze ook niet bij het flesje wijwater dat Asa haar toegegooid had. De demon liet het haar niet toe.
Lynn hoorde vaag de stem van Asa die haar probeerde te kalmeren. Denk positief, Lynn. Luister naar Asa. Vecht tegen de demon! zei ze in en tegen zichzelf. Positief denken in deze situatie was lastig, maar Lynn was een doorzetter. Moeizaam stond ze op en probeerde haar kwaadheid te verzetten. Probeerde postitief te denken. Alles komt goed, Lynn. Alles komt goed. Dat is ook wat Asa zei. Houd het vol praatte ze zichzelf moed in om zichzelf maar niet te verliezen aan de demon.
De combinatie van het water, de muziek en de positiviteit van Asa, maakte dat de demon nog weinig kans had. Langzaamaan verdween de demon uit haar lichaam, maar met nog een laatste boodschap dat ze niet van hem af zou zijn. Hij zou terugkomen.
Lynn wist niet hoe ze zich moest voelen. Ellendig, dat was zeker, maar daarbuiten? Ze had half gevoeld hoe Asa zich moest voelen ten tijden van zo'n aanval en dit was vreselijk. Laat staan hoe het voor hem moest zijn bij een volledige overname. Van verdriet ging ze naar Asa en liet zich in zijn armen vallen met half haar gezicht op zijn borst gedrukt.
'Het spijt me zo,' huilde ze en zei dit op een toon met als teken dat ze met hem meeleefde. Lynn zocht naar troost bij Asa. 'Die demon..het was vreselijk. Jij moet dit..' ze slikte. Lynn wilde zeggen dat hij het vaker en erger moest doorstaan en dat ze dat erg vond, maar ze kreeg het er van schrik even niet uit.
Lynn keek omhoog met haar betraande ogen en zocht naar de ogen van Asa. Haar hart klopte in haar keel. Ze was met haar gezicht dichtbij de zijne en ze had kans. De kans om hem te laten weten wat ze voelde voor hem. Hoe lang dat zo was, kon ze zich niet herinneren. Ze kende Asa namelijk al langer dan vandaag. Misschien al zelfs sinds het begin dat ze op Golden Oak zat en naar mate van tijd is ze veel gaan voelen voor Asa. Lynn twijfelde niet meer, bracht haar gezicht dichterbij en zette haar lippen op de zijne.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Begeleiden, hij zou begeleiding moeten gaan halen. Er hingen camera's in zijn kamer. Ze zouden er sowieso binnen enkele minuten zijn. Als Lynn tegen die tijd niet terug zichzelf was...Asa zou de schuld krijgen. Hij was er zeker van. Ze zouden terug aan de medicijnen zetten. Hij wilde niet terug naar die zombiestaat, dat ongevoelloze. Het voelde net zoals wanneer de demonen zijn lichaam overnamen. Zijn eigen ik ver weggestoken, onderdrukt. Asa kon niet veel anders doen dan toekijken. Wachten tot de heilige middelen hun werk zouden doen. Dat deden ze, maar de demon had zijn sporen bij Lynn achtergelaten. Ze had zijn gave slechts half overgenomen. Wanneer een demon de controle over Asa nam, wist hij daar op een bepaald punt niets meer van. Lynn daarentegen had alles gevoeld, de hele tijd. Misschien was dat zelfs nog erger dan wat hij meemaakte. Ze zocht troost, dat was begrijpelijk, maar Asa kon het haar niet bieden. Het moment dat haar lippen de zijne raakten duwde hij haar van zich af. Dit had niets te maken met het feit dat Seth nog aanwezig was in de kamer, ok misschien had het daar een klein beetje mee te maken. Het ging om hun gaven. Lynn nam gaven makkelijker over als ze iemand aanraakte. Hij wilde haar niet in zijn armen. Het was te gevaarlijk. Een kus was als geblinddoekt over een smalle weg rijden naast een eindeloos diep klif, plankgas. Asa wilde iets zeggen, maar vond geen woorden. Moest hij zich excuseren, boos worden. Voelde hij liefde voor Lynn, voelde zij dat voor hem? Waarom zou ze hem anders kussen? Hij schudde zijn hoofd en deed waar hij het beste in was, wegrennen. Eerst Joana, nu Lynn het was hem gewoon teveel. Waar hij nood aan had was wat puur kinderlijk plezier. Louise en Augustus waren daar de aangewezen personen voor. Hij vond hen in de bibliotheek, maar niet hoe hij verwacht had hen aan te treffen. Werd hij achtervolgd door ongeluk? "Sorry, ben ik te laat? Is alles ok? Gaan we taart stelen. Alsjeblieft zeg me dat we taart gaan stelen, want ik heb echt nood aan taart, vraag me niet waarom."

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Hoe lang had het geduurd? Slechts een seconde? Misschien net twee, maar langer zeker niet. Asa had Lynn van zich afgeduwd. Was dit een teken van afwijzing? Had het te maken met dat Seth in de ruimte was? Of was haar gave het probleem? Lynn wist het niet. Ze kon het antwoord niet vinden. Niet bij zichzelf in ieder geval.
Wat waren zijn gedachten? Wat wilde Asa zelf? Belangrijker nog: voelde hij ook wat voor haar? Ze kon er haar vinger niet op leggen. Dat Asa geen nee had gezegd, moest wel iets betekenen. Het was dan nog geen bevestiging, maar Lynn zag het ook niet als afwijzing.
Lynn keek naar Asa en hij naar haar. Ze zag dat hij iets wilde zeggen, maar er kwam niets uit hem. Was hij bang haar te kwetsen? Bang om zijn gevoel toe te geven? Zoveel vragen, weinig antwoorden. Nog voor Lynn iets kon zeggen, rende Asa weg. Ze staarde naar de open deur. Haar ogen zagen nog rood van het huilen en haar lichaamskrachten waren afgezwakt door de demonenaanval. Haar gezicht had een lege blik. 'Asa..' fluisterde ze zacht.
Lynn zakte naar de grond en ging zitten. Van de deur keek ze naar Seth en weer terug. Wat moest ze doen? Achter Asa aan gaan? Ze kon zich herinneren dat hij met Louise had afgesproken. Misschien kon ze beter later weer terug komen. Ze moest dit bespreken met hem en daarbij moest Asa haar helpen. Er was een grote kans dan zo'n aanval terug zou komen en dan moest ze voorbereid zijn.
Seth kwam twijfelachtig bij haar zitten. Hij was wel de laatste waar ze op dit moment troost van wilde hebben, maar op het moment kon het haar weinig schelen.
'Heb ik iets verkeerds gedaan?' vroeg ze met een snik in haar stem en keek Seth aan. Wat Seth ook van plan was, Lynn wilde wachten tot Asa terug zou komen. Al zou het nog uren gaan duren.

Sylvie
Internationale ster

Sylvie schreef:
Louise reikte haar het bekertje aan. Haastig dronk ze het op. Op hetzelfde moment kwam Asa binnenstormen. "Sorry, ben ik te laat? Is alles ok? Gaan we taart stelen. Alsjeblieft zeg me dat we taart gaan stelen, want ik heb echt nood aan taart, vraag me niet waarom." Uit automatisme keek Augustus naar haar pols, hoewel ze al maanden geen horloge meer droeg. ´´Weet je zeker dat je geen tweede gave tot je bezit hebt? Timing past perfect bij je.´´ Grinnikte ze. ´´En ja, alles is ok. Zenuwinzinkingen en slaaptekort staat ingeroosterd in mijn dag.´´ Terwijl Louise gefascineerd het plan vertelde, keek ze hem met een schuin oog aan. Hij zag er verzwakt uit, zijn blik was anders. Het was geen bik van de demonen, zeker niet, het was iets anders. Iets zat hem dwars.Zachtjes, zodat hij het enkel zou horen zei ze ´´Als je mij nodig hebt moet je het zeggen he. En ja ik weet dat je dingen graag zelf uitzoekt maar soms kan een vriend veel beteken.´´

Terwijl Asa op de uitkijk stond, opende Augustus de geheime gang. Louise tikte ongeduldig met haar voet op de vloer, wat ervoor zorgde dat ze uit haar concentratie gehaald werd en alles nog langer duurde. Er klonk een diepe zucht toen de deur uiteindelijk openging. Eerst ging Louise naar binnen, toen Asa en zij als laatste. Toen ze er zeker van was dat er niemand keek deed ze de deur dicht. De gang was donker, ze had al meerdere malen geprobeerd er eeuwig brandende kaarsen op te hangen maar zodra het kaarsvet de muren raakte ging de vlam onmiddellijk uit. Het was onnodig te gang uit haar hoofd te kennen, hij leek elke volle maan te veranderen. Zo had de gang een tijdje bij haar kamer gezeten en bij het damestoilet en nu dus bij de bibliotheek. Ze liepen er een tijdje en de gang leek alsmaar donkerder te worden. ´´Pas op voor je hoofd, over een tijdje gaat het plafond wat lager hangen.´´ Ze genoot van de rust. Dit waren de mensen die ze vertrouwde, met hen zou ze het zelfs niet erg vinden om in het eeuwige donker opgesloten te zitten.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Louise had gezien dat er iets was met Asa, maar had er niet naar gevraagd. Als hij het met haar wilde delen, ging hij het haar vast nog wel eens vertellen. En als hij het niet met haar wilde delen... Dat kon ook. Ze had het liever niet, maar het was zijn keuze en dat respecteerde ze. Zij vertelde ook niet alles tegen iedereen, maar Asa wist het meeste van haar. Maar dat kwam ook ergens omdat ze hem gebruikte als praatpaal.

Maar het plan ging in werking. Augustus opende de geheime gang. Louise had wel wat met haar voet getikt, want ze wilde niet betrapt worden. Ze wilde de geheime gang vaker gebruiken, want ze had er nog nooit van gehoord en het was zonde als het nu al meteen van haar afgepakt zou worden. Toen de deur open was, dook ze er meteen in. Iets waar ze meteen spijt van had. Ze had al een zonnebril, dus alles was al veel donkerder dan voor andere mensen. Maar toen werd het nog donkerder en moest ze nog beter uitkijken waar ze liep. Een keer viel ze op de grond, waarna ze hard vloekte. De vloek echoede door de gang en Louise had meteen weer spijt. Straks verpestte ze de hele operatie nog. Ze wilde weg. Weg hiervandaan. "Hoe lang nog?" vroeg ze, gepanikeerd. Ze wist niet dat ze zo bang was voor het donker. Niet per se voor het donker, maar voor de onbekendheid van de situatie. De onbekendheid waar ze in rondstrompelde. Ze wilde bekende grond zien. Ze wilde een herkenningspunt zien, maar ze zag niets. Letterlijk, ze zag niets. "Asjeblieft, zeg dat we er bijna zijn." Haar stem was nog paniekeriger dan dat ze wilde, maar het was ongelooflijk donker en het plafond werd lager en er leek geen einde aan de gang te komen. Louise wilde gewoon taart, ze wilde weg en ze wilde licht zien. Was dat te veel gevraagd?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Bedankt jongens! En take care" had Clarissa nog gezegd voordat ze richting de kantine vertrok. Het feit dat haar vrienden blij voor haar waren maakte dit alles nog vele malen leuker. Altijd moest ze van Asa aanhoren hoe zijn tripjes waren naar buiten maar nu kon ze het zelf eens meemaken. Al snel zag ze Donghan zitten. "Ik ben er klaar voor, meer dan klaar zelfs." Geen woorden konden beschrijven wat Clarissa nu doormaakte. Het was jaren geleden dat ze voor het laatst buiten de muren van dit instituut geweest is, dit was dus iets voor haar om nooit te vergeten waarschijnlijk. "Ik ben je hier zo dankbaar voor, je hebt geen idee." glimlachde Clarissa breed.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld