Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ NightMary

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik blijf nog even naar hem kijken terwijl hij een lied begint te zingen. Zoals hij er nu uitziet, is er al helemaal geen spoor terug te vinden van de koelbloedige moordenaar die ik hem eerst vond. Nog altijd met een verdrietig gevoel breng ik de rest van de avond door. Ik verplaats mezelf naar een liggende positie op de grond en kijk dan even naar de vlammen.
Vuur kan soms erg rustgevend en kalmerend zijn, zoals ik dat nu ervaar, maar het kan ook veel schade aanrichten. Het kan namelijk agressief en verwoestend zijn. Is dat net als met Mattias? Heeft hij ook twee kanten? Een rustige kant en een verwoestende? Ik sluit mijn ogen en probeer nergens meer over na te denken. Ik focus me op mijn ademhaling en zie de schaduwen nog steeds voor mijn ogen dansen.
Langzaam voel ik mezelf steeds meer wegzakken, totdat ik het punt van overgave aan het onbewust zijn bereikt heb. Dan blijf ik toch hier, omdat ik Pollons stem plotseling hoor.
'Denk maar niet dat ik niet door heb wat je iets in je schild voert,' zegt hij zachtjes. Ik weet dat hij het niet tegen mij heeft, omdat hij waarschijnlijk denkt dat ik slaap. 'Ik kom er wel achter wat,' maakt hij zijn zin af.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

In mijn ooghoek zag ik Adinda na een tijdje gaan liggen, de grond was niet echt prettig om te liggen, maar het kon niet anders, ze had altijd nog mijn jas waar ze op kon liggen , of aanhouden, dat was aan haar. Maar zo te zien hield ze die aan. Ik liet het lied aflopen tot ik ineens Pollen hoorde, ik keek hem niet begrijpend aan en haalde mijn schouders op. "Ik weet niet waar je het over hebt, maar ga je gang als je denkt dat ik wat wil gaan doen." zei ik en porde nog even in het vuur. "Als dat zo was, had ik het allang gedaan." zei ik en keek hem dan direct aan. "Ik kan meer het zelfde zeggen naar jou." zei ik en kneep mijn ogen wat samen. Hier kon hij duidelijk niet tegen en draaide zijn rug naar mij toe, ging dan dicht bij het vuur liggen. "Ik hou je in de gaten." hoorde ik hem nog mompelen. "Succes." zei ik dan nog terug tot er een stilte viel.
Slapen kon ik toch niet. Dit had ik wel vaker, maar het maakte mij niet uit, als ik ging slapen kreeg ik alleen maar vervelende nachtmerries en schrok ik daar toch weer wakker van. Toch ging ik het maar proberen en sloot mijn ogen even, al snel merkte ik dat de slaap mij toch te pakken kreeg en werd alles stil om mij heen nadat ik weg was gevallen in slaap.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Op een moment ben ik toch in slaap gevallen, bedenk ik me wanneer ik na een tijdje mijn bewustzijn weer vat en trillend wakker word. Ik sla mijn armen om me heen en trek de jas van Mattias strakker over me heen, maar het werkt niet: ik krijg het niet warmer. Ik open mijn ogen en kijk naar het smeulende vuur. Ik zucht en kom langzaam overeind. Mijn lichaam voelt pijnlijk en stijf aan. Met moeite kan ik opstaan.
Ik kijk om me heen en zie in de verte een streep licht, waarschijnlijk de uitgang. Ik heb heel veel behoefte aan weg zijn uit deze grot en in de buitenlucht staan. Daarom verplaats ik mezelf stapje voor stapje naar het licht, totdat het steeds groter wordt.
Mijn ogen moeten even wennen zodra ik buiten ben, maar direct voelt de lucht een stuk fijner aan dan in de grot het geval was. Ik sluit mijn ogen en haal een paar keer diep adem.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Meeste van de tijd was ik wakker, dat beetje slapen was wel fijn. Na een tijdje vond ik het wel goed om even naar buiten te stappen, ze konden toch nergens heen, sinds de grot dood kon lopen.
Buiten was ik dus maar gaan zitten toen de twee nog sliepen, de frisse lucht deed mij goed en rekte mijzelf uit. Alleen mijn rug werkten iet echt mee en voelde de pijn door mij heen gaan. Ik haalde diep adem en keek rond, ik ging maar wat eten zoeken, anders konden we niet echt verder.
Al snel had ik wat gevangen en gevonden om te eten, en liep terug richting de grot. Als ik daar aan kwam, zag ik Adinda buiten staan en glimlachte. "Goede morgen." zei ik als ik wat dichterbij was. Ik schonk haar een glimlach en bood haar een appel aan die ik geplukt had. "De appel is lekker sappig" zei ik en liet die van mij zien waar ik al aan was begonnen, voor Pollen had ik er ook maar één mee genomen. "Slaapt hij nog?" vroeg ik dan en maakt een wenk naar binnen. Ik hoopte van wel, want ik wilde nog wat met haar allen zijn tot hij weer de boel tot doodse stilte gaf. Met hem er bij konden we niet echt vrij uit praten.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik open mijn ogen van schrik wanneer ik een stem hoor, maar haal dan opgelucht adem wanneer ik Mattias zie. 'Hallo,' mompel ik dan terug met een lichte glimlach. Dan pak ik de appel aan. 'Bedankt,' zeg ik voordat ik een hap neem. Hij heeft gelijk: de appel is sappig. Ik neem de tijd om van de appel te genieten en bedenk me hoe weinig ik dat eigenlijk over het algemeen doe.
Alles wat me toekomt neem ik voor lief, zonder er erg waarderend om te zijn. Ik heb een appel altijd als een appel gezien, niet meer, maar nu we zo weinig hebben kan ik echt het goede in deze kleine dingen zien.
Ik werp een blik naar de grot wanneer Mattias vraagt of Pollon nog slaapt. 'Ik denk het,' zeg ik terug. Ik moet toegeven dat ik daar eigenlijk niet eens naar heb gekeken. Ik had het te druk met het verlaten van de grot om over de anderen in te zitten.
Dan kijk ik weer voor me uit. Het gebied waar we zijn is niet eens vervelend. Het ziet er best mooi uit.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Ik ging uiteindelijk tegen de rots wand aan leunen en keek voor mij uit terwijl ik van de appel happen nam. Als ze dan antwoord gaf op mijn vraag knikte ik klein. "Toen ik naar buiten ging om eten te zoeken lag hij nog lekker in dromen land." zei ik en nam nog een hap van de appel. Eigenlijk had ik moeten kijken of ik de brief te pakken kon krijgen, maar daar was het nu te laat voor. Hij kon elk moment wakker worden.
Even zichtte ik en wreef over mijn gezicht, de snee op mijn wang was inmiddels wat minder geworden en kon niet zomaar meer open springen, en de wond op mijn borstkas ook niet meer, maar mijn rug. Dat zou echt nog een hell worden sinds ik die veel bewoog natuurlijk. Misschien was het beter als ik ergens in een meertje of riviertje ging zitten om het schoon te laten spoelen.
"Hej, als hij wakker is, mag hij onderweg wat gaan eten, we zetten ook even een wat sneller tempo in de pas om sneller te zijn, anders gaat meneer daar weer zeuren." zei ik, maar het laatste moest ik wel even om grinniken. Duidelijk kon ik zien dat hij het te traag vond gaan, als dat zo was, was hij allang wakker.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'Prima,' geef ik als antwoord. Verder weet ik niet zo goed wat ik tegen hem moet zeggen. 'Ik kijk even of hij wakker is.' Ik eet de laatste hap van mijn appel en gooi het klokkenhuis dan in de bosjes. Dan ga ik de grot weer in en zoek ik naar de plek waar we geslapen hebben. Ik kom uit bij het smeulende vuur en merk dat Pollon nog steeds aan het slapen is. Ik schop tegen het hout om een geluid te creëren, waardoor hij wakker wordt.
Bijna heb ik zin om een opmerking te maken, maar dan zeg ik gewoon simpelweg: 'We willen zo weer gaan.' Hij komt overeind. 'Prima,' is het enige dat hij zegt. Hij lijkt nog meer te willen zeggen, maar uiteindelijk verplaatsen we onszelf weer naar de uitgang van de grot, waar we weer met zijn drieën staan nu.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Ze liep niet veel later de grot weer in om Pollen wakker te maken. Het duurde even, maar al snel kwamen ze samen naar buiten. Mijn appel gooide ik weg als ik deze op had en keek naar hun. Kort knikte ik naar de twee en hield de appel voor Pollen zijn neus. "Ontbijt." zei ik alleen en gooide het omhoog zodat hij het opving. Ik zette mij af van de rots wand en begon te lopen. "Laten we maar gaan dan." zei ik. Ik gaf Pollen echt geen tijd om goed wakker te worden. Dat werd ie als we gingen liepen.
Het ging een lange wandeling worden en hopelijk kwamen we niemand tegen, dat hoopte ik zo graag om eerlijk te zijn. Vechten had ik wel even gehad nu, en zeker met mijn rug. Mijn rug gesproken, deze voelde gewoon nu nog pijnlijker aan dan gisteren en draaide mijn schouders even, wat het nog meer pijn liet doen. Rond deze bossen moest er wel ergens een hutje zijn met van die mensjes die je konden helpen met wonden of andere dingen. Die vertrouwde ik meestal meer dan die bij mijn vader.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik loop verder met tegenstrijdige gevoelens. Natuurlijk wil ik gewoon naar huis om mijn familie en clangenoten weer te zien en een vast dak boven mijn hoofd. Maar teruggaan zou betekenen dat het huwelijk met Henry door zou gaan en dat is iets waar ik totaal geen behoefte aan heb. Ik probeer mezelf op te beuren met de gedachte dat hij misschien wel aardig is. Ik heb nog niet veel met heb gepraat of van hem gezien, omdat hij me het grootste deel van de tijd gewoon negeerde, maar misschien deed hij dat omdat hij het ook een vreemde situatie vindt. We kennen elkaar niet en worden zomaar bij elkaar gezet om te trouwen. Ik houd me vast aan de opbeurende gedachte dat we elkaar misschien gewoon moeten leren kennen en ga verder.
Af en toe neem ik me voor om een pauze in te lassen, maar dan krijg ik Pollon weer op mijn dak, die zo snel mogelijk thuis wil zijn. Hij lijkt zich nog meer dan ik niet op zijn gemak te voelen. Ik kan het begrijpen, zeker in vijandelijk gebied.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Ik merkte, de tijd dat we liepen, dat er een rare spanning heerste, wat ik ook wel verwachtte. We spraken niet als Pollen er bij was, maar wel als we met zijn twee waren. Het liefst wilde ik een gesprek starten, maar waar over zou veilig zijn? Dit was lastiger dan gedacht.
Een paar keer had ze een pauze gevraagd, zelf vond ik het niet erg, maar Pollen bemoeide zich er mee, wat te verwachten was. Maar toch, na een lange tijd gelopen te hebben, voelde ik mijn benen ook wel en stopte abrupt als ik het wel een goede plek vond, het was ook warm vandaag, dus een frisse duik zou prettig zijn.
"We nemen nu toch echt een pauze, ik weet niet hoe jou benen zijn P, maar die van mij kunnen wel wat rust gebruiken." zei ik en keek hem kort aan, ik was bij een rivier gestopt, zo kon ik ook weer wat vis vangen om te gaan eten. "Als je zo vriendelijk wilt zijn, mag je wat hout bij elkaar zoeken voor het vuur, of rauwe vis." zei ik met een grinnik op het laatste en had mijn beide handen in mijn zij.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Pollon doet zonder te zeuren wat Mattias van hem vraagt. Eerst wil ik even bij de rivier gaan zitten, maar dan bedenk ik me weer dat ik ook wat wilde leren.
'Kun jij me leren hoe ik een vis vang, Mattias?' vraag ik hem dan. Hij had eerder aangeboden me iets te leren, dus ik hoop maar dat hij het niet erg vindt om dat te doen. Ik verplaats mezelf alvast naar het water en plens een beetje in mijn gezicht. De stroming en de zachtheid van het water kalmeert me wat meer. Het zorgt ervoor dat ik mijn pijnlijke voeten wat minder voel.
Ik kijk even in de verte, waar ik Pollon wat hout bij elkaar zie zoeken, terwijl hij ons nauwlettend in de gaten houdt. Eerder heb ik nooit zoveel problemen met hem gehad, maar nu hij er steeds maar weer bij is, merk ik hoe vervelend het is om hem steeds om me heen te hebben. Dat mijn vader daar nooit last van heeft.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Terwijl ik al in het water stond, hoorde ik Adinda wat vragen en keek op. "Ja natuurlijk." zei ik en kwam overeind. Ik glimlachte haar kant op. In mijn ooghoek zag ik dan een vis dichtbij, met een snelle beweging, haalde ik uit met mijn tak, nog net aan kreeg ik hem te pakken en boog voorover om deze van de bodem te pakken. "Ik zal even een tak voor je maken, dat gaat wat makkelijker." zei ik en liep het water uit.
De is legde ik op de stenen nadat ik deze goed had door gesneden.
Even keek ik rond en zag al snel een goede tak liggen, deze pakte ik en maakte één van de uiteindes in een punt. "Hier," zei ik nadat deze klaar was en naar haar uit hield. "Je kan het beste tot ongeveer je knie hoogte in het water staan, daar heb je de meeste kans om vissen te pakken." zei ik en glimlachte. "Of moet ik het voor doen de eerste keer?" vroeg ik dan en keek haar vragend aan.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik kijk naar hoe Mattias zijn best doet om een soort speer voor mij te maken. Ik let goed op wat hij doet, zodat ik weet hoe ik het een volgende keer zelf zou kunnen doen. Wanneer hij klaar is, pak ik het ding van hem aan. 'Bedankt,' zeg ik hem. Hij legt me uit hoe ik het beste kan staan op het moment dat ik een vis probeer te vangen. 'Ik denk dat het wel lukt,' zeg ik op zijn vraag of hij het voor moet doen.
Ik doe wat hij zegt: ik ga tot aan mijn knieën in het water staan en kijk naar het water. Ik probeer rustig te blijven staan en af te wachten totdat er een vis voorbij zwemt. Rustig blijf ik ademhalen terwijl ik in een goede positie blijf staan. Het is niet de bedoeling om de vis te laten schrikken, want ik wil niet dat hij weg zwemt. Ik haal nog eens rustig adem en besluit dan dat dit het juiste moment is. Ik breng mijn speer dichter naar het water en voel dat ik er iets mee prik. Dan haal ik het weer uit het water.
'Ja!' roep ik blij terwijl ik naar de gespietste vis kijk. 'Ik heb er een!'

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

"Goed." zei ik dan en ging ook zelf goed in het water staan, beide keken we geconcentreerd naar beneden tot ik Adinda hoorde en op keek, als ik zag dat ze er één had, glimlachte ik. "Netjes." zei ik dan met een glimlach. Ze had het snel onder de knie. Zelf haalde ik ook dan nog uit om er één te pakken. We hadden nu drie vissen. "Wil je nog verder zodat we nog wat voor onderweg klaar kunnen maken?" vroeg ik dan terwijl ik naar de oever liep om de vis bij de andere te leggen.
Even keek ik op richting Pollen hoe ver hij al was, zo te zien was hij nog wel even bezig. Dan draaide ik mij maar weer om richting Adinda en liep het water weer in, dit voelde best goed. Na het eten zou ik nog wel even een frisse duik nemen, of voor het eten. Dat lag er aan hoever Pollen was met het vuur.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'Ik wil nog wel verder,' vertel ik hem grijnzend. 'Ik vind het wel leuk.' Ik ga nogmaals geconcentreerd staan en kijk naar het water. Eerst steek ik nog een paar keer mis, voordat ik er weer een raak heb. Ik leg hem op de kant en ga er dan zelf ook even op zitten. Het voelt aan als een goede dag.
'Van wie heb jij dit allemaal geleerd?' vraag ik Mattias. Ik kijk hem aan en bedenk me hoeveel hij over overleven weet. Van zijn vader? Van zijn clan? Ik kijk even achterom naar Pollon, die zijn best doet om hout te verzamelen. Ik vraag me af of ik hem moet gaan helpen, maar ik heb niet zoveel zin om bij hem in de buurt te zijn.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld