Rye schreef:
Dayla was rechtop gaan zitten en keek om haar heen. Er waren twee dingen die haar niet helemaal op haar gemak stelde. Ten eerste: er lag een vreemde op de bank te slapen. Ten tweede: Faelar was nergens te bekennen. Dayla besloot op te staan, de pijn negerend, en liep naar buiten. De frisse lucht was wel iets dat haar al ietwat liet opknappen. Eenmaal buiten, vond ze Faelar in het gras naar de sterren staren. Ze glimlachte zwak en liep naar hem toe. 'Nog altijd de natuur aan het bewonderen, zie ik?' grinnikte ze.