Rye schreef:
Lynn had hem uitgezwaaid en ging daarna terug naar haar broer. 'Hij bedoeld er niets kwaads mee,' plaagde die, Lynn imiterend. Zijzelf gooide een kussen naar zijn hoofd. 'Ha-ha, heel grappig weer Owen.' Ze probeerde boos te doen, maar ze kreeg haar mondhoeken niet naar beneden. De hele ochtend hadden ze een hoop gepraat, maar tegen de avond moest Owen weg. Hij zou nog langs wat vrienden van de universiteit gaan. Toen Lynn hem wilde uitlaten, vond ze haar broer in de gang met iets van papier in zijn handen. 'Volgens mij...' begon hij. 'Is dit van je vriend.' Lynn pakte het aan en glimlachte. 'Ik zal het aan hem geven, dankje.' Owen keek even bezorgd naar haar. Hij had het gelezen, het kon niet anders. Hij dacht eerst dat het voor Lynn was en er iets was gebeurd waar hij niets van wist. Maar dit was erger. 'Tot ziens dan maar,' zei hij. Hij gaf Lynn nog een knuffel, waarna hij echt vertrok. Lynn wist niet waarom hij ineens zo lief was geweest, normaal gesproken deed hij niet aan knuffelen. Ze sloot de deur en bekeek de brief even. Het was van het ziekenhuis, dus het moest wel belangrijk zijn. Hoe kon Duke nou zoiets vergeten? Ze zuchtte even, maar ongemerkt las ze verder... en verder... totdat de tranen over haar wangen rolden.