Jdbo met first - Forum - Virtual Popstar

Jdbo met first

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik was blij met de mededeling die Yasmine deed. 'Buiten de kliniek? Mag dat zomaar?' Ik kon mijn vreugde moeilijk verbergen en sloeg uit opwinding mijn armen om haar hals. Toen ik merkte wat ik deed trok ik gauw mijn armen terug. Dit had ik niet hoeven doen. Al is niet iedereen hier even 'normaal' in de kliniek, ik heb het nu over de patiënten, en is dit vast niet het 'raarste' wat ooit is gebeurd, had ik dit nog niet moeten doen. Zwijgzaam neem ik een nieuwe hap van mijn eten.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

ik grinnik als Justin me een soort van omhelst en knuffel hem kort mee. Het voelt goed ondanks dat hij een patiënt is. Hij laat me goed voelen en dat doet Jake totaal niet. Justin laat me best beschaamd los, niet met de woorden, maar het is zijn lichaamshouding, "ja, dat mag. Als het volgens je begeleider mag en dat ben ik. Ik vertrouw je daar genoeg in." Beantwoord ik zijn vraag van daarnet. "Het geeft niet van daarnet trouwens. Je mag best blij zijn."

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;
Ik voel een golf van opluchting door mijn lichaam gaan en kijk Yasmine dankbaar aan. Ik vind het fijn om bij haar te zijn en haar om me heen te hebben. Zelf weet ik niet of het door het afkicken komt of dat ik me echt door Yasmine aangetrokken voel. Na het ontbijt laat ik me begeleiden na een kamertje met een vrouw die zich Hetty noemt. Ze is een beetje mollig en heeft een blonde bob-line. Ik geef haar een hand en bedankt Yasmine nogmaals. Dan kan de sessie beginnen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
yasmine:

Wanneer Justin klaar is ruim ik nog even snel de tafel af. Het is niet mijn taak, maar ik vind dat altijd zo netjes. Die mensen van de schoonmaak ploeg hebben het ook al druk genoeg. Samen met Justin stap ik naar de therapie. "succes." Zeg ik tegen hem en ga even met mijn vinger subtiel langs zijn hand. Ik verlaat de kamer en doe mijn werk dan verder.

First
Internationale ster

First schreef:
ts
-----
'Aaah, eindelijk.' De deur van mijn kamertje gaat open en ik zie Yasmines hoofd om de hoek komen. Ik had haar eerder verwacht. Het zit nu al ongeveer twee uur na het avondeten een beetje te dagdromen op mijn bed. 'Gaan we nu naar het park?' Ik kijk haar hoopvol aan.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

ik ben best laat doordat er een bespreking was die '5' minuten ging duren. Lekkere vijf minuten van een uur en een half. Ik maak Justin zijn deur los en kijk hem aan als die zo hoopvol doet. "Neen, we gaan niet naar het park." Zeg ik triest tegen hem. "Grapje, heb je een jas en zo voor als het koud word?" Vraag ik aan hem.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Uhm.. Ik denk het niet.' Ik was nog niet eerder naar buiten geweest, op de tuin na en aangezien het hartje zomer was, was een jas nou niet bepaald noodzakelijk geweest. Bovendien was het grootste deel van de tuin verschut achter bomen en bosjes of de muren van het gebouw waardoor er moeilijk grote windvlagen konden komen. 'Heeft mijn moeder en misschien een achtergelaten met de rest van mijn spullen?'

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Neen, niets achtergebleven. Alles wat er was hing hier in de kast." Snel trek ik die open. Neen, geen jas. "Je krijgt er 1 van uit onze kasten." Ik leg een paar spullen van me op zijn bureau zodat ik die niet moet meepakken naar het park. "Kom maar mee." Ik neem zijn hand vast en ga naar de kast op de gang. "eens zien wat voor jou past." Bedenkelijk neus ik door de jassen en geef hem er één. "Oke, op naar het park." Lach ik.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Het voelde goed om de kliniek te verlaten. Nooit had ik zo'n lange tijd 'opgesloten' gezeten. Ik mistte het om vrij te zijn en mijn tijd zelf in te delen. Ik miste mijn optredens, mijn vrienden en familie. En boven dat alles miste ik mijn fans. Ik had veel aan ze. Als ik me slecht voelde en dat poste, kreeg ik vrijwel gelijk motiverende reacties van mijn fans. Ze konden me altijd opvrolijken en gaven mijn zelfvertrouwen een boost. Ik wist dat ik geluk had met ze. Ik had ze niet in de steek mogen laten. Ik vond het goed dat ik opgenomen was, het had niet verder mogen komen. Het was voor het eerst dat ik het besefte, maar mijn moeder had me van de ondergang, in meerdere opzichten, gered. Dit alles vertelde ik Yasmine, zonder iets weg te laten en te verbergen, zonder schaamte. Het was zo, en ik zou het niet ontkennen. Iets dat ik geleerd had in een van de sessies. Acceptatie.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Speciaal voor vandaag had ik een dekentje meegenomen waar we op konden zitten. Justin doet zijn verhaal en hij is nog Nooit zo open geweest tegen me. Het voelt goed dat die zoveel zegt. Hij vertelt over zijn fans, dat hij ze mist, maar ook over zijn vrienden en familie. Het is best hard als je opeens van de hele wereld word afgesloten en dat snap ik wel, maar mensen zo als Justin worden er beter door. Ze beseffen dan maar al te goed wat ze kunnen verliezen als ze blijven verder gebruiken. Ze komen te weten wat eigenlijk echt belangrijk is in hun leven en vooral wie. Justin bewijst ook meteen dat je kan genezen. Ieder op zijn tijd, maar het kan. "Goed, de sessie zit erop." Zeg ik na enkele seconden van stilte. "Ik ben echt trots op je Justin. Hoe jij vooruitgang maakt, doet me versteld staan." Ik leg mijn hand even op die van hem en glimlach. "Als het jou lukt om nu voor goed clean te blijven dan ben je een terecht voorbeeld voor je fans. Ik ben zelfs vrij zeker dat jij hier over 1 a 2 maanden buiten mag als je zo voort doet. Natuurlijk moet je dan iedere week naar een sessie komen, maar dan ben je ten minste weer in je normale leven." Ik sla mijn map dicht en sta op. "Kom, we gaan terug." Zeg ik lief. Jake zal er toch zo ook zijn om le te halen. Jammer.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik voel een brok in mijn keel als ik probeer te slikken. Langzaam knik ik. Haar woorden doen me goed. Toch prikken de tranen achter mijn ogen. Mijn moeder... Snel herpak ik me en sta ik op. 'Ik werk eraan.' Antwoord ik Yasmine als ze verteld over een tijd dat ik weer zelfstandig rond mag lopen. Ik zou niets liever willen. Als we richting de kliniek lopen, zwijgen we beide. Er gaat een trilling door mijn lichaam wanneer ik per ongeluk Yasmines hand raak. Even twijfel ik, waarna ik haar hand vastpak. Zwijgzaam glimlach ik voorzichtig terwijl we verder lopen. Het liefst hield ik hem voor altijd vast.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

De tranen zijn wel zichtbaar Zeker van op de zijkant. Dat is altijd zo. Als ik recht voor hem zou zitten, dan had ik dat vast niet gezien, maar nu wel. Arme Justin! "Weet ik, maar weet wel dat het niet erg is al je bij mij een traan laat. Ik vertel het niet door. Beroepsgeheim weet je wel." Bij dat laatste geef ik hem een knipoog. Snel vouw ik het deken weer op en stap met Justin in alle stilte terug. Onderweg naar de kliniek bots Justin tegen mijn hand. Niet gedacht dat we zo dicht tegen elkaar lippen. Opeens voel ik zijn vinger zich met die van mij verstrengelen en voel daarbij een leuk gevoel in mijn buik. Een gevoel dat ik ooit bij Jake had, maar nu niet meer al lang niet meer. Ik hou zijn hand ook vast en glimlach klein. Het is niet verboden om met Justin te gaan ofzo, maar ik moet wel mijn werk professioneel blijven doen, maar we houden enkel handen vast meer niet. Misschien zoekt die ook wel gewoon wat steun nu. Wanneer we het park uit zijn kijk ik snel rond. Oke, Jake is hier nog niet of toch niet wat ik zie. "Wil je nog even een spel doen of lezen? Anders geef ik door aan een collega dat die straks moet langskomen om met je mee naar de badkamer enzo te gaan. Krijgt die ook meteen de zoomer die je van me gekregen hebt vanmorgen." Zeg ik tegen hem.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Uhh..' Kort denk ik na. 'Een spelletje zou leuk zijn.. Doe je mee?' Hoopvol kijk ik Yasmine aan. Ik zou nog langer met haar willen zijn. Ik voel me op mijn gemak bij haar, voor hoeverre dat mogelijk is in een wit, kaal gevangenisachtig kamertje. 'Kunnen we in de zaal zitten? Op mijn kamertje is maar weinig plaats.' Ik wil het alleen zijn in mijn kamer zo lang mogelijk uitstellen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Justin wilt nog een spel spelen. "Ik kan niet meedoen." Zeg ik zacht. Jake gaat me zo komen halen en hij haat wachten. De kans dat die de kliniek dan nep vriendelijk binnenkomt is groot en dan zal ik het van in de auto tot morgen ochtend geweten hebben. "Mijn collega wilt vast nog een spel doen met je of het zal toch een kort spel moeten zijn." Zeg ik tegen Justin. Even stop ik bij de ingang van het gebouw. "De zaal is trouwens goed." Ik glimlach lief naar hem en laat langzaam zijn hand los.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Liever een kort, dan geen spel. 'Een korte dan.' Ik kijk Yasmine met een pruillipje en puppyogen aan. Het is al donker en de meeste patiënten liggen al te slapen. In een hoekje bij de bank en de tv, het woonkamer gedeelte, pak ik een spel uit de kast voordat ik op de bank ga zitten. Ik zet alles klaar en wacht tot Yasmine naast me is komen zitten.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld