ORPGaccountjex schreef:
Het was anders uit zijn mond gekomen dan had gewild, maar spijt had hij er ook niet van. Aan haar gezichtsuitdrukking te merken vond ze zijn uitspraak niet bepaald fijn, maar dat boeide hem niets. Hij wilde niet dat ze bij hem was, oké, eigenlijk wel, maar hij wist gewoon niet hoe hij zich moest gedragen nu ze zoiets voor hem had gedaan. "Nee," antwoorde hij nog op haar vraag als verduidelijking. Begreep ze het nou echt niet? Hij was een weerwolf en hij leefde al sinds hij erg jong was alleen, hij zorgde al erg lang voor zichzelf dus waarom zou hij nu opeens iemand nodig hebben? Het was gewoon raar allemaal. Niet veel later stond ook hij op. Hij hoopte dat ze de boodschap begreep en naar de deur wandelde om weg te gaan, dan kon hij haar tenminste nog even uitlaten. Volgens hem had ze het begrepen, ze ruimde haar spullen in ieder geval op. Het feit dat ze het lullig vond maakte hem niet uit, waarom zou het hem uitmaken? Hij dacht nooit aan andere, waarom zou hij dat nu opeens wel doen?
Hij keek even verward op toen ze vertelde dat ze hier, bij hem, wilde zijn. "Waarom zou je dat willen? Ik ben een weerwolf, Rosalie. Als ik wil, kan ik je gewoon bijten en dat zou je dood kunnen betekenen. Ik zie niet in waarom je bij me zou willen zijn," zei hij. Hij was misschien een beetje aan het overdrijven en erg moeilijk aan het doen, maar het was beter voor beiden als hij zo deed.