Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Demish

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De pubquiz verliep sneller dan verwacht. Het bleek dat team Shaeron, want zo had Aaron hun team genoemd, behoorlijk wat antwoorden wist. Er waren ook een aantal vragen geweest waar ze beide met een frons naar het papiertje hadden gestaard, alsof ze hadden gehoopt dat de antwoorden er magisch op zouden verschijnen, maar voor de rest vulden ze elkaar best goed aan. Aaron wist behoorlijk wat vragen dankzij de vele gesprekken die hij met de vrouwen had gevoeld en ook Shae had een grote algemene kennis. Computer- en kunst gerichte vragen waren toch wel de vragen waar ze tot nu toe de meeste punten mee had gescoord.
Ondertussen was Shae al kwijt hoeveel biertjes er voor haar hadden gestaan. Op een gegeven moment had ze er maar aan aantal opzij geschoven naar de mensen naast haar, want het bier was sneller gekomen dan dat zij had kunnen drinken. Toch gokte ze dat ze er minstens zeven op had gedronken, als het er al niet meer waren geweest.
De vierde ronde was net afgelopen, wat betekende dat ze in totaal nu twintig vragen hadden behandeld. Er was net aangekondigd dat er eventjes een korte pauze zou zijn. De charmante Charlot, tenminste, zo werd ze door anderen genoemd, liep al weer rond om de antwoorden van de spelers te controleren. Shae had al opgemerkt dat het blonde meisje behoorlijk wat interesse had in Aaron, wat ze al meerdere keren had laten zien door net iets meer voorover te buigen, of een speelde opmerking te maken over de kennis van Aaron, alsof Shae er niet eens bij zat. Ze snapte best dat Aaron zich gevleid voelde door de aandacht van de vrouw, maar Shae vond het behoorlijk irritant worden dat het meisje deed alsof zij niet leek te bestaan. Niet dat ze er iets over te zeggen had, maar heel fijn vond ze het niet dat Charlot weer hen kant op kwam lopen, wederom met een veel te grote glimlach op haar gezicht.
‘Laat me eens kijken, Aaron,’ zei ze poeslief, waarna ze haar hand op zijn schouder legde en langs hem heen boog, zodat ze het blaadje kon bekijken. Shae draaide zich bewust de andere kant op en dronk het laatste glas bier dat voor haar had gestaan tot op de bodem leeg. Ze moest toegeven dat ze het al behoorlijk begon te voelen, maar wat wilde je ook als je al niet eens meer wist hoeveel je precies had gedronken.
‘Wauw, je hebt er weer vier goed!’ hoorde Shae, Charlot enthousiast kirren. ‘Volgens mij ben jij echt heel slim, anders kan je er nooit zoveel goed hebben,’ giechelde Charlot er vervolgens achteraan. Shae rolde met haar ogen. Charlot gedroeg zich alsof ze één of andere tiener was en ze indruk wilde maken op de meest populaire jongen van school.
‘Ik ga naar de wc,’ kondigde Shae aan, waarna ze zich van de kruk liet glijden. Ze moest een paar seconden wachten voordat ze zeker wist dat ze stevig op de grond stond, maar daarna baande ze zich een weg door de mensen die nu juist naar de bar kwamen om nog meer te drinken. Ze kwam uiteindelijk aan bij de wc’s, waar voor de vrouwen uiteraard een rij stond.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Inmiddels had hij al behoorlijk wat glazen bier achter de kiezen. Het waren er zeker meer dan zeven geweest, maar minder dan twaalf. Daar lag het aantal nu ergens tussen. Het was dan ook niet zo gek dat de wereld uitzonderlijk hilarisch was vanavond.
Voor de vierde keer vanavond kwam Charlot hun antwoorden checken. Ze had erg weinig aandacht voor Shae, maar hij trok zich er weinig van aan. Hij knoopte geen gesprek met haar aan, wat betekende dat ze ook niet lang kon hangen. Als ze dan weer vertrok, ging hij verder met gesprek waar ze mee bezig waren geweest. Alhoewel hij zich nu niet kon herinneren waar dat gesprek over gegaan was.
Shae had gezegd dat ze naar de wc ging en was weggelopen. Charlot hing nog wat bij hem, maar hij had slechts vriendelijk naar haar geglimlacht en had zich toen weer op zijn bier gefocust. Hij besefte zich ook wel dat hij eigenlijk al meer dan genoeg gedronken had.
'Zij is zoveel meer in jouw leven dan je denkt,' merkte Rhys op, waarna hij de man even vragend aankeek. De man knikte richting de toiletten. Hij had het dus over Shae gehad. Hij hief slechts zijn schouders op en nam een slok van zijn bier. Shae en hij waren altijd beste vrienden geweest. Het was nooit meer geweest dan dat. Beste vrienden waren ook een groot deel van je leven, maar geen uitzonderlijk groot deel. Rhys brieste bijna gefrustreerd toen hij merkte dat hij niet van plan was een antwoord te geven.
'Aaron Donaire, doet alle vrouwen die hij aantrekkelijk vind, maar weigert ook maar de kleinste poging te wagen bij de meid die hij daadwerkelijk wil.' Eventjes staarde hij verbouwereerd naar Rhys. Voor zo ver hij wist had hij Rhys nooit verteld over zijn ding voor Shae. Hij had het één keer aan een ander meisje verteld, maar dat was niet in deze kroeg geweest en ze was ook niet hier vandaan gekomen.
'Ik ben heus niet achterlijk, man. Ben nu eens een vent en ga achter haar aan in plaats van dat je als een braaf schoothondje achter haar aan blijft lopen. Of wil je de rest van je leven alleen maar van een afstand naar haar blijven staren terwijl een andere gast haar inpakt?' Hij wist niet of Rhys zo overtuigend was of dat de alcohol maakte dat hij het gevoel had dat hij alles aankon, maar hij knikte overtuigd en gleed van de kruk af, waarna hij richting de toiletten liep. Rhys had gelijk, hij wilde helemaal niet toekijken hoe Shae zou eindigen met iemand anders. Hij wist donders goed dat hij wilde dat Shae bij hem zou blijven. Bovendien waren ze allebei bezopen, als Shae hem af zou wijzen, zou hij roepen dat het door de alcohol kwam. Dat was niet direct een leugen.
Enkele keren kwam er iemand de vrouwentoiletten uit, maar Shae was nog niet naar buiten gekomen. Elke keer keek hij echter wel weer hoopvol op. Als het te lang zou duren, zou de moed waarschijnlijk weer in zijn schoenen zinken en zou hij terug naar de bar lopen. De quiz kon toch ieder moment weer beginnen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De rij bij de damestoiletten had er eeuwen over gedaan om Shae steeds een centimeter of tien te kunnen verplaatsen, maar uiteindelijk was het haar gelukt om een hokje te bemachtigen, zodat al het bier dat ze in het afgelopen uur naar binnen had gewerkt, er ook weer uit had kunnen gaan. Ze was nog een tijdje op de wc blijven zitten, omdat ze aan haarzelf begon te merken dat de alcohol echt zijn werk begon te doen. Het liefst wilde ze weer terug naar Aaron, maar Shae had haar lichaam toch even willen voorbereiden voor het feit dat het weer op moest staan en weer zou moeten lopen.
Toen ze uiteindelijk het hokje uit was gekomen, haar handen had gewassen en haar spiegelbeeld had gecheckt, was ze langs de wachtende vrouwen gelopen om zo weer de toiletten uit te komen. Ze had de deur nog niet open geduwd of ze zag iemand staan die ze niet had verwacht te zien. Tenminste, ze had niet verwacht dat hij bij de vrouwen-wc zou staan.
Aaron stond te wachten. Heel even dacht Shae dat hij met zijn dronken kop in de verkeerde rij was gegaan, maar zelfs Aaron zou niet de verkeerde wc binnen kunnen lopen als hij dronken was. Daarnaast waren zijn bruine ogen zo gefocust op haar dat er iets aan de hand was.
‘Hé! Wat doe je hier?’ vroeg Shae, omdat het toch een beetje vreemd was dat hij hier zo op haar stond te wachten. ‘Ik weet dat je me graag naar huis brengt, maar ik denk dat ik de wc wel aan kan in mijn eentje,’ grapte ze lachend.
Aaron zei echter niets. Zijn donkere ogen waren nog steeds op haar gevestigd en voordat Shae het echt door had, kwam Aaron op haar af. Vastberaden, maar tegelijkertijd ook rustig. Het ging allemaal te snel voor Shae haar dronken hersenen om het te bevatten, maar Aaron had zijn hand rond haar middel geleden en plotseling voelde ze de koele muur tegen haar rug, zich beseffend dat ze een paar stappen achteruit had gezet.
Aaron boog zich naar haar toe en zijn lippen raakten die van Shae. In normale omstandigheden had ze Aaron weggeduwd, hem verteld dat hij teveel had gedronken. Shae had echter ook teveel gedronken. De alcohol leek al haar gedachten, meningen en ideeën over hun vriendschap door elkaar te husselen, waardoor Shae meeging in de zoen die haar beste vriend haar probeerde te geven.
Net toen ze haar ogen had gesloten en ze zich mee wilde laten voeren in de spreuk die over de zoen heerste, trok Aaron zich weer terug. Meteen voelde Shae het gemis van zijn warme lippen op de hare. Haar ogen gingen weer open en ze zag het gezicht van Aaron voor zich. Wat zijn blik haar precies probeerde te vertellen, wist ze niet. Het enige wat ze wist, was dat de zoen was geëindigd voordat hij überhaupt was begonnen.
Shae schudde enkel haar hoofd, sloeg haar armen rond de hals van Aaron en trok hem zo dichter naar haar toe, zodat zij dit keer degene kon zijn die de zoen startte. Aaron kon haar veel flikken, maar hij kon haar niet zoenen en vervolgens terug trekken alsof er niets was gebeurd.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ze had hem gevraagd wat hij hier kwam doen. Als hij eerlijk was, had hij geen idee wat hij nu eigenlijk kwam doen. Rhys had hem ertoe gezet voor Shae te gaan, maar hij had geen idee hoe hij dat moest doen. Zijn hersenen lieten het hem niet toe om hier over na te denken. Hij had dan ook niet geweten wat hij moest doen tot ze voor zijn neus stond.
Op het moment dat ze door de deur gelopen was, had hij wel geweten wat hij zou doen. Zonder aarzeling was hij naar haar toe gelopen, alhoewel zij een paar stappen achteruit had gedaan. Zijn arm was rond haar middel gegleden en hij had zijn lippen tegen de hare geduwd. Hij zou liegen als hij zou zeggen dat het raar was. Het voelde helemaal niet raar, ondanks dat hij wist dat het wel raar zou moeten zijn. Voor Shae was het echter wel raar. Met die gedachte had hij haar lippen dan ook weer laten gaan. Voor Shae kon het niet anders dan raar zijn. Dat hij gevoelens voor haar had, betekende niet dat zij die ook voor hem had. Dus keek hij naar haar, onzeker over wat hij moest zeggen. Hij wist niet of hij zich zou moeten verontschuldigen, zou moeten roepen dat het de drank was of dat hij misschien toch eerlijk met haar moest zijn.
Lang had hij echter niet om daarover na te denken. Voor hij het goed en wel besefte, had ze haar armen om zijn hals geslagen en haar lippen naar de zijne gebracht. In eerste instantie stond hij er wat beduusd bij, maar al snel kwam er weer beweging in zijn lichaam. Als vanzelf beantwoordde hij haar zoen. Hoewel het al warm was geweest in de kroeg, kreeg hij het nu nog een stuk warmer. Zijn handen gleden in eerste instantie om haar middel, trokken haar lichaam dichter naar het zijne. Toch was dat al snel niet meer genoeg voor hem. Hij wilde dichterbij zijn, nog minder afstand hebben. Alsof Shae de zuurstof was waar hij zo naar snakte. Als hij nog getwijfeld had over zijn gevoelens voor haar, waren die twijfels nu in elk geval verdwenen. Zijn hartslag was flink omhoog geschoten, zijn hele lichaam voelde warm en koud tegelijk en hij wilde niets liever dan haar nog dichter naar zich toe trekken.
Op een gegeven moment had hij haar zelfs van de grond getild, waarbij haar benen om zijn middel sloten en Shae zich tussen de muur en zijn lichaam bevond. Zijn handen waren overal en nergens, hij wist niet meer waar hij het moest zoeken. Alles wat hij voelde, was haar lichaam tegen het zijne en haar lippen tegen de zijne. Tijd om adem te halen was er niet bij, hij wilde elke seconde meemaken en voelen. Wat er in zijn omgeving gebeurde, maakte hij dan ook niet meer bewust mee.
Uiteindelijk hadden ze echter allebei lucht nodig. Met tegenzin liet hij haar lippen even gaan, maar nog voordat hij enkele tuigen lucht had genomen, had hij zijn lippen al tegen haar hals gedrukt. Hij wilde het niet hier al bij laten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Aaron zoenen. Dat was iets wat nog nooit in Shae op was gekomen. Er was geen enkel moment geweest in hun vriendschap waarin ze had gedacht aan hoe het zou zijn geweest om haar beste vriend te zoenen. Toch was dat nu wel precies hetgeen wat ze aan het doen was. Hun lippen waren met elkaar vergrendeld, hun tongen verstrengeld. De zoen was zo intens dat Shae door elke aanraking van Aaron kippenvel over haar hele lichaam voelde trekken. Ze wist niet of het haar eigen hart was dat zo hevig in haar borstkas klopte, of dat Aaron zo dichtbij stond dat ze zijn hartslag kon voelen, maar het maakte haar niets uit. Hun lichamen leken met elkaar te vergroeien en op dit moment was er niets mooier dan dat.
De grond verdween onder haar voeten. De sterke armen van Aaron hadden haar gehele lichaam zonder enige moeite opgetild en ondanks dat haar rug nog steeds tegen de koele muur aan rustte, hadden haar benen zich om Aaron zijn middel gewikkeld. Voor een eerste zoen leken ze beide all-in te gaan. Shae haar vingers waren verwikkeld met de donkere haren van Aaron en als ze nog dichter tegen hem aan zou hangen, zou ze in zijn gespierde lichaam verdwijnen.
De omgeving om haar heen leek er niet eens meer toe te doen. De wachtende rij was verdwenen, de muziek uit de bar klonk ergens zo ver weg dat het leek alsof Shae er enkel aan dacht in plaats van dat het echt werd gedraaid. Niets leek nog echt te zijn. Niets, behalve Aaron. Hij leek groter en meer aanwezig te zijn dan dat hij ooit was geweest in haar leven en Shae liet het volledig toe.
Ondanks dat Shae het gevoel had dat deze zoen nog uren door kon gaan, had ze haar adem hard nodig. Haar eigen borstkas ging op en neer om de plotselinge energie te verwerken. Zodra Aaron zijn lippen van de hare had gehaald, voelde ze een gemis. Het liefst wilde ze de zuurstof laten voor wat het was en Aaron zijn gezicht weer naar het hare brengen, maar pas nu Aaron haar achter had gelaten met een tintelend gevoel op haar lippen, besefte ze zich hoe hard ze de adem-pauze nodig had gehad.
Aaron had echter geen pauze genomen, want hij viel haar huid al aan met zijn lippen. Ze gleden langs haar hals en raakten elke zenuw, waardoor het kippenvel zich opnieuw over Shae haar huid verspreidde. Aaron zijn gezichtshaar schuurde langs haar hals, maar het was alles behalve onprettig. Van genot sloot Shae haar ogen en voor heel even wilde ze zich mee laten voeren in een wereld waar alleen zij en Aaron nog bestonden. Geen bar, geen wachtende mensen voor de wc, enkel en alleen zij tweetjes en de zeon waar ze zich nu midden in bevonden.
Toch wilde Shae de lippen van Aaron weer op die van haar voelen. Daarom gleed één van haar handen langs Aaron zijn wangen, om zo zijn gezicht iets omhoog te brengen en een zoen weer mogelijk was.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
In de afgelopen vier jaar had hij een heleboel vrouwen gezoend, maar het viel niet te vergelijken met Shae. De handeling was hetzelfde, maar normaal gesproken voelde hij er vrij weinig bij. Normaal gesproken klopte zijn hart niet sneller en verspreidde er zich geen aangenaam gevoel door zijn lichaam. Het was een handeling die hij nu eenmaal uitvoerde om een bed voor de nacht te vinden, alhoewel hij ook niet kon zeggen dat het een vervelende handeling was. Het was wel leuk, maar het was niets meer dan leuk.
Ergens ver weg hoorde hij iemand fluiten. Een klein deeltje van hem bedacht zich dat er waarschijnlijk naar hen gefloten werd. Ze hadden niet bepaald een plek gekozen met privacy. Rhys was normaal gesproken degene die op een gegeven moment moest zeggen dat het genoeg geweest was, dat ze hun feestje maar ergens anders moesten voortzetten, maar Rhys zou hen niet storen. Niet alleen omdat ze vrienden waren, maar ook omdat Rhys degene was geweest die hem hiertoe gezet had.
Hij voelde hoe Shae's vingers langs zijn wang gleden. Hij keek op, waarbij hij kort de blik van Shae ontmoette. Een blik die waarschijnlijk nog geen seconde duurde, maar die voor hem vele malen langer leek te duren. Hij had Shae al ontzettend vaak aangekeken, maar nog nooit van zo dichtbij. Tot vandaag had hij zich niet beseft hoe graag hij eigenlijk naar haar keek, hoe graag hij dat wilde blijven doen. Hij had de vertrouwde bruine ogen van Shae gemist en nu ze terug waren, wilde hij niets liever dan haar bij zich houden. Hij wilde niet dat ze terug zou gaan naar de campus of dat ze ergens anders een goede baan zou vinden. Hij wilde dat ze hier bleef, bij hem. Dat hij haar alleen maar van zo dichtbij zag omdat ze te dronken was om hem af te wijzen, wilde hij zich niet bedenken.
Voor een tweede keer had hij zijn lippen tegen haar lippen geduwd, maar deze keer trok hij niet direct weer terug. Voor een tweede keer kenden hun lippen geen afstand en smolten hun lichamen samen. De alcohol had vast invloed op de intensiteit van hun zoen, maar hij geloofde niet dat het slechts te wijten was aan de alcohol in hun bloed. Je kon niet op deze manier met elkaar omgaan als er niets meer was dan alcohol. Hij had meer dan genoeg ervaring met alcohol om te weten dat het normaal gesproken niet zo ging.
Het liefst wilde hij dat het niet meer stopte, wilde hij uren zo blijven staan. Met haar handen in zijn haren en zijn armen om haar lichaam. Het liefst wilde hij dat dit meer regel dan uitzondering was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Zoenen leek altijd zo simpel, het was iets wat vanzelf ging. Ondanks dat Shae zich volledig liet leiden door haar gevoelens, was het niet simpel. Er kwam van alles bij kijken. Lichamen werden tegen elkaar aan gedrukt, lippen leken elkaar te verslinden, vingers werden zo verwikkeld met haren dat het haast lastig zou worden om alles weer uit elkaar te halen. Elke seconde die de zoen langer liet duren, leek het stel alleen maar meer te laten verlangen naar elkaar. Er moest aangeraakt geworden, gestreeld en gezoend.
‘Gadver, zoek eens een kamer op! Mensen proberen hier naar de wc te gaan.’ riep iemand naar Shae en Aaron en vreemd genoeg leek dat de spreuk te verbreken voor Shae. Door het geroep van een ander realiseerde ze zich dat in het midden van een gang iemand aan het zoenen was alsof ze hem ieder moment zou kunnen bespringen. Erger was nog dat de persoon die haar in haar armen had, Aaron was. Aaron, haar beste vriend. De jongen die ze al een hele tijd kende en nog nooit had ze op deze manier naar hem gekeken, of hem aangeraakt. Vreemd genoeg had ze dat nu wel gedaan.
Shae trok zich terug en keek naar het gezicht van haar beste vriend. Of zijn ogen vol verlangen stonden of enkel vertroebeld werden door zijn dronken blik, wist ze niet, maar ze besefte zich wel dat ze Aaron had gezoen. Waarom er een lach over haar lippen rolde, wist ze niet. Blijkbaar vonden haar hersenen het behoorlijk amuserend dat ze met haar beste vriend had gezoend. Shae was het er wel mee eens. Beste vrienden hoorden niet met elkaar te zoenen. Waarom Aaron haar had willen zoenen, was een raadsel. Toch kon ze er wel om lachen, vooral door de blik op Aaron zijn gezicht.
‘Dat was… Iets,’ zei Shae lachend, waarna ze haar hoofd schudde. Ze liet haar benen zakken, waardoor Aaron haar wel los moest laten. Ze belandde op de grond en haar armen verlieten eindelijk het lichaam van Aaron. Zijn bruine haren lagen door de war op zijn hoofd, wat Shae haar schuld was omdat ze er doorheen had gekroeld met haar vingers. Grinnikend stak ze haar hand uit, waarna ze de haren van Aaron uit zijn gezicht duwde. Ondanks dat het geen verkeerde zoen was geweest, vond Shae het niet voor herhaling vatbaar. Het hoorde gewoon niet.
‘Ik denk dat we terug moeten gaan, als we de quiz nog willen winnen.’ Niet dat er echt iets te winnen val. Hun enige prijs was het bier en daar hadden ze al flink wat van gehad. Zoveel zelfs dat ze hadden besloten dat het een goed idee was geweest om elkaar te zoenen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Iemand had naar hen geroepen, waarna Shae zijn lippen had laten gaan. Wat ze precies geroepen hadden, wist hij niet. Het maakte hem ook vrij weinig uit. Shae maakte het echter wel iets uit. Heel even had ze hem aangekeken, waarna ze in de lach geschoten was. In eerste instantie had hij haar slechts verbouwereerd aangekeken. Niet eens zozeer omdat ze in de lach geschoten was, maar omdat hij zichzelf verbaasd had. Verbaasd dat hij haar gezoend had, maar ook verbaasd dat ze hem niet weggeduwd had. Toch schoot hij na die enkele seconden van verbazing ook in de lach. De zoen was helemaal niet grappig geweest, maar het euforische gevoel in zijn lichaam maakte hem aan het lachen. Hij begreep niet waarom, maar zijn lichaam voelde de noodzaak te lachen.
Toen Shae haar benen liet zakken, liet hij haar los. Hij legde zijn hand even in zijn nek terwijl hij zijn hoofd schudde. Wat had hem eigenlijk bezield? Shae was zijn beste vriendin, voor haar zou hij nooit meer zijn dan haar beste vriend. Toch had hij ervoor gekozen haar te zoenen, alsof dat een verschil zou maken.
Een geamuseerde glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze haar hand uitstak en zacht de haren uit zijn gezicht veegde. Hoewel hij zichzelf nu niet kon zien in de spiegel, had hij het vermoeden dat zijn haren behoorlijk warrig waren. Shae's vingers hadden zijn haren flink onder handen genomen. Hij haalde een hand door zijn haren en besloot dat het daarmee wel ongeveer gedaan was. Het was niet alsof hij normaal gesproken veel tijd aan zijn kapsel besteedde. In de ochtend haalde hij er vaak ook alleen maar een hand doorheen.
'Je gaat me niet vertellen dat je nog meer bier wil,' lachte hij. Het was wel duidelijk dat zowel Shae als hij te veel gedronken hadden. Niet een beetje te veel, maar echt te veel. Morgen zouden ze waarschijnlijk allebei balen van deze pubquiz.
Hij draaide zich om en liep terug naar de bar, waar Rhys hem al met een enorme grijns aankeek. Rhys had een prima zicht op het gangetje voor de toiletten, hij had wel gezien hoe het eraan toe gegaan was. Hij schudde slechts zijn hoofd en pakte een van de glazen bier die hij nog had staan. Morgen zou hij toch al last van een kater hebben, die paar extra glazen zouden ook niet meer uitmaken. Bovendien, misschien was het ook een beter idee als hij zich niet meer zou kunnen herinneren wat hij uitgespookt had, want dan zou Shae makkelijker geloven dat het de alcohol geweest was die hem tot dat soort roekeloos gedrag aangezet had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De normale wereld leek een stuk minder magisch en besloten. Shae realiseerde zich dat er nog zeker zeven anderen aanwezig waren in de gang, dat de helft van de bar de gang in kon kijken en dat de pubquiz ondertussen verder was gegaan. De hele wereld was door gegaan met draaien, terwijl het voor haar had gevoeld als hij was gestopt. Alsof zij en Aaron de enige waren geweest die nog hadden kunnen bewegen.
‘Nee, maar ik wil wel winnen!’ Meer bier was waarschijnlijk geen goed idee, zoals Aaron al suggereerde. Shae was het er wel mee eens. De alcohol had hun hersenen al zoveel aangetast dat ze elkaar hadden gezoend. Al was zoenen nog niet eens het goede woord. Shae haar lippen tintelden nog steeds en als ze haar ogen sloot, kon ze Aaron zijn ruwe gezichtshaar nog in haar hals voelen. Meer alcohol zou waarschijnlijk leiden tot nog veel meer dan dat en dat konden ze maar beter vermijden. Toch wilde Shae wel de laatste paar vragen invullen, gewoon voor de vorm.
Samen met Aaron liep ze terug naar de bar. De grote glimlach van Rhys drong niet tot haar door, vooral omdat Rhys wel vaker met een grote glimlach achter de bar stond. Hij leek het ook altijd wel leuk te vinden als Aaron kwam. Shae had wel het idee dat ze vrienden waren. Misschien niet zoals zij en Aaron vrienden waren, maar ze mochten elkaar genoeg om met elkaar te kunnen praten en Shae wist dat dat voor Aaron al heel was, want heel erg veel andere vrienden had hij, in haar ogen, nooit gehad.
Met wat moeite kwam Shae weer op de kruk. Uiteindelijk moest ze zichzelf ondersteunen door lachend Aaron zijn lichaam vast te pakken, zodat ze echt goed kon zitten. De biertjes die eerst voor hen hadden gestaan, waren nu verdwenen. Het maakte Shae niet eens wat uit. Heel erg veel meer bier zou ze niet meer op kunnen. De kater waar ze de volgende ochtend mee wakker zou worden, was nu al immens groot en ze wilde hem ergens niet nog verergeren. Minder bier betekende ook minder Charlot die rond Aaron zijn hals zou hangen. Iets wat wel een goede bijzaak was.
‘Hebben we veel vragen gemist?’ vroeg Shae aan Rhys, wie haar en Aaron beide nog steeds met een grote glimlach aankeek.
‘Twee vragen,’ antwoordde Rhys. ‘Al leek het er even op dat jullie de rest van de quiz ook zouden gaan missen.’
Lachend schudde Shae haar over. Als Rhys nu zei dat het er op had geleken dat zij en Aaron ieder moment weg hadden kunnen gaan omdat het er zo hevig aan toe was gegaan, dan was hij vast vergeten dat ze eigenlijk alleen maar beste vrienden waren. Beste vrienden hadden geen seks met elkaar. Tenminste, niet voor zover Shae wist.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
De pubquiz was inmiddels alweer een week geleden, maar dat betekende niet dat hij er niet meer aan dacht. Sterker nog, hij kon nog maar aan weinig anders denken. Hoe hard hij ook probeerde het te vergeten, elke keer schoot de zoen terug in zijn gedachten. Tot op het punt dat hij er bijna gefrustreerd van werd. Verder was er die avond niets meer gebeurd. Ze hadden niet gewonnen en hij was er ook direct vandoor gegaan nadat hij Shae thuis gebracht had.
In de afgelopen week hadden ze elkaar nog één keer gezien. Ze hadden het er niet over gehad. Shae had er niets over gezegd en hij had de beslissing gemaakt dat ook niet te doen. De kans dat Shae het zich niet meer kon herinneren en dat hij het behoorlijk ongemakkelijk zou maken door het haar wel te vertellen, was te groot. Rhys had hem natuurlijk voor gek verklaard, maar hij was nog steeds zeker van de beslissing die hij gemaakt had. Hij gaf te veel om hun vriendschap om dat te verpesten door haar op te biechten waar hij mee zat.
Hij lag op zijn rug op de achterbank, waarbij hij een balletje tegen de bovenkant van de auto gooide en vervolgens weer met zijn hand opving. Vanmorgen had hij geholpen bij het uit elkaar halen van auto's. Ondanks dat hij in de afgelopen jaren flink vooruit gegaan was in kracht, had hij nog steeds last van zijn spieren als hij geholpen had. Dane liet hem altijd het zware werk doen. Dat was ook niet zo gek. De man was in de vijftig en kon het zware werk niet meer zo makkelijk als dat zijn lichaam het kon. Nadat hij enkele grote onderdelen heen en weer had gesleept, merkte hij echter ook wel dat zijn lichaam er niet helemaal voor gemaakt was. Toch deed hij het graag. Dane betaalde hem wat en hij mocht ook gebruik maken van de voorzieningen in de sloperij, wat al heel veel meer was dan hij mocht hopen.
Hij keek wat om zich heen en fronste toen hij een heel eind verderop wat beweging zag. In eerste instantie herkende hij haar niet, maar toen ze niet meer zo ver weg was, herkende hij haar al heel snel als Shae. Ze hadden niets afgesproken voor vandaag, maar Shae kwam wel vaker naar de sloperij om hem te zien. Sinds hij geen telefoon had, was elkaar opzoeken nu eenmaal de enige manier om contact te leggen. Hij duwde zichzelf overeind en maakte alvast het portier open, zodat Shae alleen maar de auto in hoefde te stappen. Het was aardig koud buiten en ondanks dat het in de auto niet veel warmer was, scheelde de beschutting van de wind al flink. Hij legde de deken die op de achterbank gelegen had weg en legde wat spullen opzij zodat er ook plaats voor haar zou zijn. Lastig was dat niet, want veel spullen had hij niet. Op de enkele kledingstukken, pakjes sigaretten, brood en de deken na, bezat hij eigenlijk niets. Hij had ook niet heel veel meer nodig dan dat.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De winter was bruut voor de natuur en de mensen die er in leefden, maar hij leek nog bruter te zijn voor de sloperij waar Aaron op werkte. Alles wat er normaal gesproken al somber uitzag, kapotte auto’s, losse onderdelen en een hoop schrootafval, werd nog vele malen somberder als je er grijze wolken, plassen modder gemend met sneeuw en een ijskoude wind aan toevoegde. Toch ging dat alles langs Shae heen. Ze had een behoorlijk grote behoefte om met Aaron te praten en daarom was ze, zonder al te veel na te denken, vanuit de bibliotheek naar de sloperij gelopen, ondanks dat het zeker meer dan twintig minuten was geweest.
Shae had in de bibliotheek van de stad gezeten, in de hoop dat ze zo wat verder had kunnen werken aan haar scriptie. Jammer genoeg was ze niet heel erg ver gekomen. Toen ze net een paar regels op papier had gezet, gebaseerd op hetgeen wat ze daarvoor had geschreven, had ze een mail ontvangen van haar begeleider, met daarin zoveel aanpassingen en verbeteringen in het rood dat ze het plotseling niet meer zo goed had geweten. De realiteit was tot haar doorgedrongen. Een realiteit waarin ze een groot deel van haar scriptie had verspilt met nutteloze woorden, gebaseerd op niets meer dan de linkjes die haar hersenen maakten als ze drugs op had. Ze zou zoveel moeten verbeteren dat het, in haar ogen, onmogelijk zou zijn om nog voor te vakantie af te kunnen studeren.
Ze had zich beseft dat ze het behoorlijk aan het verkloten was en dat de drugs er niet bij hielpen, maar tegelijkertijd had ze het idee dat haar drugs het enige was wat haar nog beter zou kunnen laten voelen. Nou ja, drugs en Aaron dan. Ze had gekozen voor die laatste en daarom bevond ze zich nu op de sloperij, opzoek naar de auto waarin Aaron zijn leven doorbracht.
Toen ze daar aan was gekomen, had hij het portier al voor haar open gegooid. Shae wist niet hoe snel ze naar de auto toe moest lopen en er in moest klimmen.
Ze liet haar tas van haar schouder glijden, die nog gevuld zat met haar laptop en studieboeken. Aaron leek niet echt te begrijpen wat ze op de sloperij kwam doen, maar Shae kon het niet eens opbrengen om eerst uit te leggen wat er aan de hand was. In plaats daarvan kroop ze verder richting Aaron en sloeg ze haar armen om hem heen.
Ze wist dat Aaron het niet beter zou kunnen maken. Hij zou haar problemen niet op kunnen lossen. Ze zou een groot deel van haar problemen niet eens aan hem kunnen vertellen, want ze was er van overtuigd dat hij niks meer met haar te maken zou willen hebben als hij zou weten wat ze in haar vrije tijd, als ze niet samen waren, naar binnen werkte. Ergens hoefde Aaron het ook niet beter te maken. Het enige wat hij op dit moest doen, en waarvan Shae hoopte dat hij het ook zou doen, was haar vasthouden.
‘Ik ben het echt aan het verkloten,’ fluisterde ze zachtjes en met die woorden begonnen de tranen in haar ogen te prikken. Ze had ze een hele tijd binnen kunnen houden, maar nu ze eindelijk bij Aaron zat, leek ze daar niet meer toe in staat te zijn.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Nog voor hij Shae had kunnen begroeten, was ze al naar hem toe gekropen en had ze haar armen om zijn lichaam geslagen. Normaal gesproken begroetten ze elkaar niet op die manier. Echter, toen Shae hem niet losliet, besefte hij zich dat haar omhelzing iets anders was dan een begroeting. In eerste instantie had hij dan ook niet zo goed door wat hij moest doen, maar al gauw gleden ook zijn armen om haar lichaam.
'Je bent wat aan het verkloten?' vroeg hij voorzichtig. Hij wist niet waar ze het over had. Ondanks dat ze redelijk wat tijd met elkaar doorbrachten, had hij geen idee waar ze het over had. Voor zo ver hij wist, ging alles wel redelijk. Ze had wat werk met school, maar ze had haar ouders en ze had hem. Over haar andere vrienden wist hij niet zo veel, ze woonden op de campus en ze waren nog niet hier geweest.
Een vlaag van medelijden ging door hem heen toen hij hoorde hoe Shae zachtjes begon te snikken. Niet veel later voelde hoe zijn shirt haar tranen opnamen. Hij trok Shae meer naar hem toe en hield haar steviger vast, waarbij zijn kin lichtjes op haar hoofd steunde. Hij had Shae nog niet zo vaak zien of horen huilen. Shae had ook nooit het meisje geleken dat zonder reden in huilen uitgebarsten was. Ze had altijd een goede reden gehad om te huilen. Vroeger had hij echter altijd geweten wat er aan de hand was en nu had hij geen idee.
Hij had de neiging om iets te zeggen, maar hij deed het niet. Hij had niet het idee dat er veel te zeggen viel. Misschien als ze straks wat gekalmeerd was, maar niet nu. Wat het ook was, hij zou toch wel proberen het op te lossen. Dat had hij altijd al gedaan. Zelfs als hij het niet op kon lossen, had hij wel naar iets gezocht om haar pijn te verzachten. In die tijd had hij zich echter nog niet beseft dat het niet hoorde bij de vriendschap. Waarschijnlijk had hij het zich nog steeds niet beseft als Shae hem niet verteld had over de gevoelens die zij had als ze interesse had. Inmiddels had hij maar geaccepteerd dat het zo was. Dat het waarschijnlijk ook zo zou blijven. Tenzij Shae ineens op miraculeuze wijze gevoelens voor hem zou ontwikkelen, zou alles blijven zoals het nu was. Hoewel hij altijd gedacht had dat hij niets begreep van de zogenaamde friendzone, wist hij nu wel dat hij er niet dieper in kon zitten. De enige die van mening was dat dat wel meeviel, was Rhys. Rhys had opvallend veel vertrouwen in hem, alsof hij iedereen kon krijgen die hij wilde. Iets wat normaal gesproken ook het geval was, maar in het geval van Shae niet. Het lag een stuk gecompliceerder dan zomaar iemand tegenkomen in de kroeg. Misschien had hij zelfs wel eens gewenst dat Shae wel iemand was die hij zomaar in de kroeg tegen was gekomen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Shae had niet eens meer de kracht om te zeggen wat ze precies aan het verkloten was. Het enige wat ze nog wilde, was huilen. Ze wilde haar tranen de vrije loop laten gaan, wetend dat er iemand was om ze op te vangen. Ze wilde verdwijnen in de sterke armen van Aaron. Ze wilde zich verschuilen en er nooit meer uit komen, zodat ze ook niet meer zou hoeven denken aan school en alles wat daar mee te maken had. Pas nu ze veilig weg zat gekropen in de haven die Aaron zijn armen waren, realiseerde ze zich hoe graag ze er in wilde blijven.
Haar gesnik werd luider en haar vingers klampten zich krampachtig vast in het sweatshirt dat Aaron aan had. Aaron was de enige aan wie ze het zou kunnen vertellen. Haar ouders verwachtten van haar dat ze het goed deed, dat ze haar studie af zou maken en dat ze binnen een paar maanden een baan zou krijgen, maar dat was allemaal niet meer te realiseren. Ze wist ook al wat haar ouders zouden zeggen. Aaron zorgde voor afleiding, hij zou de reden zijn dat ze nu niet meer zou kunnen afstuderen, maar Shae wist heel goed dat de reden bij haarzelf lag. Zij was het probleem. Hetgeen wat ze had gebruikt, was het probleem. Normaal kon ze alles aan Aaron vertellen, maar dit zou het eerste zijn wat ze voor hem verborgen zou houden. Dat en de droom die ze van de week over hem had gehad, maar dat was nu wel het laatste waar ze aan dacht.
Het bleef stil van Aaron zijn kant. Of hij niks wist te zeggen, of dat hij niks wilde zeggen, wist Shae niet. Ergens maakte het haar ook niet uit. Het enige wat er wel te horen was, was haar eigen gesnik. Maar ook dat stierf na enkele minuten langzaam weg. Toch bleef ze haar gezicht in zijn shirt verstoppen. Niet omdat ze bang was dat Aaron haar zou zien met uitgelopen mascara en rode ogen, maar wel omdat het haar beschermde tegen alles wat er door haar eigen hoofd ging.
Rillerig haalde ze adem, denkend over hoe ze aan Aaron moest vertellen wat er op dit moment aan de hand was. Toch lukte haar dat niet zonder dat er een brok in haar keel vormde. Ze wist dat hij het niet raar zou vinden als ze toe zou geven dat school moeilijk of veel was, maar hij zou haar waarschijnlijk wel veroordelen als ze hem zou vertellen wat ze nog meer had gedaan.
‘Ik…’ begon ze, niet echt wetend hoe ze verder moest. Ze haalde haar neus op en ademde daarna nog en keer diep in. ‘Ik kreeg een mail van mijn begeleider, voor mijn scriptie, e-en…’ Verder kwam ze niet. Het was al erg geweest om het te lezen, maar het hardop zeggen zou het alleen nog maar erger maken.
‘Hij had zoveel aanpassingen. Ik ga het nooit redden om voor het einde van het jaar af te studeren.’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Nog even en hun lichamen zouden zich versmelten tot één. Krampachtig hield zij zich vast aan zijn shirt, terwijl hij zijn armen stevig om haar heen geslagen had. Haar gesnik maakte dat hij haar steviger vast wilde houden, alsof ze uit elkaar zou vallen als hij dat niet deed. Er waren tijden geweest waarop hij gedacht had dat hij uit elkaar zou vallen als niemand hem vasthield. Niemand had hem vastgehouden, maar hij was ook niet uit elkaar gevallen. Het waren gevoelens die hij nooit met iemand gedeeld had. Zelfs Shae had hij niet verteld over de gedachten die in die tijd door zijn hoofd gespookt hadden. Hij had nooit gewild dat ze zich verantwoordelijk voelde of dat ze dingen niet deed in haar leven om bij hem te kunnen zijn. Tot op de dag van vandaag had hij er nooit iemand over verteld.
Het gesnik stierf langzaam weg en maakte plaats voor een rillende ademhaling. Hij had medelijden met Shae. Hij had haar maar zelden zo overstuur gezien. Misschien dat hij het een of twee keer eerder mee had gemaakt, maar in die tijd hadden ze niet zo gezeten als nu. In die tijd was dat lichamelijke contact nog ongemakkelijk geweest, terwijl het nu helemaal niets meer voorstelde.
Hij wachtte geduldig tot Shae haar verhaal deed. Hij pushte haar niet om verder te praten als ze stilviel en ondanks dat ze was gestopt met snikken, liet hij haar ook nog niet los. Ook toen ze haar verhaal gedaan had, liet hij haar nog niet los.
'De wereld vergaat niet als je het niet gaat redden,' mompelde hij, waarna hij Shae wat losser liet zodat hij haar aan kon kijken. De aanblik was bedroevend. Haar mascara zat onder haar ogen en haar ogen waren wat rood en opgezet.
'Maar jij bent Shae. Als je het wil halen, haal je het ook.' Zijn duim gleed even over haar wang om de tranen van haar gezicht te vegen en hij glimlachte bemoedigend, waarna hij knikte om zijn woorden kracht bij te zetten. Als Shae iets wilde, dan kon ze het ook.
'Je kunt dit wel, Stanley.' Shae was altijd goed geweest op school. Als ze zich eenmaal ergens op gericht had, lukte het ook. Hoe onmogelijk dat soms ook geleken had. Ze had wel eens hele verslagen in een nacht getypt en vervolgens het hoogste punt gehaald.
'Denk je dat het helpt als ik er bij blijf als jij aan je scriptie gaat werken?' vroeg hij. Hij had natuurlijk geen kennis van haar studie en daar kon hij haar niet mee helpen, maar hij kon er wel zijn om haar op te vangen als ze weer overstuur raakte. Hij had er nog wel vertrouwen in dat ze het kon halen, maar hij had het idee dat er niet aan kon werken als ze overstuur was. Ze was naar hem gekomen, dus hij ging er vanuit dat hij iets van die stress van haar af kon nemen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Waarom voelt het dan wel zo?’ Aaron had misschien gelijk. Er zou geen wereldoorlog uitbreken als zij niet dit jaar zou afstuderen. Kinderen in Afrika zouden niet sterven aan hongersnood door iets wat zij had gedaan, maar voor haar was haar studie wel haar wereld. Het was haar plan, haar toekomst. Misschien was het lullig om te denken dat Aaron het nooit helemaal zou begrijpen, maar hij had nooit gestudeerd. Hij had nooit een echte toekomst voor zich gehad en in vele momenten had Shae graag met hem willen ruilen, zo ook nu. Ze had op dit moment liever een zorgeloze toekomst dan een toekomst waar ze zich dag en nacht zorgen over moest maken.
Shae schudde haar hoofd. Het was lief dat Aaron zoveel vertrouwen in haar had en andersom zou ze het ook in hem hebben, maar het voelde niet alsof ze het op dit moment zou kunnen, alleen maar omdat ze het zou willen. Er was nog zoveel meer aan de hand en Aaron zou alleen het hele verhaal kunnen begrijpen als ze het aan hem zou vertellen, maar dat zou het er waarschijnlijk niet beter op maken. Dus het enige wat Shae nu kon doen, was haar verhaal voor zich houden en zich proberen te focussen op de zachte, eerlijke stem van Aaron die haar gerust probeerde te stellen.
Aaron zijn duim gleed langs haar wang, waarschijnlijk om een verloren traan en sporen van mascara weg te halen. Zelf ging Shae er nog langs met de mouw van haar jas, om er zeker van te zijn dat haar uitgelopen make-up was verdwenen. Nu zaten er restjes zwarte mascara op haar mauw, maar haar jas was op dit moment wel haar minste zorg.
‘Ik weet niet of ik dit nog wel kan,’ verzuchtte ze, waarna ze zich weer tegen Aaron liet zakken. Er was zoveel wat ze zou moeten verbeteren. Ze zou nieuwe theorie moeten opzoeken, zinnen anders forumleren en hele stukken moeten schrappen omdat ze niet relevant waren voor hetgeen wat ze wilde onderzoeken. Dat alles bij elkaar zou behoorlijk wat tijd kosten en tijd was op dit moment niet iets wat ze ruim tot haar beschikking had staan.
Aaron stelde voor om te werken aan haar scriptie als hij er bij zou zitten. Ze wist niet of het echt zou helpen. Ze hadden nooit echt samen huiswerk gemaakt. Shae kon het zich in ieder geval niet herinneren, maar ze wist dat Aaron een rustig persoon was en dat hij haar niet om de drie seconden af zou leiden met een vraag of dat hij over haar schouder mee zou lezen. Wat hij in de tijd zou doen dat ze bezig zou zijn, wist ze niet, maar Aaron was een meester in zichzelf vermaken.
‘Zou je dat goed vinden? Als ik probeer hier te werken?’ vroeg ze aan hem. Hij had het dan al wel aangeboden, maar ze wilde er toch zeker van zijn dat hij het niet erg zou vinden. Ondanks dat het niet veel was, was deze auto wel zijn plekje en ze wilde hier niet zitten als het onhandig voor hem was, op wat voor manier dan ook.

@Auloire

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld