Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Lost Kingdom

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Even glimlachte ik toen hij het zelfde soort zei. "Je had mij best wakker mogen maken" zei ik grinnikend. Maar zo te zien moest ik rust nemen zoals hij vannacht had gezegd.
Snel schudde ik mijn hoofd als hij vroeg of ik mijzelf erg pijn had gedaan. "Nee, heb er al geen last meer van." glimlachte ik en bleef naar hoe hij bezig was kijken tot ik dus vroeg van wie hij het geleerd had. "Ah, dat is mooi." zei ik en keek hem weer aan. "Veel heb ik niet geleerd, naja het huishouden met mijn moeder samen." zei ik. Met een kleine glimlach. Dan knikte ik als hij zei over dat als hij zo was wel gewoon deed, maar wolven vorm dat het niet hoefde. "Ja, mensen en dieren zijn totaal anders met bepaalde dingen kwa eten. Maar als je al vanaf kinds af aan wel rauw vlees hebt gegeten kan je maag het wel aan." zei ik dan nadenkend. "Ik weet niet hoe ik dit weet, misschien ooit is ergens gehoord" lachte ik en keek hem aan.
Weer was het even stil tot ik hem hoorde en op keek. "Oh, Eh nee. Niets bijzonders." glimlachte ik. Ik maakte mijn handen wat schoon en prikte dan wat vlees op de stokken en gaf er één aan Viggo. "Dank je wel." zei ik.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo knikte. ‘Je sliep nog zo vredig, ik wilde je niet storen’, antwoordde hij met een kleine glimlach. Ze had een zware nacht gehad en hij had haar niet willen wakker maken.
Hij keek naar het meisje. ‘Gelukkig maar. Het spijt me echt, ik had rustiger aan moeten doen’, zei hij. Hij had er rekening mee moeten houden dat hij een hoge snelheid had en dat het meisje daar waarschijnlijk niet op rekende. Hij zou daar de volgende keer zeker op letten. Hij knikte nogmaals. ‘Huishouden is ook handig’, zei hij. ‘Ik heb er zelf niet zo veel van geleerd, ik hoop dat je me wat bij kunt brengen’, zei hij terug en grinnikte zacht.
Hij luisterde naar haar. ‘Dat klopt’, zei hij. ‘Ik kan nu in principe rauw vlees eten maar ik heb toch meer zin in iets warms zonder haar’, grinnikte hij. Hij had wel vaker rauw vlees gegeten in mensenvorm maar het smaakte toch anders dan verwarmd vlees maar een favoriet had hij niet. Soms had hij meer zin in rauw vlees en soms meer in verwarmd vlees.
Hij keek weer naar het meisje. ‘Je mag me gerust dingen vragen hoor’, zei hij met een glimlach. Hij vond het niet erg. Hij kwam ook meerdere dingen over het meisje te weten. Hij nam de stok van het meisje aan. ‘Jij ook dank je wel’, antwoordde hij.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

"Ah, oké." zei ik en grinnikte. Ik had inderdaad een zware nacht gehad, maar hij ook. Even zuchtte ik zachtjes. "Nee nee, ik had gewoon niet in paniek moeten raken." zei ik en legde mijn hand op zijn been. "Waarschijnlijk was je nog geen eens 5 minuten weg toen ik wakker werd." zei ik en glimlachte.
Toen hij dat zei, moest ik mijn lach inhouden. "Sorry." zei ik nadat ik mijn hand voor mijn mond hield. "Zonder haar." herhaalde ik grinnikend. "Dat klinkt zo, Eh, ja." zei ik. "Geef mij maar gewoon vlees wat lang boven het vuur gestaan heeft." zei ik en glimlachte.
Ik schudde mijn hoofd, "Niets bijzonders" herhaalde ik weer. En glimlachte. "Kom, we gaan wat eten, ik heb echt honger na gisteren." zei ik en hield de tak met vlees boven het vuur.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek naar Loreen en schudde zijn hoofd. ‘Het is een logische reactie’, antwoordde hij. ‘Vooral na wat er vannacht is gebeurd’, ging hij verder. Hij was niet boos op haar, hij maakte zich vooral zorgen om haar en ook om de woorden die ze had gesproken. Hij voelde haar hand op zijn been en hij glimlachte even.
Hij grinnikte toen hij zag dat ze haar lach inhield. ‘Je mag gerust lachen’, grinnikte hij. Hij was blij om zo met haar te kunnen praten, om grappen te maken. Hij trok een wenkbrauw op. ‘Dat klinkt zo, ja?’, vroeg hij met een kleine grijns en knikte. ‘Begrijp ik. Ik zal je geen rauw vlees geven’,
Hij keek weer naar het meisje. ‘Goed dan’, zei hij. Hij zou verder ook niet aandringen. Hij glimlachte weer even. ‘Dan lijkt het mij een goed idee om te gaan eten’, zei hij. Hij had zelf niet zo veel trek wat hij vreemd vond, normaal had hij nu al zowat een heel schaap opgegeten. Hij schudde het weg en hield de tak boven het vuur.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Klein glimlachte ik naar hem toen hij dat zei. "Maar als je blieft, maak niet te veel zorgen om mij oke." zei ik. "Je hebt je eigen dingen om zorgen over te maken en ik de mijne." zei ik zachtjes.
Ik dacht terug aan wat ik allemaal had gezegd vannacht. Op één of andere manier kon ik het niet geloven, hoe ik dat allemaal wist, maar toch was het zo als hij er over begon. Even zuchtte ik en ging met mijn hand door mijn haar heen.
"Ik moet bekennen dat ik eerst totaal niet wist waarvoor de brandmerk was, tot ik de nachtmerrie had en alles, langzaam of snel, terug kwam." zei ik en legde mijn hand op de plek waar die zat.
"Ik moest hem van mijn ouders verbergen, wat wel logisch was, maar ik wist niet waarom. Daar ben ik eerlijk in." Even haalde ik diep adem. "Mijn vader zei zelfs dat ik het weg moest proberen te snijden, hoe konden ze dat vragen van je kind." zei ik en slikte. "Maar dat is verleden tijd nu, we moeten aan de toekomst denken." zei ik met een glimlach. Ik wilde niet meer aan de duistere verleden denken, maar alleen aan de zonnige toekomst.
Ruw schudde ik mijn hoofd als hij zei dat ik mocht lachen. "Nee...." zei ik en probeerde de lach weg te krijgen, wat niet echt lukte. Maar als hij eenmaal zijn wenkbrauw op trok en een vragende blik gaf, kon ik het niet meer houden en begon te lachen. Alsof ik het al die jaren op had geslagen en er nu allemaal uit gooide. Mijn ogen begonnen er van te tranen, niet omdat ik verdrietig was, maar omdat ik blij was om hem weer bij mij te hebben. Al die jaren dat we elkaar niet gezien hebben, en nu wel. "Ik heb je zo gemist Viggo" zei ik als ik wat bij was gekomen. "Al die jaren had ik zo'n leeg gevoel in mij, iets dat ik miste, en dat was jij." zei ik en keek hem aan. Dan rook ik iets verbrand, en keek naar mijn stukjes vlees. "Ah nee!" riep ik en trok de tak met de vleesjes terug. Een zucht verliet mijn lippen en keek er naar. "M-mag ik je mes?" vroeg ik en keek hem aan. Hopelijk kon ik nog wat redden.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek naar Loreen. ‘Ik zal het proberen’, antwoordde hij en glimlachte even. Hij gaf om haar en hij was bezorgd om haar maar hij wilde wel haar de ruimte geven om te doen wat ze wilde.
Hij fronste even door haar woorden en knikte. ‘Ze hebben ook jouw herinneringen gewist?’, vroeg hij zacht en volgde haar hand die ze op de plek legde. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik begrijp waarom je het zou moeten verbergen maar ik ben het met je eens. Zoiets kun je niet vragen van je kind’, antwoordde hij. Hij knikte daarna. Hij was het met haar eens. ‘Laten we dat maar doen’, zei hij. Hij wilde haar graag meenemen naar de zee en hij hoopte dat dat een goede plaats was waar ze even op andere gedachten kon komen.
Hij begon ook te lachen toen hij het meisje hoorde lachen. Het was aanstekelijk en het voelde vertrouwd, ook al wist hij niet waarom. Toen hij uit was gelachen keek hij weer naar Loreen. Hij slikte door haar woorden. Hij vond het verschrikkelijk dat hij haar niet kon herinneren. Hij probeerde het steeds weer maar het lukte niet. ‘Het spijt me’, zei hij zacht. ‘Het spijt me dat je me zo gemist hebt. Ik kan me niets herinneren’, zei hij. ‘Maar ik ben blij dat ik een leegte vervul’, zei hij eerlijk. ‘Waren we lang met elkaar bevriend?’,
Hij rook een verbrande geur en en keek verbaasd naar hun vlees. Hij grinnikte zacht toen hij het vlees van het meisje zag. ‘Het is oké’, zei hij rustig en knikte. Hij gaf haar het mes.‘Je mag ook een nieuw stuk vlees’, zei hij met een kleine glimlach.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

"Het is oke, het komt vast wel." zei ik en glimlachte vast beraden. Als hij vroeg of mijn geheugen ook gewist was, knikte ik. "Ja." zei ik zachtjes. "Maar geloof alleen het stuk dat wij elkaar kennen." zei ik verder. Dan glimlachte ik en knikte. "Ja, we zijn zowat als broer en zus opgegroeid, ook al was ik iemand uit het dorp, en jij de kro......." nog optijd stopte ik met praten, keek ik hem aan met grote ogen. Wacht, dat was waar ook. Viggo was de kroonprins, maar als zijn herinneringen compleet waren verwijderd, dan weet ik hij dat zelf ook niet meer. Ik slikte even en glimlachte. "Mijn moeder werkte in het paleis als dienstmeid, en mijn vader als stal knecht, dus ja." zei ik en glimlachte al snel nadat ik dat zei. "Jou ouders waren geloof ik ook werkzaam in het paleis toen." zei ik.
Nadat ik mijn vlees van het vuur af had gehaald, en zijn mes had gekregen, schudde ik mijn hoofd. "Dat is zonde." zei ik. Ik begon, voorzichtig omdat het nog heet was, het ergste verbrande gedeelte er af te schrapen, of sneed het er af als het door en door was. Niet veel later was ik klaar en glimlachte tevreden. "Tadaaa" zei ik en had nog redelijk wat heerlijk vlees over. Zijn mes gaf ik terug nadat ik deze aan mijn rok af had geveegd, deze was toch al smerig, dus het maakte ook niets meer uit. Meteen begon ik te eten, want mijn maag begon te knorren. "Oh god, dit is heerlijk!" zei ik met volle mond en keek hem glimlachtent aan.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo knikte. ‘Vast wel’, zei hij. Hij kende zichzelf en hij zou rustig aan doen maar hij zou wel een oogje in het zeil houden.
Hij luisterde naar het meisje en slikte. ‘Het spijt me dat ze dat bij je hebben gedaan’, zei hij zacht. Er was dus blijkbaar iets wat Loreen en hij niet mochten herinneren. Hij fronste. Hij vond het goed om te horen dat ze zowat als broer en zus waren opgegroeid, dat betekende dus dat ze elkaar goed kenden, ook al kon hij het zich niet herinneren. Hij keek naar haar. ‘Kro?’, vroeg hij. Wat was hij? Hij voelde hoe zijn brein hard werkte om zich iets te herinneren maar het lukte niet. Hij zuchtte gefrustreerd. Hij voelde dat er iets was maar hij wist niet wat. Hij knikte daarna. ‘Dan snap ik wel waarom we samen zijn opgegroeid’, zei hij met een kleine glimlach. Hij had zijn ouders nooit zo veel over hun werk horen praten dus hij vond het interessant om te horen dat ze in het paleis hadden gewerkt.
Hij keek naar de handelingen van het meisje en liet haar haar gang gaan. ‘Maar verband eten opeten is ook niet leuk’, antwoordde hij met een zachte grinnik. Hij grijnsde even toen ze het vlees had schoongemaakt. ‘Perfect’, zei hij en stopte het mes in zijn broekzak toen ze het terug aan hem had gegeven. Hij haalde zijn stok uit het vuur en nam een hapje van het vlees, waarna hij zijn aandacht weer op het meisje vestigde. Hij glimlachte door haar woorden. ‘Ik ben blij dat je dat vindt’,

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Mijn schouders haalde ik op en haalde diep adem. "Als zij het belangrijk vonden, dan moest het zo zijn." zei ik en keek hem aan. Maar als hij mijn laatste woord herhaalde, schudde ik mijn hoofd. "Het is niets bijzonders." zei ik en glimlachte. Duidelijk kon ik zien dat hij het probeerde te herinneren, of het woord probeerde te raden.
Ik glimlachte weer als hij dat zei en knikte weer. Waarna ik dus verder ging met het vlees tot het schoon was en ik kon eten. Het volgende stuk vlees stopte ik in mijn mond en sloot genietend mijn ogen, dit was echt heerlijk! Het was een tijd geleden dat ik zulk lekker vlees had geproefd. Het vlees wat wij hadden waren meestal afdankers omdat we niet genoeg hadden om het fijne vlees te kopen.
Al snel opende ik mijn ogen weer en keek Viggo aan. Ik zag duidelijk dat hij probeerde zich alles te herinneren, maar zo te merken was echt alles weg gehaald. Mijn ogen sloeg ik neer en liet mijn handen zakken. "We komen er wel achter wat je echte herinneringen zijn, dat ik alles meteen terug kreeg, dat is niet zo prettig als je denkt." zei ik en beet op mijn lip. Mijn hand legde ik op die van hem en glimlachte klein. In mijn ooghoek zag ik dat zijn vlees ook al klaar was en haalde zijn hand omhoog. "Voordat het ook verbrand." grinnikte ik en keek hem weer aan.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo zuchtte en knikte. ‘Dat denk ik ook’, antwoordde hij. Toch vond hij het maar raar. Wat zou er dan zo belangrijk zijn geweest waardoor hun herinneringen moesten worden verwijderd? Hij fronsteen keek naar het meisje. ‘Weet je dat zeker?’, vroeg hij zacht. Hij verzonk weer in zijn gedachten. Hij kon zich alleen nog maar het vertrek uit het koninkrijk herinneren. Hij dacht altijd dat dat te maken had gehad met van alles wat er was gebeurd en dat hij door de schok de rest was vergeten of had weggeduwd maar dat was dus niet zo. Iemand had ze verwijderd.
Hij keek op uit zijn gedachten toen hij Loreen hoorde en knikte. ‘Vast wel’, zei hij. Hij knikte. ‘Dat lijkt me inderdaad niet fijn, nee’, antwoordde hij. Hij keek naar haar hand toen ze de hare op de zijne legde en glimlachte even. Hij grinnikte zacht. ‘Goed idee’, zei hij en nam een stukje van het vlees. Het smaakte hem niet en dat vond hij raar. Vos was meestal het vlees dat hij at maar nu deed het hem niet. Misschien kwam het door de schok van alle dingen die het meisje hem had verteld.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

"Het kan niet anders." zei ik. "Wat het dan zou moeten zijn waarom het gedaan is." zei ik en dacht na. Maar snel schudde ik dat weg. "We zouden er niet meer aan denken." zei ik dan en keek hem aan. "Ik moet zelf ook nog alles verwerken. Wat ik gisteren allemaal zei kan ik nu niet meteen terug halen." zei ik rustig.
Nadat hij begon te eten, zag ik dat het hem niet smaakte, ik ging er maar niet op in en at zelf verder. Zou het door mij komen dat hij het niet lekker vond? Of door wat er gebeurd was. "Sorry." zei ik en keek naar het vuur. Even was het stil tot ik maar begon te zingen. Ik zou niet weten waar we het nu over moesten houden, en om er over door te gaan had ik ook geen zin meer in om eerlijk te zijn.

Walking circles in a dry oasis We feel the rain is coming

We’ll overtake all of the war torn places
And build our hope again

OH OH OH OH OH / OH OH OH OH OH
There’s no other time like this we’ve seen
We’ve got the keys to set us free

OH OH OH OH OH / OH OH OH OH OH
I know we’re worn down to our bones
This our prayer, this is our oath

We feel the spark in us
We got the golden touch
There’s royal blood in us
Chosen for this

When darkness overcomes
There’s still a light in us
Destiny rising up
Chosen for this

We hold the pressure, all the weight we carry
Won’t let our strength grow thin

We’ll take these chances, through circumstances
And build our hopes again

OH OH OH OH OH / OH OH OH OH OH
There’s no other time like this we’ve seen
We’ve got the keys to set us free

OH OH OH OH OH / OH OH OH OH OH
I know we’re worn down to our bones
but this our prayer this is our oath

CHOSEN << Song

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo knikte. ‘Precies’, zei hij zacht terug en keek naar het vuur. Hij merkte dat hij meer behoefte had aan warmte. Hij keek terug naar het meisje. ‘Laten we het maar niet doen, we kunnen beter denken aan leukere dingen’, antwoordde hij. ‘Bijvoorbeeld dat we naar zee gaan’, ging hij verder en glimlachte even.
Hij fronste toen ze sorry zei. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen’, antwoordde hij. ‘Ik heb niet zo veel trek vandaag maar dat komt niet door jou’, antwoordde hij. Hij wist niet wat hij had. Misschien kreeg hij een griepje of iets in die richting. Hij hoorde hoe ze begon te zingen en glimlachte even. Ze had een mooie stem. Hij at wat meer vlees van de stok en legde het daarna weg. Als Loreen wilde mocht ze zijn vlees hebben.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

"Ja, je hebt gelijk." zei ik nog en glimlachte op zijn woorden. Dat had ik ook al een keer gezegd, en toch ging we door. "Ja, de zee, ik ben echt benieuwd." grinnikte ik en keek hem aan.
Als ik dan aan het zingen was, bleef ik naar het vuur kijken, maar al snel keek ik weer naar Viggo, was hij nou wat bleker in zijn gezicht dan eerst? Ik ging er maar niet op in en zong rustig door tot het lied af was gelopen. Ik glimlachte en at weer verder, maar hij had zijn vlees alweer neer gelegd. Wat was er? Werd die ziek? Ik schudde mijn hoofd, nee dat kon niet. Zijn wonden had ik genezen, tot zo ver het was gelukt. Misschien door het zwemmen, dat moest het wel zijn.
Ik pakte dan een andere stok en porde wat in het vuur zodat het weer wat op kwam, ook stopte ik wat hout er bij. Het was een frisse ochtend.
"Zullen we zo maar verder gaan als we klaar zijn om te gaan?" vroeg ik terwijl ik nog een stukje vlees in mijn mond stopte. Het was wat kouder geworden, maar dat maakte niet uit. Dorst had ik wel, maar dat zie ik niet en at rustig door. Onderweg zou ik wel wat drinken. Nu moesten we het maar op sparen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo glimlachte. ‘Daarom’, zei hij. ‘We zijn al op weg, ik denk niet dat het nog al te lang zal duren voordat we er zijn’, zei hij. Hij kende de weg naar de zee goed, hij was er vaak geweest.
Hij keek naar het meisje. ‘Je kunt mooi zingen’, complimenteerde hij haar. Hij vond het niet erg om naar haar te luisteren. Het had iets rustgevends.
Hij keek naar haar handelingen en was dankbaar dat ze het vuur aanwakkerde, het was best fris. Hij wreef in zijn handen en schoof wat dichter naar het vuur. Hij knikte daarna. ‘Dat lijkt me een goed plan. Ik denk dat de kust wel veilig is’, antwoordde hij. Hij had in de tijd dat ze in de grot waren geweest niet veel gehoord en daar was hij blij om. ‘Maar doe maar rustig aan, je hoeft je niet te haasten’, zei hij en kwam overeind, waarna hij zijn rugzak pakte.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Ik glimlachte, en knikte kort toen hij zei dat we er al bijna waren. Ik haalde even diep adem en blies het weer uit, meer omdat ik genoeg had gegeten en glimlachte naar hem.
"Dank je." zei ik op zijn woorden dat ik mooi kon zingen. "Ik zong vaak voor mijn moeder toen ze op bed lag." zei ik. "Ze zei dat het een geschenk van de engelen was dat ik mooi kan zingen." zei ik met een glimlach terwijl ik het vuur wat op maakte. Ik kroop ook wat dichter bij, maar als ik zag hoe dichtbij hij ging zitten, zei ik maar even niks.
Toen hij antwoord gaf op mijn woorden dat de kust wel veilig was glimlachte ik. Dat was waar ook, we hadden geluiden gehoord toen we hier heen liepen, het was een wonder dat ze ons niet hebben gepakt toen we lagen te slapen, of wat het ook was. "Haas zou ik niet maken, we hebben net lekker gegeten." grinnikte ik. "Als we nu gingen haasten kunnen we buikkrampen krijgen." legde ik uit en keek hem aan. Maar hij stond alweer op om zijn rugtas te pakken. Ik zou maar mijn mand ook maar klaar maken. Rustig stond ik dan ook op en pakte mijn mand, het overige vlees pakte ik in de doeken die er nog in lagen van het eten van wat ik van de oudere vrouw had gekregen en stopte deze in de mand.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld