Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
"Dat weet ik," knikte ze, waarna ze met haar vingers zachtjes tikte op zijn wang.
Lily gromde toen hij nogmaals zuchtte en trok een wenkbrauw op. "Als je nog één keer zucht, gaan we nooit meer seks hebben Donaire," waarschuwde ze. "Je moet er maar aan wennen dat ik je beter vind dan anderen," gromde ze. "Op dit vlak heb ik eens gelijk," knikte ze overtuigd. Zij was de psycholoog en ze zei dat Aaron een waardevol persoon was. Hij was goed.
Lily aarzelde en fronste. "Maar ik wilde niet dat je alleen thuiskwam Aaron," zei ze met een zucht. "En wat nu als je in de problemen zat? Dan wilde ik er snel bij zijn," knikte ze. Ze had gehoopt dat hij haar zou bellen of eens langs zou zijn gekomen. Ze zuchtte zacht. Ze had het niet goed uitgedacht, akkoord, maar ze had geen spijt dat ze had gewacht, wel van wat ze allemaal had gezegd.
Lily keek hem aan toen hij zacht door haar dreads streelde en beet op haar onderlip bij zijn gemompel. Ze schudde lichtjes haar hoofd. Het was niet okey, nee, maar ze hoopt dat het wel goed zou komen.
Lily legde haar hoofd op het hoofdkussen dat groot genoeg was voor hen twee. "Eet maar voort, ik ga je wel wat stalkerig bestuderen," merkte ze op. Ze trok een wenkbrauw op en het eerste kleine glimlachje in dagen verscheen toen hij een kusje tegen haar neus drukte. Dat had lang geduurd. Lily glimlachte normaal gezien heel vaak. Ze was best wel een vrolijk persoon, maar nu dus niet meer zo.
"Ik beloof het," zei ze met een knikje. "Ik verzeker niet dat ik veel ga opkrijgen, maar ik ga wel mijn best doen," gaf ze toe. "Geef me nu mijn kus Donaire, ik heb lang genoeg moeten wachten."

Account verwijderd

schreef:
Lily begon altijd te dreigen zodra hij begon te zuchten. Ze vond het niet fijn als hij begon te zuchten, wat vrijwel altijd betekende dat hij het ergens niet mee eens was of dat hij zich ergens vervelend door voelde. Hij glimlachte echter wel, Lily en dreigen was een uiterst amusante combinatie.
'Alsof jij dat vol zou houden,' merkte hij met een grijns op. Het was waar dat hij graag seks met haar had, maar Lily was daar niet anders in. Zij had net zo goed verlangens als hij. Hij drukte een kusje tegen haar wang. Misschien zou ze het een week volhouden, maar daarna zou het zeker over zijn. Lily had ook haar behoeftes.
'Ik had je wel gebeld als ik een leeg appartement aangetroffen had en ik in de problemen zat.' Het was niet alsof hij haar volledig buitengesloten had. Als hij in de problemen zat en hij Lily nodig had, had hij haar wel gebeld. Hij wilde Lily echter nooit bij zijn problemen betrekken, wat betekende dat hij nooit naar haar appartement gekomen was als hij wel in de problemen had gezeten. Het waren zorgen waar ze zich nu niet langer druk over hoefden te maken. Het was voorbij en over. Hij was weer terug en Lily en hij hadden het al goed gemaakt.
'Je kijkt altijd al stalkerig naar me,' grapte hij, waarna hij zijn hoofd schudde en hij nog een hap van zijn vla pakte. Hij hoopte dat het snel beter zou gaan met zijn kaak, hij keek er niet bepaald naar uit om wekenlang vloeibaar voedsel te eten. Hij wilde normaal eten. Hij at zijn bakje leeg en duwde het tafeltje toen aan de kant. Er stonden nog wat dingen op, maar daar had hij straks wel tijd voor, eerst had hij Lily een kus beloofd. Geamuseerd keek hij naar haar, waarna hij knikte en hij zacht zijn lippen tegen de hare duwde. Hij was bijna opgelucht toen hij opmerkte dat dat geen pijn deed, dat was ook een van de weinige dingen die geen pijn deden.
Hij liet haar lippen echter gaan toen hij geklop op de deur hoorde, waarna hij opkeek. Nathan.
'Aaron! Het spijt me dat ik Lily heb verteld dat je geen woonadres hebt, maar ze moest het invullen voor de verzekering en anders had je het zelf moeten betalen. Je weet dat je dat echt niet had kunnen betalen,' zei Nathan met een schuldige blik op zijn gezicht. Nathan had verteld dat hij geen woonadres had, dat hij in principe dakloos was. Hij had niet gewild dat Lily het wist, hij wilde niet dat ze medelijden met hem kreeg en ze nog meer voor hem ging doen dan ze al deed. Zijn blik gleed naar Lily. Hij had nooit tegen Lily gelogen, maar hij had het ook niet aan haar verteld. Hij had altijd al geweten dat het haar zou kwetsen als hij het haar wel zou vertellen, maar hij had het haar niet kunnen vertellen.
'Ze had het nog niet verteld, of wel?' vroeg Nathan voorzichtig. Hij schudde zijn hoofd.

Account verwijderd

schreef:
"Wat zit jij nou zo te glimlachen, jackass," gromde ze. Ze gaf hem een mep. "Ik meen het serieus hoor, het is niet omdat je omdat we nu een hele tijd geen seks gaan hebben, dat we meteen weer seks gaan hebben zodra we thuis zijn," klaagde ze. "Aaron!" protesteerde ze bij zijn opmerking en gromde toen hij een kusje tegen haar wang drukte. "Omkoperij," klaagde ze. Dat was niet eerlijk. Ze had een zwak voor zijn kusjes.
Lily gromde zacht bij zijn woorden en leunde op haar hand. "Hmmhmm," mompelde ze niet overtuigd. "Je gaat me niet zeggen dat jij niet hetzelfde had gedaan," protesteerde ze. Hij zou precies hetzelfde hebben gedaan. Zeker omdat hij nog overbezorgder was. Ze bestudeerde zijn gezicht en knikte tevreden. Ze wist dat ze gelijk had. Ze was gewoon bang geweest.
Aaron grapte en Lily rolde met haar ogen en nam een slok koffie. "Niet waar," gromde ze. Lily maakte een protesterend geluidje toen hij het tafeltje aan de kant duwde. Hij moest meer eten dan dat. Aaron at altijd veel meer dan dat, dus nu moest hij toch wel zeker meer eten.
Lily legde haar hand zacht op zijn wang toen hij zijn lippen tegen de hare duwde en beantwoordde zijn kus liefdevol en nog een beetje voorzichtig. Ze wilde niet dat het pijn deed.
Lily keek op en hield haar hoofd schuin toen Nathan binnenkwam. Ze beet op haar onderlip toen Nathan meteen van alles eruit flapte. God... Lily ontmoette Aarons blik en schudde haar hoofd zelf ook toen Nathan vroeg of ze het nog niet had verteld. Nee, dat had ze nog niet. Net zoals hij het haar nooit had verteld. Ze wilde het wat laten rusten voordat ze erover zouden praten, maar nu waren ze gedwongen er al over te praten. "Ik ga ehmmm, even koffie halen," merkte Nathan op terwijl hij ongemakkelijk naar buiten liep. Er stond koffie op de kamer, dus het was wel overduidelijk dat hij gewoon even weg wilde.
"Waarom heb je het me nooit verteld Aaron?" vroeg ze zacht. "Zou je het me ooit hebben verteld?" voegde ze er vragend aan toe. Een beetje triest trommelde ze met haar vingers op haar knie en schudde haar hoofd, waarna ze hem vragend aankeek.

Account verwijderd

schreef:
'Auw,' bromde hij toen Lily hem een mep gaf. Normaal gesproken had hij er geen last van, maar dat was nu wel anders. Hij keek een beetje zielig naar Lily toen ze hem vertelde dat ze niet meteen weer seks zouden hebben op het moment dat ze thuis zouden zijn. Nu was hij er ook niet toe in staat, maar zodra hij er wel weer toe in staat zou zijn, zou hij wel gaan protesteren. Hij zou het nog wel gaan missen.
Hij hief zijn schouders voorzichtig op, waarschijnlijk had hij wel hetzelfde gedaan, maar van haar wilde hij graag iets anders. Haar ouders hadden haar op kunnen vangen, hij wist zeker dat ze haar getroost hadden. Voor hetzelfde geld was hij niet teruggekomen die dag en had niemand haar getroost, dat kon ze haarzelf niet aandoen. Hij wilde niet dat ze met verdriet bleef zitten.
'Ik vind het wel leuk als je stalkerig kijkt.' Hij vond het niet vervelend als Lily naar hem staarde, hij vond het best wel lief als hij eerlijk was. Hij keek ook heel graag naar haar als ze even niet op hem lette, ze was mooi als ze even bezig was met iets anders.
Nathan had hem ooit gevraagd waarom hij het haar niet vertelde, waarna hij beloofd had het zelf ook niet te vertellen. Die belofte had hij nu verbroken, hoewel hij wel begreep dat het noodzakelijk was. Echter, sinds hij geen woonadres had, had hij ook geen verzekering en zou hij het alsnog zelf moeten betalen. Alsof hij nog niet genoeg schulden had.
'Het is niet meteen iets waar je trots op bent.' Dakloos zijn was niet bepaald geaccepteerd. Hij wilde ook niet dat mensen ervan wisten, hij had het gevoel dat mensen op hem neerkeken op het moment dat ze het wisten, alsof hij uit de laagste laag van de bevolking kwam. Dat was ook zo, maar zo voelde hij zich niet graag.
'Je zou er ooit toch wel achter gekomen zijn.' Er zou een moment komen waarop ze ernaar zou vragen of een moment waarop ze erop stond om zijn huis te zien. Dan had hij geen andere keus gehad.
'Ik was gewoon bang dat je zou denken dat ik alleen maar bij jou ben om ergens te kunnen slapen,' begon hij, 'daarom wilde ik niet altijd bij jou slapen,' mompelde hij. Zijn relatie met haar had niets te maken met het feit dat hij dakloos was, maar hij was bang dat Lily dat wel zou denken. Hij keek wat ongemakkelijk naar de draadjes die verdwenen in zijn hand. Misschien was hij nog steeds wel bang dat Lily dat zou denken.

Account verwijderd

schreef:
Lily verontschuldigde zich snel toen hij 'auw' bromde. "Het spijt me," zei ze met grote ogen. Ze was het even vergeten. God, ze zou beter moeten oppassen voortaan. Lily keek hem aan en beet op haar onderlip. Ze wilde hem natuurlijk geen pijn doen. Het was bedoeld als een zacht, plagerig mepje. Lily kreunde toen hij een zielig gezicht trok en schudde haar hoofd. Dat was niet eerlijk. Hij lag gewond in een ziekenhuisbed en trok een zielig gezicht? Nee, zeker niet eerlijk. Ze had voor zijn zielige gezichten gekregen. Hij gebruikte ze niet vaak, maar toch. Ze wist dat hij ook niet tegen haar zielige oogjes kon.
"See?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. Hij kon haar niet tegenspreken als hij hetzelfde zou doen voor haar. Hij had geen goede argumenten. Als hij dat zou doen, zij ook. Ze gaf om hem.
"Je vindt het wel leuk?" lachte ze geamuseerd. Wel, zij ook. Het was al even geleden dat ze had kunnen lachen en ze lichtte wel wat op. Lily streelde zijn wang met haar duim en keek hem aan. "Lief," mompelde ze met een glimlach.
Ze luisterde naar wat hij vertelde en schudde haar hoofd. Ze snapte wel waarom hij het niet meteen had verteld, maar het kwetste haar dat hij het haar nooit zou hebben verteld. "Aaron, het gaat niet over het feit of ik er wel of niet achter zou zijn gekomen, maar om het feit dat jij me het niet wilde vertellen," zei ze zachtjes. Dat stak haar wel. Ze had altijd gedacht dat hij niets voor haar achterhield, maar blijkbaar dus wel. Al die tijd was ze in de waan geweest. Ze schudde haar hoofd zachtjes en keek hem aan. "Ik snap niet wat ik nog meer kan doen zodat je me echt vertrouwt Aaron," zei ze zacht.
Ze streelde zijn wang toen ze hoorde wat hij zei, waarna ze haar lippen zacht tegen de zijne drukte. "Ik zal je nooit veroordelen Aaron," fluisterde ze zacht. "Het gaat niet om wat je hebt en niet hebt, maar om wie je bent en toevallig vind ik degene die je bent heel erg leuk," merkte ze op. Ze duwde nog een kusje tegen zijn lippen. "Wil je bij me wonen Aaron?" vroeg ze hem.

Account verwijderd

schreef:
Vrijwel direct schudde hij zijn hoofd, ze hoefde zich niet te verontschuldigen. Lily gaf hem altijd plagerige meppen en als hij niet door een vrachtwagen geschept was, had hij daar ook geen last van. Ze deed hem niet opzettelijk pijn, het was gewoon een gewenning waar ze niet bij nadacht, het gaf niks. Hij hoopte dat de kneuzingen snel weer zouden verdwijnen, dan konden ze terug naar hoe het allemaal was. Hij vond het maar niks om zo afhankelijk te zijn, het liefst zou hij al weer weggelopen zijn. Als hij überhaupt had kunnen lopen. Hij wist niet precies wat er gebroken was en wat niet, hij was nog te vermoeid geweest om er mee bezig te zijn.
'Ik wil niet dat je alleen verdrietig bent,' gaf hij toe. Hij wilde dat er iemand was die haar opving als hij er even niet zou zijn, want er zouden meer dagen komen waarop hij er niet was. Als hij werkte of als hij naar zijn moeder was. Voor hoe lang dat dan nog duurde.
Hij knikte toen ze zijn woorden lachend herhaalde. Hij vond het inderdaad leuk, was dat gek? Hij voelde zich goed als Lily dat deed. Hij voelde zich minder alleen als ze naar hem staarde. Haar liefde voor hem straalde altijd van haar af, als zonnestralen. Hij glimlachte toen ze zijn wang streelde en ze hem lief noemde. Hij was blij om haar te zien glimlachen, gisteren had ze veel gehuild.
'Ik vertrouw je wel.' Het had niets met vertrouwen te maken. Hij vertrouwde Lily meer dan wie dan ook, maar het was gewoon iets wat hij niet graag deelde. Misschien schaamde hij zich er wel voor, hoewel hij dat liever niet toegaf. Het maakte hem zwak.
'Het zou logisch zijn om te denken. Ik heb geen huis en dan kom ik iemand tegen die wel een huis heeft en zo verliefd op me is dat ze bereid is haar huis te delen, het zou logisch zijn om te denken dat ik alleen maar bij je ben voor het huis,' mompelde hij. Hij vond haar woorden wel lief en hij kreeg haar kusjes graag, maar hij kon haar nog niet aankijken. Hij schaamde zich ervoor, hoe vervelend hij dat ook vond.
'Praktisch gezien wonen we al bijna samen, maar je weet hoe schuldig ik me erover zou voelen, Lils. Je geeft me alles al.' Lily bood hem alles en hij bood haar vrij weinig. Meer dan zichzelf kon hij haar niet bieden en vaak was hij als persoon ook niet iemand waar je heel blij van werd. Hij prutste wat aan het verband op zijn hand.
'Ik zou niets liever doen dan samenwonen, maar ik weet niet of ik dat wel kan accepteren,' mompelde hij ten slotte. Altijd bij Lily zijn was een mooi vooruitzicht, maar op hetzelfde moment wist hij dat zij hem nu al meer gaf dan hij haar ooit kon geven.

Account verwijderd

schreef:
Lily glimlachte kleintjes en staarde naar de draadjes in zijn hand en pols, waarna ze haar neus optrok. Ze vond het er niet superg uitzien, maar het was ook niet leuk nee. "Het spijt mams trouwens dat ze niet zo heel vaak op bezoek kan komen...ze is als de dood voor naalden," gaf ze toe met een verontschuldigend glimlachje. Haar moeder haatte het ziekenhuis met een passie. Ze zou echter wel constant koekjes meegeven, uit bezorgdheid en ook een klein beetje uit schuldgevoel. Ze hoopte maar dat Aaron het haar moeder niet kwalijknam. Lily wist hoe bleek haar moeder werd bij het zien van naalden. Geen pretje neen.Lily zuchtte bij zijn woorden. "Aaronnn, ik kan niet altijd naar mijn familie gaan, want ik wil ze niet storen," merkte ze op. "Oh, en ik heb geen vrienden, remember?" Voegde ze eraan toe met een verslagen zuchtje. Ze schudde haar hoofd wat sad en bedacht zich toen iets. "Maar er is wel een nieuwe collega op het werk en hij is vriendelijk, Max Collan," vertelde Lily. "Hij heeft gevraagd of ik zin had om eens samen koffie te gaan drinken met hem," merkte ze op. Lily glimlachte vrolijk. "Wel, zijn aura zag er goed uit en misschien is dit wel eens een kans om vrienden te maken," gaf ze toe. Ze had niet veel hoop meer voor vrienden maar wilde het wel nog proberen. Lily keek Aaron aan en dacht na. "Je vindt het toch niet erg he als ik eens koffie ga drinken met hem?" Vroeg Lily voor de zekerheid. Het was niet alsof ze meer wilde zijn dan vrienden. Nooit. Ze had Aaron in haar leven en kon niet gelukkiger zijn. Lily gaf hem een heel zachte knuffel toen hij lachte en verstrengelde hun vingers. "Gelieve niet meer onder vrachtwagens te lopen okey?" Vroeg ze hem met een bezorgde glimlach. "Want dan vermoord ik je," voegde ze eraan toe. Ze wist zelf niet dat ze zo bezorgd kon worden om iemand. Blijkbaar wel. Ze schudde haar hoofd kort en dacht na. Hij vertrouwde haar wel, maar vertelde haar nog steeds niet alles. Het was soms lastig om te begrijpen, maar ze deed haar best. Aaron was geweldig, maar ingewikkeld. Zelfs als psychologe zag ze dat in. Lily kreunde bij zijn woorden en schudde haar hoofd. "Aaron je weet dat ik psychologe ben...ik heb wel wat menskennis," merkte ze op. "En ik weet dat het niet zo is, dat we niet samen zijn gewoon zodat jij misbruik zou kunnen maken van me," beloofde ze hem. Lily schudde opnieuw haar hoofd toen hij haar nog steeds niet kon aankijken. Ze leunde met haar hoofd op zijn schouder. "Love," begon ze zacht. "Ik denk nooit zo over je en ga dat ook niet doen," zei ze zacht. Hij moest wat meer vertrouwen hebben in hun relatie. "Aaron, het is gewoon een papiertje met bevestiging van wat we nu al doen," kreunde ze. Het was geen big deal. Ze vond het fijn als hij bij haar kwam wonen, zelfs al had hij een huis gehad. Lily duwde een kus tegen zijn wang en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Ik ben gelukkig bij je,"gaf ze toe. Ze keek hem glimlachend aan en schudde haar hoofd. "Ik wil je niet dwingen maar ik wil wel even zeggen dat ik mijn adres heb ingevuld op de formulieren hier, zodat mijn verzekering een deel van de rekening kan overnemen," gaf ze toe. Lily keek hem aan. "Aaron, verhuis naar mijn appartment."

Account verwijderd

schreef:
Toen Lily in het ziekenhuis gelegen had, was hij erachter gekomen dat haar moeder een grote angst voor het ziekenhuis en naalden had. Waarom wist hij niet, maar hij had ook niet verwacht dat haar moeder langs zou komen. Hij zag haar moeder wel eens, maar hij was niet regelmatig bij haar ouders te vinden.
'Geeft niks.' Alleen Lily wilde hij graag hier hebben, anderen konden hem niet zo veel schelen. Zelfs Nathan hoefde wat hem betreft niet per se langs te komen. Hopelijk zou hij over een week ontslagen worden en dan kon Nathan wel een keertje langskomen. Hij vond het niet zo prettig als iedereen zag hoe zwak hij was. De enige die hij ooit toegelaten had tot zijn zwaktes, was Lily. Het liefst hield hij dat ook zo.
'Ik weet zeker dat je ouders het helemaal niet erg zouden vinden. Ze houden ontzettend veel van je,' merkte hij op. Haar ouders waren ontzettend liefdevol, ze hielden ontzettend veel van allebei hun dochters en hij wist dat ze tot heel veel in staat waren om Lily en Eve te helpen. Het waren goede ouders.
Een frons verscheen op zijn gezicht toen Lily begon over haar nieuwe collega. Een wat vreemd gevoel borrelde op, maar hij koos ervoor het te negeren. Hij wist wel wat het was, maar dat zou hij niet toegeven. Hij glimlachte lichtjes toen ze zei dat het een kans was om vrienden te maken. Eerlijk was eerlijk, hij had ergens gehoopt op een vriendschap met een vrouw, maar hij wilde haar niet in de weg zitten.
'Nee, geen probleem,' mompelde hij. Was hij bang dat haar collega uiteindelijk leuker bleek dan hij? Ja. Wilde hij dat aan Lily vertellen? Nee, liever niet. Hij wilde haar geluk niet in de weg zitten.
'Ik zal het proberen.' Onder een vrachtwagen lopen lag nu niet direct in de planning. Eén keer was meer dan genoeg geweest. Het was niet expres gegaan, maar nu zou hij nog eens extra uitkijken. Het was niet bepaald een pretje in dit ziekenhuis bed.
Hij hief zijn schouders op toen Lily hem vertelde dat ze wel wat mensenkennis had. Nog steeds amuseerde het hem dat hij juist op een psychologe gevallen was. Van alle mensen had hij een psychologe uitgekozen, het kon eigenlijk niet erger. Lily leek hem echter niet te analyseren of diagnosticeren, wat voor hem al een heleboel scheelde. Hij wilde niet constant advies over zijn leven, hij zou er gek van worden. Hij deed dingen graag op zijn eigen manier. Wat ongemakkelijk keek hij naar haar. Ten slotte had ze ook gedacht dat hij alleen maar bij haar was voor de seks, wat al een stuk minder logisch klonk dan bij haar zijn voor het huis. Toch geloofde hij haar wel, ze hadden ruzie gemaakt als ze gedacht had dat hij het alleen had gedaan voor het huis.
'Er valt niet echt iets te verhuizen,' gaf hij toe. Hij had geen spullen. Hij had hier en daar wat kleren liggen, maar dat was ook alles wat er was. Hij had maar heel weinig bezittingen.
'Maar je moet het wel zeggen als je wil dat ik ga.' Hij kon zich voorstellen dat Lily het lang niet altijd prettig vond om hem rond te hebben hangen in haar appartement zonder dat hij haar daar iets voor teruggaf.

Account verwijderd

schreef:
Ze wist dat haar moeder toch zeker twee keer zou langskomen als de draden al wat weg waren en ze niet elke dag pijnstilling moesten inspuiten. Ze snapte het wel. Haar moeder had nogal veel in het ziekenhuis gelegen door het instituut en niet elke herinnering was even leuk. Lily herinnerde haar nog dat ene verhaal dat haar moeder undercover moest werken en haar vader en zij een lange tijd gescheiden waren en drama. Ze zou het Aaron nog eens vertellen. Het was wel een interessant verhaal. Lily drukte een kusje tegen zijn wang toen hij zei dat het niets gaf. Wel, zij ging niet van zijn zijde. No way dat ze hem alleen zou laten als ze hier kon blijven. Lily haalde zacht haar schouders op en schudde haar hoofd. "Waarschijnlijk niet, maar ik wel," gaf ze toe. "Ik wil dat ze kunnen genieten you know, ze hebben het recht om te kunnen genieten zonder ons, Eve en ik," bedacht ze zich. Ze waren nu zoals vroeger. Ollie en Ivy, het veel te kleffe koppeltje. Niet dat Aaron en zij veel beter waren thuis, in hun appartementje. Ze had wel gehoord van oom Jase dat haar ouders enorm klef waren, maar ze had geen idee wie er erger was, haar ouders of zij twee. Ze vond dat haar ouders rust verdienden. Ze deden zoveel voor haar zus en haar. Lily hield haar hoofd schuin en glimlachte, waarna ze een kus duwde tegen zijn lippen. "Love." Ze duwde nog een heel zacht kusje tegen zijn wang. "Wil je eens mee naar mijn werk?" Vroeg ze hem met een glimlachje. "Er werken niet zo heel veel mannen op het werk en ik denk dat het wel eens leuk is als ze kunnen voetballen met echt goede voetballers, ook al ben ik zelf ook niet slecht," grapte ze. Maar de meeste collega's waren oude zakken en trutten. Lily ontkende het niet. Altijd met hun ultrastrenge regeltjes. Ze zuchtte.Lily knikte tevreden en dacht na. Ze kreunde toen ze zijn blik zag en pruillipte. "Wel ik ben verre van een perfecte psycholoog, als dat helpt?" Vroeg ze. Ze wist dat hij het niet altijd gemakkelijk vond. Het was ook niet altijd makkelijk voor haar. Hij was echter geen patiënt. Lily zou hem nooit zo behandelen. Ze hield van hem. Ze fleurde lichtjes op bij zijn woorden. "Is dat een ja?" Vroeg ze met een aarzelend glimlachje. Ze wilde graag dat hij geen spijt zou hebben. Zij zou dat zeker niet. "Beloofd," merkte ze op met een glimlach. Ze zou het hem zeggen, niet dat ze dacht dat ze dat zou willen, maar goed. Ze zouden nog een paar contractjes in orde moeten brengen om het officieel hun appartement te maken

Account verwijderd

schreef:
Lily leek op haar ouders. Op het project zag hij haar vader regelmatig en hij was enkele keren met Lily naar haar moeder geweest. Haar moeder was erg lief, net zoals Lily was. Allebei haar ouders waren erg zorgzaam en liefdevol, naar elkaar en naar hun dochters, dat zag hij ook terug in Lily. Haar ouders waren de soort ouders waar hij vroeger altijd naar verlangd had.
'Ze vinden het fijn om er voor je te zijn, Lils. Ze zijn veel liever met jullie dan zonder jullie.' De liefde die haar ouders voor haar hadden, was immens. Hij kon zich niet voorstellen dat haar ouders graag hadden dat Lily en Eve weg bleven. Ze wilden misschien wat privacy zo nu en dan, maar hij geloofde niet dat ze graag wilden dat Lily en Eve zo min mogelijk langskwamen.
Hij hield zijn hoofd iets schuin toen ze hem vroeg of hij mee wilde naar haar werk. Die vraag had hij niet verwacht. Lily was geen fan van haar werk en hoewel ze van de kinderen hield, was ze vaak niet over het werk te spreken. Vaak vroeg hij zich af hoe lang Lily het vol ging houden voor ze zo ongelukkig werd dat ze ermee stopte, maar tot noch toe was dat niet gebeurd. Nu ze een nieuwe collega had die ze duidelijk wel interessant vond, zou dat waarschijnlijk helemaal niet meer gebeuren. De gedachte vond hij niet prettig, maar hij weigerde dat te laten zien. Als Lily dacht vrienden te kunnen worden met haar nieuwe collega, wilde hij haar niet stoppen.
'Zeg je nu dat ik een goede voetballer ben?' vroeg hij geamuseerd. Hij had nog nooit met Lily gevoetbald, dus ze wist ook niet of hij er goed in was. Hij was er ook niet goed in. Hij was er ook niet slecht in, maar hij had zich er nooit in verdiept. Het was oppervlakkig. Hij was niet goed op slecht.
'Je bent wel een goede psycholoog. Je hebt gewoon stomme collega's.' Lily was goed in wat ze deed, maar ze kreeg niet altijd de kans om dat te doen. Bij hem leek ze het niet te doen en daar was hij blij mee, maar als hij haar hoorde praten over haar vak, leek ze zeker te zijn van haarzelf.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze wat opfleurde. Gisteren had ze heel veel gehuild en vandaag leek ze ook niet in haar beste humeur. Hij knikte toen ze hem vroeg of dat een ja was. Hij zou bij haar komen wonen, maar alleen als ze het hem vertelde als het niet meer werkte voor haar. Hij wilde niet dat ze haarzelf ongelukkig maakte omdat ze wist dat hij niets had.

Account verwijderd

schreef:
"Aaronnn, stop," gromde ze. "Ik ga niet constant naar mijn ouders als jij er niet bent," gromde ze. "Je weet dat ik graag zelfstandig ben," voegde ze eraan toe. Ze gaf hem een zachte tik tegen zijn wang en trok een wenkbrauw op. "Okey?," vroeg ze met een glimlachje. "Maak je maar geen zorgen, ik ben niet degene die onder vrachtwagens terechtkomt," gromde ze. Ze duwde een kusje tegen zijn lippen. Ze wist dat hij bezorgd was als ze triest was, maar ze zou heus niets doms doen, gewoon huilen en lichtjes instorten.
Lily hield haar hoofd zelf ook schuin toen hij dat deed en tikte met haar vinger tegen zijn neus. "Wat is dat gezicht dat je trekt Donaire?" vroeg ze hem met een frons. "Je moet niet mee, als je niet wilt," beloofde ze hem. Ze wilde hem niet verplichten. Het was niet alsof haar werk zo'n geweldige plek was, maar ze zou het ook echt niet erg vinden als hij meeging. Het fleurde haar dag wel wat op.
Lily kuchte bij zijn vraag. "Niet dan?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Aaron, je bent goed in zoveel dingen, voetballen kan je heus wel," merkte ze op. "Trouwens, misschien kunnen we wel seks hebben op mijn kantoor als je meegaat," grapte ze. Ze gaf hem een speelse glimlach en trok een wenkbrauw op bij zijn woorden. Ze geloofde niet dat het alleen lag aan haar 'stomme' collega's. Ze deed echter wel haar best.
Lily hield haar hoofd schuin en dacht na. Ze glimlachte breed toen hij knikte. "Yes," mompelde ze met een glimlach om haar mondhoeken.
Ze keek op toen de deur weer openging en Nate met een behoedzame blik op zijn gezicht kwam binnengewandeld. "Ehmmm, alles okey?"

Account verwijderd

schreef:
'Niet altijd als ik er niet ben, alleen als je verdrietig bent.' Hij was er vaak, maar niet altijd. Dat kon ook niet. Als het niet goed met haar ging en hij niet direct bij haar kon zijn, wilde hij graag dat iemand anders er voor haar was. Hij glimlachte kleintjes toen Lily verkondigde dat ze graag zelfstandig was, dat wist hij. Lily wilde niet afhankelijk zijn. Hij knikte. Een grijns verscheen op zijn gezicht, zij was niet degene die onder vrachtwagen terecht kwam. Dat was hij. Niet dat het de bedoeling geweest was.
'Ik wil wel mee, ik had gewoon niet verwacht dat je me mee zou vragen naar je werk.' Haar werk was een moeilijk puntje, ze werd ongelukkig door haar werk. Vaak kon hij haar nog wel opvrolijken, maar dat kon hij niet voor altijd. Vroeg of laat zou ze moeten gaan, maar hij vroeg zich af of zij dat ook wist.
Nogmaals verscheen een grijns op zijn gezicht, seks op haar kantoor. Dat stond hem wel aan als hij zich beter voelde.
'Misschien wil ik nu wel zo snel mogelijk naar je werk,' lachte hij. Lachen deed pijn, maar hij kon het niet zomaar stoppen. Het zou wel weer over gaan. Hij streelde even over haar wang en knikte toen. Hij zou wel meegaan naar haar werk. Hem konden ze niet ontslaan, hij kon zeggen wat hij wilde.
Hij keek op toen Nathan heel behoedzaam naar binnen liep, waarna hij voorzichtig vroeg of alles oké was. Nathan was zich er wel bewust dat het problemen op zou leveren als Lily ervan wist.
'We hebben besloten dat het beter is als we niet samen blijven,' zei hij serieus. Hij schoot bijna in de lach toen hij Nathan's houding zag veranderen.
'Wat? Aaron, doe normaal. Je kunt haar niet zomaar laten gaan, je bent zoveel gelukkiger dan je eerst was. Lily, je moet hem een kans geven,' begon Nathan boos te protesteren, waardoor hij daadwerkelijk in de lach schoot. Hij legde zijn armen over zijn ribben, maar dat wilde niet helpen tegen de pijn.
'Het was maar een grap, Nate. Ik ga bij Lily wonen,' zei hij toen hij uitgelachen was. Natuurlijk hadden ze niet besloten dat het beter was om uit elkaar te gaan, dat zouden ze nooit samen beslissen. Lily wilde niet dat hij ging en hij wilde niet dat Lily ging.
'Verdomme man,' gromde Nathan.

Account verwijderd

schreef:
Lily kreunde bij zijn woorden. "Aaron," klaagde ze zachtjes. Ze verborg haar gezicht in het hoofdkussen en schudde haar hoofd. "Phuh." Ze maakte even een geluidje. Ze wilde het er niet over hebben. Fine, ze had het niet altijd even geweldig, maar het zou wel in orde komen. Ze deed haar best. Lily rolde met zijn ogen toen er een grijns verscheen op zijn gezicht. Typisch dat hij weer moest grijnzen. "Gekkerd," mompelde ze met een tedere glimlach. Haar gekkerd die er gelukkig weer bovenop zou komen. Ze had enorm zin om te knuffelen, maar ze wist dat dat misschien niet zo'n goed idee was. Ze vreesde dat ze hem perongeluk pijn zou doen.
Lily hield haar hoofd schuin en dacht na. "Welllll, misschien hebben sommige kindjes al gevraagd of ik een vriend heb," lachte ze. "En ik heb gezegd dat je misschien wel eens langs zou komen." Met onschuldige ogen keek ze hem aan. "Please?" vroeg ze lief. De kiddo's zouden het geweldig vinden om eens met een awesome persoon te praten, zoals Aaron.
Lily rolde met haar ogen bij zijn woorden en drukte een kus tegen zijn lippen. "Niet lachen," klaagde ze toen ze een kleine grimas zag op zijn gezicht. "Hush jij," voegde ze eraan toe, zelf ook met een glimlach op haar gezicht. Ze duwde een kus tegen zijn hand toen hij haar wang streelde en glimlachte opnieuw.
Typisch dat Aaron weer eens Nathan moest pesten. Gemeen. Ze schudde haar hoofd met een kleine glimlach en trok een wenkbrauw op toen ze Aaron zag. Lily zuchtte maar glimlachte zelf ook. "Eigen schuld tho," protesteerde ze tegen Nathan. Ze gaf hem een mep tegen zijn schouder en trok een wenkbrauw op toen ze zag wat de man vast had. "Ehmmmm, zijn die magazines wat ik denk dat ze zijn?"

Account verwijderd

schreef:
Hoewel hij zich altijd eenzaam had gevoeld, wist hij dat Lily ook eenzaam was. Haar vrienden waren er nooit voor haar geweest en haar vriendjes kregen genoeg van haar. Hij wist dat Lily het zwaar had en dat er een hoop verdriet kon zijn. Hij wilde er graag voor haar zijn, maar hij maakte zich zorgen over de keren die hij er niet was. Wat deed ze als hij er niet voor haar kon zijn?
'Misschien?' vroeg hij geamuseerd. Het was wel duidelijk dat ze de kinderen over hem verteld had. Dat was nog iets waar hij zich zorgen over maakte, haar liefde voor kinderen. Lily was dol op kinderen en hij wist vrij zeker dat zij ze vroeg of laat ook zou willen. Hij wist echter niet of hij wel kinderen wilde. Zijn hele leven lang had hij geen kinderen gewild, wetende dat hij nooit voor hen zou kunnen zorgen. Wat als Lily ze wel heel graag wilde?
'Ik ga wel mee naar je werk,' knikte hij, waarna hij even naar haar glimlachte. Het kon geen kwaad. Lily had het al vervelend genoeg op haar werk. Als hij de kans had om een dag te verbeteren, dan nam hij die kans. Hij drukte een kus tegen haar lippen.
'We hebben een week geen seks gehad en jij begint al te fantaseren,' grapte hij. Hij vond het wel leuk, het kantoor stond hem wel aan.
Nathan had goede bedoelingen gehad, maar hij kon het niet laten om hem even te laten zweten. Hij glimlachte tevreden toen Lily vertelde dat het zijn eigen schuld was. Hij was dol op haar.
Een frons verscheen op zijn gezicht toen Lily vroeg naar de magazines. Magazines? Een beetje vragend keek hij naar Nathan, tot hem de magazines opvielen die de man vast had. Hij kreunde toen hij zag wat er op de magazines stond. Naakte vrouwen. Alsof hij daarmee bezig kon zijn in het ziekenhuis, hij kon amper overeind komen.
'Je hebt toch iets nodig om je mee te vermaken?' lachte Nathan. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. Hoewel hij normaal gesproken veel aan seks dacht, was dat op het moment helemaal niet het geval. Hij was moe en alles deed pijn, momenteel kon hij er niks mee. Bovendien, hij keek liever naar Lily dan dat hij keek naar de vrouwen in het magazine. Lily was erg sexy en bij haar had hij wel de mogelijkheid om aan haar te zitten. Zelfs daar had hij nu echter niet genoeg energie voor.

Account verwijderd

schreef:
Lily trok een schuldig gezicht bij zijn vraag en wiebelde heen en weer. "Wel, wat verwacht je dat ik zeg als al die kleintjes constant vragen of ik geen prins heb?" lachte ze. Ze was eerlijk. De kindjes waren ook eerlijk tegen haar en zeiden waar ze mee zaten, dus ze vond dat ze het hen verschuldigd was om ook eerlijk te zijn. Zij wist alles van hun leven, zij minder van het hare.
Lily keek hem vrolijk aan en glimlachte toen hij een kus drukte tegen haar lippen. "Dankjewel," bedankte ze hem lief. Ze vond het lief dat hij wel mee wilde gaan met haar. Ze vond het fijn. Dan was ze ook niet helemaal alleen. Aarons gezelschap maakte haar dag altijd beter. Ze fleurde op bij hem.
"Excuse me, dat komt wel door jouw invloed," protesteerde ze lachend. "Jij hebt ervoor gezorgd dat ik zo denk," gniffelde ze zacht. "Jouw schuld, allemaal jouw schuld," knikte ze verzekerd. Ze keek hem aan en tikte met haar duim tegen zijn onderlip.
Lily gaapte zacht en gniffelde toen Aaron kreunde. Wel, als de verpleegster dat zagen... Ze trok een zielig gezicht toen ze Nathan hoorde en kuchte. "Wel thanks Nate," protesteerde ze. Ze wuifde even met haar hand heen en weer en trok een wenkbrauw op.
Lily stond slaperig op en nam de magazines over. "Niets voor mij?" grapte ze terwijl ze de magazines op het kastje legde en prutste aan haar armbandjes. Lily keek uit het raam en dacht na. "Jammer dat ze nooit echt kunnen verluchten hier," merkte ze op. De ramen konden niet open omwille van de veiligheid.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld