Rye schreef:
Twee weken later begon Owen eindelijk wat op te knappen, maar de moeder was nog altijd een ramp. Vandaag was dan ook weer zo'n dag dat alles mis ging.
'Mam kom op het is niet zo moeilijk om in ieder geval wat rotzooi soms op te ruimen!' schreeuwde Lynn. Haar moeder werd er alleen maar agressiever van. 'Wees toch is een keer meer als je broer, die heeft tenminste nog een leven!' Had ze terug gebruld. 'Je hebt Owen niet een keer op gezocht in het ziekenhuis en hij ligt momenteel nog ziek op bed, doe dan niet alsof je ook maar een klein beetje om ''m geeft!' Lynn was laaiend, maar haar moeder was dronken. Toch was ze verbaasd over de klap in haar gezicht. Het was een rake ook, vlakbij haar oog. Ze zag hoe haar moeder nogmaals wilde slaan, ditmaal met een fles. Klaar om de klap te incasseren, sloot ze alvast haar ogen. De klap kwam niet. Toen ze haar ogen opende zag ze haar zieke broer achter haar staan, terwijl hij de pols van het mens had vast gehouden. 'Zo is het wel genoeg,' zei hij.