ORPGaccountjex schreef:
Zijn radeloosheid en wanhoop werd met de seconde versterkt. Hij had de situatie heel erg verpest voor zichzelf, daar was hij allang achter en dat terwijl hij alleen goed probeerde te doen. Hoe kon ze dat niet begrijpen? Hij wilde niet dat ze in gevaar kwam door hem, waarom was ze daar kwaad om? Oké, hij had het haar op een andere manier kunnen zeggen, op een iets minder lullige manier en zeker niet nadat ze gezoend hadden. Het was niet het goede moment om haar weg te sturen, maar het was ook wel een beetje haar eigen schuld. Zij had hem gezoend tijdens ze eigenlijk een ruzie hadden, dat was ook niet de slimste actie van haar geweest, ook al had hij het niet heel erg gevonden. Integendeel zelfs, hij vond het eigenlijk best wel fijn en toch had hij haar afgewezen. Waarom? Omdat hij niet wilde dat ze gevaar liep, terwijl ze heus voor zichzelf kon zorgen als ze in de problemen terecht kwam, dat had ze ook al jaren volgehouden. "Als het zo zit," mompelde hij toen ze vertelde dat ze zelf wel bepaalde wat ze wilde. Hij drukte zijn lippen tegen die van haar, wat eigenlijk ook een beetje onverwachts was voor hem. Hij kon er niets aan doen, de drang ernaar was te sterk. Hij wist niet wat haar reactie zou zijn ofwel zou ze er niets om geven, of ze kon heel boos worden. Rosalie viel namelijk een beetje moeilijk in te schatten, maar eigenlijk boeide het hem niets. Als zij mocht bepalen wat zij wilde, mocht hij dat ook en dit was overduidelijk wat hij wilde, ondanks hij er eerder slechts gevaren in zag.