CreepDoll schreef:
Loreen:
Mijn ogen had ik gesloten, ik durfde gewoon niet meer te kijken. Ik hoorde wel dat we ergens binnen waren, maar wilde mijn ogen niet openen. De ademhaling van Viggo hoorde ik duidelijk, het leek te weergalmen. Ik slikte en verborg nu mijn gezicht zowat in de vacht van hem. Waar bracht hij mij heen? Waar gingen we heen?
De jagers, waren ze achter ons aan gegaan? Ik hoopte het van niet! Zo veel vragen, en geen antwoorden. Mijn ademhaling hoorde ik ook en voor even leek alles langzaam te gaan. Toch opende ik mijn ogen en zag een fel licht, niet zoals de zon, maar als van een kaars. Ik bleef er naar kijken tot ik stemmen hoorde. "Kom lieverd." hoorde ik en keek om mij heen. "We gaan je geen pijn doen." hoorde ik. Dan kwamen er twee figuren in beeld, alleen hun gezichten kon ik niet zien. Mijn hoofd begon ik te schudden tot ik zag dat ze het brandijzer uit het vuur haalde en deze richting mij brachten. Voor ik tegen kon stribbelen, werd ik vast gegrepen en een blinddoek werd om gedaan.
Met een schreeuw liet ik Viggo los en viel van zijn rug af. Met grote ogen keek ik om mij heen. Het was niet echt, nee, het was een herinneringen. Ik slikte en keek om mij heen, Viggo zag ik een eind verder op. Snel stond ik op en begon zo snel ik kon te rennen.
@GhostBC
Loreen:
Mijn ogen had ik gesloten, ik durfde gewoon niet meer te kijken. Ik hoorde wel dat we ergens binnen waren, maar wilde mijn ogen niet openen. De ademhaling van Viggo hoorde ik duidelijk, het leek te weergalmen. Ik slikte en verborg nu mijn gezicht zowat in de vacht van hem. Waar bracht hij mij heen? Waar gingen we heen?
De jagers, waren ze achter ons aan gegaan? Ik hoopte het van niet! Zo veel vragen, en geen antwoorden. Mijn ademhaling hoorde ik ook en voor even leek alles langzaam te gaan. Toch opende ik mijn ogen en zag een fel licht, niet zoals de zon, maar als van een kaars. Ik bleef er naar kijken tot ik stemmen hoorde. "Kom lieverd." hoorde ik en keek om mij heen. "We gaan je geen pijn doen." hoorde ik. Dan kwamen er twee figuren in beeld, alleen hun gezichten kon ik niet zien. Mijn hoofd begon ik te schudden tot ik zag dat ze het brandijzer uit het vuur haalde en deze richting mij brachten. Voor ik tegen kon stribbelen, werd ik vast gegrepen en een blinddoek werd om gedaan.
Met een schreeuw liet ik Viggo los en viel van zijn rug af. Met grote ogen keek ik om mij heen. Het was niet echt, nee, het was een herinneringen. Ik slikte en keek om mij heen, Viggo zag ik een eind verder op. Snel stond ik op en begon zo snel ik kon te rennen.
@GhostBC