schreef:
Lily trok een wenkbrauw op bij zijn opmerking. "Ik ben tofu Aaron, jij kan taco's, pizza en pasta krijgen, met gemak," protesteerde ze. Ze keek hem met een frons aan. "Jij kan het hele buffet krijgen," voegde ze eraan toe. Verdorie, haar psychologen kantje kwam weer opdagen. Ze gebruikte vaak genoeg metaforen bij de kinderen, het maakte het makkelijker om over hun problemen te praten. Je zag de realiteit wel onder ogen, maar het ging subtieler, het liep vlotter als je kon doen alsof je niet over jezelf sprak.
Lily keek hem aan toen hij een kusje tegen haar lippen drukte en hield haar hoofd schuin. Hij zei er niets op. Meestal was dat een slecht teken bij hem, maar deze keer dacht ze er zo niet over. Hij zag er niet uit alsof hij slecht dacht.
Oh, tuurlijk kon hij die dingen opnieuw met haar over doen, daar twijfelde ze niet aan. Ze lachte en schudde haar hoofd. "Dan heb jij het nog steeds meer gedaan," protesteerde ze. "Dus we moeten even uit elkaar gaan, dan moet ik het heel veel doen met andere mensen en dan weer samen komen." Ze schoot in de lach om zijn gezicht. "Just kidding, you are the one," fluisterde ze, voordat ze haar lippen tegen zijn hals drukte. Het kon haar eigenlijk niet zo veel schelen dat hij al meer ervaring had op dat gebied.
Lily keek hem aan en knikte instemmend. "Ik ook," antwoordde ze. Ze glimlachte en leunde lichtjes tegen hem aan. "Ik ook," knikte ze nogmaals terwijl ze hem bestudeerde terwijl hij de stad bekeek. Ze glimlachte. Hij zag er gelukkig uit. "Ik ga even mijn sweater halen, ik begin het koud te krijgen, wil jij die van jou ook?"