Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
Forever21 schreef:
De uren die daarop volgde gingen Leya voorbij. Het leek wel alsof ze volledig verdoofd was voor alles wat er om haar heen gebeurde. Een aantal mensen van Apostasy had er voor gekozen om Apostasy te verlaten, maar een groot deel bleef, juist omdat ze Leya als hun leider zagen. Velen kwamen naar haar toe, om haar te feliciteren met haar leiderschap, om haar te vertellen dat ze helemaal achter haar stonden. Leya had nog niet eens een goede toespraak kunnen houden. Ze wist niet wat ze zou moeten zeggen, wat ze moest zeggen, Lorraine was altijd degene geweest die goed met woorden was. Lorraine, de vrouw die ze zo aanbad, de vrouw die door haar hand was vermoord. Het lichaam van Lorraine was al vrij snel weggehaald en verbrand, zoals ze dat altijd deden met de lichamen van de gevallene. Lorraine had geen leiderschapsritueel gehad, dat kreeg je alleen wanneer je als leider gestorven was in een gevecht en Lorraine was nou niet echt in de positie geweest om tegen Leya te kunnen vechten.
Rustig liet Leya haarzelf op de grond zakken. Nog steeds bleven er mensen naar haar toe komen, maar deze keer wuifde ze hen allemaal weg.
"Alsjeblieft niet nu," waren haar woorden. Niemand ging tegen haar in.
Leya haalde een hand door haar warrige zwarte haren. Ze had nu niemand meer hier waar ze om gaf. De rest van de mensen in Apostasy konden haar weinig schelen. Zij waren nu slechts pionnen voor haar, pionnen die ze kon gebruiken om de ultieme macht te winnen en dat was ook precies wat ze van plan was. Ze wilde niet langer meer inzitten over wat ze zojuist had gedaan, ze moest het vergeten, ze moest verder met haar plan. Nu kon niemand haar meer tegenhouden.
De uren die daarop volgde gingen Leya voorbij. Het leek wel alsof ze volledig verdoofd was voor alles wat er om haar heen gebeurde. Een aantal mensen van Apostasy had er voor gekozen om Apostasy te verlaten, maar een groot deel bleef, juist omdat ze Leya als hun leider zagen. Velen kwamen naar haar toe, om haar te feliciteren met haar leiderschap, om haar te vertellen dat ze helemaal achter haar stonden. Leya had nog niet eens een goede toespraak kunnen houden. Ze wist niet wat ze zou moeten zeggen, wat ze moest zeggen, Lorraine was altijd degene geweest die goed met woorden was. Lorraine, de vrouw die ze zo aanbad, de vrouw die door haar hand was vermoord. Het lichaam van Lorraine was al vrij snel weggehaald en verbrand, zoals ze dat altijd deden met de lichamen van de gevallene. Lorraine had geen leiderschapsritueel gehad, dat kreeg je alleen wanneer je als leider gestorven was in een gevecht en Lorraine was nou niet echt in de positie geweest om tegen Leya te kunnen vechten.
Rustig liet Leya haarzelf op de grond zakken. Nog steeds bleven er mensen naar haar toe komen, maar deze keer wuifde ze hen allemaal weg.
"Alsjeblieft niet nu," waren haar woorden. Niemand ging tegen haar in.
Leya haalde een hand door haar warrige zwarte haren. Ze had nu niemand meer hier waar ze om gaf. De rest van de mensen in Apostasy konden haar weinig schelen. Zij waren nu slechts pionnen voor haar, pionnen die ze kon gebruiken om de ultieme macht te winnen en dat was ook precies wat ze van plan was. Ze wilde niet langer meer inzitten over wat ze zojuist had gedaan, ze moest het vergeten, ze moest verder met haar plan. Nu kon niemand haar meer tegenhouden.
18