TVDORPG]Welcome back to Mystic Falls - Forum

TVDORPG]Welcome back to Mystic Falls

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Brooklynn
Ze was nog maar net klaar met de eerste regel te noteren, als de leerkracht al aan de vierde was. Zo te zien had hij vandaag weer eens een schrijf-dag. Gelukkig werd er op de deur geklopt, waardoor de leerkracht wel moest stoppen met schrijven. Er komen twee jongens het lokaal binnen, de eerste jongen was de nieuwe en de andere kende Brooklynn, ze had ooit eens met hem gekust, maar verder was het ook niet gegaan. Ze bekijkt de nieuwe jongen eens vluchtig, maar gaat al meteen weer verder met schrijven. wanneer ze eindelijk de vierde regel op haar blad heet gekregen, ziet ze dat de jongen naar haar toe kwam gelopen. Natuurlijk was de enige vrije plek naast haar, Brooklynn neemt vlug haar tas van de stoel naast haar, zodat de jongen er kon gaan zitten. Wanneer de jongen zich neerzet naast haar, bekeek ze hem eens goed. ze had het vreemde gevoel dat ze hem van ergens kende, maar zette het al snel van haar af en glimlachte vriendelijk naar de jongen. De glimlach verdween al snel van haar gezicht en ze nam haar pen om verder te kunnen schrijven.

Damon
Al snel worden de wegen van Stefan en Damon gescheiden en worden ze elk naar een ander lokaal gebracht. Na een paar gangen gewandeld te hebben samen met het meisje dat hem de weg toont, komen ze aan bij het lokaal. Hij kijkt vlug eens op het bordje naast het lokaal en ziet dat dit het lokaal van geschiedenis was. Daar wist hij natuurlijk alles over, hij die immers zelf meegemaakt. Het meisje klopt op de deur en niet veel later wordt de deur geopend. Het meisje loopt meteen naar haar stoel, maar Damon loopt eerst naar de leerkracht waar hij hem een briefje laat zien. Hij kijk vlug eens rond ik de klas waar er een lege stoel is en wanneer hij de lege stoel vind, vind Damon ook meteen Abigail. Zijn gezicht klaart helemaal op en hij loopt naar de lege stoel, naast Abigail.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Ik keek op, op het moment dat er op de deur van het lokaal werd geklopt. De docent stopte zijn verhaal en richtte ook zijn blik op de deur. Het meisje dat de deur open deed, Sophia, ging gelijk naar haar plek, terwijl de jongen de docent eerst het welbekende briefje liet zien. Ik volgde de bewegingen die de jongen maakte, wanneer hij naar de vrije plek naast toe stapte. Kort fronste ik en wierp een veel betekende blik op Matt. Ik had een sterk vermoeden dat ik de jongen kende. Ik had hem eerder gezien. Terwijl dit onmogelijk was. Zelf was ik nooit buiten Mystic Falls geweest en ik had de jongen hier dan ook nooit gezien. Anders ha d ze zich dat wel kunnen herinneren. Toch wierp ik nog een laatste blik op de jongen, voor ik mijn blik weer op de docent richtte. Hij was inmiddel in het jaar 1864 aangekomen. Zachtjes beet ik op mijn lip en probeerde mee te schrijven met wat hij me vertelde.

Stefan.
Ik zag hoe Brooklynn haar tas van de stoel af haalde, zodat ik kon gaan zitten. Niet veel later nam ik ook plaats op de vrije plaats. Ik legde een notitie blok op de tafel voor me en negeerde de blikken die op me waren gericht. Ergens was dat ook niet zo moeilijk, want ik had alleen maar oog voor Brooklynn. Mijn ogen gleden weer haar kant op, zodat ik haar eens goed kon bekijken. Ik was overdonderd. Het was nog beter dan in mijn verwachtingen. Ik beet op mijn lip en zocht naar een excuus om tegen haar te kunnen praten. Mijn blik gleed naar haar notitieblok en zag de notities die ze had gemaakt. Een goed excuus om haar aan te spreken. Ik boog me dan ook naar haar toe en sprak. "Zou je het erg vinden als ik dat na de les van je over zou schrijven?" vroeg ik haar, op een toon dat alleen zij het zou horen. Een charmante glimlach verscheen er rond mijn lippen. Het was raar om nu opeens naast haar te kunnen zitten. Met haar te kunnen praten. Ze rook daarentegen ook nog eens heerlijk. Dat dit nu na 13 jaar werkelijkheid was, leek ik nog niet helemaal te beseffen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Brooklynn
Brooklynn schrikt even op als de jongen iets tegen haar zegt, maar draait zich dan zodat ze zijn gezicht weer kon zien. "Geen probleem, ik heb het uur hierna toch vrij." Zegt ze tegen hem. Normaal zou ze nee gezegd hebben, maar omdat hij nieuw is, probeerde ze toch nog vriendelijk tegen hem te zijn en niet de bitch, die iedereen vindt dat ze is. Heel wat mensen vonden haar vreselijk irritant, maar anderen vonden haar dan weer geweldig. Vroeger vond ze het echt vervelend dat mensen haar niet mochten, maar Brooklynn heeft zich er over gezet en nu is ze blij met de vrienden die ze heeft. Ze kijkt de jongen nog enkele seconden aan, maar gaat dan weer verder met notities op te schrijven om niet achter te geraken.

Damon
Wanneer ik neerzat, zag ik hoe Abigail en de jongen voor haar naar elkaar keken en het leer erop alsof ze elkaar goed kenden. Toch gaf me dit niet bepaald een goed gevoel en keek ik met een vuile blik richting de jongen. Ik had mezelf voorgenomen om tegen Abigail te praten, maar nu ik naast haar zat, na dertien jaar, had ik erg veel stress en wist ik niet uit mijn woorden te geraken. Ik legde een notitieblok op mijn tafel en besloot om misschien een briefje naar haar te schrijven. Wat toen ik begon te schrijven niet zo'n goed idee leek te zijn. Ik besloot dan maar om het te laten rusten en een beetje op te letten, wat niet al te moeilijk was tijdens geschiedenis aangezien ik bijna alle gebeurtenissen zelf had bijgewoond. De leerkracht legde wat dingen uit en telkens schudde ik bevestigend mijn hoofd.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Ik bleef aantekeningen maken en besteedde op het moment niet enorm veel aandacht aan de jongen die naast me zat. In tegenstelling tot mijn klasgenoten, die zich moeilijk leken te herinneren, nu één van de twee broers bij hen in de klas zet. Ergens vond ze het wel lachwekkend. Even keek ze op naar de docent en beet kort op haar lip. Uiteindelijk keek ze nog eens naar de jongen naast haar, voor ze zich weer tot haar aantekeningen richtte. Zijn kledingstijl beviel haar wel. Dat moest ze hem nageven, maar zo geïnteresseerd als haar klasgenoten was ze niet. Ook al had ze het idee dat ze hem herkende. Haar gevoel zei haar dat ze hem al eerder gezien had. Waarvan dat zou moeten zijn, wist ze niet, maar het gevoel was er wel en het beviel haar niet.

Stefan.
Een glimlach vormde zich rond mijn lippen, wanneer Brooklynn me vertelde dat ik het van haar over mocht schrijven. "Dank je" vertelde ik haar, voor ik mijn blik uiteindelijk weer op de docent richtte. Dat was me in ieder geval gelukt. Ik had geen idee hoe het verder uit ging pakken, maar het begin was er. Ik voelde hoe er meerdere mensen naar me keken, maar dat interesseerde me niet. Het enige wat echt belangrijk was, was Brooklynn. Haar weer te zien na 13 jaar voelde toch een beetje onwennig, maar boven alles vond hij het geweldig haar weer te kunnen zien. Bij haar te kunnen zijn. Zoals het vroeger was. Zo wilde hij dat het nu ook weer zou worden. En daar zou hij echt alles aan doen. Hij zou haar weer terug winnen. Kosten wat het kost.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld