O//Fiction - Forum - Virtual Popstar

O//Fiction

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
'Ik weet niet of ik je nog wel kan geloven, je had me moeten vertrouwen. Je had moeten weten dat ik het niet om je status doe maar omdat ik van je hou..', zeg ik en slik, verbaasd door mijn eigen woorden. Ik hou van hem, iets wat ik nog nooit eerder gevoeld en dus helemaal niet uitgesproken had. 'Ik kan het er nu niet over hebben, je hebt me echt gekwetst', zeg ik en veeg de tranen van mijn wangen waarna ik wegstap. Het deed me pijn maar mijn hart was gebroken. Eenmaal op mijn kamer aangekomen leg ik me op bed neer en laat de tranen stromen. Ik verlangde zo erg naar huis nu.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
"Alsjeblieft, je snapt het niet." Smeek ik maar ze wilt en kan het niet op het moment. Ik kijk toe hoe mijn kans op geluk weg loopt, Rosalia. Achter me hoor ik voetstappen. Als ik mijn rolstoel omdraai zie ik Edwin. "Ik denk dat je me binnenkort niet meer nodig hebt, je bent zo snel." Grapt hij, maar ik kan er niet om lachen, nu niet. "Edwin, het is denk ik tijd dat ik naar mijn kamer ga." Zeg ik met een krakende stem. Ernstig kijkt hij me aan, herpakt zich snel en gaat achter me staan om mijn stoel te duwen. "Het komt wel goed." Fluistert hij, maar is dat wel echt? Komt het goed?

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
Die avond blijf ik op mijn kamer, de prinses zou de avond met Cedric spenderen en veel maakt het me op dit moment echt niet uit. Zelfs zij heeft meegespeeld in het complot terwijl ik haar vertrouwde. James zit niet in een makkelijke situatie, dat is duidelijk maar liegen is nooit een oplossing. Hij had eerlijk tegen me moeten zijn en eerlijk gezegd weet ik niet of het nog goed zal komen. Hij is een prins, het dringt nu pas tot me door. Een toekomst zou ik met hem dus toch niet hebben. Ik als boerenmeid met een prins, het klinkt zelfs onmogelijk dus laat staan dat het ooit zou kunnen goedkomen. Langzaam kleed ik me uit en laat mijn jurk op de grond zakken waarna ik me op mijn bed neerleg. Na een lange tijd piekeren weet ik dan toch in slaap te komen.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
Die nacht kom ik moeilijk in slaap, beelden van wat wij zouden kunnen worden verschijnen telkens wanneer ik mijn ogen sluit. Als ik voor de zoveelste keer een poging doe en mijn ogen sluit zie ik haar lach, haar mooie lieve lach. Snel ik open ik mijn ogen weer en voel hoe een traan langs mijn wang naar beneden glijdt. Ik heb het zo verpest, zo erg verpest... Gelijk duw ik mezelf op als er geklop klinkt, is dat zij? Oh laat het haar toch zijn, hoop versprijd zich in mijn lichaam, zal ze toch willen spreken? "Binnen!" Roep ik en wacht met een glimlach af tot ze mijn kamer betreed. Maar het is haar niet, het is mijn vader, de glimlach op mijn gezicht verdwijnt zo snel als hij gekomen was. "Vader..." Mompel ik teleurgesteld. "Zoon, wat is er gebeurt? Je was opeens weg, ik maakte me zorgen." Zegt hij en komt naast me op mijn bed zitten en helpt me rechtop zitten. "Ze haat me." Mompel ik en kijk op. "Wie? Het meisje die je me wilde voorstellen?" Vraagt hij waarna ik knik. "Ze wist niet wie ik was, ik had het haar verzwegen, ik heb haar niet verteld dat ik uw zoon ben." Vertel ik hem, hij schudt zijn hoofd. "Maar zoon, als ze zo reageert, verdient ze je dan wel? Er zijn zoveel dames die er alles voor zouden doen om met je te trouwen." Zegt hij, met grote ogen kijk ik hem aan. "De vraag is als ik haar wel verdien! Ze geeft niet om mijn status, waarom zou ze het toch erg vinden nu ik een prins lijk te zijn?" Jammer ik en kijk hem verbeten aan. Hij zucht diep en staat dan op. "Kom, ga slapen, morgen zal een betere dag worden, je zal je beter voelen." Zegt hij en gaat met zijn hand door mijn haren en verlaat dan mijn kamer.

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
De volgende ochtend ben ik al vroeg op. Veel heb ik niet geslapen en de vragen blijven maar door mijn hoofd spoken. Ik moet met hem praten, horen wat hij te zeggen heeft al weet ik niet of het veel uit zal maken. Ik zou hem vandaag gaan opzoeken en zijn verhaal laten doen in de hoop dat ik het kan begrijpen, wat waarschijnlijk niet het geval zou zijn. Ik was zo oprecht met hem en dat lijkt niet van zijn kant te komen. Nadat ik me heb aangekleed ga ik naar de kamer van de prinses. Ik help haar met klaarmaken en negeer haar vragen over wat er is, ze weet het goed genoeg en wanneer ze mijn blik ziet weet ze meteen waarover het gaat en vraagt dan ook niet verder. Samen met haar stap ik naar de ontbijtzaal waar ik afscheid van haar neem en besluit samen met de dienstbode en het andere personeel te gaan eten. Daar voel ik wat meer op mijn plaats dan bij de koninklijke familie. Hoe zou ik daar zelfs ooit bij kunnen passen?

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld