Je hebt nog niet gereageerd op het forum.

Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
+ voeg shout toe
Cool.dus.niet
Ik geef random sets weg, want vp bday!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.
> Sluiten
Helper
12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina:
THG orpg ft LilyAllen
Capitol
Straatmuzikant



Megan:
Noah en ik worden apart in een kamer gezet in het gebouw. Ik ga op een stoel zitten en ik kijk voor me uit. Ik hoor mensen naar boven lopen en dan zie ik me moeder die rennend naar me toe komt. Ze knuffelt me en geeft me een dikke kus op mijn wang. ''Megan.... alsjeblieft probeer de spelen te winnen'' Er rolt een traan langs mijn wang en ik antwoord ''het komt goed'' Me moeder word meegenomen door de vredebewakers en de deur word dicht gedaan. Ik kijk uit het raam en ik zie allemaal mensen. Zachtjes in mezelf zeg ik ''Ik probeer jullie trots te maken'' En ik doe het rolluik naar beneden. Ik ijsbeer heen en weer en ik vraag me af hoe het met Noah gaat. Er word op de deur geklopt en ik zeg ''Binnen'' Een vredebewaker komt binnen en zegt ''Je gaat mee de trein op'' Ik knik en ik doe de deur achter me dicht.

Noah:
Ik denk nog steeds aan de gedachte dat de ouders van Megan dit echt niet willen en dat zit me dwars. Megan is een super goeie tribuut en ze heeft er ook potentie voor. Maar als je ouders er niet mee eens zijn dat je vrijwillig gaat lijkt me vrij vervelend. Ik wacht tot dat me moeder komt. Het duurt even maar dan is zij er ook. Ik loop naar me moeder toe en ze houd me hoofd vast ''Noah, denk alsjeblieft zo goed na toen je, je eerste spelen had speel het slim'' Ik glimlach en ik knik. ''Ja, doe ik'' zeg ik tegen me moeder. Ik hoop als het goed met me moeder gaat in de tijd dat ik weg ben. Gelukkig heb ik iemand geregeld die op haar let zodat ze niet de hele tijd aan de drank gaat. ''De tijd is om'' zegt een vredebewaker en hij neemt me moeder mee. ''Succes'' zegt ze nog zachtjes. Dan komt er een andere bewaker en hij zegt ''je gaat mee de trein op'' en ik volg hem richting het perron.
Anoniem
Internationale ster



Rose:

Ik staar met open mond naar het tafereel dat zich voor me afspeelt. Allereerst ben ik gekozen tot meisjestribuut voor district 9. Ten tweede was mijn broertje bijna de mannelijke tribuut, en nu zie ik dat Caleb zich een weg baant naar het middenstuk. Hij schreeuwt: "Ik geef me vrijwillig op als tribuut!".

Ik ben even verlamd van schrik en angst. Het is alsof al mijn angsten in een paar minuten zijn uitgekomen. Ik heb het gevoel dat zodra Cecilia mijn arm loslaat ik op de grond zal vallen.

Ik ben niet de enige die geshockt is. Ik zie de monden van de districtinwoners en kinderen naar beneden vallen. Ik hoor hier en daar wat kreten van verbazing;  dit is nog nooit gebeurd in de Honger Spelen. Als de vredesbewakers doorhebben wat er gebeurd is, duwen ze Thomas aan de kant en trekken ze Caleb mee bij zijn armen naar het podium. Hij kan nu niet meer terug. 

Ik ben boos op hem. Ik wil niet dat hij de Spelen in gaat. Hij zou in district 9 zo'n mooi leven kunnen leiden.  Maar ik wil Thomas ook niet kwijt.

Als Caleb het podium op geklommen is, slaat Cecilia een arm om hem heen. "Zeg jongeman" zegt ze in een harde, nieuwsgierige toon, "Wat is jouw naam?". "Caleb" antwoord hij meteen en hij kijkt recht de menigte in. Hij kijkt recht de camera in zelf. "Waarom?" Vraagt Cecilia.  "Liefde " zegt hij zachtjes. Cecilia switch snel van onderwerp.  "Dames en heren, dit zijn jullie tributen voor de honger spelen dit jaar!".

Een aantal vredesbewakers trekken ons mee het podium af en een klein huisje in. We lopen een lange gang uit tot er twee deuren zijn.  Caleb moet bij de eerste naar binnen,  ik bij de tweede.  

"Je familie en vrienden zijn er zo. Je hebt vijftien minuten afscheid " zegt de vredesbewaker  bot. Volgens mij heeft hij niet door dat ik dood zal gaan in den spelen.  Wat maakt het hem ook uit; hij is iemand met macht. 

Ik zit op de bank in de hoek tot Maria, Lilly en Thomas binnenkomen. Gelijk als Ik ze zie moet Ik huilen.  Ik zie dat Thomas en Maria dat ook al gedaan hebben. Thomas rent als eerste naar me toe en knuffelt me. Ik kan zijn lichaam voelen trillen en ik weet dat hij huilt.  "Het is oké, Thomas" zeg ik zachtjes, "je bent weer veilig". Ik aai hem over zijn rug. "Het is oké " herhaal ik. Hij kijkt even op en laat me los. Hij ploft neer op de sofa waar hij Lilly op schoot neemt. Maria staat er maar. Ze kijkt me aan, huilt. Ze zegt niks en doet niks, maar we voelen elkaars verdriet en het is een moment dat we delen. Na één minuut ren ik in haar armen. Mijn lichaam begint te schokken en ik kan de tranen die over mijn wangen rollen niet meer bedwingen.  "Yara" zeg ik tussen snikken door.  Maria laat me los. Ik ga op de sofa zitten en neem Lilly op school. Ze veegt een traan van min  wang weg. Ik ga aanrakingen zoals deze missen. "Ik houd van je, Lilly" zeg ik tussen snikken door, "maak het beste van je leven. Voor mij". Ik zie dat iedereen in de kamer behalve Lilly nu huilt.  Ik zet Lilly naast me neer op de bank. "Ik ga jullie missen" zeg ik zachtjes. "Maar ik heb een ding dat ik wil dat jullie voor me doen. Caleb heeft me vanochtend een roos gegeven.  Verzorg hem goed, en dan zal ik bij jullie zijn". "Zullen we dien, grote zus" zegt Thomas schor en met grote ogen.  Ik, Maria, Lilly en Thomas knuffelen met elkaar tot de bewaker mijn familie op komt halen. Ze laten me langzaam los en fluisteren dat ze van me houden.

Het voelt alsof een groot deel van mijn leven nu weggescheurd is door de vredesbewaker die de deur uit loopt.


Caleb :

Ik ben nog steeds aan het shaken van de dingen de er gebeurd zijn. Mijn grootste angst is uitgekomen.  Ik ben bang. Yep, Caleb is bang.  Voor mijn leven, dat van Rose, en dat van iedereen om mij heen. Ik verstop me in het hoekje van de kamer en begin met huilen.

Er komt eerst één tijdje niemand.  Dan komen er wat oude vrienden van school. Amy en ik hebben nog een laatste conversatie,  pratende over alle dingen die we hebben meegemaakt. Het is allemaal heel emotioneel en ik sta op het puntje van instorten. 

Wanneer Amy vertrekt,  lopen mijn ouders binnen.  Gelijk slaak ik een zucht. IK kan het eigenlijk niet aan om ze te zien dus n IK kijk gelijk naar de grond.  "Lieverd" zegt mijn moeder bezorgd,  "waarom?". "Liefde mam" zeg ik, "iets wat jij jet begrijpt ". Mijn moeder is even gekwetst en dat zie ik maar het kan me even niks schelen.  Ik ben toch al ten dode opgeschreven.  "Je praat niet zo tegen je moeder " zegt mijn vader scherp. "Snappen jullie het dan niet?!" Zeg ik geïrriteerd,  "ik ga toch al dood. Ik heb geen reden om bij jullie te blijven" zeg ik.  "Jullie hebben me jarenlang in gevechten meegetrokken en kon je niks schelen over hoe het met mij ging. Ik ben talloze keren geslagen en ik pik het niet meer." Roep ik nu. Ik wacht op een antwoord dat niet komt. "Ik wil het niet meer" zeg ik bot. Op dat moment trekt de vredesbewaker mijn ouders de kamer uit.  Mijn moeders lippen vormen de woorden ik hou van jou,  maar ik luister al niet meer.

De tijd is op. Als Rose uit haar kamer komt kan ik zien hoe erg ze gehuild heeft en hoe erg ze dit vind.

De vredesbewakers brengen ons naar het station.  We moeten van ze naar de mensen buiten het station zwaaien terwijl er foto's van ons gemaakt worden. Daarna duwen ze ons de trein op; op naar de stad die onze dood zal worden. 
Capitol
Straatmuzikant



Megan:
Ik loop mee met de vredebewaker de trap af. Noah loopt ook de trap af en ik kijk naar hem. Ik loop naar hem toe en ik zeg "Wij kunnen dit" Samen lopen we met de vredebewaker mee naar het treinstation. De overdreven vrouw ging ook mee haar naam was Evy. Ze zei erg overdreven "Hup, de trein in" Ik deed een stap naar binnen en ik keek met grote ogen om me heen. De trein was super luxe. Natuurlijk was ik wel veel luxe gewend maar dit was echt het toppunt. Evy ging naar een andere coupé om onze mentor op te halen. Ik keek Noah vragend aan en ik zei "Is die Evy altijd zo?" Justin ging op een bank zitten en zei "Ja, dit hoort allemaal bij het spel normaal is ze niet zo" En ik ging naast Noah zitten en ik antwoorde "Oke" Op de tafel lagen wat koekjes en fruit. Ik besloot wat aardbeien te pakken en ik at ze op. Noah kijk me lachend aan "Heb je honger?" Ik nam een hap van mijn aardbei en ik zei "Beetje, geniet er nou maar van straks hebben we helemaal geen eten of leven we van kikkers" Ik keek hem glimlachend aan. De deur van de coupé ging open. Onze mentor kwam er aan. "Noah en Megan welkom" Ik keek hem aan en ik zei "Bedankt" Hij ging zitten en stelde zich zelf voor. "ik ben Mitch, ik begeleid jullie tijdens de trainingen wat kan je beter doen of wat is al goed en natuurlijk niet te vergeten een overlevingtips maar jullie als beroeps moet dat hopelijk lukken" Hij schonk wat Alcohol in zijn glas en dronk een slok.

Noah:
Dit verhaal had ik vaker gehoord over overlevingskansen en weet ik veel. Veel mensen stierven door uitdroging of door de kou. De arena was altijd een verrassing. Toen ik voor het eerst deed was het een woestijn arena. Het was ook de ergste arena tot nu toe. Je kon je nergens schuilen en er waren niet veel wapens. Ik pakte ook de Alcohol fles en ik schonk wat voor me zelf in. Ik keek Megan aan "Wil je ook wat?" Ze knikte en ik schonk ook wat voor haar in. Evy kwam er aan lopen en zei "Gaan we ons nou serieus bezuipen met Alcohol" En ze ging een bij zitten. Ze had een glas water in haar hand en dronk het op. De trein rit duurde anderhalf dag dus redelijk lang. De avond begon al te vallen en ik besloot van de bank af te gaan. "Ik ga even mijn kamer checken" De trein was elke keer anders. Dit jaar was de trein echt heel luxe. "Ga je mee Megan?" Vroeg ik. "Ik kom zo" zei Megan. "Oke" en ik liep naar mijn coupé. Ik liep de kamer binnen en er was een super groot bed zelfs met een kledingkast. Ik plofde op het bed neer en ik besloot wat te gaan lezen. Ik schrok en klopte iemand op de ramen "Kom binnen" zei ik. Het was Megan gelukkig. Ze kwam vrolijk binnen "heb je de kamers gezien" zei ze. "ja ze zijn echt mooi dit jaar" antwoorde ik.
Anoniem
Internationale ster



Rose:

In een waas wordt ik de trein in geduwd door één van de vredesbewaker.  "Welkom in jullie tijdelijke onderkomen!" kraait Cecilia uit. Blijkbaar is ze al opgestapt.  "Kom zitten". Ik plof neer op de zijdezachte bank. Mijn mond valt open en Ik begin met het inspecteren van de wagon. De wanden van de trein zijn aan de binnenkant glad en metaalgrijs. Er hangen kroonluchters aan het plafond en dikke wollen tapijten op de grond.  Er staan in deze wagon wat banken, tafeltjes, één beeld en een aantal deuren.  Ik kijk naar Caleb en ik weet wat hij denkt;  het Capitool leeft in veel luxe terwijl groot deel van de mensen keihard moet werken voor een beetje eten.  "Hebben jullie honger?  Dorst?" vraagt Cecilia enthousiast.  "Ze hebben hier enorm veel eten en drinken". "Mag ik wat water? " vraag ik. Cecilia wenkt een meisje dat in de hoek van de wagon staat.  Ze heeft een raar hoofdstel om en draagt grijze kleren, geen schoenen. Haar haar is lang en blond en zit in een paardenstaart.  "Water" zegt Cecilia en ze wenkt het meisje weg. Als ze de kamer uit is, vraagt Caleb; "hebben jullie zelfs Slaven hier?". "Geen Slaven" kraait Cecilia, "Avoxen". Caleb trekt zijn wenkbrauw op als het meisje weer binnenkomt met het water. "Dankjewel" zeg ik en ik lach.  Het meisje lacht niet terug en kijkt verdrietig, Ik pak het glas met water,  inclusief ijsklontjes en een stukje citroen, en drink er een beetje van. "Dus,  het Capitool en de Honger Spelen" zegt Cecilia. "Jullie moeten beiden onder handen genomen worden. En snel een beetje. Het is het eerste wat we gaan doen. Jullie moeten ook trainen en jij Rose," ze richt zich op mij, "Krijgt vanaf morgen etiquette lessen ". Ik trek een wenkbrauw op. Daar heb ik nou helemaal geen zin in. "Maar eerst, jullie kamers!" zegt Cecilia. Ze wenkt twee Avoxen, het blonde meisje van net en een roodharige jongen die vanuit een andere kamer kwam.  Het blonde meisje begeleid mij naar mijn wagon. 

Blijkbaar heb ik de achterste wagon. Het blonde meisje opent de deur en laat me binnen. Gelijk verbaas ik me over deze kamer.  Hij is groot en heel mooi ingericht. Er zijn veel ramen waardoor ik de omgeving kan zien. Bij de achterste ramen staat een groot bed, waar wel 3 mensen in passen.  De gordijnen zijn gemaakt van zijde. Verder staat er nog een bureau,  mske-uptafel, kledingkast en een deur die naar een badkamer leidt. "Bedankt" zeg ik. De avox doet de deur dicht en laat me zien hoe bepaalde Capitool producten werken.

Als ze alles heeft uitgelegd wil ze weglopen. Ik vraag haar of ze nog even wol blijven. Ze twijfelt maar stemt in. Ik wijsnaar het bed waar ik nu op zit. Twijfelend gaat ze zitten. Ik overhandig haar een stuk papier en een pen. "Het spijt me dat je een Avox bent.. wat is er gebeurd?" Vraag ik. Ze schrijft snel wat op en overhandigd me het papier. 'Ik ben Fenna. Ik kom uit district 12. Ik werd gepakt terwijl ik voedsel stelde voor mijn familie. Ik werd naar get Capitool  gebracht en nu ben ik hier' ze zet er een huilgezichtje achter. Nu snap ik waarom ze verdrietig is. Ze krabbelt snel meer op het papier.  'Ik mismijn familie.  Ik heb ze al 4 jaar niet gezien '. Ik merk dat er een traan langs haar wang naar beneden glijdt en het bring herrineringen op van het afscheid. Ik geef Fenna een knuffel. We hebben het beide nodig. 


Caleb:

Ik wil Cecilia nog steeds een klap geven. Nog steeds. Ze is veel te enthousiast over kinderen die elkaar afslachten.  Ze heeft geen respect voor mensen die keihard voor haar werken,  ookal moet dat verplicht. Ze heeft nog niet goed door hoe de wereld werkt. 

Ik volg de Avox naar mijn kamer. Mijn kamer zit in de buurt van die van Rose, twee wagons voor die van haar. De avox opent de deur en ik loop naar binnen.

Ik besteed niet veel aandacht aan mijn kamer. Ja, hij is heel luxe, maar het maakt toch niet veel meer uit als je binnen een paar dagen dood bent. Ik plof neer op bedden merk nu pas hoe moe ik ben.  

Na een tijdje liggen en niks doen hoor ik een klop op mijn deur. "Ja?" Antwoord ik. De deur gaat open en Rose staat er. Ik spring op, ren naar haar toe en knuffel haar. Ze knuffelt terug. 

"Waarom?" Vraagt ze na een tijdje.  "Jij " antwoord ik. Ik kijk haar aan, "ik wil dat jij uit de Spelen komt ". "En jij dan?" Vraagt ze met grote ogen. "Er kan maar één winnaar zijn,  Rose" antwoord ik, "en ik wil dat jij dat wordt ". "En wat als ik dat niet doe?". "Dan ben ik teleurgesteld" antwoord ik zacht.  "Jouw familie heeft je nodig. De mijne zijn me al vergeten " ik kijk haar in haar ogen. "Ik zal je niet vergeten"fluistert ze en ze legt haar hoofd op mijn borst.

Instinctief geef ik haar een kus, en Rose strijkt met haar handen in mijn haar. Zucht, hoe ben ik hier ooit in terecht gekomen?
Capitol
Straatmuzikant



Megan:
Ik ging bij Noah zitten. De zon ging al langzaam onder. Ik gaf Noah een kus op zijn wang en ik liep zijn coupe uit. De deur ging achter mijn dicht en ik liep richting mijn coupe. Vanuit een ooghoek zag ik Mitch en Evy. Ze zaten bij elkaar en kletste wat samen. De deur ging open en ik plofte op me bed. Ik besloot te gaan slapen. Ik deed het lampje uit en ik viel in een diepe slaap.

Noah:
Megan gaf me een kus op mijn wang en liep weg naar haar eigen coupe. Ik liep de deur uit en ik besloot bij Mitch en Evy te zitten. Ik pakte een fles met alcohol en ik giet het in het glas. Ik ging naast Evy zitten en ik zag dat Mitch en Evy aardig een dronken bui waren. Mitch moest uit het niets op eens lachen en zei tegen mij ''Noah, denk je dat Megan de spelen wel aan kan?'' Ik keek hem verbaasd aan ''Ja, kan ze'' zei ik pissig. Ik dronk nog wat meer en ik voelde me een beetje ziek. Ik besloot weg te gaan en dan te gaan slapen. Morgen ochtend kwamen we aan in het Capitool.

Anoniem
Internationale ster



Rose:

Wanneer ik Cecilia's hakken hoor door de gang bij Caleb's kamer weet ik dat ons fijne momentje van rust en stilte voorbij is. Ik geef Caleb nog een kus en blijf hem knuffelen. We zitten samen naar buiten te kijken tot Cecilia de kamer in stormt.

"Dit is misschien een beetje te gezelig" hoor ik Cecilia sarcastisch zeggen, "Maar goed. Morgen is een lange dag". Cecilia loopt naar het bed toe en trekt ons uit elkaar. Ik die mijn best om Caleb vast te klampen maar Cecilia is sterker dan dat het lijkt. "Jullie moeten naar bed, dus Rose; hup, naar je kamer toe, nu graag.". "Oké dan maar" zeg ik en twijfelend sta ik op. Ik kijk me even om en zie dat Caleb me een knipoog geeft; de avond samen is nog niet voorbij.

Cecilia wenkt Fenna de Avox om me naar mijn kamer te begeleiden. Fenna kijkt me aan en lacht even; volgens mij is dit de eerste lach in een lange tijd. Als we bij mijn kamer zijn opent de de deur. "Bedankt Fenna" zeg ik. Fenna knikt blij. "Ik zal je nooit meer vergeten". Fenna grist een stukje papier en een pen van het bureau en schrijft wat op. Daarna geeft ze het aan mij. "Ik hoop dat je dit gevecht wint, Rose". Het lijkt alsof ze moet huilen, maar ze draait zich snel om en rent weg.


Caleb:

Cecilia heeft geen effect op mij. Ik ga haar niet tussen mij en Rose in laten staan. Ik wacht voor ongeveer een uur tot ik het betrouwd genoeg vind om mijn kamer uit te lopen. Ik open de deur en snel loop ik eruit. Ik ren de gangen door naar Rose's kamer.

Echter zie ik een Avox voor de deur. Het is een meisje en ze lijkt te huilen. Echter als ze mij doorheeft gaat ze weer recht opstaan. Ze blokt de de deur voor me, maar als ik uitleg dat ik en Rose samen willen zijn vanavond, laat ze me snel toe. Ze knipoogt en in dankbaarheid geef ik haar een knuffel.

Ik spurt de kamer in en zie Rose zitten en uit het raam staren. Ik ga naar haar zitten en omhels haar. Ze leunt tegen me aan. Zo zitten we nog wel een tijdje; in alle rust en stilte, ver weg van de stress en drama van de Honger Spelen. Even samen. Want binnenkort zal dat niet meer mogelijk zijn.
Capitol
Straatmuzikant



Megan:
Na een lange nacht word ik gapend wakker. Ik strek me even uit en ik gooi de dekens van me af. Ik kijk even om me heen en ik voel dat ik nog erg moe ben. Ik pak me sloffen en ik doe ze aan. Ik deed een vestje aan zodat ik een beetje warmer werd. Ik keek in de spiegel en ik zag er een beetje verwaarloosd uit. Ik besloot me haar in een knot te doen zodat het wat sierlijker er uit zag. Ik deed mijn coupé open en ik zag Evy en Mitch al ontbijten. Evy zag er zoals altijd weer overdreven uit. Haar, haar was opgestoken en er zaten allemaal knipjes in. Ze droeg een korte jurk die heel fel was. Ik vond haar kleding altijd apart maar dat is hoe zij zich vertoont bij de spelen omdat iedereen dat doet. Ik heb namelijk geen idee of zei het zelf leuk vind maar dat laat ze niet merken. Evy zag me aanlopen en zei gelijk heel erg overdreven ''Megan goed geslapen? kom erbij zitten''En ze glimlachte. Over 2 uur waren we bij het Capitool dus ik moest nog snel ontbijten en me aankleden. Mitch zat aan tafel en smeerde wat jam op zijn brood. Ik besloot er bij te gaan zitten. Evy stond op ''Wil je wat water Megan?'' Ik keek haar aan en ik zei ''Ja is goed'' En Evy schonk water in. Ik pakte wat appelstroop en ik smeerde me brood. Ik zag uit een ooghoek dat Mitch telkens naar me keek. ''Lekker geslapen?'' vroeg hij aan mij. Ik smeerde ondertussen me brood verder en ik zei ''Ja, beetje'' Mitch nam een hap van zijn brood en zij ''Vandaag is een belangrijke dag jij en Noah worden gepresenteerd aan het Capitool. Jullie gaan een parade doen en worden helemaal mooi gemaakt, en vanuit het capitool krijgen jullie een styliste'' Ik keek ambachtig naar Mitch en ik zei ''Ah, oke lijkt me wel gaaf zo'n parade'' En ik nam een hap van mijn brood.

Noah:
Ik werd wakker door wat geluiden van de trein. Ik zuchde in mezelf. Ik was nog redelijk moe. Ik sta op en ik keek in de spiegel. Ik zag er erg brak uit terwijl ik helemaal niet zo veel had gedronken. Ik wreef wat in mijn ogen en ik liep mijn coupé uit. Ik zag Megan, Evy en Mitch al ontbijten. Ze glimlachte naar mij en zeiden ''goedemorgen'' Ik glimlachte terug en ik zei ''goedemorgen'' Ik ging er bij zitten. Mijn maag knorde als een gek dus ik moest echt wat eten binnen. Ik pakte 4 broden. ''Zo, jij hebt honger zeg'' zei Megan. Ik smeerde mijn brood en ik antwoordde ''eet maar zoveel je kan, voordat je in de spelen niks hebt'' We kunnen dan wel beroeps zijn maar toch soms is eten erg lastig te vinden en kunnen zelfs wij het niet. Wij trainen ook niet echt op wat giftig is en wat niet. Meestal is het een grote gok. Ik pak wat melk en ik schenk me glas er mee in. Ik neem een slok van me melk. Dan staat Evy op en zegt ''Mitch heeft het net al aan Megan verteld, maar vandaag is de parade'' Ja de parade. Het ergste iets wat ik aan de spelen haat maar toch moet. En dan loopt Evy weg. Mitch pakt een servet en veegt zijn mond af ''Jullie hebben nog een uur, dus maak je een beetje klaar want jullie zien er moe uit'' Megan en ik kijken elkaar aan en glimlachen.
Anoniem
Internationale ster



Rose:

Het zonlicht schijnt door het raam van de trein naar binnen. Het is zacht en vertrouwd; in district 9 stond ik altijd op bij de eerste zonnenstralen. Echter is dat hier niet nodig, de dagen van de tributen beginnen redelijk laat voor mijn doen. Ik ga rechtop zitten en zie dat Caleb al is opgestaan. Hij is niet meer in mijn kamer te vinden. Ik kijk naar buiten. De trein rijdt door een heuvellig landschap vol bomen en bloemen. Ik vind het heel mooi om te zien. Ik blijf er gebiologeerd naar staren tot ik een klop op mijn deur hoor. "Binnen" mompel ik en de jongens Avox komt binnen. Hij heeft een briefje bij zich waar op staat dat ik me klaar moet maken voor ontbijt over een half uur. Ik knik en de jongen loopt de kamer weer uit.

Ik haast me met het klaarmaken; ik douche snel (met warm water, wat in district 9 vaak nog een luxe is). Wanneer ik klaar ben, loop ik de kamer uit en trek ik de kledingkast open. Er hang een selectie aan kleding in de kast. Mijn hand glijd al snel over de stof van een donkerblauwe jumpsuit. Het is zijdezacht. Ik besluit hem aan te doen. Wanneer ik hem aan heb ben ik blij met mijn keuze; het is erg comfortabel. Ik maak twee vlechten in mijn nog natte haar en maak van deze twee vlechten een knot. Ik kijk even in de spiegel en zucht. Op naar de ontbijtcoupé.

Als ik er ben zie ik Cecilia die aan het babbelen is met Caleb. Of tenminste, Cecilia babbelt en Caleb knikt alleen maar. Als hij mij ziet kijkt hij blij op. "Rose!" slaakt hij uit en hij knipoogt. "Ben je daar nou eindelijk, we lopen al achter op schema" zegt Cecilia geïrriteerd, "Maar ja, er is ontbijt voor je. Geniet van de luxe, het is allemaal Capitool waardig product!". Ik ga tegenover Caleb zitten. Ik kijk naar het eten dat voor me staat, het is enorm veel. Eieren, vlees, kaas, andere ontbijtproducten en vooral brood. Het brood geeft me herinneringen uit District 9, maar laat me ook denken aan iets anders; hoeveel harde werkers uit district 9 hebben moeten werken voor dit brood? Ik besluit het brood toch te pakken en pel een eitje om erop te doen. Tijdens het ontbijt zit Cecilia te kakelen over het schema en wat er zal gebeuren in het Capitool. Ik negeer het en ben blij als ik van tafel af kan.


Caleb:

Cecilia maakt me gek. Ze kan maar niet stoppen met babbelen. Ik was super blij toen Rose eindelijk binnenkwam, het leidde mijn aandacht af van Cecilia's gezeur. Ik heb het hele ontbijt naar haar gekeken en zij heeft naar mij gekeken. Goh, wat ga ik haar missen..

Wanneer we van tafel af gaan, stopt Cecilia ons bij de deur. "We zijn over twee uur in het Capitool". "Oké" zegt Rose en ze wil de deur uit lopen maar wordt tegengehouden door Cecilia. "Daar ontmoeten jullie de stylisten en het voorbereidingsteam. Omdat district 9 geen winnaar heeft zal een van de Capitooltrainers jullie mentor zijn." vervolgt Ceccilia in een monotone stem, "Er zal ook een tributenparade zijn, maar daarover meer in het Capitool. Nu even ter zake". Cecilia zucht. "Rose, ik ga jou manieren leren. Zoals hoe je moet lopen en indruk op Capitoolmensen kan maken. Caleb, ik ga jou leren om charmant en galant te zijn. Ik kom eerst met jou mee Rose. Beide sessies duren één uur, ik hoop dat je er klaar voor bent". Cecilia pakt Rose bij haar arm en trekt haar de kamer uit. Volgens mij is dit de derde keer in twee dagen waarop ik haar een klap wil geven.

Ik ga maar terug naar mijn kamer, ik moet nog een uur wachten. Ik ga op het bed zitten en staar uit het raam. Na een tijdje rijden we een tunnel in. We gaan redelijk snel, maar ik kan nog net op de muren lezen dat we het gebied rond het Capitool in gaan. Fantastisch. Op hetzelfde moment komt Cecilia binnen. "Het is tijd voor je lesje manieren" zegt Cecilia, "Je moet de harten van Panem stelen". Ik zucht en onderga de les, met als gedachte dat ik Rose straks weer zal zien.
Capitol
Straatmuzikant



Megan:
Ik loop naar mijn coupé en ik doe de kledingkast open. Ik doe een rok aan met een shirt. Ik ga voor de spiegel staan en ik doe een nette staart in. Ik loop mijn coupé uit en ik pak nog snel een drankje en drink het op. Evy liep naar me toe en pakte me hand vast ''Megan je ziet er zo mooi uit!'' En ze gaf me een kus op mijn wang ''straks gaan de stylisten je nog mooier maken, en je dan aan het Capitool presenteren'' Ik glimlach naar haar en ik zet me glas weg. Mitch komt eraan lopen met Noah. ''Zijn jullie er klaar voor?'' Antwoord hij. Ik loop naar het raampje en ik kijk er door heen. We reden het Capitool al in. Ik zag duizende mensen zwaaien naar de treinen die er aan kwamen. Ik zwaaide terug. Noah kwam bij me staan en deed hetzelfde. De trein stopte en Evy riep ons. ''Komen jullie'' zei ze. Ik knikte en ik liep de trein uit. We gingen het gebouw in. Evy kwam voor ons staan en zei ''Oke, jullie worden apart meegenomen. Voor een grondige schoonheids beurt'' Ik keek Noah aan. Hier had ik totaal geen zin in maar het moest. Ik liep een ruimte en ik werd meegenomen door een vrouw die hetzelfde als Evy eruit zag. Grote bos haar veel makeup en een vage outfit. Ik krijg wat kleren aan. Het lijkt op ziekenhuiskleding maar ik doe het toch aan. Ik ga op een tafel liggen. Er komt een man naar me toe en hij zegt ''We gaan je eerst helemaal schoonspoelen, dan gaan we je haar doen. En dan gaan we nog wat epileren'' Ik knik naar de man.

Noah:
Als we het Capitool in lopen kijk ik om me heen. Het is weer heel groot zoals mijn eerste keer. Ik werd meegenomen door een vrouw richting de schoonheid kamers. Er kwam een man naar me toe ''Hey noah'' Ik keek een beetje vaag naar de man ''wie ben jij?'' antwoord ik. ''Ik ben Max, ken je me niet meer? Ik heb jou de vorige keer helemaal klaar gemaakt'' Ik krijg een glimlach op me gezicht en ik knuffel hem. Max was een hele goede vriend van me. Ik zat eerst bij hem op school sindsdien werkt hij hier. ''Ben je er weer klaar voor?'' vraagt hij. ''Ja'' antwoord ik. Hij wast me benen en ik geniet van het warme water. Dan maak ik mezelf droog. Hij epileert een beetje me wenkbrauwen maar niet helemaal zo dat het wel natuurlijk eruit ziet. Hij doet wat gel in me haar en brengt het in model ''Je outfit ligt bij Nigel'' Antwoord Max. Ik knik naar hem ''Bedankt'' En ik loop richting de stylist Nigel.
Anoniem
Internationale ster



Rose:

Ik wacht in de coupé die functioneert als een zitkamer op Caleb en Cecilia. Als het goed is zijn we over een kwartier in het Capitool. De les van Caleb zou zo afgelopen moeten zijn. Ik ga anders zitten op de zachte zijden bank waar ik op zit en kijk uit het raam. We komen dichtbij een tunnel. Bovenop de ingang van de tunnel staat in koeilenletters: CAPITOOL. Nu gaat het echt gebeuren, denk ik, wanneer we in het Capitool zijn is er geen weg terug.

We gaan bijna de donkere tunnel in als Cecilia en Caleb binnenkomen. Cecilia kijkt veels te enthousiast, zoals altijd, en Caleb kijkt een beetje chagarijnig. Hij komt naast me zitten en Cecilia tegenover me. "Zijn jullie niet enthousiast?" vraagt Cecilia lachend, "We zijn al bijna in het Capitool, the city of dreams". WIj knikken zachtjes en opeens wordt alles zwart. We rijden de tunnel door. We rijden supersnel voorbij allerlei lichten. Even later zijn we weer buiten. "Komop" zegt Cecilia en ze wijst naar het raam. "Ga kijken!". Caleb springt van de bank af en is zo bij het raam. Ik achtervolg hem.

Mijn mond valt vanzelf open als ik de skyline van het Capitool bekijk. Er zijn veel metershoge gebouwen die perfect glinsteren in het zonlicht, grote rivieren en meertjes die over al in de stad zijn en overal lichten. Ook kan ik uit het raam van de trein de mensen zien. Ze zien er gek uit met allerlei kleuren haar en kleding die er totaal niet bij past. "En, wat vind je ervan?" vraagt Cecilia. "Ik weet niet wat ik moet zeggen" zegt Caleb en hij kijkt weer met grote ogen naar buiten. "Wow" zeg ik zacht. Ik hoor Cecilia's hakken en ze gaat naast ons staan; "Wat hebben jullie een geluk dat jullie hier mogen zijn".

Caleb:

De laatste zin die ze zei had van mij weggelaten mogen worden. Maar ik kan haar niks verschuldigen, het Capitool is prachtig. Glinsterend, verlicht en kleurrijk. Ik heb het gevoel dat ik er wel uren naar kan kijken.

Maar Cecilia schud me weer uit mijn dagdromen. "We zijn er over 5 minuten!" gilt ze. Ze is opeens veel gestresster dan 10 minuten geleden. "Zorg ervoor dat je er mooi uit ziet!". In een poging zichzelf minder gestresst te maken gaat ze zitten. "Oké, als we op het station zijn zullen er veel mensen zijn om je te verwelkomen" zegt ze ineens een stuk serieuzer, "Er zijn ook veel camera's. Zwaai en lach. Laat je beste kant zien. In de Arena heb je die sponsors nodig". Ik en Rose knikken tegelijkertijds. We zijn er klaar voor.

Er schalt een stem door de intercom; "Station Capitool". Cecilia trekt ons van de bank af en zet ons voor de deur van de trein neer. "Onthoud; lach, zwaai en doe vooral geen gekke dingen!" zegt Cecilia zacht. "Ja Cecilia" zeg ik tegen haar. Ik geef Rose een knipoog, hier gaan we dan.

Als de trein stilstaat, zwaaien de deuren open. Gelijk wordt ik verblind door de felle flitsen. De menigte joelt keihard als we van de trein afstappen. "We houden van jullie!" hoor ik een van de Capitoolmensen gillen. Ik lach als ik Rose help uit de trein te komen. Ik kijk haar aan. Zachtjes raakt ze mijn hand aan. Ik draai me om naar de menigte en begin te zwaaien. Rose pakt mijn hand nu steviger vast. "Hallo!" zegt ze en ze lacht breed. Ze ziet er supermooi uit zo. Ik kijk haar aan en onze ogen zijn aan elkaar vast geplakt. Ik kan het niet laten, en geef haar een kus op haar lippen. Ze kust me terug en het publiek wordt wild.

"Dat was geen goede move!" gilt Cecilia terwijl we door een glanzend wit gebouw in het Capitool lopen. We worden naar de schoonmaakkamers gebracht, waar ons voorbereidingsteam ons onder handen zal nemen en we onze stylisten zullen ontmoeten. "Romantische dingen kan je bewaren voor later! Privé plekken!" Ik rol met mijn ogen en por Rose. Ze barst in lachen uit. "Dit is niet grappig!" gilt Cecilia, "Ik probeer jullie te helpen en jullie lachen er maar over!". "Sorry" zeg ik en ik rol met mijn ogen. "Jaja" zegt Cecilia zuchtend, "Dat was redelijk sarcastisch. Maar het maakt toch niet uit, ik zie jullie pas over een paar uur weer". Cecilia loopt rechtdoor samen met Rose terwijl een avox naast de schoonmaakkamer de deur voor me opendoet. Ik ben benieuwd denk ik en ik stap naar binnen.
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: