Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
HarryStyles schreef:
Alexander schudde de gedachte van zich af toen hij zich realiseerde hoe belachelijk dat klonk. Natuurlijk was Jordan, de meest gewilde jonden, de captain van het voetbal team, niet homoseksueel. Natuurlijk niet.Alexander voelde zich dom voor alleen al het hebben van die kleine gedachte. Dat kon niet, en zelfs al was het zo, dan zou hij zeker niet voor Alexander hemzelf vallen. Wie zou er überhaupt op hem vallen? Hij is een tengere kleine jongen die ondanks zijn leeftijd nog steeds door de pubertijd heen aan het gaan was. Het was zelfs zo erg dat Alexander nu pas in de fase zat waar zijn stem steeds lichtjes begon over te slaan. Waardoor hij ineens heel hoog sprak een klein gedeelte van zijn zin. En het was vreselijk irritant naar hem. Alexander richtte zijn blik weer weg toen hij opmerkte dat het misschien erg ongemakkelijk was voor de andere jongen. Wat hij heel goed kon begrijpen.
De kleinere jongen merkte al snel dat naar mate het kouder werd, hij ook steeds vermoeider werd, maar hij wilde het moment niet verpesten door er iets vaan te zeggen. Toch weet hij nog vaag iets over een leraar die zei dat ze op een bepaalde tijd terug moesten zijn en hij wilt de regels eigenlijk niet breken. Na lang getwijfel en gepieker haalt hij dan eindelijk al zijn moed bij elkaar en kijkt hij weer naar Jordan. "Misschien moeten we terug gaan.." Stelde hij voor, maar het was zo zacht dat hij niet eens helemaal zeker was of Jordan hem wel kon horen. Hij hoopte wel dat hij het hoorde, sinds het voor hem erg ongemakkelijk zou zijn om het nog eens te moeten zeggen.
@Tangled
Alexander schudde de gedachte van zich af toen hij zich realiseerde hoe belachelijk dat klonk. Natuurlijk was Jordan, de meest gewilde jonden, de captain van het voetbal team, niet homoseksueel. Natuurlijk niet.Alexander voelde zich dom voor alleen al het hebben van die kleine gedachte. Dat kon niet, en zelfs al was het zo, dan zou hij zeker niet voor Alexander hemzelf vallen. Wie zou er überhaupt op hem vallen? Hij is een tengere kleine jongen die ondanks zijn leeftijd nog steeds door de pubertijd heen aan het gaan was. Het was zelfs zo erg dat Alexander nu pas in de fase zat waar zijn stem steeds lichtjes begon over te slaan. Waardoor hij ineens heel hoog sprak een klein gedeelte van zijn zin. En het was vreselijk irritant naar hem. Alexander richtte zijn blik weer weg toen hij opmerkte dat het misschien erg ongemakkelijk was voor de andere jongen. Wat hij heel goed kon begrijpen.
De kleinere jongen merkte al snel dat naar mate het kouder werd, hij ook steeds vermoeider werd, maar hij wilde het moment niet verpesten door er iets vaan te zeggen. Toch weet hij nog vaag iets over een leraar die zei dat ze op een bepaalde tijd terug moesten zijn en hij wilt de regels eigenlijk niet breken. Na lang getwijfel en gepieker haalt hij dan eindelijk al zijn moed bij elkaar en kijkt hij weer naar Jordan. "Misschien moeten we terug gaan.." Stelde hij voor, maar het was zo zacht dat hij niet eens helemaal zeker was of Jordan hem wel kon horen. Hij hoopte wel dat hij het hoorde, sinds het voor hem erg ongemakkelijk zou zijn om het nog eens te moeten zeggen.
@Tangled
18