O | She wasn't looking for a knight, she was - Forum

Demish schreef:
Het feest van Rose en Alistair had het kasteel misschien verlaten, maar de sfeer hing nog altijd in de gangen. Het huwelijk van dit paar was dan al wel voltrokken, maar er was nog een veel groter huwelijk dat tot stand moest komen. Het huwelijk van de prinses en haar prins, die ze door de weken heen al als haar geliefde begon te zien. Philip was een veranderd man. Hij was liefhebbend, aandachtig en hij werkte hard. Hij was alles wat een toekomstige koning zou moeten zijn, evenals een toekomstige echtgenoot. Hij toonde zijn affectie op een uiterst gepaste manier. De kussen die hij had gestolen waren enkel op haar wang en hand geweest, enkele keren op haar lippen, nadat hij toestemming had gevraagd. Ze wist echter ook dat hij naar meer verlangde. Hij wachtte er dan wel geduldig op, maar soms zag ze de flikkering in zijn ogen.
Het was het einde van de dag. Zoals gewoonlijk was Rose nog de enige hofdame in haar vertrek en hielp ze haar met het voorbereiden op de nacht. Ondanks dat hun nachten samen soms minder kort waren nu Rose getrouwd was, konden ze nog steeds de tijd vinden om samen te spreken over hetgeen wat hen dwars zat, of juist over wat het maakte dat ze met een grote glimlach door de gangen liepen.
Ze hadden het al gehad over het huwelijk van Rose. Dat Alistair een voortreffelijke man was, op ieder vlak. Arthion zag hoeveel blijdschap hij haar vriendin bracht en daardoor was ze zelf ook content. Ze had haar immers beloofd dat de Schot een geweldige echtgenoot zou maken, en niets minder. Als dat niet het geval zou zijn geweest, dan zou ze haar belofte niet zijn nagekomen.
‘Rose? Zou ik je een… persoonlijke vraag morgen stellen?’ vroeg Arthion, terwijl haar hofdame zich een weg borstelde door haar donkere lokken.
‘Natuurlijk, prinses. Wat zit u dwars?’ Rose glimlachte en keek haar via de spiegel aan. De prinses zelf sloeg haar ogen neer. Ze had even getwijfeld of ze dit wel had willen bespreken met Rose, maar aan de andere kant: er was niemand anders. Haar zus was woonachtig aan de andere kant van het land en het zou dagen duren voordat haar brief haar zou bereiken. Daarnaast was Rose iemand die ze vertrouwde, iemand die haar serieus zou nemen. Met al haar vragen.
Arthion wist dat het gewoonlijk was om nerveus te zijn voor haar huwelijksnacht. Iedere vrouw had dat. Voor haar, als koningin, kwam er nog eens extra druk bij. Het verzorgen van een erfgenaam, iemand die zijn of haar vader op zou kunnen volgen. Nu was zwanger worden niet hetgeen waar ze Rose een vraag over kon stellen. Arthion vermoedde namelijk dat haar hofdame eerder middelen gebruikte om het te voorkomen, in ieder geval voordat ze getrouwd was geweest. Want van buitenechtelijke geslachtgemeenschap was zeker spraken geweest. Rose was echter wel ontzettend ervaren.
‘Het huwelijk tussen mij en Philip nadert al snel,’ begon Arthion. ‘En iedereen verwacht natuurlijk dat het huwelijk wordt geconsumeerd, zodat het volledig voltrokken wordt. En vlak daarna zal iedereen een erfgenaam verwachten.’
‘Vanzelfsprekend.’ Rose legde de borstel op de kaptafel en liet haar vingers door de lokken van de prinses glijden. ‘Ik ga er vanuit dat het laatste geen probleem zal zijn. Prins Philip is een waardig man en hij is vast en zeker in staat om een erfgenaam te verzekeren.’
Arthion knikte en sloeg haar ogen neer.
‘Al is dat niet de gedachte die u bezighoudt, of wel?’ vroeg haar hofdame. Rose pakte één van de poefen die in de kamer stonden en nam plaats naast de prinses. ‘Wat zit u dwars?’
Arthion haalde diep adem en trok aan haar nachthemd. Ze wist niet goed hoe ze haar vraag moest formuleren. ‘Ik denk dat ik nerveus ben voor wat er komen gaat? Het valt niet te ontkennen dat Philip op dat gebied meer ervaren is, en ik merk aan hem dat hij zijn best doet om zijn impulsen en acties onder controle te houden, maar ik zie ook het verlangen in zijn ogen. En ik vrees dat ik hem teleur ga stellen? Ik weet niet wat de precieze gebruiken zijn, wat er van me wordt verwacht als minnares. Ik hoopte dat jij wellicht meer kon vertellen, gegeven de ervaring en dat je nu Alistair zijn lady bent?’ Arthion besefte hoe vreemd het klonk om te vragen, maar ze had er behoefte aan. Ze wilde weten hoe het voelde, wat ze wel en niet kon doen. ‘Het spijt me als ik een vraag stel die een grens overschrijdt, maar ik zou niet weten aan wie ik het anders zou moeten vragen.’

TheBurrow schreef:
Ergens had het haar altijd wel verbaasd dat deze vraag nooit eerder gesteld was door de prinses. Inmiddels was ze zelf al zo lang hier en had Arthion haar al ontzettend veel toevertrouwd. Het was echter duidelijk dat dit een grotere stap was voor haar. Zachtjes nam Rose dan ook haar handen vast en hield ze in haar schoot. ‘Ik ben er zeer van overtuigd dat prins Philip er bewust van is dat u nog geen ervaring hebt en bovenal dat het goed is dat u die ervaring nog niet hebt. U bent een prinses.’ Met een glimlach keek ze de jonge vrouw aan, ze begreep de angst heel erg goed. Ze had het al bij zoveel jonge meisjes gezien die hier gingen trouwen, allen bang om hun man teleur te stellen omdat de mannen nu eenmaal veel ervaring hadden met hoeren en vrouwen die zich als hoeren gedroegen.
‘Maar heb vooral geen spijt van deze vraag, ik beantwoord al uw vragen met liefde en bovenal eerlijk.’ Even keek ze Arthion recht aan. Ze zou hier geen doekjes om winden. Zijzelf had al veel ervaring, meer dan Arthion besefte. Natuurlijk had zowel Rose als de prinses wel geweten dat ze niet helemaal puur was geweest voor het huwelijk, maar Rose had nooit alles verteld. Ze wist heel zeker dat het tere hartje van de prinses dat absoluut niet aan zou kunnen. Het kon al niet zoveel aan, dat was duidelijk uit deze vraag.
‘Ik zou u aanraden om iets meer dan gewoonlijk te drinken op uw huwelijksfeest. Het maakt u wat meer ontspannen voor alles wat er komen gaat, het is voor u beiden spannend. Ik zal ook zorgen dat de prins niet te veel zal drinken,’ Rose glimlachte even liefjes naar Arthion, ‘mannen zijn soms vervelend als ze heel veel gedronken hebben.’
Eigenlijk had ze Philip het liefste nog een handje geholpen en hem extra veel drank gegeven, maar haar tijd kwam wel. Ze besprak het vaak als ze eenmaal helemaal alleen was met Alistair. Wat ze zouden gaan doen en hoe ze eindelijk van deze twee belachelijke mensen af zouden zijn. De ene was te zwak en de ander was een gevaar volgens Alistair, Rose was het om het even. Ze gaf niet om Arthion en nog minder om Philip. De eerste kon echter nog een goed middel zijn, terwijl Philip compleet nutteloos was. Het zou toch maar een kwestie van tijd zijn voor ze ook dat rijk over konden nemen, zijn vader was oud en Philip was zijn enige zoon.
‘Daarna zal ik u klaar maken voor bed, ik zal zorgen dat de andere dames er niet zijn zodat u lekker kunt ontspannen. Philip moet daarna het meeste werk doen en als hij het goed doet dan laat hij u eerst genieten. Hij laat u ontspannen en vervolgens ja... Hij zal doen wat mannen doen. Hij zal uw maagdelijkheid nemen en ik zal niet liegen, dat kan gevoelig zijn. De eerste keer is nu eenmaal niet geweldig, maar daarna krijgt hij de kans om u dingen te leren. U zult leren wat hij lekker vindt en wat u zelf lekker vindt. Daarna zal het vooral een plezier worden, dat beloof ik u.’
Rose glimlachte even en ze streelde over de handen van Arthion heen. ‘En natuurlijk sta ik klaar om u op te vangen als dat nodig is. Als u thee wilt of misschien een warm bad, hoewel ik hoop dat u lekker bij hem in slaap kan vallen.’ De lieve woorden en blikken waren hopelijk genoeg om Arthion gerust te stellen, ze had geen idee hoe dit meisje de eerste nacht door zou komen. Ze verwachtte niets van Philip, maar ze hoopte tegelijk dat hij rustig aan zou doen, maar ook dat Arthion eens zou voelen wat alle vrouwen moesten ondergaan. Dat zij niet een prinses was en daardoor een uitzondering op de regel, maar ook gewoon een vrouw. Een vrouw die zou moeten voldoen aan alle behoeftes van haar man.