Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Samen met zijn moeder had Ashton Thanskgiving gevierd, al had het voor hem alles behalve feestelijk gevoeld. Degene met wie hij het liefste zijn tijd door had willen brengen, was er niet geweest. Het had dan ook vreemd gevoeld om eten te maken met hetgeen wat ze samen in huis hadden gehaald. Zijn moeder had ook niet willen koken na de lange reis en de jetlag die ze er aan over had gehouden, dus hadden ze wat te eten besteld en waren ze samen vooral de stad in gegaan. De situatie tussen hem en Naylene had hij niet echt met zijn moeder besproken. Hij had enkel aangegeven dat Naylene te druk was geweest en geen vrij had kunnen krijgen. Hij durfde zijn moeder niet te vertellen wat de daadwerkelijke reden was dat zijn vriendin hen niet had willen vergezellen.
De jaloezie was er langzaam ingeslopen toen hij had gemerkt hoe leuk Calum het met Linn had gehad. Dat was wat hij ook had gewild. Hij had het kunnen hebben, als hij zijn eigen ruiten niet in had gegooid. Iets wat hij nu maar al te goed wist. Ondanks dat Calum en Linn hem duidelijk hadden gemaakt dat zijn acties echt niet hadden gekund, hadden ze er wel voor open gestaan om hem te helpen en er over te praten als hij dat nodig had gehad. Vooral Calum was de laatste paar dagen Ashton zijn praatpaal geweest, misschien ook wel in de hoop dat Naylene wel tegen Calum praatte en ze op die manier zou merken hoeveel spijt hij wel niet had van wat hij had gedaan.
Ashton had geprobeerd een manier te bedenken om dat aan Naylene duidelijk te maken, maar hij was bang dat hij dan weer het verkeerde zou zeggen. Hij had haar, zoals Linn hem had geadviseerd, op dezelfde dag nog laten weten dat het een fout was geweest en dat het hem speet, maar voor de rest had hij niks gedaan. Hij had niet te zeurderig over willen komen, haar te hard willen pushen. Dat zou het alleen maar erger hebben gemaakt.
De problemen met Naylene hadden zeker invloed op zijn gemoedstoestand. Hij was moe, want zijn gedachten bleven maar doormalen en lieten hem op geen enkele moment met rust. Dat ze de tour ook weer hadden opgepakt en nog voor een week of twee door zou gaan, hielp Ashton daarin ook niet. Hij stond nog wel met plezier op het podium, maar het liefst wilde hij terug naar Los Angeles om daar weer met Naylene te kunnen praten over hetgeen wat er was gebeurd.
Tijdens de soundcheck in San Francisco speelde Ashton zijn gedeelte op de drums voor het nummer Easier. De soundcheck was altijd al minder uitbundig, maar normaal hield Ashton van dit nummer en gooide hij al zijn energie er in. Daar was nu niks meer van over. Toen Calum met zijn bas voor hem kwam staan, besteedde Ashton er niet veel aandacht aan. Pas toen Calum langer bleef staan, snapte hij dat hij iets duidelijk wilde maken.
Calum knikte naar de zijkant en Ashton volgde zijn blik. Hij kon haast niet geloven wie er naast Linn stond. Naylene! Zij was wel de laatste persoon die hij verwacht had te zien tijdens één van de shows. San Francisco was misschien nog wel in dezelfde staat, maar het was een lange rit en Naylene kennende had ze het met de auto gereden. Dat zei toch ook wel iets?
Ashton stak zijn hand wat ongemakkelijk naar haar op, zonder een slag op de drums te missen. Daarna keek hij naar Calum, die zich snel een weg maakte over het podium. Ashton schudde kort zijn hoofd. Natuurlijk had Calum hiervan geweten. Ergens stelde hem dat wel gerust, want dat betekende dat hij het bij het juiste eind had gehad. Naylene en Calum hadden contact gehad met elkaar en misschien had Naylene daardoor ook al wel door gekregen dat Ashton echt veel spijt had gehad van de situatie.
Het liefste wilde Ashton meteen van zijn kruk af stappen om vervolgens naar Naylene te lopen, maar hij had het nog in zich om in ieder geval Easier af te spelen. Toen de rest hem vragend aan had gekeken voor nog een nummer, had hij geknikt. Hij moest zijn verantwoordelijkheden niet negeren en hij wilde ook niet te snel op Naylene afstappen. Ze leek het juist wel fijn te vinden om comfortabel met Linn aan de zijkant toe te kijken.
Toen ook het tweede nummer was gespeeld en vrijwel alles goed stond ingesteld voor de band hun optreden, stapte Ashton van zijn kruk af. Zijn drumstokjes legde hij aan de kant en hij liep naar de linkerkant van het podium. Linn liep zelf al het podium op, wat betekende dat ze Ashton en Naylene de kans gaf om samen even apart ergens te staan en elkaar te begroeten.
Het eerste wat Ashton deed, was zijn armen om Naylene heen slaan, zodat hij haar naar zich toe kon trekken. Er was heel veel wat hij aan haar wilde vertellen, wat hij wilde zeggen. Het was echter belangrijker dat ze zou weten dat hij blij was om haar te zien en dat hij het waardeerde dat ze hier naar toe was gekomen om het goed te praten. Tenminste, hij ging er vanuit dat dat de reden was dat ze hier was. Dat ze hem aan zou horen, zodat hij zijn excuus aan kon bieden.
‘Waarom jaag je mij steeds achterna, terwijl ik het opfuck? Het zou andersom moeten zijn.’ Ashton zou haar achterna moeten gaan. Hij zou aan haar duidelijk moeten maken wat hij voelde en dat hij spijt had van zijn acties. Dit was niet de eerste keer dat Naylene hem op kwam zoeken nadat ze ruzie hadden gehad. Ook toen was het zijn schuld geweest.
‘Jij bent iets gemakkelijker op te sporen,’ zei Naylene, met een hint van humor in haar opmerking. ‘En ik heb daadwerkelijk de tijd om dat te doen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ondanks dat het mis was gegaan, wist Naylene maar al te goed dat Ashton zijn best probeerde te doen om haar grenzen aan te voelen. Er naar te luisteren, ze te respecteren. Ze kon echter ook begrijpen dat het niet makkelijk was. Daarom wist ze ook dat de stap vanuit haar had moeten komen. Ashton had haar een berichtje gestuurd om aan te geven dat hij spijt had en meer had hij ook niet kunnen doen. Niet eens moeten proberen. Op dat moment was alles voor haar te ver gegaan. Nu had ze echter zelf het besluit kunnen maken om de reis te maken. Zelfs de rit in haar auto, had haar alleen maar goed gegaan.
“Stiekem ben je behoorlijk romantisch.” Naylene moest lachen. Ze was zeker niet de persoon die overliep van romantiek. Ze kon zichzelf dan ook echt niet zien als iemand die romantisch was. Om nu in een discussie te gaan over het feit dat ze romantisch was of niet. Daarom schudde ze ook alleen maar met haar hoofd.
“Ik ben een advocate. Als iets het waard is om voor te vechten, dan doe ik dat.” Hun relatie was dat zeker. Er zat veel werk in, van beide kanten. Vanaf het begin eigenlijk al wel en waarschijnlijk was dat ook wel hetgeen wat ze moesten blijven doen. Ergens was Naylene wel bang dat het te veel zou worden, maar dat ze dingen als dit bespraken, dan kwamen ze er echt wel. Ze stond nu open om te praten over hetgeen wat er was gebeurd en ze hoopte dat ze dat konden blijven doen.
Ashton liet haar voorzichtig los, waardoor Naylene goed naar hem kon kijken. Het waren maar een paar dagen, toch had ze hem gemist. Natuurlijk had ze zich ook verheugd op de dagen samen en het had haar ook pijn gedaan dat het niet had gekund. Daar wilde ze zich echter niet schuldig om voelen. Ze wist dat ze het recht had om te voelen zoals ze dat deed.
“We kunnen wel even een plaatsje zoeken waar we samen kunnen praten.”
“Linn had al gezegd dat zij en Cal wel even op Watts konden passen.” Voor Naylene was dat een soort van instemming. Ze wist hoe druk de kleedkamer kon worden, zeker na de soundcheck. Dan trok iedereen er naar toe, om nog even hun rust te kunnen pakken.
“We vinden wel een plaats.” Naylene was echt onder de indruk van de manier hoe alles backstage liep. Iedereen had zijn eigen plaats. Zelfs de mensen van de venue zelf. Het leek behoorlijk gesmeerd te gaan. Ze wist echter ook wel dat het nergens echt zo liep. In haar kantoor leek het ook zo te zijn, maar ook daar liep genoeg niet zo goed als het hoorde te zijn.
Uiteindelijk vonden ze een kleine ruimte waar zich niet veel meer in bevond dat een tafel en een stoel.
“Andy vertelde me dat hij normaal in dit soort ruimtes wordt weggeschoven.” Zei Naylene lachend, al voelde ze ook wel dat er een beetje spanning hing, dat was haast niet te voorkomen door alles wat er was gebeurd.
Uiteindelijk besloot Naylene op de grond te gaan zitten, tegen de muur aan. Het maakte niet uit waar ze precies waren, als ze maar rustig met elkaar konden praten. Hier zou echt niet zomaar iemand naar binnen komen, omdat het niet op een kamer leek die in gebruik was. Ashton kwam tegen de andere muur aan zaten, zodat ze dicht bij elkaar zaten, maar elkaar nog wel aan
“Ik had echt niet verwacht dat je hier zomaar zou zijn. Ik had van alles in mijn hoofd wat ik wilde zeggen als ik daar de kans voor had, maar het is alsof alles nu even door elkaar heen loopt.”
“Dat is logisch.” Naylene kon maar al te goed begrijpen dat er van alles door zijn hoofd heen spookte. Dat het de afgelopen dagen al zo was geweest en dat alles nu weer naar boven kwam. Ze had zelf een rit gehad waar ze alles op een rijtje kon zetten.
“Maar ik wil wel beginnen met dat het me echt heel erg spijt. Hoe ik me heb gedragen, dat was gewoon niet netjes van me. We hadden er op een normale manier over moeten kunnen praten en ik gaf je die ruimte niet omdat ik meteen met dingen begon te gooien.”
“Ik waardeer het dat je je excuses aanbied Ash. Ook het berichtje dat je hebt gestuurd.” Het was misschien iets kleins, maar voor Naylene was het precies genoeg geweest. Als er meer van was gekomen, had ze zich waarschijnlijk gepusht gevoeld.
“Ik denk dat we er inderdaad beter over hadden moeten praten. En misschien had ik langer moeten blijven om dat te doen, maar op dat moment voelde het alsof je me echt niet begreep.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Met dit soort dingen bleef Naylene hem keer op keer verrassen. Hij had niet verwacht dat ze hem op zou zoeken. Hij had gedacht dat ze hem op een gegeven moment op zou bellen, of hij haar. Dat ze het via de telefoon al voor een deel zouden bespreken, maar dat het echte gesprek pas zou komen als hij terug zou zijn gekeerd in Los Angeles. Nu was ze hier. Ze had de reis voor hem gemaakt, samen met Watts -die op het moment al vrolijk bij Calum stond en waarschijnlijk genoot van de aandacht. Naylene had aangegeven dat hun relatie het waard was, wat Ashton al wel hoop gaf dat dit niet het einde was. Daar had hij ook niet aan getwijfeld, maar soms was het lastig om te raden wat er in Naylene haar hoofd om ging.
De ruimte waar ze nu zaten, was eventueel voor Andy of iemand anders beschikbaar. Ashton wist dat niemand hier zou komen om hen te storen, wat een fijne gedachte was. Dat betekende dat ze vrijuit met elkaar konden praten, zonder dat ze gestoord zouden worden. Het fijne was dat ze naast elkaar konden zitten. Naylene schoof niet meteen aan de kant, al had Ashton ook wel bewust wat ruimte tussen hen gelaten.
‘Dat deed ik ook niet. Niet écht. Nu begrijp ik heel goed dat het niet eerlijk was om zoiets van je te verlangen en dat ik het in eerste instantie al aan je had moeten vragen, maar op dat moment begreep ik niet waarom onze tijd samen opgeofferd moest worden.’ Ashton was mans genoeg om toe te geven dat hij het fout aan had gepakt. Hij kende zijn eigen gevoelens en gedachten maar al te goed en hij durfde ze uit te spreken, zeker naar Naylene toe. Hij was blij dat ze nu de tijd samen om het door te praten. Hij hoopte dat hij niet teveel eerlijkheid in één keer los zou laten, maar soms gingen zijn woorden te snel.
‘En Cal en Linn lieten me ook inzien dat wat ik deed, heel hypocriet en oneerlijk was.’ Naylene had vast ook wel geweten dat hij Calum juist had laten weten hoe knap hij het had gevonden dat hij zo’n grote stap had durven nemen, maar tegelijkertijd ook aan had gegeven hoe eng zoiets had kunnen zijn. Die gevoelens had Naylene ook gehad en daar had hij zomaar overheen gewalst, omdat hij zijn eigen verlangens en prioriteiten boven die van haar had gezet. Iets wat hij niet hoorde te doen.
‘Ik moet toegeven dat het me vreemd in de oren klonk toen ik van Calum begreep dat je zo anders op hem reageerde,’ gaf Naylene eerlijk toe. Ashton knikte, want hij kon het maar al te goed begrijpen. Het had vast heel vreemd moeten klinken voor haar. Oneerlijk, misschien wel. Alsof hij de één anders behandelde dan de ander. Natuurlijk deed hij dat voor een deel ook wel, want ze vervulden allebei anderen rollen in zijn leven, maar hij had op Naylene moeten reageren zoals hij dat ook op Calum had gedaan.
‘Soms…’ Ashton wist niet goed hoe hij zijn volgende woorden moest brengen. Hij wilde niet teveel zeggen, te snel iets noemen waar hij later weer spijt van zou krijgen. Hij wilde haar niet pushen. Zo had ze zich al gevoeld en dat was juist het laatste wat hij nogmaals wilde. ‘Ik ben gewoon heel erg blij met je? Echt heel erg blij. En de tijd die we samen hebben is schaars. Dus als we dan tijd samen hebben, dan wil ik daar van genieten. Ik weet dat ik vaak de reden ben dat je je iets terugtrekt, maar zodra ik dat merk, word ik bang?’ De laatste woorden van Ashton kwamen fluisterend over zijn lippen. Hij gaf niet snel toe wanneer hij bang was, of waarvoor. Bij Naylene durfde hij dat wel te doen, al was hij zelfs nu nog aan het twijfelen of hij niet al teveel had gezegd. Of hij nu niet clingy overkwam, of dat het leek alsof hij haar ergens de schuld van gaf. Iets wat hij niet wilde doen. Het was zijn schuld.
Ashton had zijn knieën opgetrokken en zijn armen rustten daar op. Hij liet zijn vingers langs elkaar glijden en hij wreef over de ruwe huid als afleiding.
‘Ben je bang dat ik weg ga?’ De vraag die Naylene stelde, kwam voorzichtig.
Ashton haalde zijn schouders op en staarde bedenkelijk voor zich uit. ‘Ja en nee? Ik ben niet bang dat je zomaar weg gaat. Ik weet dat je dat niet zal doen. Zo zit je niet in elkaar en wij samen ook niet. Maar ik heb het gevoel dat wat we hebben, nu zo goed is? En ik ben bang dat ik het verpest. Dat je je langzaam wegtrekt en dat ik er op een gegeven moment niks meer aan kan doen en dat het dan gewoon stopt.’ Hij wilde niet dat het stopte. Totaal niet. Daarom had hij ook zo gereageerd, ook al was dat niet de juiste manier geweest.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ondanks dat Naylene gekwetst was door hetgeen wat er was gebeurd, wilde ze ook graag weten hoe Ashton er over dacht. Het was goed om te weten hoe hij tegen de situatie aankeek. Hij leek zijn woorden heel erg zorgvuldig te kiezen. Daardoor wist Naylene echter ook dat er meer zat, dat ze verder moest vragen, om al zijn gevoelens op tafel te kijken. Hij was bang om haar weg te duwen. Of juist dat zij zichzelf langzaam meer weg begon te trekken.
“Ik weet dat wat we hebben, geen conventionele relatie is.” Sprak Naylene voorzichtig uit. Het was geen relatie die uit de lucht kwam vallen .Waarbij het allemaal even makkelijk ging. Iedere relatie had zijn ups en downs, maar bij hen was het nog anders. Ze hadden beiden bijzonder drukke levens, op hele verschillende manieren. Natuurlijk was het dan logisch dat ze op de momenten waarop het kon, tijd met elkaar doorbrachten. Daarin werkten haar gevoelens duidelijk nog wel eens tegen.
“En dat het misschien niet de bedoeling is dat je zoveel moet werken aan een relatie.” Dat was wat ze deden, beiden heel erg hard werken.
“Maar het is iets wat ik graag doe. Waar ik graag van leer, want ik heb het idee dat we er alleen maar sterker van worden.” Naylene kon aan Ashton zien dat hij genoeg te zeggen had, zijn eigen gedachten had. Zij was echter aan het woord en hij liet het op die manier. Hij wilde naar haar luisteren. Dat was misschien waar het een paar dagen geleden mis was gegaan, maar Naylene wist dat het juist een groot deel van hun relatie was en dat Ashton er ook wel echt toe in staat was. Hoe hij haar soms aan kon kijken, alsof er verder helemaal niemand meer op de wereld was.
“Ik snap dat het soms eng is, dat je denkt dat je me wegdrukt en dat ik het niet meer aan kan. Maar hoe ik het ook wend of keer, ik kan me niet voorstellen dat je niet meer in mijn leven bent? Ook niet op andere manier dan dit.” Ze had eerst de afstand van Ashton willen houden door alleen een vriendschap tussen hen te laten ontstaan. Nu waren ze al veel verder dan dat. Iets wat ze ook niet meer anders wilde zien. Voor dat alles moesten ze misschien werken, maar dat had ze er voor over.
“Ik zal er altijd mijn best voor doen om het niet te ver te laten komen. Soms heb ik die ruimte nodig, tijd, maar het betekent niet dat ik me van je weg laat drijven. Niet door wat ik voel of wat er gebeurt. Want juist door hetgeen wat ik voel, wil ik er voor blijven vechten.”
Naylene verwachtte heel erg veel. Vooral woorden. Ashton die nadenkend tegenover haar zat, om de juiste woorden te vinden die haar kon vertellen. Dingen die haar konden uitdrukken wat hij voelde, wat hij wilde dat anders was of wat ze konden veranderen. Dat alles kwam niet. Naylene voelde Ashton zijn armen stevig om haar heen en ze werd nog veel beter tegen hem aangetrokken dan hij bij het podium.
“Het is fijn om dat soort dingen te horen. Ik ben heel erg blij dat je me dat soort dingen kunt vertellen.” Naylene wist dat het niet de woorden waren die Ashton misschien wel het liefste wilde horen. Hij had haar echter ook ooit duidelijk gemaakt dat het niet hoefde. Dat ze niet uitgesproken hoefden te worden en dat hij tot die tijd dat ze dat wel deden, genoeg liefde had voor hen beide.
“Ik weet dat je soms zou willen dat je meer kon horen dan dat.” Ashton schudde zijn hoofd.
“Nee, het is genoeg. Het is genoeg om te weten dat je dit net zo graag wil als ik. Ik weet dat je dat doe, maar soms…” Naylene kon merken dat Ashton moe was, gewoon aan de manier waarop hij zijn woorden koos. Natuurlijk had zijn gezicht ook al het een en ander weggeven.
“Het is oké. Je hoeft je niet te verantwoorden, ik ben er niet door gekwetst.” Het leek alsof Ashton dat wilde doen, omdat hij dacht dat hij iets verkeerds had gezegd.
Naylene legde haar hoofd tegen de schouder van Ashton aan. “Ik kan wel beloven dat dit niet meer gaat gebeuren. Ik denk echter dat onrealistisch is. Er gaat vast weer een moment in onze relatie komen waarop we een dipje hebben. Maar ik weet ook dat we dan hier ook weer kunnen zitten. We kunnen besproken wat er dwars zit en er voor zorgen dat we er samen doorheen komen.” Misschien was het vreemd te zeggen, maar ze wist dat dit soort momenten er juist voor zorgen dat ze konden genieten van een behoorlijk sterke relatie. Zij zorgden er wel voor dat ze er aan moesten blijven werken. Dat had iedere relatie nodig en zij waren er bewust mee bezig.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld