Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Dit orpg is gebaseerd op The Maze Runner

Ik: Malia Reynolds -16
Jij: Newt + Begin

Account verwijderd

schreef:
Newt - 16 of ouder, hij heeft zelf geen idee.

Na ongeveer vier uur achter elkaar te hebben geploeterd is het eindelijk tijd voor een pauze. Opgelucht laat ik mijn schoffel en mand vol aardappels op de grond vallen en veeg het zweet met de rug van mijn hand van mijn voorhoofd af. Hoewel de zon nooit echt zichtbaar is, is het enorm warm vandaag. Het lijkt wel of het met de dag warmer wordt. Langzaam schuifel ik met de andere mee naar Wok en zijn keukentje. Hoewel wij niet veel voorraden krijgen, weet Wok er altijd wat goeds van te maken. Vandaag staat er een bord tomatensoep voor ons klaar, wat erg toepasselijk is voor deze tijd. Het is de oogst tijd waardoor het enorm druk is en wij altijd handen tekort komen op de boerderij. Hoewel een aantal keepers ons anderen van hun eigen taken naar ons hebben gestuurd om te helpen, is het nog steeds enorm druk. Met een pijnlijk rug ga ik aan een lege tafel zitten nadat ik de soep heb opgehaald. Soms is het heerlijk om even alleen te zijn en je niet bezig te houden met de klunks die daar zitten. Met een diepe zucht neem ik de omgeving in mij op. Zoveel jongens die zich hier al begeven en allen op een mysterieuze wijzen hier zijn gebracht. Zonder legale reden die wij weten, het gevoel dat wij afgedankt zijn.
De pauzes gaan altijd veel sneller dan de momenten dat je moet werken. Vermoeid sta ik op zodra Alby roept dat iedereen terug moet. Hoewel ik seccond in command ben en mij terug zou kunnen trekken uit deze benarde situatie, weet ik dat ik door moet gaan. Overigens ben ik ook de Keeper van de farmers. Opnieuw vullen wij de manden met groenten en fruit die wij zelf geteeld hebben. Het enige wat mij nu wakker houd en enthousiast maakt, is de box. Over een paar uur kan deze arriveren en ons een newbie brengen met een heleboel nieuwe goederen die wij goed kunnen gebruiken. Elke keer wanneer de box omhoog komt kunnen we deze terug sturen met een lijstje met producten die wij graag zouden willen ontvangen, niet dat wij alles krijgen maar zij luisteren wel naar ons, wie die 'zij' ook moge zijn.

Een schel geluid verspreid zich over de Glade. Het bekende geluid dringt door tot diep in mijn hart en enthousiast spring ik op. Net zoals de andere jongens laat ik mijn werkt direct links liggen en loop met stevige stappen naar de box. Gally staat al met een brede grijns klaar om de newbie op zijn plek te wijzen. Alby staat vlak achter hem en zodra het lichtje groen kleurt geeft hij Gally een goedkeurende blik. Nieuwsgierig staart iedereen naar de nu nog dichte deuren. We zijn altijd weer benieuwt wat voor bange klunk er binnen komt, de vorige keer was het Chuck. De arme jongen durfde er voor geen mogelijkheid uit te komen en werd direct als de loser gezien. Hij is nog jong en begrijpt nog minder dat wij doen, al betwijfel ik mij dat soms. Het is een luistervink.
Gally opent langzaam de twee poorten en laat ze met een harde klap op het beton vallen. Wanneer Gally niet direct de box in springt kijk ik met een frons de box in. Mijn mond valt open van verbazing en mijn hart maakt een sprongetje. "Het is...een meisje." Stamel ik. Alle ogen zijn op het vreemde meisje in de box gericht. Voorzichtig schraap ik mijn keel en spring soepel de box in. "Hallo en welkom op de Glade. Ga maar gauw met beide voeten op de grond staan, het zal je hier niet gemakkelijk afgaan." Zeg ik en bied haar mijn hand aan om te helpen opstaan.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia
Ik werd wakker en kuchte en er kwam nog wat water uit mijn mond. Wat was dat? En waarom kan ik me niks meer herinneren, maar dan ook echt niks. Ik weet niet waar ik vandaan kom, hoe ik heet enzovoort. Maar raar genoeg ben ik niet bang, dat ben ik eigenlijk nooit. Ik kijk naar mijn broek zak, er zat een briefje in 'She's the last one, ever' staat erop. Ik stopte het briefje goed weg in mijn broekzak, want wat ik daar straks zal tegen komen, hoeft dat niet gelijk te weten. Ik ga zitten en pak mijn benen vast. Rustig wacht ik tot ik boven ben. Ik ben ;van wat ik weet ,altijd al eigenwijs en totaal niet angstig geweest. Het heeft geen zin om je leven in angst te gaan leven. Als ik boven ben hoor ik iemand de luiken openen. Het zonlicht verblind kort mijn ogen. Ik frons als ze zo verbaasd zijn dat ik een meisje ben, nee echt? So what? Maar zodra ik om me heen kijk zie ik alleen maar jongens. Ach wat fijn, zeker nu ik de laatste ben. Als ik iemand hoor praten die me hulp aanbied klim ik de kooi uit. "Thanks, maar ik kan mezelf wel helpen." Mompelde ik. Ik keek om me heen, ik had moeite met mijn lach inhouden. Wat was dit? Een grap? Ik vond het eigenlijk wel grappig dat ik hier terecht ben gekomen. De andere zien er zo serieus uit dat het bijna grappig is.

Account verwijderd

schreef:
Nadat wij ons tussen de groep hebben gebracht begonnen alle jongens al te complottheorieën te bedenken, maar geen van al dat klonk erg logisch. Er zitten ook geen bijzondere producten bij de voorraden, misschien willen ze gewoon een wending in dit verhaal gooien. Vermoeid kijk ik naar Alby die maar radeloos voor zich uit staat te staren en zich totaal niet met het meisje bezig houdt. "Oké jongens!" Schreeuw ik, maar geen van allen lijkt mij ook maar op te merken. Ik schraap mijn keel en zet mijn handen als een kom rond mijn mond en schreeuw één keer heel hard "Héé!" tot dat het helemaal stil is. "Wij weten ook niet wat dit te betekenen heeft, maar ik denk dat we het allemaal beter even kunnen laten rusten tot dat er een boodschap van de scheppers komt, het is niet zo dat ze een briefje bij zich heeft met een boodschap hoor! Ga terug aan het werk, we hebben genoeg te doen en dat weten jullie." Teleurgesteld strompelen de jongens na enige discussie terug naar hun werkplekken, op Alby, Gally, het meisje en ik na. "Wat zou de bedoeling hier van zijn, dat we ons voortplanten?" Zegt Gally bot en trekt zijn wenkbrauwen op. Zijn dreigende blik vestigt zich op mijn gezicht. Langzaam haal ik mijn schouders op en zucht. "Weet ik veel, ik weet op dit moment net zoveel als jou en zoals je vast zelf ook door hebt is dat dus niks!" Werp ik hem tegen en keer mij naar Alby. "Wat denk jij, wat zou de bedoeling hiervan kunnen zijn?" Hij haalt zijn schouders op en wrijft met zijn handen over zijn gezicht. "Daar komen we vanzelf wel achter." Mompelt hij en loopt vervolgens naar de Homestead. "Shuck!" Schreeuw ik en bal mijn handen tot vuisten. Het is al moeilijk genoeg dat niemand weet voor welke redenen wij hier zitten en ons geheugen afgenomen is, maar om vervolgens nog geheime berichten te krijgen van de scheppers maakt alles er alleen maar erger op. Deze plek maakt je gek en depressief. "Kom, dan leid ik je rond." Mompel ik uiteindelijk en kijk het meisje aan. Vervolgens loop ik richting de grote houten toren, wanneer je hier bovenop staat heb je een goed overzicht.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Hoeze moet er een reden achterzitten? Misschien is het gewoon toeval" mompelde ik. Toen iemand wat over een briefje zei dacht ik aan het briefje in mijn zak. Ik was niet van plan om vrienden te maken, maar als ik er een maak zal die gene de enige zijn die dat briefje te zien krijgt. Ze loopt achter de jongen aan en klom de toren op. De grote opening in de muur viel haar meteen op. Waarom blijft iedereen netjes op zijn plek en gaat niemand door die deur. "Wat zit er achter de deuren?" Vraagt ze. Ze had niet eens zin om te wachten op zijn antwoord. Ze klimt direct van de toren af, zonder wat te zeggen. En rent dan op de muren af.

Account verwijderd

schreef:
Zodra het meisje van mij vandaan spurt en ik haar richting de muren zie rennen, vloek ik zachtjes in mijzelf. "Gally!" Schreeuw ik en al gauw spurt hij achter het meisje aan. Zodra zij de muur bereikt hebben zie ik Gally haar een forse duw geven en grote handgebaren gebruiken terwijl hij waarschijnlijk flink staat te schelden. Gally is degene die deze muren met hart en haar bewaakt, hij wilt dat geen een stommerik de kans kan pakken om naar binnen te vluchten, zoals ik ooit heb gedaan na mijn tijd als runner. Het is gevaarlijk en als je de weg vergeet ben je verdoemd. Langzaam hobbel ik naar hen toe en zie dat Gally nog met gebalde vuisten tegenover haar staan. Ik geef hem een kort knikje en hij veegt het zweet van zijn voorhoofd. "Stuk klunk." Hoor ik hem nog zeggen voor hij wegloopt, ik weet niet of hij het tegen mij had of tegen het meisje. "Wij hebben maar drie regels op de Glade, maar deze drie regels worden genoodzaakt opgevolgd te worde. Zodra deze regels niet opgevolgd worden zal de dood je lot zijn." Zeg ik rustig en trek mijn wenkbrauwen op. "Daarom is het van groot belang dat je naar mij luistert en niet op eigen houtje dingen gaat ondernemen." Vertel ik vervolgens streng, newbies zijn altijd lastig maar hoe moet ik mij opstellen tegenover een...meisje? "Regel één, doe het werk wat je moet doen. We willen geen luie mensen die de hele dag voor zich uit lopen te staren. In deze plek word je daar alleen maar depressief van en dat is wel het laatste wat we nodig hebben. Regel twee, doe nooit een andere Glader pijn wanneer dit niet genoodzaakt is. We moeten elkaar kunnen vertrouwen, zonder vertrouwen is er geen kans dat we dit overleven. En de laatste regel, betreed nooit deze muren. Nooit." Ik draai mij om en loop langzaam richting de homestead in de verwachting dat zij mij wel volgt.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik val op de grond als ik geduwd wordt en geef de jongen een flinke trap. "Jezus dude, wat mankeert jou" zeg ik geërgerd. Ik kijk naar die andere jongen van net die aan komt lopen. Ik luister niet naar wat hij te zeggen heeft. Het maakt me nu nog meer nieuwschierig wat daar binnen is. "Wel, I don't care, ik kan mezelf wel redden, thanks " zeg ik en loop geërgerd weg. Stomme regels, want kunnen mij die schelen. Ik weet niet waarom ik zo zelfstandig ben en niet met mensen close wil worden, maar ik denk wel dat dat door iets komt wat vroeger gebeurt is. Ookal kan ik me dat niet herinneren, ik weet nog niet eens mijn naam.

Account verwijderd

schreef:
Na een aantal stappen merk ik dat zij bij mij vandaan loopt, geen idee waarheen. Geërgerd loop ik stug door naar de homestead, ze zoekt het maar uit. Als zij zo eigenwijs wilt doen zal ze vanzelf merken dat het totaal geen slimme keuzen is en het uiteindelijk haar dood betekenen. We zullen waarschijnlijk toch niet veel aan haar hebben, het is tenslotte een meisje. Zijn die niet zwakker? Ik rol met mijn ogen en loop het huisje binnen. De med-jacks zitten op de oude gerafelde bank en staren naar het tafeltje voor hen. "Wat is er jongens, hoe gaat het met Ben?" Ze schudden hun hoofd en zwijgen. "Hoe is het mogelijk?" Mompel ik en denk aan gister. Voor het eerst dat er iemand overdag gestoken is, de grievers zijn uitdagender geworden. Het gevaar ligt nog meer op de loer en we moeten meer op onze hoeden zijn. Hoewel er tot nu toe nog geen griever op ons terrein is gekomen, betekend het niet dat we hier veilig zullen zijn. We hebben al enige keren gemerkt dat de scheppers kunnen doen wat zij willen en wij hun spel spelen zonder te weten wat de regels zijn, maar er veranderen dingen en wanneer er iets verandert betekend het dat ze ontevreden zijn. Een koude rilling glijd over mijn ruggengraat. "Wat zou zij toch te betekenen hebben?" Mompel ik in mijzelf. Beide jongens schudden hun hoofd. "Ik denk dat zij de enige is die hier het antwoord op weet." Zegt Clint. "Ik vertrouw haar voor geen meter." Zegt Jeff verbluft en kijk mij aan. "En volgens mij zo eigenwijs als maar mogelijk." Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. "Dan zullen we snel van haar af zijn, nietwaar?" De jongens glimlachen, maar we worden verstoord door een harde schreeuw. De pijn van de jongen is duidelijk hoor- en voelbaar in zijn luidruchtige kreten. "De arme jongen." Fluister ik. Jeff en Clint springen op en rennen direct naar de kamer van Ben.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Als ze maar niet gaan denken dat ik een meisje meisje ben, ik ben gewoon net als zij zijn. Ik ben nergens bang voor en ik red mezelf wel. Ik kijk naar mijn broekzak. Ik zie er 5 buisjes in zitten, het waren naalden, misschien tegen een ziekte. Die zal ze goed moeten verstoppen, niemand mag ze zien. Ik hoord geschreeuw en rende op het huisje af. Het komt uit een kamer. Ik loop de kamer in, een jongen lag op bed, hij zag er slecht uit. Dit was het goede moment om de buizjes te testen. Ze pakte er 1 een stopte de andere goed weg zodat ze kan doen alsof ze er maar 1 had. Ik dacht niet na en liep op de jongen af. Ze probeerde me tegen te houden maar ik duw door en steek de naald in de arm van de jongen en spuit hem leeg.

Account verwijderd

schreef:
Zodra het meisje langs mij heen stormt ren ik achter haar aan de kamer binnen. Zodra ik haar een spuit in Ben zijn arm zie spuiten raak ik in paniek. "Ben je helemaal gek geworden? Wat is dat voor spul? Weet je wel wat daar in zit, je weet niet eens wat Ben heeft hoe haal je het in je kop om zomaar een spuit in zijn lichaam te zetten?" Ik word overvallen door de woede en er verschijnen zwarte vlekken voor mijn ogen, maar het gespartel van Ben is opgehouden. Zijn lichaam zit nog onder de kringen en vreemd uitziende plekken. Al zijn aderen liggen bloot en zijn duidelijk gemarkeerd, maar hij is rustig. Nog steeds heeft de woede mij in zijn greep. "Je kunt hier niet zomaar binnen lopen alsof je de koningin bent en eigen keuzes maken, hier zal je niet ongestraft vanaf komen. In de slammer met haar." Zeg ik bot. De med jacks kijken mij even geschokt aan. Ik mag dan wel bekend staan als degene die de zaken verzacht, maar ik laat mij niet door een meisje bespelen. Het is een newbie en heeft geen enkel recht om deze actie te ondernemen. Niemand, op de med jacks na, zou de kamer mogen betreden en dat is al de eerste regel die zij heeft overtreden. We zullen haar eens duidelijk maken hoe het er hier aan toe gaat. Alby is ondertussen ook gekomen en in een paar steekwoorden vertel ik wat er is gebeurd. "De slammer, verrassende keuze." Zegt hij, maar stemt hier volledig mee toe. We kijken de med jacks na terwijl zij het meisje naar de slammer willen vervoeren.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik lach "are you freaking serious right now" zeg ik en frons mijn wenkbrauwen. "Ik spreek je nog wel wanneer hey gelukt is" zegt ik en loop met de jongens mee. Ik wordt in een soort hok gestopt, wel die hint op dat briefje kunnen ze nu wel vergeten. Ik zal de enige blijven die ervan weet. En dan zeggen dat ik doe alsof ik een koningin ben, sure. Ik wilde die arme jongen alleen maar helpen, en tja wat kan mij het ook eigenlijk schelen? Al deze jongens zijn zo gemeen en onaardig. Ze hebben deze plek zich totaal overlaten nemen, en ik ben dus niet van plan om dat te laten gebeuren. Wie dit ook heeft bedacht, mij krijgen ze niet, dat is zeker. Zelfs niet als je me tussen een groep losers plaatst. Ik ga zien te ontsnappen, weg van deze groep. Want deze plek voelt niet als een thuis. Ik weet zeker dat die injectie die jongen zal helpen, ik weet niet waarom ik deed, maar iets in mijn hoofd zei dat ik het moest doen, alsof ik bestuurd werd. En al die jongens maar denken dat meisjes zwak zijn en ze niks aan mij hebben. Volgens mij ben ik hier mentaal het sterkste & fysiek ben ik ook niet zo slap. Misschien hebben de bedenkers van dit alles mij wel hier naar toe gestuurd om het ze nog lastiger te maken en gaos te veroorzaken. Aangezien ik al 2x een soort van black-out kreeg waarin ik iets deed waar ik zelf niet overna dacht. Niet dat ik zoveel anders ben qua mijn echte karakter, maar ik zou wel langet na denken over de dingen die ik ga doen. Als ik iemand ken, kan ik best aardig zijn. Maar dat is het probleem, ik wil geen vrienden maken, ze kunnen ze helemaal kapot maken. Jamer genoeg voor die jongens zijn ze vreselijk irritant, en ga ik ze deze gedachten en hints dus niet vertellen.

Account verwijderd

schreef:
"Hoelang wil je haar in de slammer houden, Newt? Misschien weet zij bepaalde dingen waar wij alleen maar naar kunnen raaien en als je haar nu al tegen werkt zal zij ons niet meer gaan helpen." Zegt Alby met opgeheven hoofd. Ik haal mijn schouders op terwijl ik over de Glade kijk en de jongens hard aan het werk zie. "Ze moet weten op welke plek ze staat en niet zomaar op eigen initiatief dingen ondernemen. Hebben we daar niet het palaver voor, om zo over grote beslissingen te spreken?" Hoofdschuddend loop ik richting de boerderij. Soms is werk juist het geen wat je nodig hebt om je hoofd leeg te kunnen maken, daarom pak ik een van de schoffels op en help de jongens met het land bewerken en het oogsten van de onder anderen aardbeien. Ondertussen denk ik toch veel na over het meisje. Een vreemd gevoel speelt zich op in mijn buik, misschien ben ik inderdaad te hard geweest en had ik haar niet zo moeten benadelen. Maar zij heeft ook niet het recht om zomaar actie te ondernemen zonder te weten wat het spul is. Tenzij zij deze opdracht letterlijk van de scheppers heeft meegekregen, wat zou betekenen dat zij meer weet. Zenuwachtig pulk ik aan de mutjes van de aardbeien en probeer helder na te denken, maar dat is moeilijk in deze hitte. Na een aantal uur neemt de hitte eindelijk af en is het tijd voor het avondmaal. Snel haal ik twee bordjes en loop richting de slammer. Onderweg kom ik Gally nog tegen. "Was dat wel zo'n slimme actie, het lijkt beter te gaan met onze patiënt." Murmelt hij een beetje boos. "Daar hoef jij je geen zorgen over te maken." Bijt ik hem toe en loop verder, tot mijn verbazing gaat hij niet tegen mij in.

Voorzichtig hurk ik bij de slammer neer. Na het ongeluk in de Maze heb ik enorm veel last van mijn been gehouden en gaat het niet meer zo soepel. Zodra ik in zithouding op het koele gras zit kijk ik naar binnen. Haar blonde haren zijn duidelijk zichtbaar in de beetjes zonlicht die nog naar binnen schijnen. "Hier." Mompel ik en schuif het bordje onder het kleine beetje ruimte door. "Misschien heb ik ietwat overdreven gereageerd en mijn excuses daarvoor, maar als newbie kun je niet zelf zomaar beslissingen maken ook al kunnen deze goed van toepassing zijn betekend het niet dat je zomaar het hef in eigen handen kan nemen, het was een onverantwoordelijke actie." De woede begint terug te keren, dus haal ik diep in en uit. "Maar gebeurd is gebeurd. Ik hoop dat wij, de hele groep en jij, straks met een nieuwe start kunnen beginnen."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Wat komt hij nu met een slap lul verhaal? "Hoezo een nieuwe start? Ik ben wie ik ben en dat gaat niet veranderen hoord" zeg ik. "Wel het is jammer dat het zo moet gaan want ik weet namelijk wat dingen die jullie nu al helemaal niet meer te weten krijgen" zeg ik en kijk voor me uit. Ik was echt niet van plan om hier een potje gevoelig zitten te doen. Het kan me ook niks schelen wat hij zegt, hij blijft me maar keer op keer zeggen wat ik allemaal niet mag doen. Dus tenzij hij iets nieuws te vertellen heeft mag hij zijn mond houden.

Account verwijderd

schreef:
Geërgerd sta ik op. "Prima, maar met deze houding is je overlevingskant echt heel klein." Na dat gezegd te hebben loop ik bij haar vandaan en keer terug naar de homestead. Wat een eigenwijs mens, daar heb ik totaal geen trek in. Het enige waardoor ik een sterk gevoel heb dat ik moet terugkeren en hoewel het nep zou zijn er alles aan zou moeten doen om haar mij te laten vergeven, is het zinnetje wat ze zei over informatie die zij heeft. Er knaagt iets aan mijn onderbuik, als de scheppers iemand gestuurd hebben met een boodschap moeten wij deze te weten komen voordat er erge dingen gaan gebeuren waar wij ons totaal niet op voorbereid hebben. Als ze als horde kinderen in een onbekende plek zonder geheugen plaatsen met een labyrint om hen heen waar grievers in zitten, tot hoe ver zijn zij in staat ons leven te vernielen? Zenuwachtig loop ik naar binnen en verwacht direct uitgehoord te worden, maar in plaats daarvan staan Jeff en Clint met een brede glimlach voor mij. "Wat is er met jullie?" Mompel ik. "Het is Ben, hij is genezen." Ongelovig sta ik op, als het echt door haar wondermiddeltje komt betekend het dat het enorm snel heeft geholpen. "Maar hij is nog zwak!" Roepen ze mij achterna wanneer ik Bens kamer in loop. Bezweet zit hij rechtop in bed en zijn ogen kijken vermoeid naar voren. "Hé Ben, makker." Zeg ik zacht en ga op een stoel naast zijn bed zitten. Hij kijkt mij niet aan. Hij reageert sowieso niet op mij. "Ben, wat is er?" Vraag ik zenuwachtig, bang dat hij toch zijn trekjes terug zal krijgen en mij aanvalt. "Monsters, allemaal monsters!" Roept hij met tranen in zijn ogen. "Herinneringen, vage beelden, de scheppers, alles komt terug." Mompelt hij met trillende stem. "Heb je, heb je herinneringen terug?" Vraag ik verwonderd en spring direct op. "Wat heb je gezien, wat weet je nog? Ben vertel het!" "Het is, het is vreselijk. Ik kan er niet over praten." De moed zakt mij in de schoenen. Eindelijk had ik hints verwacht, een antwoord op verschillende vragen. Maar als Ben niet mee wilt werken is het over, dan zijn we weer waar we gebleven waren. Nergens. "Kun je niet..." "Laat het, Newt! Ik deel deze bende niet met jullie." Zegt hij geërgerd en kijkt mij voor het eerst aan. "Ik wil het vergeten." Is het laatste wat ik zeg. Langzaam strompel ik de kamer uit.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Ik kan prima overleven met die dingen die ik weet " roep ik hem na. Ik kijk naar slot van de deuren, die zou ik zo open kunnen maken. Maar ik laat ze maar geloven dat ik inderdaad zwak ben, dat is maar beter. Het eten at ik niet op, ik had geen trek meer. Ik dacht weer aan die buisjes, ik had ineens de sterke drang om er een in mezelf zelf te steken, kijken wat er gebeurt. Iets in mij zegt dat ik straks weer een black-out ga krijgen. Maar ik moet me sterk houden, en ik ga die andere al helemaal niet om hulp vragen.

Account verwijderd

schreef:
Na een paar uur keren Alby, Gally en ik terug naar het meisje en halen haar uit de slammer. Zodra zij met beide benen op de grond staat schraapt Alby zijn keel. "Newbie, jij hebt diverse regels van de Glade overschreden waardoor jij deze straf moest ondergaan. Wij hopen jou hiermee iets geleerd te hebben en dat jij deze fouten niet nogmaals begaat. Er zullen strengere maatregelen getroffen worden wanneer jij nog eens een overtreding maakt en bij de derde keer zal je verbannen worden." Na deze woorden gezegd te hebben draait hij zich om en loopt naar de slaapplaats, vanaf hier kan ik de verschillende hangmatten zien, alhoewel het meer slappe en oude doeken zijn die wij hiervoor gebruikt hebben. Plots herinner ik mijzelf er aan dat het meisje nog geen hangmat heeft toegewezen. Zodra ik Chuck voorbij zie lopen roep ik hem. "Laat het meisje maar zien wat haar slaapplaats is." Zeg ik en loop met Gally bij hen vandaan.
"Dus, wat gaan we met haar doen? We weten allemaal dat zij niet gaat ophouden." Zegt Gally.
"Dat kan, maar we kunnen haar ook niet voor eeuwig in de slammer opsluiten, waarvan we beide weten dat als je even doorzet er zo uit kan komen."
"Verbannen."
Hij zegt het zonder ook maar een graatje medelijden.
"Zij heeft informatie, we kunnen haar niet om laten komen. Wie weet wat voor prijs we daarvoor moeten betalen."
"Dan dreig je haar te verbannen, weet ik het! Als jij zo nodig die informatie wilt moet je er ook wat voor doen. Ik vertrouw haar voor geen meter."
Hoofdschuddend loop ik met hem mee naar de vuurplaats, waar al een hoog vuur staat te knetteren en de meeste jongens al omheen zitten. De meeste jongens staren dromerig in het vuur of praten met elkaar. Zo gaan de meeste avonden er aan toe, maar soms dan vieren we feest. Hoewel wij in een wereld leven waarin we in onzekerheid leven, zijn juist de kleine dingen de gene die ons wakker houden en ons niet op laten geven.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld