Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG magic world prince

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Wij weten, jij niet
1 keer onthouden
Tips en tops mogen

Dylan Dirkston~16 jaar~nieuw in deze wereld~mjw~picca

Jij+begin

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:

Mark, 17, prins, vermist geraakt/ ontvoerd door de kwade krachten van de wereld, heeft controle over vuur en tijd, kan wezens helen/ beter maken

Begin =volgend bericht

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Mark:
Ik ren al een tijd, maar ik ben nog steeds niet uitgeput. Waar ben ik? Ik stop en kijk om me heen. Dit zijn gebieden waar ik nog nooit ben geweest. Ik zucht en probeer me te concentreren. Ik probeer de zon op te vangen, maar de zonnestralen worden geblokeerd door het bedekte bos.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Dylan
Het laatste wat ik me van thuis herinner van thuis, is een hevige storm. Water kletterde met bakken uit de lucht, mijn schoenen zaten vast in de modder, terwijl een tornado op me af kwam. De wind trok aan mijn haren, terwijl mijn voeten langzaam uit de modder gezogen werden. Mijn lichaam werd door de wind naar de tornado getrokken en net toen mijn voeten de grond verlieten, verliet ook ik het bewustzijn.
Op het moment dat ik wakker wordt is de zon al onder, al moet ik het misschien toch anders zeggen. De zon is bezig met opkomen. Ik lig in het midden van een onbekende, open plek. Boven me kleurt de hemel licht roze vanuit het oosten en de bomen geven vreemde, maar enge schaduwen om me heen.
Met bonkend hoofd ga ik langzaam overeind zitten. Mijn hoofd draait, omdat ik toch nog iets te snel ben. Toch probeer ik het te negeren en pak mijn mobiel om te kijken hoe laat en welke dag het is. Het schermpje blijft echter zwart. "Fijn, batterij leeg" mompel ik zacht en sta een beetje wankel op. Ik moet naar huis zien te komen. Het probleem is alleen, dat ik nog nooit in dit deel van het bos ben geweest. "Waar ben ik" vraag ik mezelf hardop af, en besluit maar gewoon een kant op te lopen. Ooit moet ik toch bij een bekend stukje komen?
Een zucht verlaat mijn lippen, als ik al een paar uur aan het lopen ben. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel, maar nog steeds heb ik niets bekends gevonden. De zon zie ik ook niet bepaald goed, aangezien het bladerdek die nu blokkeert. Ik voel alleen aan de hitte dat het later op de dag is. Vreemd, zo heet is het hier normaal gesproken niet in het bos...

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Mark
Er komt een gestalte aanlopen. Ik schrik niet en blijf gewoon staan. Ik slik als ik zie aan de opbouw van het lichaam dat het een man is. Hij heeft een zwart masker op en komt met woeste stappen op me af. Ik begin harder te ademen en kijk om me heen. Waar moet ik heen vluchten? Opeens dringt mij iets door. Ik knip met mijn vingers. De tijd stopt. Ik moet snel weg hier, voordat er misschien maatregelen worden genomen door de sterkere krachten die mijn kracht kunnen overwinnen. Ik begin weer te rennen en zie een straaltje licht. Daarheen!

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Dylan
Ik heb geen idee dat de tijd stopt, eerlijk gezegd merk ik het natuurlijk niet eens. In mijn ogen loop ik non-stop door het bos heen, klim ik over boomstronken heen en ga zo maar door. Uiteindelijk kom ik uit bij een meertje en frons mijn voorhoofd. Ik kom echt niet dichterbij de bewoonde wereld volgens mij. Een meertje? Het enige meertje wat ik ken, is 5 jaar geleden drooggelegd en een speeltuintje voor de kinderen geworden. Dit meertje zit nog vol met water. Ik zou zo snel geen ander meertje weten.
Toch loop ik maar gewoon verder door het bos. Zonder mijn mobiel kan ik toch niet om hulp bellen, dus iets anders zit er niet in. Daarbij betwijfel ik of ik zo diep in het bos wel goed bereik heb. Even kniel ik bij de rand van het meer neer, en neem een paar slokken van het vieze water. Niet het gezondste, maar ik heb gewoon dorst en ben drinken vergeten mee te nemen. Zodra ik uitgedronken ben, sta ik weer op en loop rustig weer verder. Geen idee hebbend wat er precies om me heen gebeurt. Een hand gaat door mij haren heen, mijn voetstappen knisperen in de droge blaadjes en ik begin me te irriteren. Alle bomen lijken zo op elkaar en normaal raak ik nooit verdwaald! Waar ben ik in hemelsnaam!

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Mark
De tijd blijft gestopt, dus knip ik maar met mijn vingers. Ik mag de tijd niet voor te lang stoppen. Ik blijf door rennen, maar op een gegeven moment struikel ik en val ik van een rots. Ik was helemaal vergeten dat om het bos rotsen waren. Ik ben op een paar plekken opgehaald door de rotsen en door de val is mijn hele been open. Ik kreun van de pijn. Snel helen en weer verder rennen. Met mijn handen ga ik over mijn rechterbeen en probeer om te beginnen de pijn weg te halen. Voor de rest kan ik later wel zorgen. Ik draai me om en zie een man. Dezelfde van net. Hij grijpt mij vast.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Dylan
Ik zucht zacht als ik na een tijdje eindelijk aankom bij de rand van het bos, maar frons dan mijn wenkbrauwen. Het dorp naast het bos is precies het zelfde als de mijne, alleen een paar dingen zijn anders. Zo staat iets verderop een gigantisch kasteel. Eeuwen geleden, zou er een kasteel hebben gestaan, maar die is al jaren weg. Zou ik terug zijn gegaan in de tijd? Nee, dat is onmogelijk. Ik slik zacht en kijk om me heen. Iedereen draagt moderne kleren, net als ik. Dus in het verleden zal wel niet het geval zijn. Daarom knijp ik in mijn arm, maar de pijn vertelt me dat ik ook niet droom. "Waar ben ik?" vraag ik mezelf zacht af, als er een man naar me toe komt. "Bent u Dylan Dirkston?" vraagt de man in uniform en ik frons even. "Hoe weet u hoe ik heet?" vraag ik. "De koning heeft me gestuurd om u op te wachten. Hij moet dringend met u spreken" antwoord hij en ik bijt op mijn lip. We hebben helemaal geen koning, die is 5 jaar geleden overleden. Heel erg vreemd. Toch besluit ik niets te zeggen, het is hier allemaal zo vreemd. Rustig loop ik daarom maar met hem mee en kijk om me heen, als we aankomen bij het kasteel. Vlak bij de deur, zit een bewaker de krant te lezen. Over goed bewaken gesproken... Toch kijkt hij op als we langskomen en ik zie de datum van de krant. 5 februari 2016. Een datum die moet kloppen. Gisteren, toen ik in het bos kwam, was het 4 februari tenslotte.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Mark
Ik voel een spuitje in mijn arm gaan. Hoewel ik probeer tegen te spartelen helpt het niets. Ik val in slaap.

Als ik weer wakker word gemaakt kijkt een man die er uit ziet als een half kat half mens mij aan. Hij heeft fel groene ogen. Ik slik omdat het best eng is, maar ik blijf staren. Als ik weg zou kijken zou hij weten dat ik bang voor hem ben, maar dat is nu niet gunstig. Rustig loopt de man naar mij toe en pakt me bij mijn kraag. Hij trekt me ruw omhoog, maar tijdens alles wat hij doet blijft hij mij strak aanstaren. Ik doe hetzelfde. Ik wil blijven leven en wegkijken zal een hele slechte stap zijn. 'Mark. Lang niet gezien! Waarom vergeet je je eigen oom nou te bezoeken? Of wil je zo graag dat ik je iedere keer kom halen?' met een stem van een kater zegt de man het. Ik slik:' U.. U bent mijn oom niet!' roep ik uit. Natuurlijk kan hij mijn oom niet zijn. En al helemaal niet een oom die slechte krachten beheerst.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Dylan
Ik word het kasteel ingeleid en naar een grote zaal gebracht. Daar zitten een koning en een koningin, naar me te kijken. De man die me ophaalde sist dat ik moet buigen, dus dat doe ik maar gewoon. Ik heb echt geen idee wat er hier gebeurt. Waar ben ik? "Welkom Dylan, je zult je vast afvragen waar je bent" begint de koning en ik knik. "Best wel" zeg ik en krijg een por van de man naast me. "Niet zo onbeleefd" zegt hij kwaad tegen me, maar de koning steekt zijn hand op. "Voor deze keer is het niet erg. Hij is hier nieuw" zegt de man en legt me uit wat er aan de hand is. Het is een lang verhaal, maar ik zal het even snel samenvatten. De koning heeft me van mijn eigen wereld, naar een 'magische' wereld laten komen aangezien zijn zoon (de prins) is verdwenen. Er is een voorspelling geweest dat ik de prins zou moeten redden. Daarvoor zou ik bij aankomst speciale krachten krijgen, die ik nog moet ontdekken (hallo wat een onzin zeg) Er was echter ook een kans dat ik me tegen hun zou keren (met zulke gestoorde mensen zou dat logisch zijn) de ontvoerder van de prins zat daarom dus ook achter me aan. Er werden nog meer dingen gezegd, die niet echt interessant waren. Tot de koning opeens vuur in zijn hand laat verschijnen. Geschrokken zet ik een stap achteruit. "Jij kunt dit soort dingen ook. Je moet het alleen nog ontdekken Dylan. Daar zal ik mee helpen" zegt de koning en neemt me vervolgens mee naar een andere zaal. Een soort trainingszaal lijkt het wel. Dit is gewoon te gek voor woorden.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Mark
Ik wordt meegenomen naar een klein zaaljte. Ik wordt erin gesmeten en ik hoor de deur dicht gaan. Het is verschrikkelijk benauwd en donker. Ik maak een klein vuurtje en kijk dan wat er in de kmer is. Niets. Totaal niets. Ik word gek van dit allemaal. Ik zoek naar mijn telefoon in mijn zak en pak hem eruit. Ik probeer mijn ouders te bellen, maar er is totaal bereik. In een woord verschrikelijk! Zelf kan ik hier waarschijnlijk niet uit komen en die mankat gaat me vermoorden. Dat is al zeker. IIk ga in een hoekje zitten. Het is hier vochtig.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Aangezien je niet op mijn mail reageert, neem ik aan dat je het goed vindt.

Dylan
Met een of andere truc weet de man me te vertellen wat ik zogenaamd zou moeten kunnen. Stormen oproepen, personen opsporen en iets met schaduwen, maar dat weet de koning me niet precies te vertellen. een zucht verlaat mijn lippen. Dit is echt pure onzin. Toch luister ik naar de uitleg die de koning me geeft en probeer maar gewoon.
Ongeveer een week later is het me gelukt een echte storm op te roepen. Een storm met redelijk zware windstoten en zelfs een mini tornado. Niet zo groot als die mij hier heeft gebracht, ongeveer een kleine 2,5 meter groot. Toch is de zuigkracht heel erg sterk, al doet hij mij dit keer niets. Ik blijf rustig op de grond staan, terwijl anderen (waaronder de koning) er naartoe gezogen worden. Ook heb ik ontdekt wat het schaduwgedeelte is. Zolang er schaduw is, kan ik erdoor heen reizen. Dat kost echter heel veel moeite en ik kan het niet ver. Ongeveer 10 meter, dan houdt het wel op. De koning zegt dat ik het moet trainen, om verder te kunnen. Helaas is daar volgens hem geen tijd voor. Ik zucht zacht en kijk hem aan. De bewakers hebben ontdekt waar de prins ongeveer is, maar het is nog de vraag waar hij precies is. Van de koning krijg ik een speciale badge, zodat de prins weet dat ik door zijn vader gestuurd ben. Ik speld die op zijn borst, maar heb nog steeds geen idee waarom ik eigenlijk mee werk. Dit is gewoon gekkenwerk.Toch ga ik op weg, naar de locatie waar voor het laatst iets van de prins is vernomen. Een plek die een aantal kilometers beslaat.
De koning zei dat ik me niet zoveel zorgen moest maken, dat ik de prins niet zou vinden. De ontvoerder zou mij wel vinden. Nou, daar wordt je blij van.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Mark
Dagen gingen voorbij en nog steeds zat ik in dit klein kamertje. Het is donker en koud, maar dat los ik op door zo nu en dan een vuurtje te maken. Ik probeer een beetje te slapen, maar de vreemde man die zich mijn oom noemde komt weer binnen. Hij is niet alleen. Hij heeft een kat, een hele zwarte op zijn schouders zitten. Hij komt naar me toe en pakt mijn hand. Hij trekt me omhoog. 'Waar breng je me heen!' schreeuw ik en probeer zijn hand vvan me af te krijgen. Hij is sterker dan ik en bovendien heeft hij die kat. De kat springt op mij af en krabt me. Ik heb een hele lelijke scheur op mijn gezicht gekregen en en vallen druppels bloed uit. 'Tegenspartelen heeft geen nut, dus beter kom je gewoon mee!'l Hij sleept mij mee en ik ga gewoon mee. Er valt inderdaad niets te doen.

Ik word gebracht naar een grotere kamer. Waar overal bedden staan. Waarom ben ik hierheen gebracht?

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Dylam
Na een tijdje kom ik weer aan in het bos en zucht zacht. Serieus? Hier is die knul voor het laatst gespot? Heel erg fijn, de vorige keer duurde het ook al uren voor ik eruit kwam. Toch loop ik rustig het bos weer in. Die koning denkt dat ik van alles kan, maar dat valt reuze tegen eigenlijk. Die storm, was puur geluk. Gewoon omdat ik iets wat chaggie was en het schaduwreizen? Praat me daar maar niet over oké. Dat was nog meer een ramp fan wat dan ook. Wat betreft een persoon opsporen, dat had ik niet eens geoefend. Het enige wat ik van de koning kreeg, was een ketting die zogenaamd van de prins was. Die ketting zou me naar hem toe brengen.
Terwijl ik de ketting voor me uit hou, kijk ik om me heen. De wind waait en de takken bewegen dreigend om me heen. Ik loop in de richting waar de ketting me uit wijst, al heb ik zo'n gevoel dat de ketting mee beweegt op de wind, tot ik opeens een kat tegenkom. Even frons ik mijn wenkbrauwen en besluit de kat te volgen, als hij steeds mijn aandacht probeert te trekken en in de zelfde richting als de ketting uit loopt. Ik volg een kat, nu weet ik zeker dat ik gestoord ben geworden. Ik zucht zacht, tot ik opeens bij een groot, donker gebouw aankom en de ketting licht begint te geven. Geschrokken stop ik hem in mijn zak en bijt op mijn lip. Wat is dit hier?

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Mark
'De koning zoekt je. Dat weet je toch best? Maar dat gaat niet zo makkelijk, als je denkt. Voorlopig blijf je hier en als de koning persoonlijk hier op bezoek komt, dan gaat je kop eraf,' de man lacht best eng. Ik slik en loop achter hem aan. 'Ga maar op dit bed liggen, want zodra de koning komt, kunnen we je meteen dood maken,' het klinkt sarcastisch, maar dat is het zeker niet. Ik ga op het bed zitten en denk na. Wat heeft dit allemaal te betekenen? Als de koning zelf persoonlijk komt? Weet mijn vader dan dat ik hier ben? Dat zal het niet zijn. Dan zou hij allang iemand hierheen hebben gebracht. Ik zucht en ga op het bed liggen. En mij leek leven als prins nog zo leuk...

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Dylan
Als de kat naar binnen glipt, kan ik mezelf wel op mijn hoofd slaan. Hoe dom ben ik om een kat te volgen? Mijn vrienden thuis zouden niet bijkomen van het lachen als ze dit horen. Toch gaf de ketting niet voor niets licht zonet. Het moet iets te betekenen hebben. Even kijk ik wat schuw naar de deur, maar besluit hem dan te openen. Een luid, krakend geluid klinkt door de gangen heen als de deur zich opent en even vloek ik zacht. Het is vast door het hele gebouw te horen geweest. Snel glip ik naar binnen en verstop me achter een deur, als ik voetstappen van de trap hoor komen. Even haal ik mijn adem in en wacht tot ze verdwijnen, maar hij lijkt voor de deur te blijven staan. Snel stap ik de schaduw in en probeer ergens anders heen te gaan. Ik denk aan de foto van de prins, die de koning me heeft laten zien en niet veel later sta ik op een lange gang. Snel kijk ik om me heen en merk dat er niemand is. Alleen een hele hoop deuren. "Fijn" mompel ik sarcastisch. Raad de deur, kies je de verkeerde dan heb je waarschijnlijk een heel groot probleem. Kies je niet, dan het zelfde. Altijd zo leuk...

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld