OUAT RPG ~ speeltopic - Forum

OUAT RPG ~ speeltopic

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Hierbij nog even de verhaallijn:

Het gaat dus over een groep sprookjesfiguren die door een fout in the curse niet in Storybrooke, maar in een ander dorpje terecht is gekomen, Talehaven. Ze kunnen dus niet op de hulp van een savior rekenen en moeten zelf hun herinneringen zien terug te krijgen net zoals magie en wie weet wel een poort naar hun oude wereld. Ook zijn er natuurlijk totaal andere relaties ontstaan, vroegere vijanden zijn misschien nu vrienden of zelfs geliefden.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Cassandra waar ga je naartoe?" vroeg haar vader toen ze de deurklink al in haar handen had. "Gewoon even een wandeling maken door de stad, naar het park misschien." Haar vader wilde altijd weten waar ze rondhing en met wie. Ze woonde ook nog altijd thuis, al had ze wel vaker voorgesteld een appartement voor zichzelf te huren. Ze was dit stadje beu, ze snakte naar iets nieuws, maar keer op keer drukte haar vader haar op het feit dat niemand ooit Talehaven had verlaten, dat er altijd iets gebeurde wat hen hier hield.
Eenmaal in het park viste ze een brief uit haar handtas. Ze deed al een tijdje stiekem mee voor de aanmeldingen van een architectuurstudie in New York. De jury was zeer positief over haar ontwerpen en met deze mail, die ze had afgedrukt, bevestigden ze dat ze was aangenomen en kon beginnen. Cassandra was door het dolle heen, al betekende dit wel dat ze haar vader moest inlichten over wat ze een heel jaar achter zijn rug om had gedaan. Hij zou niet blij zijn. Ze moest op zoek naar de juiste woorden, afwachten tot het juiste moment. Ze zuchtte geërgerd, waarom begreep haar vader niet, dat het tijd was haar los te laten. Ze was geen klein meisje meer. Ze was nota bene 22 jaar.

Rosalie33
Youtube ster

rosalie33 schreef:
'Dankjewel lieverd,' zegt mijn oma wanneer ik haar een kop thee geef. Ik neem plaats in de stoel naast haar en kijk haar met een klein glimlachje aan. 'Geen probleem oma,' antwoord ik, waarna ik mijn eigen kop weer van de tafel pak en er een slok uitneem. Het is nog best vroeg in de morgen, een uurtje of tien als het goed is.
'Zeg, zou je misschien wat boodschappen kunnen doen zo? Ik mis nog wat voor het avondeten,' vraagt mijn oma na een tijdje. Met gefronste wenkbrauwen knik ik. 'Natuurlijk. Als u zegt wat u nodig heeft, dan haal ik het wel.' Ik zorg al jaren voor mijn oma. Zelf weet ik niet eens meer hoe lang, maar dat doet er ook niet toe vind ik. Het is mijn prioriteit dat mijn oma goed verzorgd wordt, en om haar alleen te laten en zelf ergens anders gaan wonen vond ik geen optie. Ze heeft het wel eens gezegd, dat ik vrij ben om op kamers te gaan, maar ik heb het steeds geweigerd. Ik kán het gewoon niet. Oké, ze kan zelf nog prima lopen en zo, maar ik durf haar gewoon niet alleen te laten. Straks gebeurd er nog iets en ben ik niet in de buurt.
'Isabelle, hallo, ben je daar nog?' Ik schrik op uit mijn gedachtes als mijn oma met een briefje voor mijn ogen staat te zwaaien. Met een glimlachje op mijn gezicht zucht ik een keer onhoorbaar. 'Sorry, ik was er even niet bij,' grinnik ik. Mijn ogen heb ik echt van haar. De bruine kleur is warm, en hier en daar zie je wat gouden vlekjes erin. Bij haar staat het ook zo lief. Het maakt haar zo onschuldig. Ik krijg eerder te horen dat het mij wat mysterieus maakt, maar ja, iedereen heeft er weer wat anders over te melden.
Voorzichtig neem ik het briefje en het rieten mandje aan. Ik leg het briefje in de mand en kijk vervolgens naar mijn oma. 'Doe voorzichtig en-' 'En ga niet met vreemden mee naar huis,' maak ik haar zin lachend af. Ja, die zin heb ik maar al te vaak gehoord. Ik mag dan wel goed voor mijn grootmoeder zorgen, maar zij zorgt ook heel goed voor mij. Ze vindt het ook belangrijk dat ík goed wordt verzorgd, omdat ik mijn oma meestal voorop stel en mijzelf een beetje achterlaat. Ik weet dat dat ook niet goed is, maar ik kan net iets meer hebben dan mijn oma van 81 jaar. 'Geen zorgen oma. Het is mij nog nooit gebeurd dat ik door een vreemdeling werd aangesproken. En daarbij, ik ken de meeste hier ook wel... Nou ja, ik ken ze niet maar ik heb ze wel eens gezien op sommige plekken,' zeg ik wat twijfelend. Veel vrienden heb ik hier inderdaad niet. Ik ken de meeste van gezicht of omdat ik ze af en toe gedag heb gezegd, maar verder dan dat gaat het dan ook niet. Ik ben niet zo'n type die snel vrienden maakt. Dat ben ik ook nooit geweest.
'Nou, tot zo,' zeg ik snel. Ik druk nog een kus op haar wang en loop vervolgens de straat op. Het is nog vrij rustig op straat, wat ik zelf best prettig vind. Ik ben niet zo van de drukte. Doe mij maar liever zo'n saaie, lege straat.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
"Tot morgen Joe!" roep ik terwijl ik met een behoorlijke snelheid op de lift afloop. Nadat ik op het knopje heb gedrukt kijk ik nog even achterom naar de lange rijen met bureaus, bureau stoelen en computers. Nog slechts 1 plek is bezet. Ik werk altijd wat langer door, zelfs op drukke dagen zoals deze. Er moet immers veel gedaan worden. Voor de mensen thuis is online bankieren hartstikke eenvoudig, maar het zal je verbazen hoeveel werk het voor ons is. Als de liftdeuren openspringen stap ik naar binnen. Een voordeel van later weggaan van je werk is dat het heerlijk rustig is. Alles is alleen van jou. Ik druk op het knopje met de 0 erop. Mijn werkplek zit op verdieping 3, de op 1na hoogste verdieping. Daaronder zitten de werkplekken voor de avond- en middagdienst. Nog boven mij zit het kantoor van de eigenaar van dit gebouw. Niet dat hij ooit aanwezig is. De laatste keer dat ik hem gezien heb was 2 jaar geleden, toen ik hier alleen nog maar stage liep. De lift maakt een zacht pingel-geluidje en de deuren gaan open. Ik stap uit en gris in mijn tas opzoek naar mijn autosleutels. "Shit.." sis ik. Ik heb ze boven laten liggen. Snel haal ik ze op. Als ik weer beneden ben ren ik naar mijn auto en stap in. Het is en oude Renault golf in een diep zwarte kleur. Ik heb hem van mijn vriend gekregen, nouja ex-vriend. Het ging uit doordat hij persé mijn zus wou ontmoeten en dat mocht niet van mij. Echt waar, ik houd van mijn zus, maar ze is de grootste slet die je ooit gezien hebt. Ze duikt met iedereen het bed in en ik wou niet dat zij mijn vriend van me afpakte. Uiteindelijk dwong hij me om hem aan mijn zus voor te stellen en heb het toen dus ook maar gedaan. Slechtste keuze ooit. Precies wat ik al dacht dat er ging gebeuren, gebeurde ook. Nu woont mijn zus met mijn ex aan de andere kant van de stad. We hebben gelukkig wel contact en alles is opgelost, maar ja, ik mis mijn ex nog wel.

Zus voor de vloek: {option}

Zus na de vloek: {option}

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Omg ik baal dat deze stuk gelopen is damn

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld