Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. ORPGaccountjex

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
Wij weten, jij niet

Ik: David Bradley - 23 y/o - Picture
Jij: Meisje+Begin

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Lydia Marshall - 21 y/o - Picture

Begin komt in het bericht hieronder.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Half slapend keek ze naar haar telefoon om te kijken hoe laat het was. 9:53. Een glimlach ontstond op haar gezicht door het lichaam dat naast haar in het bed lag. David sliep nog, maar hem wakker maken deed ze niet. Ze kreeg de kans hem te verrassen met een ontbijtje, ze wist dat hij rond tien uur meestal wakker werd dus als ze haar plannen wilde uitvoeren, moest ze opschieten. Met lichte tegenzin stapte ze het bed uit en bond ze haar haren samen tot een staart waarna ze een paar sokken om haar voeten deed sinds ze altijd last van koude voeten had, vooral in de ochtend. Kort bekeek ze haarzelf in de spiegel die in de kamer stond. Ze had slechts een shirt van David aan, haar vaste slaapoutfit. Voor even keek ze naar David die nog vredig lag te slapen waarna ze de slaapkamer uitwandelde en haar weg baande naar de trap die naar beneden leidde. Vervolgens ging ze de keuken in en onderzocht de kastjes naar iets wat eetbaar was als ontbijt. Er waren weinig dingen in de kast te vinden, ze moesten dringend boodschappen doen.
Uiteindelijk vond ze een aantal eieren en broodjes lagen vast ook nog wel ergens in de kast. Ze nam een pan die ze op het vuur zette en maakte een omelet, ze wist dat David dat lekker vond, hoewel hij alles lekker leek te vinden wat Lydia maakte. Of hij het oprecht meende of het zei om haar een plezier te doen wist ze niet, maar dat maakte niet zo veel uit. Lydia deed het met plezier voor hem, het was haar taak als zijn vriendin om het huishouden te doen sinds ze samenwoonden en daar hoorden koken ook bij. Soms kookte David ook wel eens om haar te verrassen, maar ze deed het liever zelf zodat niet plotseling het huis in brand stond. Ze kende David, hij kon vaak zeer onhandig zijn. Hopelijk duurde het nog even voordat hij wakker werd, het was ondertussen tien uur en het leek haar fijn dat hij pas de keuken in kwam gelopen wanneer het ontbijt daadwerkelijk klaar was.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Nog half slapend deed ik even mijn ogen open wanneer ik voetstappen hoorde, maar sloot ze alweer direct wanneer ik werd overvallen door het heftige licht dat was vrijgekomen door de deuropening. Even bleef ik nog woelen om terug in slaap te geraken, maar wanneer dat niet lukte draaide ik me als een reflex om om Lydia te zien slapen. Ik keek verbaasd toen ik zag dat de slaapplek naast me niet meer ingenomen was, en herinnerde me toen dat het haar voetstappen waren die ik zonet half slapend had gehoord. Met een tevreden glimlach soezde ik, want ik wist dat ze waarschijnlijk op dit moment een lekker ontbijtje voor mij aan het maken was. Met mijn rechterhand ging ik op de tast naar mijn mobieltje die op het nachtkastje lag, en wanneer ik die eindelijk beet had wierp ik een blik op de tijd. 9.50. Normaal sliep ik iets langer, dus ik besloot daarom om nog iets langer te blijven liggen. Ik checkte al mijn social media, waaronder enkele appjes van vrienden. Eentje van Claudie, om te vragen of ik in het weekend misschien tijd had om iets met haar te doen. Vaag antwoordde ik met -Ik zie nog wel, ik laat je nog iets weten-', en wilde het net versturen, tot ik me bedacht en er nog een x'je achter plaatste. Ik legde mijn telefoon weer weg, hopend dat Lydia het appje niet zou lezen. Ze kent namelijk wel het codecijfer van mijn telefoon, maar ze zou zich veel te veel zorgen maken over dat ene x'je, wat nergens voor nodig was. Claudie was gewoon een vriendin, maar ik wist dat Lydia zich nogal snel jaloers kon maken. Tegen die tijd was ik al helemaal nuchter, dus ik stapte uit bed en liep naar onze inloopkast die zich achter de kamer bevond. Ik koos snel iets uit en liep daarna naar de badkamer waar ik een beetje water in mijn gezicht pletste. Vanuit de keuken hoorde ik het sissen van de pan en meteen kreeg ik een rommelig gevoel in mijn maag. Met een lachje liep ik de trap af, waar mijn beeldschone vriendin achter het fornuis stond. Ze was zo gefocust naar de pan aan het kijken, dat ik achter haar ging staan, om dan plots mijn handen in haar zij te zetten om ze een kusje in de nek te geven. ''Goedemorgen, schoonheid.'', fluisterde ik.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Geconcentreerd stond Lydia naar de pan voor haar neus te kijken, ze kon zeer snel afgeleid raken waardoor het zeker niet de eerste keer was dat ze iets liet aanbranden. Vooral wanneer David in haar buurt was. Hij kon haar van alles afleiden sinds ze nog steeds ontzettend verliefd was op hem, ondanks de duur van hen relatie. Lydia en David kenden elkaar al redelijk, maar ze kregen pas een aantal jaren na hun ontmoeting een relatie doordat ze op het begin nooit vaak met elkaar omgingen. Lydia vond het best jammer aangezien ze het altijd heel gezellig vond met David, daarom dat ze het samenwonen met hem ook meteen een goed idee vond, hoewel hun ouders er beiden niet achterstonden omdat ze nog "te jong" waren. Natuurlijk vonden ze het beiden onzin aangezien ze verstandig genoeg waren, alles verliep zoals het hoorde. Bovendien was Lydia ervan overtuigd dat ze voor altijd samenbleven, ze hielden het tenslotte al enkele jaren uit. Ook ruzie was iets dat zeer weinig voorkwam, heel af en toe, maar dat was een oorzaak van het samenwonen. Ze waren continu bij elkaar waardoor er weleens irritaties konden ontstaan.
Geschrokken keek Lydia op toen ze twee handen in haar middel voelde, evenals het kusje in haar nek. Een glimlach ontstond op haar lippen toen ze Davids warme adem voelde bij haar oor terwijl hij wat in haar oor fluisterde. "Je liet me schrikken baby," zei Lydia terwijl ze haarzelf omdraaide zodat ze David aan kon kijken. "Heb je lekker geslapen?" vroeg ze, ondanks zijn antwoord te raden viel. Hij antwoordde meestal hetzelfde, namelijk dat hoe goed geslapen had. Toch vroeg Lydia het elke ochtend opnieuw, het was een gewoonte geworden. Kort draaide ze haarzelf weer om zodat ze het fornuis kon afzetten, het ontbijt was klaar en anders zou het aanbranden.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Ik grijnsde even wanneer ik haar lichaam even omhoog sprong omdat ze schrok. ''Sorry, schat. Ik heb prima geslapen.'', zei ik en ik maakte me los uit haar greep om vervolgens de tafel te dekken. Ik zette twee borden, bestek en tassen klaar. Die laatste pakte ik vast en zette het onder het koffiemachine. ''Cappucino?'', vroeg ik, ''Of liever iets anders?'' Voor mezelf startte ik al het apparaat door op het knopje van cappucino te drukken. Gretig nam ik een slokje, zonder koffie kwam ik de dag anders niet door. Ik maakte wat Lydia zei dat ze wilde en plaatste de tassen bij onze borden. Ik kon de heerlijke geur van het ontbijt niet meer weerstaan en ik keek even naar Lydia. Ik wist dat ik erg bofte met haar als vriendin, dat ze alles voor mij zou doen. Soms schaamde ik me een beetje omdat ik te vaak dingen deed met anderen en wat te weinig tijd in onze relatie stak, maar Lydia wist wel dat ik ongelofelijk veel om haar gaf. Dat had ik nog maar eens bewezen toen ik een paar maanden geleden had gevraagd om samen te gaan wonen. Het was een schot in de roos, en, desondanks dat onze ouders het er niet helemaal mee eens waren, waren we nog steeds gelukkig samen en het werkte perfect. Mijn vrienden lachten me er soms wel mee uit, omdat we net al een getrouwd koppel leken. Ik lachte even om die gedachte en keek dan gretig naar het bord dat Lydia me voorhield. ''Dat ziet er heerlijk uit, liefie.'', zei ik lachend.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Ze zag dat David de tafel begon te dekken waardoor er een zwakke glimlach op haar gezicht ontstond. Ze zou alles doen voor David, hoe vermoeiend het ook zou zijn, maar hij hielp haar goed wat natuurlijk heel erg lief was. Ze woonden slechts enkele maanden samen waardoor het nog steeds niet heel gemakkelijk was. Het was nog uitzoeken hoe ze alles het beste moest aanpakken. Toch lukte het haar redelijk goed, maar stiekem deed ze ook extra haar best omdat haar moeder niet geloofde dat ze volwassen genoeg was om het huishouden aan te kunnen. Het duurde dan ook een tijdje voordat ze alles onder de knie had. Laatst was er nog een heel drama doordat Lydia niet doorkreeg hoe de wasmachine werkte en ze was ook zo dom om de gebruiksaanwijzing weg te gooien. Gelukkig had ze David nog die haar geholpen had met uitzoeken welke knopjes ze precies moest indrukken. "Cappucino is goed," antwoordde Lydia die de pan van het vuur haalde en de borden opschepte voordat het ontbijt koud werd. "Weet ik," grinnikte Lydia toen David zei dat het er heerlijk uitzag. Lydia was wel tevreden met de kookkunsten die ze bezat, soms liep het wel eens fout, maar dat kwam doordat ze snel afgeleid raakte.
Ze ging zelf ook aan de tafel zitten en dacht na over wat ze die dag wilde doen. Het was weekend, dus veel zou ze niet doen. Of David weg ging wist ze echter niet, hij ging vaak naar vrienden toe wat Lydia niet altijd even fijn vond, maar ze zei er nooit iets van. "Moet je nog ergens heen vandaag?" vroeg ze aan hem, hopend dat hij die dag lekker thuis bleef zodat ze samen wat konden doen. Ze had wel zin om een filmavondje te houden, het was lang geleden dat ze de avond samen hadden doorgebracht.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David

Lydia zette de borden neer en snel nam ik mijn mes en vork om het ontbijt te verorberen. Ik nam een hapje en wreef dan theatraal over mijn buik. ''Hmmm, heerlijk!'', riep ik uit en lachend nam ik nog een paar happen. Terwijl ik een slokje nam van de dampende cappucino vroeg Lydia mij naar mijn plannen voor deze avond. Meteen moes ik weer denken aan de vraag van Claudie om samen iets te doen, en even wist ik niet wat te zeggen. ''Sorry.'', zei ik dan uiteindelijk terwijl ik nog een hapje nam. Ik wist dat ik hiermee mijn vriendin teleurstelde, zeker omdat er niet veel avonden waren waar we allebei thuis waren. Even dacht ik spijt te hebben en terug te krabbelen, maar ik deed het toch maar niet. Claudie zou het ook leuk vinden om eens iets te doen samen, het was lang geleden, en Lydia zag ik toch elke dag? Met een wat verontschuldigend glimlachje keek ik haar aan. ''Ik heb beloofd aan enkele vrienden om nog eens af te spreken in een cafeetje. Het is lang geleden dat we elkaar nog hebben gezien, en het zijn vrienden van de middelbare... Je snapt het wel.'' Ergens wist ik wel dat het niet oké was om te liegen over je plannen wanneer je had afgesproken met een ander meisje, maar ik deed het gewoon uit bestwil. Lydia zou er allemaal dingen achter zoeken terwijl dat helemaal niet nodig was. Hopend dat ze niet verder zou vragen stelde ik snel een vraag. ''En jij? Heb jij iets gepland?'', vroeg ik zo neutraal mogelijk, terwijl ik de laatste slok van mijn cappucino uitdronk.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Lydia moest even glimlachen door Davids reactie. Ze kon altijd met hem lachen en dat was natuurlijk iets zeer belangrijk in een relatie. Ze was er ontzettend blij mee dat David het eten wat ze klaarmaakte ook lekker vond, het was een simpele omelet, maar dat maakte niet uit. Er waren mensen die zelfs de simpele en basisgerechten niet konden maken en dat kon Lydia gelukkig wel. Hoewel ze geen spectaculaire dingen moest proberen, dat zou ook gewoon mislukken, ze nam liever het zekere voor het onzekere en David leek toch tevreden te zijn met alles.
Teleurstelling begon op te borrelen toen hij het woord 'sorry' uitsprak. Ze had gehoopt om eindelijk een avondje met hem door te brengen aangezien het al lang geleden was. Natuurlijk woonden ze samen dus waren ze ook veel samen, maar het gebeurde vaker dat Lydia alleen naar bed ging en David later die nacht ook in het bed kwam liggen wanneer hij thuis kwam, dan dat ze samen gingen slapen of een filmpje keken. Lydia vond het ontzettend vervelend, maar ze zei er nooit wat van. Als vriendin hoorde ze het te accepteren, toch? Ze wilde niet te moeilijk doen, als David graag met vrienden uitging, mocht hij dat doen. Ook al wilde Lydia ook liever wat meer tijd met hem doorbrengen. "Het is geen probleem hoor," antwoordde Lydia met een zwakke glimlach om haar teleurstelling te verbergen. Ze wilde niet dat David zag dat ze teleurgesteld was, anders zou hij zich nog schuldig voelen en dat wilde ze niet. Vooral niet omdat ze David ook plezier gunde met zijn vrienden. Kort schudde ze haar hoofd toen hij vroeg of zij nog iets gepland had. "Nee, niets," antwoorde ze. Waarschijnlijk zat ze net als elke avond in haar eentje op de bank films te kijken en haarzelf alleen te voelen, maar er zat niets anders op. Ze vond het af en toe wel fijn om alleen te zijn, maar tegenwoordig gebeurde het te vaak.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Ik zag hoe Lydia haar blik veranderde in een hoop teleurstelling, maar die probeerde te verbergen. Toch kende ik mijn vriendin goed genoeg, we waren al lang genoeg samen zodat ik kon zien dat ze wel heel teleurgesteld was. Ik probeerde het niet te hard aan te trekken, ik mocht toch ook wel eens weggaan met een vriendin? Desondanks ik erover had gelogen tegen mijn echte vriendin. Een klein zuchtje verliet mijn mond en er hing even een gespannen sfeer aan tafel, maar ik probeerde die snel recht te zetten. ''Wat denk je ervan om deze namiddag de stad in te trekken? Gewoon, wij tweetjes. Lekker gezellig.'' Ik nam even een hap en begon dan verder te praten. ''Trouwens, we passeren die ene schoenwinkel aan de Vaart waar je onlangs die leuke schoenen had gezien...'' Met een speels glimlachje verorber ik de laatste stukjes van het omelet. Het was een beetje gemakkelijk, Lydia verleiden door cadeautjes; maar ik was er vrij zeker van dat het ging werken. Welke vrouw hield er nu niet van wat cadeautjes? Ik hoopte maar dat het in goede aard ging vallen en ze niet zou denken dat ik haar probeer om te kopen. Dat was helemaal niet mijn bedoeling, maar als het elke dag zo ging zijn zou ik snel die indruk wekken. Ik stond op en ging achter haar staan, waarna ik mijn armen om haar heen sloeg en en kusje gaf in haar nek. ''Of ben je niet meer zo geïnteresseerd in die leuke schoenen?'', vroeg ik speels.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Aan zijn reactie kon Lydia merken dat David ondanks haar verberging, toch had gemerkt dat ze een beetje teleurgesteld was, niet in hem natuurlijk. Lydia had het maar eerder aan hem moeten vragen als ze een avondje bij hem wilde zijn. Bovendien gunde ze het hem ook wel om even met zijn vrienden weg te gaan, ze wilde niet overkomen als een slechte vriendin omdat ze hem eigenlijk een beetje voor haarzelf wilde. Dat was niet wat een goede vriendin deed toch? Als hij naar vrienden wilde gaan, mocht hij dat doen en mocht Lydia hem niet tegen houden. Ook al zagen ze elkaar vaker toen ze nog niet samenwoonden dan dat ze nu wel samenwoonden. Hij had het nou eenmaal drukker dan haar. Lydia had geen werk, hoewel ze wel opzoek was naar een baantje dat ze makkelijk kon combineren met het huishouden. Voordat ze had besloten om samen te wonen had ze een baantje in een kledingwinkel, maar daar was ze mee gestopt doordat het te druk was met de verhuizing en er heel wat aan het huis moest gebeuren, maar ze hadden het geluk dat hun ouders er toch mee hadden geholpen. Een verhuizing met z'n tweeën regelen was niet simpel geweest.
Een zwakke glimlach ontstond op haar gezicht door Davids voorstel. Het leek haar wel gezellig, het was lang geleden dat ze met David naar de stad was geweest aangezien ze het er meestal te druk voor hadden. Bovendien wist Lydia dat David niet iemand was die uren kon rondlopen in de stad, dus het aanbod weigeren zou stom zijn. Het was een beetje verdacht, maar dat hield ze maar voor haarzelf. Ze glimlachte even toen ze voelde dat hij langs achteren zijn armen om haar heen sloeg en wat kusjes in haar nek drukte. "Dat sla ik nooit af," antwoordde Lydia. Natuurlijk weigerde ze niet. Het leek haar juist leuk om met David naar de stad te gaan, dan kwam ze eens buiten.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Ik glimlachte toen Lydia mijn voorstel goedkeurde. De leugen die ik had gemaakt bleef aan me knagen, maar ik suste mezelf met het feit dat ik haar meenam naar de stad. Mijn gezond verstand zei dat als dit bleef duren, ze achterdochtig ging worden en me misschien een avond ging achtervolgen. Elke avond dat ik zei tegen haar dat ik afsprak met vrienden, was het een leugen en was het eigenlijk met een meisje. Dat meisje en ik deden op zo'n afspraakje nooit iets verkeerds, misschien hoogstens een beetje geflirt, maar ik zou Lydia's teleurgestelde blik niet kunnen aanzien als ik dat vertel. Zij was het allerbelangrijkste in mijn leven, maar soms had ik het gevoel dat ik werd opgesloten binnen deze vier muren. Dat er geen ruimte is om te ademen. Ik schudde mijn hoofd om die gedachte van me af te schudden, ik had geen zin om melancholisch na te denken. Nadat Lydia ook klaar was met eten ruimden we samen zwijgend de tafel af, waarna ik me op de bank plofte. ''Begin jij je alvast klaar te maken, anders kunnen we pas deze avond vertrekken.'', zei ik speels met een knipoogje. Ik wist dat Lydia er altijd goed uit wilde zien, wat ik opzich wel belangrijk vond. Soms gebruikte ze echter te veel make-up, terwijl ik eigenlijk verliefd was geworden op de naturelle Lydia. Het was een geluk geweest dat ik haar kon veroveren in het middelbaar, omdat ze zo populair was. Toen ik ze uiteindelijk voor mij kon krijgen, wist ik dat mijn vrienden jaloers waren omdat ze bekend stond als het mooiste meisje van de school. Met die gedachte in mijn hoofd keek ik glimlachend naar Lydia. Waarom voelde ik me dan twee jaar later met datzelfde prachtige meisje soms zo opgesloten dat ik niet meer lijk te leven?

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Ondanks alles ontzettend goed ging tussen hen, had ze het gevoel alsof David de laatste tijd iets meer mysterieus en geheimzinnig deed. Vermoedelijk was het een gevolg van haar paranoïde kant. Ze hield zodanig veel van David dat het haar grootste angst was om hem kwijt te raken. Wat was ze zonder hem? Juist, niets. Ze wilde niets zijn zonder hem, ze had geen idee waar ze dan heen zou moeten gaan. Haar ouders? Nee, die zouden haar eerder uitlachen dan steunen, moesten zij en David ooit uit elkaar gaan. Niet dat dat zou gebeuren natuurlijk. Verder waren ze wel heel erg close, ondanks David erg vaak van huis was. Af en toe had ze wel het gevoel alsof ze er alleen was voor het huishouden, maar dat moest ze natuurlijk niet denken. Nee, ze wist dat David net zoveel van haar hield als zij van hem. Anders zou hij twee jaar later niet nog steeds bij haar zijn en woonden ze niet samen.
Toen ze beiden klaar waren met eten ruimden ze samen snel de tafel af, iets wat ze wel vaker samen deden. Dat ging namelijk veel sneller dan dat Lydia alles in haar eentje moest gaan doen. "Is goed, ik ben er zo weer," zei Lydia waarna ze naar de trap liep om die vervolgens op te lopen zodat ze naar hun slaapkamer kon gaan. Eenmaal ze daar was stond ze al meteen twijfelend voor de kledingkast. Kleding uitkiezen was altijd al een ramp geweest voor Lydia, ze kon nooit kiezen. Toen ze na een tijdje voor de kast staan wat had gevonden trok ze het meteen aan. Douchen hoefde niet, dat had ze namelijk de avond van te voren al gedaan. Toen ze in de badkamer was, poetste ze haar tanden en borstelde ze haar haren even door. Dan kwam het meeste werk nog, haar make-up. Ze droeg redelijk wat make-up, maar het viel niet op allemaal. Nou ja, voor David misschien wel, maar dat kwam omdat hij haar ook zag zonder make-up. Lydia zag haarzelf niet graag zonder make-up aangezien ze nogal onzeker was, ook al gaf David haar vaak complimentjes over haar uiterlijk. Toch besloot ze het vandaag wat minder te houden waardoor ze binnen tien minuten ook al klaar was. Ze ging toch maar eventjes naar de stad toe en voor de rest zou ze de hele tijd thuis zitten. Toen ze dus klaar was, ging ze weer naar beneden toe.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Ongeduldig wachtte ik op Lydia die haar tijd nam om zich klaar te maken. Geduldig zijn was niet echt één van mijn sterkste kanten, dus toen ze eindelijk naar beneden kwam zuchtte ik vermoeid. ''Dat werd ook tijd.'' Zonder nog om te kijken nam ik onze jassen van de kapstok en zonder te wachten op Lydia liep ik naar buiten, waar de koude wind sneed in mijn gezicht. Snel trok ik mijn jas tot over mijn mond en keek naar Lydia, die de deur sloot. Mijn autosleutels viste ik uit mijn jaszak en met een kleine toets op de vergrendeling opende ik de deuren van onze auto, die aan de overkant van de straat stond geparkeerd.
In de auto was het opvallend stil, en omdat ik de stilte niet kon verdragen zette ik de radio aan. Ik keek Lydia even zijdelings aan, maar ik kon haar blik niet vangen. Na een poosje was ik de stilte zo beu dat ik maar besloot om het te vragen. ''Is er iets of zo? Is het omdat ik deze avond afspreek met vrienden, is het dat?'' Ik probeerde mezelf beheerst te laten klinken maar ik hoorde zelf aan mijn stem dat die niet zuiver klonk. Ik voelde me wat opgejut, en ik had geen idee waar dat gevoel ineens vandaan kwam. Ze maakte me soms gewoon zo nerveus, ook al zag ik haar graag. Terwijl ik ongeduldig wachtte op haar antwoord beet ik de nagels van mijn vingers er af, wat ik altijd deed wanneer ik nerveus of opgejaagd was.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Fronsend keek Lydia op door Davids vreemde gedrag plotseling, wat had hij ineens? Bij haar weten had ze helemaal niets fout gedaan. Snel nam ze wat schoenen die in de hal lagen en trok die aan waarna ze de deur uitliep. Haar jas aandoen deed ze echter niet, dat kon ook niet aangezien David die mee naar buiten had genomen nadat hij plots naar buiten toe liep. Ze sloot de deur achter haar en meteen kwam er een koude lucht aan. Waarom had David haar jas ook alweer mee naar buiten toe genomen? Het was ontzettend koud buiten. Toen ze in de auto zat was ook het eerste wat ze deed haar jas aantrekken. Lydia keek David even aan door zijn vraag. Meende hij dat nou? "Nee, is er wat met jou? Waarom doe je opeens zo? Heb ik wat verkeerds gedaan?" vroeg Lydia. Ze had geen idee wat de aanleiding van zijn gedrag was, maar als zij wat verkeerds gedaan had wilde ze dat natuurlijk wel graag weten. Lydia herkende David niet op die manier, hij had vast een slechte nacht achter de rug. Dat hoopte ze tenminste. Bovendien had ze geen zin om bij hem te zitten als hij besloot de hele tijd zo boos te doen tegen haar, daar kon Lydia namelijk niet zo goed tegen. Ze haatte het als mensen boos op haar waren, vooral als het David was.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Ik raakte nog meer geïrriteerd toen Lydia meteen in de aanval ging. ''Doe eens rustig. Het was maar een vraagje, jo. Jij kan ook nooit chill doen.'' Koel keek ik naar de weg, alsof het me niks kon schelen wat ik net zei. Het was gemeen, maar plots was er een onbekende woede in mij die mij deed oplaaien. Als ze nog iets zou antwoorden zou ik waarschijnlijk ontploffen en haar de huid vol toe schelden. We kwamen aan in de stad en ik parkeerde de auto in een ondergrondse garage, waarna ik uitstapte en de deur toe gooide. Ze had nog steeds niet geantwoord, dus liep ik naar de deur van Lydia, zwaaide die open en keek haar aan. ''Wel, wat heb je er op te zeggen?'', riep ik luid. Ik zag enkele mensen rondom eens naar ons kijken alsof ik net het raarste ooit had gezegd. Het maakte me allemaal niets uit, het enige wat ik nu wilde was een antwoord van Lydia die me aankeek alsof ik een monster was.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld