O| Heart of Darkness. - Forum

ORPG < Virtual Popstar

O| Heart of Darkness.

Account verwijderd

schreef:
Met; Lespoir

Ik; Damon Hades - 230

{option}

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Ik; Alexis Knight - 21 jaar - Witch

Mijn beginstukje schrijf ik in het bericht hieronder!

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"I think it's better if you stop with the alcohol and go home, Alexis. Midnight is already past en I don't think you want a hangover tomorrow. It can be dangerous outside right know, though."
De doordringende blik van de barman, die overigens een goede vriend van haar was, liet haar voor kort met haar ogen rollen. Normaal gezien duurde het nooit lang voordat Alexis weer naar huis toe ging wanneer ze met haar vriendinnen afgesproken in het soort van café waar ze bijna elk weekend te vinden waren. Hoewel ze dit keer iets meer gedronken had dan wat de bedoeling was, de oorzaak dat ze niet naar huis toe ging en juist meer wilde. Ze had een ontzettend drukke week achter de rug en de aankomende week werd minstens even druk, ze mocht zich wel even laten gaan, toch?
"Since when sends a barman his customers away? I've no reason to go home, so why should I? You earn money if I order some drinks by the way, so what's your problem?" vroeg ze met licht gefronsde wenkbrauwen, haar ellebogen die ze intussen op de bar had geplaatst ondersteunden haar hoofd. Het was de beste manier om haarzelf wakker te houden en niet van de stoel af te vallen door haar dronken bui. Alexis begreep niet wat zijn probleem was, ze was een geld inkomst en hoe meer geld hij kon verdienen, hoe beter, nochtans, dat was haar mening. "I'm not saying this as I barkeeper, I'm saying this as a friend. Almost everybody is gone already. Just go home, Alexis. You'll thank me tomorrow," antwoordde Jason, de barman op haar vraag.Hij was altijd al een bemoeial geweest volgens Alexis. Wanneer ze iets te dronken werd, stuurde hij haar naar huis en ondanks de barman verantwoordelijk was wanneer er iets met een dronken klant gebeurde, vond ze het onzin. Ze was een zelfstandige vrouw van éénentwintig jaar oud, volwassen genoeg dus.
"Okay, relax. I'm going already. I'll see you next weekend, I guess. I've a busy week ahead." Langzaam stond ze op van de barkruk die haar nog voor even rechtop kon houden voordat ze met heel wat gestuntel naar de deur wankelde die haar naar buiten kon leiden. De warme temperatuur en de geur van zweet en alcohol werd vervangen door de koude, frisse buitenlucht. Haar weg naar huis ging ontzettend moeizaam, alles zag ze dubbel. Daarnevens herinnerde ze zich amper waar haar huis was. Zuchtend liet ze haarzelf op een bankje dat ze onderweg tegenkwam. Als ze veilig thuis wilde raken, moest ze even zitten. De grote hoeveelheid alcohol was blijkbaar een minder goed idee dan ze verwacht had.

Account verwijderd

schreef:
De donkere straten waren koud, slechts belicht met een paar bijna kapotte lampen die zo nu en dan een fonkel van licht lieten verschijnen. Damon zag echter zo helder als maar kan. Alle schemerige delen van de straat, elke scheur in de stenen die om hem heen waren gezet jaren geleden.Hijzelf was er bij geweest toen ze deze muren bouwden. Iets wat wel honderden jaren geleden was voor zijn gevoel. Hijzelf, als vampier zijnde had versterkte zintuigen. Niet zoals de meeste mensen in boeken omschrijven. Damon werd dan ook geen vleermuis, of was te doden met hout of een kruis. Het was allemaal lariekoek. Niemand had het namelijk mee gemaakt om met een vampier te gaan en dus te studeren wat ze in het dagelijks leven deden. Tot de dag van vandaag leefden de vampiers,heksen en zelfs weerwolven onder de samenleving. Niemand merkte het. En als ze het merkten, waren ze die zelfde avond nog dood, levend verbrand of verdronken. Damon was terug gekomen voor maar één ding. Ametrine. Als je deze kristal eenmaal had, dan werd je als vampier sterker. Echter, was er meer één steen die zo behekst was dat alleen vampieren en mensen het konden aanraken. Dit werd geregeld omdat heksen en vampiers een sterkere band hadden vroeger dan nu. Damon liep dan ook alleen s'nachts door de straten, niet dat hij dat overdag niet kon. Het was alleen, rustiger om s'nachts te lopen. Even keek Damon om zich heen, hoorde enkel geluid van één wezen. Het was zonder dat geluid dood stil geweest naast het geluid van zijn voeten die over de grond liepen. Damon voelde zijn nieuwsgierigheid bij hem opkomen en voelde de drang om naar het geluid te gaan en te kijken wat het was. Damon was altijd al nieuwsgierig geweest, dat is iets wat hij ook altijd zou blijven. Toen hij de bron van het geluid wist te vinden, verbaasde het hem wat hij tegen kwam. Een meisje, ongeveer zijn ''leeftijd''. Ze was duidelijk dronken, de walm alcohol drong dan ook snel zijn neus binnen. Hij bekeek haar goed, nam elk deeltje van haar lichaam die op de bank zat in hem op en kwam dichterbij haar staan. Damon had nog gevoel, ondanks dat hij a bijna honderd jaar dood hoorde te zijn. Hij kon een meisje immers niet alleen over de donkere straten laten lopen. ''May I ask what you're doing here? All.. alone.'' Bracht hij zacht uit, waarna hij voor haar gehurkt ging zitten zodat hij haar in haar gezicht kon kijken.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Het feit dat thuisraken zo goed als onmogelijk was, bezorgde haar geen zorgen, ook al wilde het zeggen dat haar een lange nacht op een bankje in de vrieskou tegemoet zou komen. De alcohol die door haar aderen stroomde hield haar vast wel warm de aankomende uren, een verkoudheid was een vanzelfsprekend gevolg, het was overigens minder erg dan dat ze het verkeer stoorde en eventuele ongevallen veroorzaakte in haar overdreven dronken bui. Het wegsturen van Alexis was een slecht idee geweest van de barman, haar huis was nog enkele straten verder en onbereikbaar door het duizelige gevoel dat ze bezat door de grote hoeveelheid van de verscheidene cocktails, whisky's en wijnen die ze met veel plezier had gedronken tijdens de loop van de avond.
Even knipperde ze enkele keren met haar ogen om haarzelf wakker te houden, een boete door het in slaap vallen op een bankje zou ongelegen aankomen tussen de rekeningen die ze nog steeds moest betalen. Ze had geen schulden, maar geld teveel had ze ook niet. Alexis had een simpel baantje in een kledingwinkeltje dat zich centraal in de stad tussen nog wat andere winkeltjes bevond, alles behalve een zeer goed betaalde job. Toen ze haar ogen weer geopend had, keek ze recht in de ogen van een jongeman die voor haar gehurkt zat. Zijn interessante uiterlijk viel haar meteen op, maar ze vestigde haar aandacht eerder op zijn vraag dan de blauw/groenige ogen die haar doordringend aankeken. "I've drank a little bit too much alcohol, I can't even walk normal anymore. I'm too drunk to get home safely. So yeah.... I'm just sitting here, waiting until that dizziness is over," bracht ze uit. Geen enkele schaamte kwam in haar op tijdens haar dronken buien en de volgende ochtend herinnerde ze zich er amper wat van. De gevolgen van alcohol konden vreemd uitlopen."But I can ask the same question to you. What are you doing here?" vroeg ze aan hem.De straten waren zo goed als leeg, slechts enkele auto's reden voorbij, maar voor de rest was de straat volledig verlaten. Geen kat was er te zien. Haar tijdsbesef was compleet verdwenen, wat overigens te verwachten viel na de uren die ze had doorgebracht in het café. Toch wist ze zich te bedenken dat het allang middernacht voorbij was en wat de jongen zo laat nog in de stad deed, bleef een raadsel.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld