WatMoetHierKomen schreef:
Ivy
Ik wil dat het stopt, de woorden, het slaan, het geschop, het gelach, alles! Wanneer zullen ze stoppen? Wanneer zal het ophouden? Waarom vraag ik me elke dag de zelfde vraag als ik het toch al weet, het zal nooit stoppen. Het stopt alleen als je er zelf wat aan doet, ik kan er wat aan doen. De trein komt over 3 minuten, als ik doe is het zo over. Ik spring ervoor en de pijn zal verdwijnen, ik zal hun gelach nooit meer horen, ze zullen me nooit meer aanraken en nooit meer pijn doen. Wie zal er mij missen? Mijn ouders hebben genoeg aan hun werk, dat zeiden ze nog toen ik met ze probeerde te praten, ik probeerde het te stoppen maar het lukte niet. Toen ging ik naar mijn mentor, ik vertelde hem alles maar hij zei dat hij er niks aan kan doen want ik had geen bewijzen. Maar de trein zal me niet zeggen dat hij geen tijd heeft, hij zal me niet zeggen dat ik geen bewijzen heb, ik spring er gewoon voor.
Het bord geeft nog 2 minuten aan, als ik het wil moet ik het nu doen. Maar durf ik het wel? Durf ik er voor te springen? Wat heb ik toch te verliezen? Ik moet het doen, nu!
Ik haal diep adem, misschien wel voor de laatste keer, ik hoop het. Ik sluit mijn ogen en loop de rails op. Een harde wind blaas blaast al mijn haar naar achter, ik open mijn ogen en hoor de trein al naderen. Laat het komen, laat het snel komen, maak er een eind aan, alsjeblieft!