Je hebt nog niet gereageerd op het forum.

Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
+ voeg shout toe
Cool.dus.niet
Ik geef random sets weg, want vp bday!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.
> Sluiten
Helper
12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar
Orpg || “Sometimes even to live is an act of-
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Hele titel:“Sometimes even to live is an act of courage.” 

Ik:Ivy
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Ivy
Ik wil dat het stopt, de woorden, het slaan, het geschop, het gelach, alles! Wanneer zullen ze stoppen? Wanneer zal het ophouden? Waarom vraag ik me elke dag de zelfde vraag als ik het toch al weet, het zal nooit stoppen. Het stopt alleen als je er zelf wat aan doet, ik kan er wat aan doen. De trein komt over 3 minuten, als ik doe is het zo over. Ik spring ervoor en de pijn zal verdwijnen, ik zal hun gelach nooit meer horen, ze zullen me nooit meer aanraken en nooit meer pijn doen. Wie zal er mij missen? Mijn ouders hebben genoeg aan hun werk, dat zeiden ze nog toen ik met ze probeerde te praten, ik probeerde het te stoppen maar het lukte niet. Toen ging ik naar mijn mentor, ik vertelde hem alles maar hij zei dat hij er niks aan kan doen want ik had geen bewijzen. Maar de trein zal me niet zeggen dat hij geen tijd heeft, hij zal me niet zeggen dat ik geen bewijzen heb, ik spring er gewoon voor. 
Het bord geeft nog 2 minuten aan, als ik het wil moet ik het nu doen. Maar durf ik het wel? Durf ik er voor te springen? Wat heb ik toch te verliezen? Ik moet het doen, nu!
Ik haal diep adem, misschien wel voor de laatste keer, ik hoop het. Ik sluit mijn ogen en loop de rails op. Een harde wind blaas blaast al mijn haar naar achter, ik open mijn ogen en hoor de trein al naderen. Laat het komen, laat het snel komen, maak er een eind aan, alsjeblieft!
Account verwijderd




Nog zoekende naar een foto: Nathan Maccart.

Nathan.

Het is half 5. Ik loop het schoolgebouw uit, kijkend naar het beeldscherm van mijn telefoon. Berichten van verschillende mensen razen over mijn beeldscherm heen maar ik heb geen zin om er op te reageren. Ik verberg mijn telefoon in mijn jaszak en laat mijn koude handen in mijn jaszak zitten. Het is koud, ijskoud. De winter zit er weer aan te komen en het enige wat mijn lijf een beetje tegen de kou kan beschermen is mijn vest. Ik was ook zo dom om alleen een vest aan te doen maar gelukkig nader ik elk moment het treinstation en zit ik straks warm in de trein richting huis. Mijn ogen vallen dan op een klein stipje, wat telkens groter begint te worden en een vorm begint te krijgen. Een mens? Ik hoor in de verte de trein aankomen. Is dit serieus? Ik wil rennen, maar ergens ook niet omdat ik niet zeker weet of ik mijn ogen moet geloven. Met grote passen loop ik verder, het geluid van de trein steeds dichterbij en het beeld van een meisje die op de rails staat. Ik merk dat er niemand op het station staat. Ik ren op het meisje af en duw haar van de rails af, net voordat de slagbomen naar beneden gaan en de trein nog een paar meter verderop is. Mijn hart klopt in mijn keel en ik houd het meisje stevig vast als de trein ons voorbij rijd. Ik draai me om en kijk haar verbaasd aan, een tikkeltje in de war en kijk naar het wanhopige gezichtje.'' Ben je gek geworden?'' Schreeuw ik.  
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Ivy
Ik zie de trein naderen en weet dat het zo meteen allemaal voorbij zal zijn, ik tover een glimlach bij de gedachtes en sluit mijn ogen weer. 3... 2... 1... Met volle kracht wordt ik tegen de grond gesmeten, maar het was niet de kracht van de trein, het was niet de neus van de trein, het waren 2 sterke armen. Verward knipper ik met mijn ogen, het is niet gelukt, waarom? Voor ik het weet beginnen mijn ogen te tranen, het is me niet gelukt want niks lukt mij. "Ben je gek geworden?" Wordt er boven me geschreeuwd, als ik opkijk kijk ik recht in de ogen van een jongen. "Waarom heb je dat gedaan?" Vraag ik en veeg mijn tranen weg. "Zag je dan niet dat ik het wilde? Ik wil dit niet, je mocht me niet wegduwen! Jij mag niet voor mij beslissen." Jammer ik en bal mijn vuisten. Ik sta moeilijk op, door de val ben ik pijnlijk op mijn zij gevallen. Als ik opgestaan ben voel ik hoe mijn handen branden, ik draai ze naar me toe en zie dat ze geschaafd zijn door de grond. Het doet pijn, pijn. Ik wilde pijn niet meer voelen. Ik kijk van mijn handen naar de jongen en herken hem ergens van nu ik hem goed bekijk, Nathan! Ik ken hem, iedereen kent hem, hij is Nathan. Gelijk heb ik spijt dat ik heb geschreeuwd, wat als hij me wat aandoet zoals de andere op school? Ik zet uit angst een stap naar achteren. "W-waarom heb je dat gedaan?" Vraag ik weer, mijn vervloekte trillende stem!
Account verwijderd




WatMoetHierKomen schreef:
Ivy
Ik zie de trein naderen en weet dat het zo meteen allemaal voorbij zal zijn, ik tover een glimlach bij de gedachtes en sluit mijn ogen weer. 3... 2... 1... Met volle kracht wordt ik tegen de grond gesmeten, maar het was niet de kracht van de trein, het was niet de neus van de trein, het waren 2 sterke armen. Verward knipper ik met mijn ogen, het is niet gelukt, waarom? Voor ik het weet beginnen mijn ogen te tranen, het is me niet gelukt want niks lukt mij. "Ben je gek geworden?" Wordt er boven me geschreeuwd, als ik opkijk kijk ik recht in de ogen van een jongen. "Waarom heb je dat gedaan?" Vraag ik en veeg mijn tranen weg. "Zag je dan niet dat ik het wilde? Ik wil dit niet, je mocht me niet wegduwen! Jij mag niet voor mij beslissen." Jammer ik en bal mijn vuisten. Ik sta moeilijk op, door de val ben ik pijnlijk op mijn zij gevallen. Als ik opgestaan ben voel ik hoe mijn handen branden, ik draai ze naar me toe en zie dat ze geschaafd zijn door de grond. Het doet pijn, pijn. Ik wilde pijn niet meer voelen. Ik kijk van mijn handen naar de jongen en herken hem ergens van nu ik hem goed bekijk, Nathan! Ik ken hem, iedereen kent hem, hij is Nathan. Gelijk heb ik spijt dat ik heb geschreeuwd, wat als hij me wat aandoet zoals de andere op school? Ik zet uit angst een stap naar achteren. "W-waarom heb je dat gedaan?" Vraag ik weer, mijn vervloekte trillende stem!
Nathan.

Ik moet bijkomen van de schrik, met het meisje nog steeds stevig in mijn armen vast. Inmiddels is de trein al niet meer te zien. "Waarom heb je dat gedaan?" Hoor ik het meisje aan me vragen. Met mijn ogen groot en mijn mond wijd open kijk ik haar aan." Je had dood kunnen zijn meid." Ik merk dat ik naar het meisje schreeuw, het meisje die ik nu pas herken van school. Het meisje die dagelijks gepest word. Haar naam is Ivy. Ik zie hoe ze opstaat van de grond en naar de lichte wonden op haar handen kijkt. Ik neem haar handen in de mijne en draai ze om zodat ik de wonden kan bekijken. " Ik zag je daar op die rails staan, natuurlijk is het dan normaal dat ik daar weghaal. Waarom zal ik je daar laten staan?" Mompel ik. Ze is in de war en ze zal nu wel boos op mij zijn. Die poging om een einde aan haar leven te maken heb ik voor haar verpest. Ze kijkt me aan en ik zie aan haar blik dat ze mij herkent." Kom, ik breng je naar huis, ik wil niet dat je weer iets doet." Het station staat vol met mensen die naar ons kijken. Ik heb nu alleen nog maar oog op Ivy. Ze is bang, maar dat is logisch. Ik heb nog al een slechte reputatie op school. 
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Ivy
Hij pakt mijn handen vast en draait ze naar hem toe, de alarmbellen in mijn hoofd beginnen al gelijk te rinkelen toch trek ik ze niet terug. Is het de angst? Of zijn warme handen die aangenaam voelen?
Ik kijk hem verward aan als hij zegt dat hij me niet op de rails kon laten staan, waarom niet? Ik beteken niks, ik heb geen waarde, ik ben enkel het meisje die ze graag pesten, ik ben enkel een speeltje voor hun vermaak. Ik word al misselijk als ik er aan denk, ik was er nog best goed afgekomen vandaag op school maar wie zegt dat het morgen ook makkelijk zal gaan? "Kom, ik breng je naar huis, ik wil niet dat je weer iets doet." Zegt hij. Ik trek mijn handen terug en schud mijn hoofd. "Je kan het niemand vertellen, niemand." Zeg ik en kijk hem doordringend aan. "Alsjeblieft." Smeek ik zowat, als ze van dit horen is het voorbij. Ik vraag me af als hij het maar niet al te graag doorverteld, elk ander zou het meteen hebben gedaan, wie met de beste roddels komt die het meest aanzien heeft. "Alsjeblieft." Herhaal ik weer. Ik draai me om en zet het op een rennen, weg van Nathan. Hij is niet te vertrouwen, hij redde me alleen om morgen weer toe te kunnen kijken hoe ze me weer wat aan doen, hij geniet er vast van. Iedereen geniet ervan behalve ik. Al snel voel ik een steek in mijn zij, de pijn van het lang rennen en van de val zij geen goede combinatie maar ik kan wel wat hebben. Gewoon door blijven rennen, anders kan hij je misschien te pakken krijgen. Niet omkijken, dan vertraagt je pas. Rennen.
Account verwijderd







Nathan

Ik weet hoe erg Ivy gepest word op school. Ik weet van mezelf dat ik niet de perfecte jongen ben en dat ik een hoop verkeerde dingen in mijn leven gedaan heb en dat ik een hele slechte reputatie op school heb en dat ik af en toe een gevoelloos mannetje ben  maar dit raakt me. Ze is zo kwetsbaar, en dat gesmeek..'' Ik zal het aan niemand vertellen.'' Beloof ik haar. Maar kan ik deze belofte wel nakomen? Voordat ik nog wat kan zeggen of iets kan doen rent Ivy bij mij uit de buurt vandaan. Ze rent snel. Door de wond op mijn been, die ik heb over gehouden aan de val, probeer ik nog achter haar aan te rennen maar het mislukt als de straat bezaaid raakt door verkeer en overstekende mensen, ik verlies haar uit het zicht. Ik laat een zucht gaan en loop dan stilletjes terug naar het station waar de trein net aan mijn voeten voorbij rijd. Ik staar wat voor me uit, beelden van daarnet flitsen door mijn hoofd. Als ze maar veilig thuis komt..  
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Ivy
Met mijn brood in mijn handen kijk ik als er nog ergens een vrije tafel in de aula is, als ik onopgemerkt blijf kan ik de pauze misschien nog wel overleven. Snel loop ik naar het hoekje van de aula waar nog een tafeltje vrij is, waakzaam kijk ik om me heen maar blijkbaar heeft niemand me nog opgemerkt. Ik neem plaats aan het tafeltje en neem een hap van mijn broodje gezond. Als ik het heb doorgeslikt houd ik mijn hand voor mijn mond en gaap ik, ik moest de hele nacht aan het voorval denken waardoor ik amper kon slapen. Nathan zwerfde de hele tijd door mijn gedachtes, ook nu hoop ik hem niet te zien. Hij deed gister niet bepaald iets gemeens en had geen nare opmerkingen gemaakt, wat me erg verbaasde, maar die gast jaagt de stuipen op mijn lijf. Ik ben niet de enigste die zo over hem denkt, als je hem in de gang ziet ga je vanzelf opzij, werk je met hem samen aan een opdracht neem je vrijwillig al het werk op je, sta je in de rij voor de kantine laat je hem zonder iets te zeggen voor, zo iemand is Nathan en natuurlijk moet er dan een betekenis achter zijn daden zijn. De vraag die me de hele nacht najaagde was wat de reden achter zijn daden gister waren, waarom had hij me gered? 
Account verwijderd




Nathan.

 Ik zit in de les en maak wat krabbeltjes in mijn schrift. Veel doe ik nooit in de lessen. Naast mij zit Joshua, de jongen die wel altijd zijn huiswerk op tijd af heeft. Mijn ogen vallen op zijn werk die ik daarna voorzichtig overschrijf in mijn eigen schrift. '' Maak lekker je eigen huiswerk.'' Mompelt hij dan als hij merkt dat ik naar zijn werk kijk. Een lichte frons ontstaat op mijn gezicht en ik kijk hem boos aan. Joshua slikt eventjes, mijn blik geeft aan dat ik hier geen zin in heb. Hij overhandigt mij zijn huiswerk en rustig neem ik alles over totdat het pauze is. Samen met mijn groepje vrienden loop ik door de school heen richting de kantine. Ik kijk de kantine door en mijn ogen vallen even op Ivy. Ik herken haar gewoon, ze valt niet echt op maar nu haar gezicht in mijn gedachten blijft hangen let ik er de hele tijd op of ik haar zie of niet. Na wat gesproken te hebben met mijn vrienden en we allemaal onze eigen kant op gaan besluit ik naast Ivy te gaan zitten. Ik loop langzaam op haar af en ga aan haar tafel zitten. Ik moet gewoon met haar praten, dat van gister was echt te bizar.'' Hey.'' Begin ik. 
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Ivy
Mijn blik glijd van tafel naar tafel opzoek naar de dodelijk drie, Selena, Jack en Cissy. Al vanaf groep 4 waren zij mijn grootste nachtmerrie geworden, hier kan ik namelijk niet van ontwaken. De meeste weten meestal niet hoe het gepest is begonnen maar ik wel. Het begon allemaal in groep 4 toen ik met een bril naar school kwam, ik vond hem helemaal te gek hij was namelijk blauw en had roze stipjes. De drie dachten er anders over, misschien wist je het niet maar een kind uit groep 4 heeft het blijkbaar in zich om andermans bril kapot te trappen zonder pardon. Jack was de gene die mijn bril kapot trapte omdat Selena het lelijk noemde en me uitlachte, natuurlijk kon Jack zich niet inhouden die doet alles om 'cool' te zijn in Selena haar ogen. In de 2de klas kregen ze ook een relatie. Jack zijn tweelingzus Cissy is ook Selena haar beste vriendin en is meer de slimme van de 3, komt met de goede smoezen als ze me weer iets aan flikken en natuurlijk met de ideeën. Gelukkig zitten ze helemaal in hun eigen wereldje en merken ze me niet op. "Hey." Ik schrik van zijn stem waardoor ik in mijn broodje stik, ik kuch hard en krijg dan gelukkig weer adem. "Nathan." Zeg ik zachtjes en durf niet op te kijken. Gaat hij me nu te grazen nemen? Zal hij iedereen vertellen over gisteren waarna hij zeker wat schouderklopjes krijgt van zijn vrienden want niemand is ooit met zo een goed verhaal over mij gekomen. Als er maar niets komt kijk ik op en zie ik dat hij aan tafel is komen zitten. Snel kijk ik om me heen, iedereen kijkt toe en is benieuwd wat de 'badboy' van de school zal doen. Ik kijk weer weg want wil de blikken van iedereen niet zien. 
Account verwijderd




Nathan.

Ik voel ogen in mijn rug prikken wanneer ik besluit om naast Ivy te gaan zitten. Even kijk ik op als ik merk dat best wel wat mensen naar ons kijken en mijn blik zorgt er voor dat iedereen opschrikt en snel weer zijn eigen ding gaat doen. Soms was het wel vervelend om zoveel aandacht te krijgen, soms vond ik het niet eens leuk. Ivy kijkt me geschrokken aan nadat ik haar gedag zeg en even mompelt ze mijn naam. Door het voorval van gister heb ik vannacht geen oog dicht gedaan, dat verklaarde waarschijnlijk de hoofdpijn die ik de hele dag heb.''Hoe gaat het met je?'' Vraag ik vervolgens.'' Ik heb de hele nacht aan gister gedacht, het verlaat mijn gedachten maar niet.'' Ik wrijf lichtjes over mijn slaap heen, de hoofdpijn neemt weer een beetje toe. Ik had nooit van me zelf gedacht dat ik een gesprek aan ging met een meisje zoals Ivy, het meisje die altijd gepest word. Ik zie aan haar manier van kijken dat ze bang voor me is en ze hierdoor niet durft op te kijken, vervelend.'' Please, kijk op. Ik doe je niks.. ik heb je gister tenslotte van je dood gered.'' Wanneer ik dit gezegd heb hoor ik duidelijk voetstappen achter ons. Dat moeten waarschijnlijk Selena, Jack en Sissy zijn. Het moeten wel hun zijn. Ik zie vaak hoe ze het leven van Ivy kapot maken. 
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Ivy
Ik kijk stiekem toe hoe Nathan ervoor zorgt dat iedereen wegkijkt, als hij zich weer naar mij omdraait wend ik mijn blik af. Dat hij dat kan doen geeft een veilig gevoel, ze kijken niet meer toe zoals altijd, maar op een andere manier voelt het ook helemaal niet fijn, als hij dat kan doen kan hij vast nog veel meer. Ik kijk op als hij vraagt hoe het gaat. "H-het gaat goed." Ik bal mijn vuisten als ik moet stotteren, het laat me altijd zo zwak lijken, misschien pakken ze mij daarom altijd als mikpunt? Vaak zeggen mensen dat ze altijd de zwakste nemen, ben ik zwak? Ik verwachte niet dat hij de hele nacht over me zou denken, dat hij zegt dat hij me van mijn dood heeft gered. Ik knijp mijn ogen dicht en voel me opeens heel schuldig, als hij echt iets in gedachten had had hij het vast al gedaan of niet? Ik open weer mijn ogen en adem uit. "Bedankt." Bedank ik hem nadat ik me besef dat ik het nog niet had gedaan, als hij me niet had weggeduwd was ik nu dood en ik weet niet als ik dat nou fijn vind of niet. Ik slik als ik achter Nathan de drie zie. "Hey Ivy zou je mee kunnen komen?" Vraagt Cissy lief. Natuurlijk hoe kon ik hun huiswerk toch vergeten? Ik heb het niet gedaan en geloof me ze gaan het niet leuk vinden. "Als we haar natuurlijk van je mogen lenen." Zegt Jack tegen Nathan en legt zijn hand op Jack's schouder.
Account verwijderd




Nathan.

Ik voel twee handen op mijn schouder, de handen van Jack. Ik kijk op naar Ivy en daarna naar de drie.'' Ik denk niet echt dat ze hier zin in heeft,  rot gewoon een eind op.'' Zeg ik, mijn stem hard. Ik weet hoe Jack in elkaar steekt. Het is een vervelend mannetje, die over alles en iedereen de macht wilt hebben.'' En Cissy, maak zelf je huiswerk.'' Cissy staat er om bekend dat ze nooit haar huiswerk maakt, nu willen ze natuurlijk Ivy te grazen nemen. Ik zie aan het gezicht van Jack dat hij hier geen zin in heeft. Eerst was Ivy maar een meisje, een meisje die je voorbij zal lopen. Maar nu wil ik er voor zorgen dat het gepest stopt. Het verleden van vroeger flitst even door mijn hoofd heen, hoe mijn kleine zus op de rails stond en hoe de trein er aan kwam. Ik heb haar niet kunnen stoppen, ik heb haar niet kunnen redden. 
WatMoetHierKomen
Karaoke ster



Ivy
Ik had Nathan zijn reactie op Jack ergens verwacht, Jack kan zich soms nogal opdringen op mensen. Maar zijn reactie op Cissy had ik niet verwacht, hoe wist hij dat ik hun huiswerk maak? Waarom doet hij nu toch zo, waarom helpt hij me? "Cool, we zien je wel later Ivy." Zegt Jack die me met dode ogen aan kijkt, als blikken konden doden dan was ik nu 10 keer dood gegaan, en nog wel op een pijnlijke manier. "We hopen je trouwens vanavond te zien, we geven een feestje. Neem je vrienden natuurlijk mee als je wilt." Verteld Jack en probeert duidelijk zijn irritatie weg te stoppen. Hij kijkt me nog eens aan en draait zich dan om en loopt weg. "Je hoefde dat niet te doen." Zeg ik en besef dat hij het inderdaad niet hoefde te doen maar het toch deed, een glimlach verschijnt op mijn gezicht. De bel klinkt wat betekend dat ik nu geschiedenis heb, met Nathan. "Uhm, we hebben nu samen Geschiedenis." Zeg ik en kijk hem hoopvol aan, zal hij voorstellen om samen naar de les te lopen. 
Account verwijderd




Nathan.

Ik kijk de drie geërgerd aan als ze weglopen, Jack voorop. Jack werpt mij nog een vieze blik, de blik die ik wel eens vaker bij heb gezien. Met een kleine glimlach kijk ik op naar Ivy, die een kleine glimlach op haar gezicht doet verschijnen.'' Het was maar een kleine moeite.'' Zeg ik dan. De bel gaat niet veel later. Geschiedenis. Geen zin in. Grote kans dat ik misschien naast iemand gaat zitten die er wel verstand van heeft zodat ik alles kan overschrijven.''Samen geschiedenis.'' Hoor ik Ivy zeggen.'' Wat ze daarvoor heeft gezegd heb ik niet gehoord.'' Oh ja, klopt.'' Ik was al helemaal vergeten dat ik elke donderdag met Ivy les heb. Samen met Ivy loop ik naar het lokaal toe waar we geschiedenis hebben, met in mijn gedachten dat Jack net tegen Ivy zei dat hij een feest geeft.'' Je gaat toch niet naar dat feest van Jack he?'' Mompel ik en ik ga zitten op een stoel ergens achter in het lokaal. Ik schuif de stoel naast me voor Ivy opzij zodat ze naast me kan zitten. 
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld