Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Bijo To Sono Yokai ft. Ceres

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Bijo To Sono Yokai (Beauty And The Yokai)

Aangezien dit CreepDoll's verhaal is, haha
De vertaling is waarschijnlijk hartstikke fout maar okee

CERES ALS:

Naam: Mei Koizumi (Koizumi Mei, 小泉メイ)
Leeftijd: 21
Persoonlijkheid:

Mei is een kalm en nette jongedame met een liefdevolle familie. Zij is niet compleet van Japanse afkomst sinds haar vader, Ju-Long, van Chinese afkomst is. Sinds dit hun geheim is hebben zij een Japanse achternaam bedacht. Verder is zij intelligent, wijs en kan heel goed schrijven. Buiten dat is Mei ook heel vriendelijk, gastvrij, gezellig, aardig en puur. Echter zijn dit eigenschappen dat haar fragiel maakt, omdat zij is opgevoed als een dame. Mei heeft daar geen problemen mee, maar dan ontmoette zij iemand heel buitengewoon..
Uiterlijk:

Houdt van: Muziek, bloemen, thee, de natuur, haar familie, schrijven, voedsel.
Heeft een hekel aan: Enge, kwaadaardige monsters, onrechtvaardigheid, onredelijkheid, bekrompen mensen,
heren die haar het hof proberen te maken, simpelweg omdat zij 'mooi' is.
Extra: Zij kan geen instrumenten bespelen, maar het is wel haar grootste wens.

CREEPDOLL ALS:

Naam: Tomoe (巴衛)
Leeftijd: Meer dan 100 jaar, maar ziet er uit als iemand van 25
Persoonlijkheid:
Tomoe heeft al vele persoonlijkheden gehad. Een lange tijd jaagde hij mensen op en dode voor plezier en dus een grote hekel aan mensen omdat zijn yokai soort verafschuwd werd. Hing vaak bij het rode district en genoot van de vrouwelijke aandacht die daar was in de yokai wereld, maar sinds hij een menselijke dame is tegen gekomen in zijn leven, is dat totaal veranderd. Het liefst wilde hij bij haar blijven maar dat kon niet, hij was onsterfelijk, maar mensen waren dat niet. Jaren waren voorbij gegaan tot hij een keer terug kwam bij het huisje en zij dood lag op de vloer. Hij beschuldigde hem zelf er van en wilde met niemand meer in contact komen. Maar hij had nog wel gezocht naar de daders, maar nooit gevonden. Nu leeft hij al honderde jaren afgeschermd van de wereld in dat huisje waar zij samen gewoond hebben. Hij ad en dronk niet meer.

Uiterlijk:

Houdt van: De geur van verse bloemen (sakura) en muziek.
Heeft een hekel aan: Heeft weer een hekel aan mensen gekregen.
Extra: Is een Yokai fox (zie je wel aan de foto)

VOOR DE LEZERS:

Mocht je commentaar hebben of een spellingsfout opgemerkt hebben kun je ons (Ceres en CreepDoll) altijd mailen! Het liefst niet in onze topic. Bedankt voor het lezen en de medewerking

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Naam: Tomoe (巴衛)
Leeftijd: Meer dan 100 jaar, maar ziet er uit als iemand van 25
Persoonlijkheid:
Tomoe heeft al vele persoonlijkheden gehad. Een lange tijd jaagde hij mensen op en dode voor plezier en dus een grote hekel aan mensen omdat zijn yokai soort verafschuwd werd. Hing vaak bij het rode district en genoot van de vrouwelijke aandacht die daar was in de yokai wereld, maar sinds hij een menselijke dame is tegen gekomen in zijn leven, is dat totaal veranderd. Het liefst wilde hij bij haar blijven maar dat kon niet, hij was onsterfelijk, maar mensen waren dat niet. Jaren waren voorbij gegaan tot hij een keer terug kwam bij het huisje en zij dood lag op de vloer. Hij beschuldigde hem zelf er van en wilde met niemand meer in contact komen. Maar hij had nog wel gezocht naar de daders, maar nooit gevonden. Nu leeft hij al honderde jaren afgeschermd van de wereld in dat huisje waar zij samen gewoond hebben. Hij ad en dronk niet meer.

Uiterlijk:

Houdt van: De geur van verse bloemen (sakura) en muziek.
Heeft een hekel aan: Heeft weer een hekel aan mensen gekregen.
Extra: Is een Yokai fox (zie je wel aan de foto)

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Tomoe:

Hoeveel jaar was er nou al vergaan? Geen idee? Ik had geen idee. Nog elke dag staarde ik naar de plek waar zij had geleden, haar leven loze liggen. Snel drukte ik deze gedachten weg. Elke dag dacht ik wel aan haar. Ik kreeg haar maar niet uit mijn hoofd. Met een zucht stond ik op en liep naar de Shôji* en schoof deze open. Meteen kwam er een wind vlaag langs wat mijn haar even liet dansen in de wind. Zal ik voor een wandeling gaan? Was dit wel verstandig? Ik wist niet of er nog mensen hier langs kwamen. Enkele jaren geleden nog wel, maar ik hoorde deze mensen praten over een vloek die hier ruste. Ach, wat maakte het toch uit. Zin in het leven was er toch niet meer. Soms vervloekte ik mijzelf dat ik mijzelf gewoon nog steeds niet van het leven had berooft, maar een stem in mij zei dat ik moest blijven leven.
Weer haalde ik diep adem en stapte toch naar buiten. De aarde voelde koud aan, was het al winter? Nee dan zal het al wit moeten zijn. Het kon zijn dacht het herfst was want de bladeren begonnen te verkleuren. Wat maakte ik mij dit wijs, het was mijn schuld dat deze plek er zo uit ziet. Rustig liep ik verder en keek om mij heen. Het was zoals altijd dood stil hier. In de verte zag ik hoe de bomen mooi in het blad stonden. Misschien moest ik maar wat aan de plek doen, zo kwamen er inderdaad nooit mensen als het er zo uit zag. Wilde ik dat eigenlijk wel? Meteen balde ik mijn handen tot vuisten en draaide mij abrupt om. Er kwam weer een wind vlaag langs en ving de geur van Sakura op. Waar kwam dat vandaan? Nog een keer rook ik in de lucht en merkte dat de geur af kwam van een plek waar veel mensen kwamen, maar dat was toch nog ver, waarom rook ik het hier?

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Mei

Het was een hele lange reis, maar zij zijn er eindelijk aangekomen. Een windvlaag blies door de haren van Mei en het droeg de geur van pasgebloeide sakuras. Het bracht een glimlach op haar gezicht. Haar ouders merkten haar aanstekelijke glimlach op, en gniffelden achter hun rechterhand. ''Wat is er, otosan, okasan?'' Vroeg Mei verward, denkend dat zij uitgelachen werd. Haar vader glimlachte. ''Kom, laten wij thee drinken.'' zei hij uitnodigend. Daarna gaf haar vader een flinke hoest en iedereen keek geschrokken naar hem. ''Hmm.. laten wij maar niet langer wachten, haha, mijn keel voelt nogal droog!'' Lachtte hij. Mei was opgelucht.. het was maar een klein hoestje. Zij kon één van haar belangrijkste mensen nog niet kwijtraken. Haar moeder streelde Mei's lange, zwarte haren. ''Misschien kan ik voor jou een prachtig kapsel schenken.'' Stelde haar moeder voor, maar Mei schudde haar hoofd. ''Misschien later, na een heerlijk kopje thee van otosan zou heel graag een boswandeling willen doen, het liefst met mijn haren los. Toch bedankt, okasan!'' Weigerde Mei in een tedere toon, en boog voor haar moeder uit verontschuldiging. Haar moeder knikte uit aanvaarding van haar verontschuldiging en pakte Mei's hand. Zij liepen in de richting van hun vakantiehuisje. Even later was de thee opgezet, en Mei dronk alles rustig op. Haar moeder en tante waren aan het praten over hun goeie oude tijden terwijl haar vader en oom aan het praten waren over de maatschappij. Haar nichtjes en neefjes waren buiten aan het spelen en haar zusters waren natuurlijk ouder en konden niet mee omdat zij het zelf veelste druk hadden. Mei voelde zich eenzaam, maar ze wist dat het niets zou uitmaken zodra zij een boswandeling ging maken. Eindelijk was haar thee op en boog voor haar familie. ''Zou ik de tafel mogen verlaten en een boswandeling mogen maken?'' Vroeg ze netjes. Haar familie knikte en zij boog uit dankbaarheid. Ze stond op en verliet het huisje, op weg naar het bos. Toen zij het bos inliep werd zij verwonderd door de schoonheid van Moeder Natuur. Rondkijkend liep zij dieper en dieper in het bos. Uiteindelijk vond zij een huisje waar zij best nieuwsgierig over was. Zij liep erheen en klopte aan de deur. ''Dareka oraremasu ka?'' riep ze zacht.

WOORDJES:

Sakura - Kersenbloesem
Otosan - Vader
Okasan - Moeder
Dareka oraremasu ka? - Is er iemand?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Tomoe:

Een paar uur verstreek en had de geur niet meer kunnen ruiken. Toch was de wandeling even fijn om te doen. De laatste keer was echt jaren geleden dat ik zo'n lange boswandeling had gemaakt. Rustig liep ik al weer terug naar het huisje. De zon was inmiddels al weer hoog in de lucht dus het zou middag moeten zijn. Ach wat maakte het uit, de dag ging en kwam. Zelf had ik er niet veel meer mee. Ik sliep wanneer ik moe was en was gewoon wakker wanneer ik, ja, wakker werd. Mijn maag begon ondertussen te knorren en een grom kwam over mijn lippen. Ik moest toch maar eens wat eten.
Dan liep ik richting het riviertje wat er was en ging daar op een steen zitten, hielt mijn o tanto* boven het water. Als er een vis voorbij kwam, maakte ik een simpele beweging en spitste de vis aan de o tanto. Deze haalde ik boven water en hielt mijn andere hand er onder, al snel kwam er fox fire* tevoorschijn wat de vis grilde. Mijn o tanto stak ik weer terug in zijn schede. Als dat klaar was, begon ik te eten, maar als er weer een windvlaag voorbij kwam, met de zoete geur van sakura stopte ik meteen met eten en keek om mij heen. Waar kwam dat vandaan? Meteen stond ik op en sprong van de steen weer aan de kant en liep achter de geur aan.
Ik merkte dat ik terug liep richting het huisje. Hoe dichter bij ik kwam, hoe sterker de geur kwam. Eenmaal dichter bij het huisje aan gekomen, merkte ik dat er iemand stond en sprong snel de boom in en bekeek de persoon. Het was een jonge vrouw, wat deed een jonge vrouw hier? Voor even wachtte ik tot ik een stem hoorde, het kwam van haar af. Even trok ik een wenkbrauw op, waarom stond ze voor het huisje? Ach wat maakte het uit. Ik haalde mijn katana* uit zijn schede en hielt deze gereed. Nog even, als ze hier bleef dan was ze er geweest. Het was tenslotte een mens, en mensen leefde niet lang.
Hoe langer ik naar haar keek, hoe vreemder ik mij begon te voelen. Voor een seconde voelde ik een shok door mij heen gaan en sprong met een snelle beweging van de tak af en stond achter haar met de katana tegen haar keel aan. "Wat doe jij hier?" zei ik dan in haar oor. Weer dat vreemde gevoel. Het voelde warm aan, meteen liet ik haar los en stapte een paar stappen achter uit, als ik dan haar gezicht zie, hielt ik meteen mijn hand voor mijn mond en keek haar aan met grote ogen. Nee dat kon niet, dat kon niet. Het kon haar niet zijn. Zonder nog iets te zeggen, sprong ik weg en verdween tussen de bomen.

* kleine katana, dolk
* blauw vuur
* weet je vast wel haha

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Mei

''H-Hallo..?'' Riep ze, terwijl zij rondkeek om te zien of er toevallig iemand aanwezig was. Nerveus keek zij door het raam en kwam te weten dat het huis leeg was. ''Misschien is het onbewoond..'' Dacht ze. Ze keek op de grond en zag witte haartjes. Ze pakte het op en bestudeerde het. ''Dus hier woont wél iemand.. misschien is het een oude dame of een oude heer..'' Theoretiseerde ze in haar hoofd. Ze rook eraan. ''Wonderbaarlijk vreemde geur..'' fluisterde ze in haarzelf. Toen zij zichzelf overeind hielp werd er plots in haar oor gefluisterd terwijl er een katana tegen haar keel aan werd geplaatst. Mei heeft zich doodgeschrokken. Haar reflex was, natuurlijk, heel hard gillen, maar dat werd tegen gehouden door de katana. In plaats daarvan piepte ze. Toen hij haar los liet liet zij zichzelf vallen op de grond terwijl zij haar vuist op haar borst had. Met haar ogen vol tranen draaide zij zich om en zag een vos-achtig iets dat blijkbaar op twee poten kon staan. Helaas, was hij iets te snel ervandoor gegaan. Huilend rende zij terug naar het vakantiehuisje en omarmde haar moeder. ''O-.. Oka-... Okasa-..'' snikte zij. Haar familie omringde Mei uit bezorgdheid. ''Rust wat even uit, Mei, en vertel ons dan wat je hebt gezien.'' Trooste haar moeder teder. Mei knikte en liep haar kamer in om tot rust te komen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Tomoe:

Terwijl ik verborgen zat achter de bladeren in de bomen die om het huisje stonden, bleef ik toch naar haar kijken. Mijn hart ging als een gek tekeer. Wat was dit? Wie was zij? Of meer, was zij terug gekeerd? Nee dat kon niet, ze was gedood, ze was er niet meer. Hoe lang had ik stil gezeten? Mijn hand had ik op mijn gezicht gelegd en staarde voor mij uit. De jonge vrouw was al weg gerend met tranen in haar ogen. Snel schudde ik dit weg uit mijn hoofd en sprong de boom uit, lande op de grond en keek nog even richting de kant op waar zij heen was gerend. "Tch." mompelde ik en liep terug naar het huisje. De geur van verse sakura rook ik nog steeds, het leek wel te blijven hangen. Weer schudde ik mijn hoofd en stapte weer het huisje binnen. Het maakte mij niet meer uit of ik zonder de geta* naar binnen stapte. Even later plofte ik neer in kleermaker zit en pakte mijn pijpje, stopte er wat spul in en begon rustig te roken.
Terwijl ik zo zat, gingen mijn gedachten meteen weer naar de jonge dame. Was het haar eigenlijk wel? Of had ik het verkeerd gezien. Mijn vrije hand balde ik tot een vuist en sloeg er mee op de grond. Ik had gezworen niet meer aan haar te denken, maar toch kwam het weer terug. Waarom was ik gewoon niet bij haar gebleven, dan was dit niet gebeurd. Maar hoe lang het geleden ook was. Zij had het zo ie zo niet overleeft, zij was een mens en ik een yokai, mensen en yokai's konden niet bij elkaar blijven, konden niet verlieft worden. Ik had de shoji open laten staan om naar buiten te kijken toen mijn ogen een glinstering opviel. Meteen stond ik op en liep er heen. Voor mijn voeten zag ik een haar pin liggen met sakura als versiering, waarom had ze deze bij haar, ze had haar haren toch los? Voorzichtig pakte ik het op en keek er beter naar, daarna bracht ik het naar mijn gezicht en rook de zoete verse geur van sakura. Waarschijnlijk zou ze die opkomen halen, als ze het kwijt was. Dan draaide ik mij om en liep terug naar binnen. De haar pin sopte ik in de mouw van de kimono om het daar te bewaren.

*sandalen

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Mei

De volgende dag werd zij wakker. Blijkbaar is Mei in slaap gevallen. Zij kon nergens anders aan denken dan wat er gister is gebeurd. Om haar vingers heen zag zij precies dezelfde witte haartjes zoals voorheen. Zij heeft besloten om het huisje nog een keer te bezoeken. Ze moest weten wat het was, of sterker nog, wie het was. Zij stond op en kleedde zich zo mooi mogelijk aan. Dit was gebruikelijk in haar familie voor een goede en nette verontschuldiging. Haar moeder zei altijd dat mooie kleding tijdens een verontschuldiging geluk brengt dat jarenlang kan duren. Maar ze kon niet met lege handen terug komen, dacht ze, dus ging zij een rijstenmaaltijd voor het gedaante bereiden. Zij gaf haar familie één voor één een kus op hun wang en ging heen, terug naar het bos. Toen zij er bij het huisje aankwam klopte zij weer aan de deur. ''Ik ben het, Koizumi.''. Ze leek geen antwoord te krijgen. ''U weet het wel.. het meisje van.. gister?''. Ze leek weer geen antwoord te ontvangen. ''M-Maar als u wilt kunt u mij ook gewoon Me-'' Ze werd onderbroken door een mannelijke stem. Zou hij dit zijn? ''I-Ik.. Ik.. Ik wil mij verontschuldigen, meneer. Ik heb mij onvolwassen gedragen. Ik heb wat voor u meegenomen. M-Misschien.. kunnen wij aan tafel zitten en.. een gesprek voeren?'' Stotterde ze. Hopelijk neemt hij haar voorstel aan..

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Tomoe:

De rest van de dag en nacht had ik zitten piekeren. Waarom ik dat deed, geen idee. Mijn gedachten bleven maar naar haar af dwalen. Uiteindelijk was ik in slaap gevallen, met moeite.
De volgende morgen werd ik wakker toen de zonnestralen naar binnen schenen recht op mijn gezicht. Waarom scheen de zon naar binnen? Ohja, ik had de shoji open laten staan. Met een zucht kwam ik over eind en liep vervolgens naar de shoji om die te sluiten. Maar dan hoorde ik voetstappen en dook snel weer in de schaduw. Het was de jonge Damen van gisteren. Weer kwam de heerlijke geur van sakura mijn neus binnen. Kwam het van haar? Niet veel later hoorde ik een zachte stem. Maar het klonk ook weer wat bang. Op het moment dat ik wilde antwoorden hoorde ik een andere stem buiten. Deze had ik niet gemerkt, zat deze persoon er al langer? Geruisloos stond ik op en wachtte tot er iets ging genieten. ik merkte dat de voetstappen van de andere man dichter bij kwam namate het meisje door ging. Had ze wat mee genomen? Voor wie? Wat maakte het uit. Zal vast niet voor mij zijn. Voor even spitste ik mijn oor toen ik het geluid hoorde van een katana die uit zijn scheiden werd getrokken. "Abunai!" Riep ik en zo snel ik kon, sprong ik naar buiten, vlak langs haar en trok mijn katana om de slag van de andere persoon tegen te houden. "Oh kijk eens wie we hier hebben! " Grijnsde de man. "Het is ook leuk om jou te zien Kujo." Zei ik en duwde hem aan de kant. "Maar verdwijn, dit is van mij" Zei ik en ging voor het meisje staan. Mijn hand hielt ik op en er verscheen al snel Fox Fire. "Ooooh, heb je weer een speeltje." Grapte hij, daar gaf ik geen antwoord op en hielt mijn hand, met de fox Fire, zijn hand uit. "Verdwijn." Gromde ik. Met nog een laatste grijns verdween de man met een flits. Als het stilwas, draaide ik mij om, zonder haar aan te kijken, en liep langs haar heen. "Waarom ben je terug gekomen?" Vroeg ik en liep vervolgens het huisje weer binnen.

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Mei

Ze was heel erg blij toen de man uiteindelijk tevoorscheen liep, echter had hij geen wit haar. Misschien heeft hij een huisdier of is hij een weerwolf. Nee, weerwolven bestaan niet, redeneerde ze. Maar haar redenaties werden plots verstoord door de katana van de man dat door hem in de richting van Mei werd gezwaaid. Ze slaakte bijna een kreet totdat dezelfde vossenpersoon als de dag eerder opeens voor haar verscheen. Zei kon niets anders meer dan staren. Ze blooste bijna totdat hij zich omdraaide en volgde hem tot de deurpost. ''U-Uhm.. Ik wilde u hartelijk bedanken.. en ik wil mij ook verontschuldigen..'' Antwoordde zij terwijl zij verdrietig in zijn richting boog. Ze stak een bakje met rijst naar hem uit. ''I-Ik heb wat voor u. Uit spijt voor mijn gedrag.. gisteren.'' Zei ze, en ze boog haar hoofd in de richting van de grond.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Tomoe:

Nadat ik naar binnen was gestapt, draaide ik mij om en keek de jonge dame aan. Weer kwam dat vreemde gevoel naar boven en hielt mijn hand weer voor mijn mond. Waarom kwam dat gevoel telkens terug als ik naar haar keek, of aan haar dacht. Ruw slikte ik dit gevoel weg en luisterde naar wat zij zei. Dan trok ik mijn wenkbrauw op en bleef naar haar kijken, als ze dan voor over boog en een bakje naar voren hielt trok ik nog een keer mijn wenkbrauw op. Nooit had iemand dit gedaan, nooit. "Nou ehm, het is al goed." zei ik dan en draaide mij om. "Iedereen gedraagt zich zo, dus ben er aan gewend." zei ik er achter aan. Dan kwam de geur van vers eten naar binnen en draaide weer om. "Wat ruikt zo lekker?" vroeg ik dan. Onbewust tilde ik mijn staart iets op van nieuwsgierigheid. De geur die door kwam, was zeker iets wat ik jaren geleden had geroken en daarna nooit meer nadat zij was overleden. Ze maakte altijd van die heerlijke gerechten en rook altijd zo heerlijk hier in het huisje. "Je hoeft niet zo ver te buigen." zei ik dan en draaide mij iets om zodat ik tegen het kozijn leunde. "Wat was je naam ook alweer? Ik had het niet goed gehoord." zei ik daarna. Ik pakte mijn pijp weer en stopte er wat tabak in, stak dat dan aan met mijn fox fire en keek via mijn ooghoek naar haar.

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Mei

Mei voelde zich verdrietig toen zij hoorde dat hij dit soort gedrag al gewend was. Piekerend en afgedwaald staarde zij de grond met medelijden aan en zonder dat zij het doorhad opende zij het bakje, waardoor zij de geur van haar gerecht vrijliet. Toen hij haar vertelde dat zij zich niet zo ver hoefte te buigen hielp zij zichzelf langzaam overeind en staarde naar hem. Ze trok haar mond open om meer te vragen over wat hij zojuist gezegd had maar hij onderbrak haar en vroeg wat haar naam ookalweer was. ''M-Mijn naam.. Ik ben Koizumi.. Koizumi Mei.'' Zij was voor even stil. ''W-Wat is uw naam?'' Vroeg ze terug, en zonder dat zij het doorhad liep zij ongevraagd zijn huis binnen. Ze vond zijn haar en staart fascinerend. Zijn oren ook. Zou hij iets horen als ik een haartje zou laten vallen? Mei stak haar hand uit om zijn haren aan te raken, maar ze onderdrukte het. ''Nee, ik ga niet zomaar aan andermans haar zitten..'' Dacht ze in zichzelf.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Tomoe:

Nadat ik die heerlijke geur rook, zag ik dat ze het bakje open had gemaakt en begon nu wel erg te water tanden. Even slikte ik en bleef naar haar kijken. Als ze dan haar naam weer zei knikte ik. "Wel Miss Koizumi, het spijt mij van gisteren." zei ik en liet mijn pijpje verdwijnen toen ik ook zag dat ze het huisje binnen liep. "Tomoe." zei ik dan nog op haar vraag en bleef haar aan kijken. Die heeft snel een thuis gevoel. "Ik krijg namelijk nooit echt bezoek van mensen." niet dat ik daar veel zin en tijd voor had. Rustig was ik zelf ook verder het huisje in gelopen en bleef naar haar kijken. Nog steeds had ik dat vreemde, warme gevoel binnen en beet op de binnen kwant van mijn wang. Waarom liet ik dit toe? Het liefst wilde ik haar weg sturen, maar nu ze hier toch was, voelde het wel prettig om weer eens iemand om mij heen te hebben. Dan liet ik even mijn ogen door de ruimte gaan en zuchtte, het was echt een puinhoop, ach wat maakte het ook uit. Zelf had ik er geen moeite mee, meeste was ik toch ergens anders te vinden dan hier. Voor even was ik weer in mijn gedachten en werd er uit getrokken toen ik haar hand naar mij toe zag gaan. "Nooit een yokai gezien?" vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw. Blijkbaar dus niet, de meeste rennen gillend weg als ze een yokai tegen kwamen. Maar het leek ook alsof de meeste mensen ons vergeten waren, ze boden meer de goden aan. Waarschijnlijk kwam het door dat de yokai als gevaarlijke wezens werden uitgemaakt omdat we vaak verwoesting bezorgde.

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Mei

Mei sprong een stapje achteruit van schrik. ''N-Nee..'' Gaf ze beschaamd toe. Mei keek rond in het huis om snel van onderwerp te veranderen. Uiteindelijk had ze gezien waarover zij konden praten. ''HEEFT U HONGER? WILT U ETEN?'' Schreeuwde ze onhandig. Zij plaatste het bakje met eten op tafel en ging zitten. ''Wat ben ik aan het doen?'' Dacht Mei in zichzelf. Zij verstopte haar gezicht in haar handen en bloosde uit schaamte. Eindelijk wist zij de draad weer te pakken en zat weer rustig op de stoel. ''Tomoe.. dat is een mooie naam..'' Zei ze zacht. ''Dus eh.. Yokai, hè?'' Vroeg ze aan Tomoe. ''Ik heb er het één en ander over gelezen maar.. wat houd het precies in?''. Ze staarde hem bestuderend aan. Hij functioneerde net als een mens. Hij was geen Het. Hij was een persoon. Hoe meer zij hem bestudeerde, hoe meer het voelde alsof zij hem al eeuwenlang kende. Op een gegeven moment hoorde zij niet meer wat hij zei of vroeg, ze was in gedachten verzonken.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Tomoe:

Weer trok ik mijn wenkbrauw op en keek naar Mei, die voor hem stond, met haar ogen heen en weer ging. Zocht ze ergens naar? Wat maakte het uit. Als ze dan wat luider begon te spreken en zij naar de tafel liep die er stond en het eten er op zette, knikte ik maar ."Ja, eigenlijk wel." zei ik dan en liep ook naar de tafel, ging in kleermaker zit zitten en keek haar aan. Even glimlachte ik toen ze zei dat mijn naam mooi was. Het was zo vreemd om weer met een 'mens' te spreken. Haar wangen kleurde rood, wat betekende dat ook alweer? Snel gooide ik deze vraag uit mijn hoofd en keek naar het eten wat ze mee had genomen. "Bedankt." zei ik en liet een set eetstokjes tevoorschijn komen. "Hier." zei ik en hielt een setje naar haar toe. "Het ziet er echt lekker uit en ruikt ook lekker." zei ik. Waarom, waarom deed ik zo aardig? Dit was ik niet. Weer was ik in gedachten verzonken tot ik haar vraag hoorde en knikte. "Het lijkt er op dat vele niet meer in yokai geloven." zei ik uiteindelijk en pakte wat te eten. "Eh, je hebt zeg maar hemel en hell, wij komen meer van de hell af." zei ik dan en stopte ondertussen was in mijn mond. Mijn ogen werden even groot en voelde hoe de smaak explosie in mijn mond kwam, dit was echt zo lekker en het smaakte zo goed. Het leek alsof ik weer in de tijd terug was gerezen en met haar hier zat te eten. Snel kauwde ik het en slikte het dan door. "Het is heerlijk." zei ik dan zo normaal mogelijk alsof er niets gebeurd was. "Je hebt yokai zoals ik, maar ook yokai die er vreselijk uit zien en dus niet menselijk." ging ik verder en nam weer een hap.

Anoniem
Youtube ster

Ceres schreef:
Mei

Mei had niets van het verhaal gehoord, Het gevoel wat zij kreeg veroorzaakte dat zij een beetje afdwaalde van het gesprek. Toen zij haar aandacht erbij had keek ze naar Tomoe, die haar maaltijd aan het eten was. Hij leek het lekker te vinden. Toch was zij er onzeker over en vroeg; ''Hoe smaakt het?''. Nee, het was geen maaltijd waar je urenlang achter de keuken moest staan. Het was meer een maaltijd dat je maakte als je in een goede bui was. Dat was uitsluitend voor Mei, die zich heel erg schuldig voelde. Ze keek om haar heen, en daarna naar de klok. Het begon laat te worden. ''Tomoe?'' Vroeg ze, om zijn aandacht te trekken. ''Het wordt nogal laat, ik denk dat ik maar eens naar huis moet gaan.'' Zei ze teleurgesteld. Ze stond op en schoof de stoel aan. Ze stak haar hand uit om hem een hand te geven. ''Zie ik u morgen?'' Vroeg ze glimlachend.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld