Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG - CasparLeeLover

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Wij weten jullie niet.

Ik: Amanda Emily Scott ~ 19jaar ~ foto komt later
Jij: jongen

Account verwijderd

schreef:
Noah David Forbes - 21 jaar

Account verwijderd

schreef:
Noah
"Kan je nou nooit eens wat goed doen?" Ik zit voor de deur van mijn kamer met mijn handen op mijn oren. Mijn vader staat aan de andere kant van de deur tegen me te schreeuwen en tegen de deur te duwen, een gewone avond bij de familie Forbes. Ik zal een beetje meer uitleg geven:

Drie jaar geleden werd mijn moeder gelabeld; borstkanker die zich had verspreid over zowat heel haar lichaam. Ze is dan ook twee maanden daarna gestorven. Vanaf dat moment begon mijn vader te drinken. Elke dag. Door dat hij dronken was kreeg hij geregeld woede aanvallen, zoals nu.
Dit gaat dus al drie jaar zo. Langzaam rollen er tranen van mijn wangen als ik besef dat ik iets moet gaan doen, voor hij me echt ernstig verwond...

Mijn deur is op slot, maar ik vertrouw er niet op dat dat mijn vader gaat tegen houden van binnen te komen. Ik sta op en schuif zo snel ik kan een kast voor mijn deur.
"Ik moet hier weg," zeg ik tegen mezelf. Zonder plan begin ik random spullen in mijn koffer te steken, die tot twee minuten geleden nog onder mijn bed lag, diep in zijn drie jaar durende winterslaap.
Alles zit er in. Ik neem mijn koffer in de ene hand en mijn gitaar in de andere. Ik doe mijn raam open, (gelukkig dat ons huis maar een verdieping heeft) en kruip er door. Ik begin te rennen. Ik ren, maar heb geen idee naar waar. Pas als er dikke regendruppels op mijn gezicht vallen heb ik door hoe moe ik ben van al dat lopen. Ik zet me ineen bushokje. Het is ondertussen al 1 uur 's nachts, dus hier komen geen bussen meer. De regen blijft maar duren en na een lange tijd val ik in slaap met mijn koffer nog steeds in de ene hand en mijn gitaar in de andere.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Amanda

Ik ben momenteel nog thuis, ik vertrek zo richting Adam, mijn vriendje. Waarom ga ik zelfs naar daar. Hij is niet goed voor mij, ik heb wat bang van hem en hij maakt me ontzettend onzeker. Op sommige momenten gaat het wel goed tussen ons. Ja dat wel maar na een tijdje dan niet meer. Ik hem ook een trui met lange mouwen aan, dat is om twee redenen. Één, ik snijd mezelf door Adam en twee ze zien helemaal blauw door hem. Alleen mijn gezicht spaart jij, soms toch. Ik maak mijn tas om bij hem te blijven slapen, ook al heb ik mijn twijfels erover. Na een tijdje ben ik dan klaar. Ik neem mijn mobiel en lader nog en loop dan mijn kamer uit. 'Mam, ik ben bij Adam,' zeg ik dan. 'Veel plezier,' zegt ze. Ik knik en ga dan het huis uit. Mam heeft alleen een goede indruk van Adam, hij kan zich gedragen ja, als er andere bij zijn. Ik drug het alleen niet uit te maken met hem, nee, wat gaat hij dan allemaal niet doen, ik kan er niet aan denken. Een tijdje later sta ik voor de deur van Adam. Ik slik en bel dan aan. Nog geen twee seconden later doet hij de deur open. 'Schat,' zegt hij en hij drukt een kus op mijn lippen, ik glimlach zwak dan en ik kijk hem aan. Zo te zien heeft hij nog geen drank en drugs op, ja, dat zorgt er voor dat hij nog meer zo is. Ik stap binnen en ik loop al naar zijn kamer om mijn spullen daar te zetten. Als ik al drie treden op de trap ben trekt hij me er vanaf, ik viel bijna op de grond. 'Wie zegt dat je al naar boven mag?', laat me je eerst zien,' zegt hij tegen me. Ik kijk hem aan en ik doe dan mijn shirt uit. Hij wilt zien of ik ben aangekomen of niet. Ik zie hem naar me kijken ook naar mijn armen. Hij neemt ze dan hard vast. 'Je bent aangekomen en je armen,' zegt hij dan en hij knijpt hard in ze. Ik doe mijn best om geen krimp te geven. 'Sorry, ik ga afvallen,' zeg ik dan tegen hem en ik kijk weg. 'Kijk me aan,' zegt hij dan en ik kijk hem aan dan.
Ik lig nu op bed, Adam slaapt. Het was erg, ik moest het doen en meerdere malen om hem vergeving te vragen. Ik kijk hem nog eens aan. Ik zet me dan stilletjes recht. 'Amanda,' murmelt hij en ik verstijf van schrik. Het waas maar in zijn slaap. Snel kleed ik me aan. Ik neem mijn koffer en vlucht zijn huis uit. Naar huis kan ik niet vluchten voor hem, nee, daar vindt hij me. Ik moet wegvluchten, wegvluchten door zo een klootzak. Ik heb tranen in mijn ogen en dan loop ik zo snel mogelijk weg, met schrik dat hij elk moment kan wakker worden en zien dat ik weg ben.

Account verwijderd

schreef:
Noah
Bij de eerste zonlicht stralen wordt ik wakker. Mijn nek doet vreselijk veel pijn van heel de nacht met mijn hoofd tegen her glas van het bushokje te hebben gelegen. Het is ondertussen gestopt met regenen, maar het is wel vreselijk koud geworden. Ik kijk op mijn mobiel om te kijken hoe laat het is. 5:48. Er staat ook nog iets anders: 5 gemiste oproepen van papa. Er komt immens veel woede in me naar boven, waardoor ik mijn mobiel op de grond gooi, er hard op ga staan en vervolgens in de vuilbak gooi. Ik wil niet meer aan hem herinnerd worden, nooit meer.

Ik doe mijn gitaarzak op mijn rug en wandel langzaam door de straten van een stadje waar ik de naam niet eens van ken. Ik ben hier nog nooit geweest, maar herinner het beeld toch vaag, misschien van foto's van mijn ouders, toen ze nog klein waren.
Een hele tijd dwaal ik rond. Niet wetend waar naartoe. Ik kijk rond en let niet goed op, dat ik niet doorheb dat ik tegen een meisje ga aanlopen. "Let toch o-" Mijn stem valt weg als ik zie hoe het meisje er uit ziet. Ze heeft een koffer vast en haar gezicht ziet er uit alsof ze gebroken is. Het alsof ik naar een vrouwelijke versie van mezelf kijk. "Sorry," zeg ik.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Amanda

Ik loop doelloos rond op straat. Ik neem mijn mobiel. Tien gemiste oproepen van Adam, hij is dus wakker. Ook nog berichten. Ik lees ze allemaal van Adam. -Trut waar ben je?- is de eerste, -Hoer, denk je dat je van me kunt weglopen?- is dan de tweede, -Godverdomme dikke waar ben je?- is dan de derde en zo gaat het nog door, alleen maar verwijten. Buiten de laatste. -Amanda, kom op, zeg waar je bent, je maakt me ongerust- zegt dan de laatste. Ik kijk ernaar en steek dan mijn mobiel weg. Zo gaat het altijd dan doet hij vriendelijk en eenmaal daar nee. Ik ken hem al langer dan vandaag en ik moest al veel vroeger weglopen. Omdat ik zo in gedachten verzonken ben loop ik tegen iemand aan. Ik kijk op dan. Het is een jongen. Hij ziet er ook niet zo goed uit. Ik kijk weg. 'Sorry,' mompel ik dan en ik stap rustig door. Dan hoor ik mijn mobiel gaan. Zonder te kijken wie het is neem ik op. 'Amanda Scott,' mompel ik dan en al snel krijg ik een gebrul terug. 'Trut waar zit je, maak dat je hier bent!', wordt er door de telefoon geroepen, Adam. Zonder wat te zeggen leg ik af en ik gooi mijn mobiel op de grond, maar kapot is hij niet.

Account verwijderd

schreef:
Noah
Ik loop verder en hoor het meisje haar stem, ook gebroken. Ik kijk om maar haar en slik als ze haar mobiel op de grond gooit. Ik wandel naar haar toe, leg mijn spullen neer en leg mijn hand op haar rug. "Gaat het?" vraag ik zachtjes. "Is er iets."

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Amanda

Ik neem mijn mobiel op en droog de tranen die over mijn wangen gingen. Als ik een hand op mijn rug voel schrik ik zo hard dat ik naar achter spring. Het is die jongen, ik kijk hem aan. Ik neem hem in me op. Ook een koffer, hij lijkt op mij. Als hij dat vraagt schud ik met mijn hoofd. Ik weet niet of ik hem kan vertrouwen en zeker niet na Adam. 'Er is niets,' zeg ik dan en ik probeer me te vermannen. Ik neem mijn mobiel en ik zie een bericht van Adam. -Amanda kom naar huis- is het nu. Ik reageer er niet op en ik kijk naar de jongen.

Account verwijderd

schreef:
Noah
Ik zie het berichtje. "Ben je zeker dat het oké is?" vraag ik. Mijn hand had ik meteen weggehaald. Ze lijkt fysiek contact niet leuk te vinden, wat ik volkomen begrijp... "Waar ga je naartoe?" vraag ik en kijk naar haar koffer. "Als ik dat mag vragen."

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Amanda

Als hij dat vraagt kijk ik hem aan en ik knik dan maar terug. Als hij dat vraagt kijk ik hem aan. 'Ik weet het liet, waar ga jij naartoe?', vraag ik dan aan hem. Ik krijg weer een berichtje. -Hoer ik vind je wel dus als je je leven nog niet beu bent kom je nu direct naar huis- is het dan nu. Ik krijg tranen in mijn ogen en ik veeg ze snel weg. Ik stop dan mijn mobiel weg. Ik ga echt niet terug naar Adam en al zeker niet na dit.

Account verwijderd

schreef:
Noah
Ik slik bij vet zien van de sms. "Weet je, ik heb mijn mobiel net gewoon weg gegooid, dat helpt," zeg ik. "Ik weet ook niet waar naartoe. Ik weer alleen dat ik zo ver mogelijk wil gaan."

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Amanda

Als hij dat zegt schud ik mijn hoofd. 'Als mijn moeder belt,' zeg ik dan. 'Of vrienden, maar dan gaat Adam er ook achterlopen,' zeg ik en ik slik dan. Als hij dat zegt knik ik. 'Ik ook,' zeg ik dan. Ik neem mijn koffer op en ik begin te stappen. 'Amanda trouwen,' zeg ik dan en ik stap verder. Waarom is hij hier zo eigenlijk? Waarvoor zou hij gevlucht zijn. Ergens heb ik het gevoel dat ik hem kan vertrouwen, maar ik weet het niet meer.

Account verwijderd

schreef:
Noah
"Ik ben Noah," zeg ik en neem mijn spullen weer op. Ik loop achter haar aan. We komen voorbij een bakker. Ik heb echt niet normaal veel honger dus stop ik even. "Moet je ook wat?" vraag ik terwijl ik naar binnen wandel. Het is noet dat ik zoveel geld meeheb, maar hoffelijkheid heb ik altijd al belangrijk gevonden.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Amanda

Ik zie een bakker en mijn buikbegint automatisch te grommen. Als de jongen, die Noah heet, dat vraagt kijk ik op. 'Ik wil niet dat jij voor mij betaalt, ik kan even goed zelf betalen,' zeg ik dan tegen hem. Ik neem hem dan eens in me op, hij is wel niet lelijk. Ik hoor mijn mobiel en ik kijk op het schermpje. Mam belt. Ik neem op. 'Lieverd, waar ben je? Adam is ongerust hier gekomen,' zegt ze dan. Dan slik ik. 'Mam, ik kom niet meer naar huis, ik stuur je nog,' zeg ik dan en ik leg af. Nee, Adam is daar, hij mag niets weten. Ik stop hem weg en neem voor mezelf dan een broodje. Ik kijk dan naar Niah. 'Twee alsjeblieft,' zeg ik dan. Ik betaal en ik geef het tweede broodje aan hem. 'Ik heb nog geld meegenomen van Adam, dus ik kom niets tekort,' zeg ik dan tegen hem.

Account verwijderd

schreef:
Noah

"Volgende keer betaal ik," zeg ik, zonder er bewust van te zijn verwachten dat er een tweede keer komt. "We weten beiden niet waar we naartoe willen," zeg ik terwijl we door de straten lopen met een stukje van het broodje in mijn mond. "Zullen we anders gewoon naar het station gaan en de eerste trein nemen die aankomt?" stel ik voor.
Ik voel een avontuur ontstaan. Ik ken het meisje niet, maar om de een of andere reden voel ik dat ik haar kan vertrouwen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Amanda

Ik glimlach als hij dat zegt. Ik knik dan en ik neem nog een hap van mijn broodje. Als hij dat voorstelt knik ik. 'Goed plan,' zeg ik dan. Zonder het goed te beseffen stem ik in om met hem mee te gaan, ik ken hem niet eens, maar het gevoel dat ik hem kan vertrouwen is groot. Misschien omdat hij in het zelfde schuitje zit. Als we aan het station zijn nemen we de trein. Ik zet me neer en ik kijk naaf Noah. 'Waarom ben jij hier?', vraag kk dan maar gewoon.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld