Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TVDORPG]Going back to Mystic Falls.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Le moi:
Abigail Rose Victoria McKingsley|| 18 jaar|| Picture
Stefan Salvatore

Abigail.
Ik haalde een hand door mijn lange blonde haar heen, terwijl ik mezelf voor een laatste keer in de spiegel bekeek. Ik schudde glimlachend mijn hoofd en draaide me uiteindelijk om liep de kamer uit. Ik liep in een rustig tempo naar beneden toe en begroette mijn oom, Joe, die in de keuken stond. Mijn ouders waren beide omgekomen. Mijn moeder was al overleden tijdens mijn geboorte en mijn vader pleegde een aantal jaren later zelfmoord, gecombineerd met alcoholproblemen. Veel kan ik me er niet van herinneren. Ik nam de bagel aan die Joe voor me gemaakt had en keek naar de armband die om mijn pols hing. Deze armband had ik heel mijn leven al. Joe vertelde me dat het van mijn moeder was geweest en door het altijd te dragen had ik het idee dat ze altijd bij me was. Ik drukte uiteindelijk een kus op de wang van Joe. "Ik zie je vanmiddag na school"zei ik. Ik pakte met mijn vrije hand mijn tas en gooide die over mijn schouder heen. Uiteindelijk stapte ik het huis uit en nam een hapje van mijn bagel. Ik begon te lopen, aangezien school 3 straten verderop zat. Ondertussen nam ik nog een aantal hapjes van mijn bagel. Het duurde niet lang voor ik op het schoolterrein aan kwam. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond mijn lippen en begroette wat andere die er ook al waren.Ze was aardig populair op school, aangezien ze een cheerleader was.Rustig keek ze om zich heen en zag uiteindelijk haar vriend, Matt, staan. Een glimlach verscheen er rond haar lippen en liep naar hem toe. Ik drukte een kusje op zijn lippen. "Hey you"zei ze glimlachend tegen hem.

Stefan.
Ik staarde naar het grote, nog lege huis, terwijl er een lichte grijns rond mijn lippen verscheen. Het was zijn oude huis in Mystic Falls. De plek die hij zijn thuis noemde. Hij voelde zich echt thuis hier. Dat had hij ergens anders nog niet gedaan. Hij keek even om zich heen, voor hij de oprit verder op liep. 12 jaar heeft het geduurd. 12 jaar voor hij eindelijk weer terug kwam in de stad die hij lief had. 12 jaar geleden, was hij hier aan het zorgen voor een meisje. Een meisje wie hij op 5 jarige leeftijd achter moest laten, omdat hij iet langer meer voor haar kon zorgen. Hij had haar wat achter gelaten. Hij kon haar niet onbeschermd achter laten. Dat kon hij gewoon niet. Hij moest een vorm van zekerheid hebben. Een zekerheid dat ze veilig zou zijn. Daarom had hij haar wat na gelaten, zodat hij toch nog een klein beetje gerust gesteld kon worden. En nu, na 12 jaar kon hij het niet laten om weer terug te keren naar Mystic Falls. Hij wilde weten hoe het met haar ging. Hoe haar leven er nu uit zag. Wat haar bezig hield. Ergens was hij benieuwd of Damon ook op kwam dagen. Hij wist van zijn broer dat hij hetzelfde had gedaan als hij dat zelf deed. Hij vroeg zich af of het zijn broer iets kon schelen, aangezien zijn broer normaal gesproken niet van de gevoelens was. Hij zou het zien. Hij duwde uiteindelijk de deur open en stapte naar binnen. Zijn oude vertrouwde huis binnen.

Florels
Youtube ster

Florels schreef:
Et moi:
April Evelyn Jameson - 18 jaar
Damon Salvatore

April:
Met mijn boterham nog in mijn hand pak ik snel mijn schooltas en mijn jas. Ik roep nog even naar boven naar mijn moeder dat ik weg ben waarna ik vervolgens mijn huis uit ren. Ik ben zoals gewoonlijk weer eens te laat opgestaan waardoor ik bijna te laat kom. Ik spring bijna achter het stuur van mijn auto en rijd vrijwel meteen de afrit af. Als het verkeer even een beetje meezit haal ik het nog wel. En gelukkig zit dat het ook. Eenmaal aangekomen op school parkeer ik mijn auto en check ik snel even in de spiegel of mijn 5 minuten make-up een beetje gelukt is. Goed genoeg. Ik eet de laatste hap van mijn boterham en stap dan de auto uit. Onze vriendengroep spot ik vrijwel meteen op onze vaste plek. Abigail met Matt, Jackson en Chris staan er al. Ik ren bijna op ze af als de zoemer gaat en begroet iedereen met een grijns. Van Jackson krijg ik zoals gewoonlijk een aai over mijn bol heen, iets wat hij doet 'omdat ik zo klein ben'. Ik rol even met mijn ogen en probeer mijn haar weer goed te krijgen. Jackson is denk ik mijn beste vriend uit de groep, na Abigail dan. Abi en Matt hebben ons wel een proberen te koppelen, maar dat was geen succes. In plaats van een koppel werden we juist super goede vrienden. Dus misschien was het op de een of andere manier toch nog wel een soort van succes. Met zijn allen lopen we naar de les, geschiedenis. Vreselijk saai, maar om de een of andere reden wordt er erg veel aandacht aan besteedt bij ons op school. Eenmaal aangekomen in de klas wachten we op de leraar en speel ik wat met mijn ketting, die ik al mijn hele leven heb.

Damon:
Neuriënd op de muziek van de radio in mijn auto rijdt ik langs het bordje met 'Mystic Falls' erop. Ik grijns even en geef wat gas bij. Terwijl ik nog in New York was hoorde ik dat mijn broertje weer onderweg was naar Mystic Falls om te kijken hoe het met het meisje ging die hij 12 jaar geleden had opgevoed. Toen ik dat te horen kreeg kreeg ik het idee om ook maar even langs te gaan. Zie ik Stefan weer een keertje. En stiekem was ik ook wel benieuwd naar het leven van Abigail. Zou ze de armband die ik haar 12 jaar geleden heb achtergelaten als 'bescherming' nog steeds hebben? En ook nog steeds dragen? Zij weet natuurlijk helemaal niet dat het een bescherming is. Misschien heeft ze 'm wel allang weggegooid. Haar ouders hadden me echter wel beloofd dat ze ervoor zouden zorgen dat ze hem om zou houden. Dus daar hoop ik dan maar op. Eenmaal aangekomen bij het huis parkeer ik de auto. Ik grijns opnieuw als ik Stefans rode autootje zie staan en loop het huis in. Ik luister even extra goed of ik ergens in het huis voetstappen hoor en zoef dan naar de kamer waar ik vermoed dat Stefan is. Eenmaal daar gooi ik voor de grap een van zijn dagboeken naar z'n hoofd. "Long time no see broertje" zeg ik dan grijnzend als hij zich omdraait.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Ik streek een plukje van mijn blonde haar achter mijn oor en glimlachte toen ik April aan zag komen lopen. Ze was wat aan de late kant, maar was nog wel op tijd voor de les begon "Hee you" zei ze vervolgens glimlachend tegen haar en volgde toen de rest naar binnen. Ik voelde hoe Matt mijn hand vast pakte en verstrengelde onze vingers. Ik keek hem aan, glimlachte en liep vervolgens het lokaal binnen. Ik nam plaats op mijn vaste plek en legde mijn boek op het tafeltje neer. Hun eerste les was geschiedenis. Een les dat ze toch wel interessant vond. Ze wist niet precies waarom, maar ze vond het echt heel interessant. Ik keek naar mijn armband en beet zachtjes op mijn lip. Ik dacht enorm vaak aan mijn moeder. Ik had haar nooit gekend. Overleden bij mijn geboorte was ze. Ik miste haar enorm, ook al had ik haar nooit gekend. Ik miste haar het meest op het moment dat je echt een moeder nodig had. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik vond het geweldig bij Joe en ik was hem enorm dankbaar dat hij voor me wilde zorgen, sinds mijn beide ouders overleden waren, maar toch miste ze het vrouwelijke voorbeeld in haar leven. Zoals toen ze voor het eerst verliefd werd. Het moment dat voor het eerst ongesteld werd. En natuurlijk bij momenten die nog moeten gebeuren. Kort sloeg ze haar ogen even neer. Een poging om haar gedachten op een ander onderwerp te brengen. Zo probeerde ze zich eindelijk te focussen op de les.

Stefan.
Ik draaide me om, wanneer ik een van mijn dagboeken tegen mijn hoofd aan voelde en een bekende stem hoorde. Een kleine grijns verscheen er rond mijn lippen en ik sloeg mijn armen over elkaar heen. "Hello brother" zei ik hem. "En waar heb ik het genoegen mee, dat ik nu jou hier tegen kom. Eigenlijk wist ik het al. Maar ik wilde het uit zijn mond horen komen. Het zou een goed teken zijn wanneer hij zou zeggen dat hij hier terug zou zijn voor het meisje waar hij voor gezorgd had. Het zou me laten zien dat hij nog een sprankeltje gevoel had. Iets wat ik niet lang gezien had bij mijn broer. Ik probeerde al jaren hem weer een beetje menselijkheid te laten voelen, maar het lukte me nooit. Ik wist soms niet meer wat ik op dat soort momenten moest doen en liet het er dan weer even bij zitten, tot ik weer de hoop kreeg dat hij nog menselijk kon worden. Ik bekeek mijn broer eens goed. Hij zag er goed uit. Vrolijk op de een of andere manier. Ik liep naar het tafeltje waar hun bourbon bewaard stond. Ik schonk twee glazen in en gaf er uiteindelijk eentje aan mijn broer, terwijl ik hem met een vragende blik aan keek en wachtte op mijn antwoord.

Florels
Youtube ster

Florels schreef:
April.
Ik zak wat onderuit in mijn stoel terwijl de leraar was vertelt over de tweede wereldoorlog. Ondanks het feit dat dat onderwerp me nog wel boeit, kan ik mijn aandacht niet bij de les houden. Mijn gedachten dwalen af naar mijn vader, die een jaar geleden is overleden. Hij ging een avond naar het bos om een wandeling te maken, dat deed hij wel vaker. Maar keerde, in tegenstelling tot alle andere keren, niet terug. Mijn moeder vond het sowieso nooit fijn als mijn vader 's avonds naar het bos ging. Al helemaal niet in de winter, aangezien het dan al donker is en er van alles kan gebeuren. Volgens de politie was hij gestorven doordat een beest heb aanviel, maar om de een of andere reden leek mijn moeder het nooit te geloven. Waardoor ik er natuurlijk ook mijn twijfels bij had. Ik en mijn moeder mochten hem ook niet meer zien voordat hij begraven werd, wat ik ook erg vreemd vond. Toch zou ik niet weten waaraan hij anders zou zijn gestorven in dat bos. Misschien door een jager die eigenlijk op wilde dieren aan het jagen was of misschien had hij wel gewoon een hartaanval. Ik schrik op uit mijn gedachten als Jackson mij een por in mijn zij geeft. "Wat?" mompel ik dan tegen hem. Vervolgens volg ik zij blik naar de leraar die mij ongeduldig aan staat te kijken. Shit, hij heeft mij vast een of andere vraag gesteld. "Uhm sorry meneer?" zeg ik dan maar wat ongemakkelijk. "Let de volgende keer ook even op April" antwoord hij dan met een minachtende blik. Zodra hij omdraait rol ik even met mij ogen en zak ik weer onderuit in mijn stoel.

Damon.
Wanneer Stefan mij een glas bourbon geeft verschijnt er weer meteen een grijns op mijn gezicht. Dat had ik wel gemist aan Mystic Falls. De beste bourbon stond in ons huis, dus waar ik ook was. Ieder glas bourbon wat ik dronk was nooit zo goed als deze. Ik grinnik even als Stefan vraagt waarom ik hier ben. "Ik kom alleen even kijken of Abigail nog leeft. En wie weet, kan ik hier ook nog wat lol beleven. Volgens mij is deze stad de laatste tijd nogal rustig, als je begrijpt wat ik bedoel." Antwoord ik dan grijnzend. Ik weet zelf echt wel dat hij begrijpt wat ik bedoel. En ik weet ook dat Stefan het daar totaal niet mee eens is, ondanks dat het veel, maar dan ook véél lekkerder is, voed Stefan al jaren niet meer van mensen. Omdat hij bang is om dan weer door te slaan. Ik heb hem een tijd proberen over te halen om weer over te gaan op mensen, maar nu interesseert het me niet meer zo. Meer lekkers voor mij. Bovendien wil hij geen 'onschuldige' mensen aanvallen. Maar naar mijn mening heeft iedereen wel iets verkeerd gedaan in zijn leven. En meestal kies is toch van die mensen uit die eigenlijk 'niemand' zijn. Zij zullen toch niet gemist worden.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Ik keek naar de docent, wanneer hij begon te vertellen over de tweede wereld oorlog. Aandachtig luisterde ik naar wat hij de klas precies te vertellen had en begon netjes aantekeningen te maken. Ondanks ik het ook nog druk had met mijn leven buiten school, zoals het cheerleaden en mijn bijbaantje bij de Grill, wilde ik goede cijfers halen voor mijn toetsen. Het wilde dan niet altijd even goed lukken, maar mijn best deed ik wel. Ik deed het niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn ouders en voor Joe. Ik wilde het hem namelijk niet al te moeilijk maken. En ergens wilde ik hier mijn ouders ook trots mee maken. Ik kon me ze dan toch niet zo heel goed herinneren, maar dit was mijn manier om ze toch een soort van eer te bewijzen. Ik wist van verhalen van Joe hoe mijn ouders waren. Hij was de broer van mijn moeder. Ze zou een levendig persoon zijn geweest, wat hij terug zag in mij. Iets waar ik toch trots op was geweest. Mijn vader was naar de dood van mijn moeder compleet veranderd. Hij begon aan de drank. En de hoeveelheid die hij elke keer naar binnen wist te gooien, werd met de dag groter. Uiteindelijk werd de dood van mijn moeder te veel voor hem. Dat zorgde ervoor dat hij zich na een werkdag had opgehangen. Thuis. Waar uiteindelijk Joe hem vond. Hij paste namelijk weer een dag op mij en op het moment dat hij niet reageerde, wist Joe dat er iets loos was geweest. Het was moeilijk om niet te weten wie je ouders waren, maar uiteindelijk wist ze er mee te leven. Ik had Joe. En dat was voor mij meer dan genoeg. Een kleine glimlach verscheen er rond mijn lippen en focuste me uiteindelijk weer op de les.

Stefan.
Ik nam een slok van mijn bourbon die ik zojuist ingeschonken had en luisterde naar wat mijn broer te zeggen had. Ik fronste even. "En hoe wilde je precies gaan kijken hoe ze nog leeft. Ik dag niet dat jij überhaupt om mensen gaf"zei ik haar. Hoe ik in contact ging komen met April was niet zo moeilijk. Ik was 17 op het moment dat Katherine mij veranderde in een vampier. Waardoor ik nu weer makkelijk terug kon naar de middelbare school, zonder te veel op te vallen tussen de verschillende studenten. Ook al was ik nu al een paar honderd jaar oud. Ik zou een aantal lessen gaan volgen, die April ook volgt en op die manier zou ik weer in contact met elkaar komen. Op het moment dat hij begon over het lol en dat de stad nog al rustig was geweest de laatste tijd, schudde ik afkeurend mij hoofd. Ik wist heel goed wat hij hiermee bedoelde. Ik was hier nog steeds volledig op tegen. Deels omdat ik wist hoe ik werd op het moment dat ik begon aan het drinken van mensenbloed. Dan zou ik me niet meer kunnen beheersen. Ik zou niet meer kunnen stoppen en stond in die periodes van mijn leven dan ook bekend als de ripper. Naar die periode zou ik niet meer terug willen. Ik zou ze niet meer willen beleven. Daarom voedde ik me nu alleen maar van dierenbloed. En hield ik elke dag een dagboek bij. Om toch in contact te blijven met het echte leven. Om in contact te blijven met mijn menselijkheid. Voor hoever ik mezelf nog menselijk kon noemen. Ik schudde mijn hoofd. Ik hield hem daarentegen niet tegen. Ik wist dat het bij mijn broer niet ging werken. Mijn broer was heel goed in het doen wat hij zelf wilde. Dat had ik door de eeuwen heen wel geleerd.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld