schreef:
Luna Stephanie McCarter
'Blijf je niet bij mij slapen dan?' Ik kan hem niet zien maar ik hoor de teleurstelling in de stem van Xander, mijn vriend, door de telefoon. De boodschappen tassen beginnen te snijden in mijn arm. Ik pak alle tassen over in één hand terwijl ik naar mijn sleutel zoek. 'Nee, ik wil zeker weten dat Alexa thuis komt' Ik klem mijn mobiel tussen mijn wang en mijn schouder terwijl ik mijn zakken doorzoek om uiteindelijk in mijn kontzak mijn sleutel te vinden. 'Ik weet dat jullie close zijn maar kan je geen uitzondering maken?' Met een zwaai open ik de deur van mijn appartement en loop in een rechte lijn door naar de keuken om de tassen neer te kunnen leggen. 'Volgende keer oke?' Zeg ik met stem waarvan je weet dat discussiëren niet van toepassing is. 'Oke belooft. Tot vanavond babe' 'Tot vanavond' Ik pak rustig alle boodschappen uit de tassen en vul de keuken lades. Xander gaf vanavond een feest in zijn soort van studentenhuis met al zijn vrienden. Ik heb zijn vrienden nog nooit ontmoet dus ben best benieuwd. Ik vis de magnetron maaltijd uit de tas en stop hem in de oven. 'Hoelaat pakken we de taxi vanavond?' Stuur ik naar Alexa. Het heeft een reden dat Alexa en ik zo'n goede band hebben. Twee jaar geleden werden we allebei ontvoert. We hebben ongeveer een week vast gezeten en toen zijn we ontsnapt. We hebben ondergedoken in Australië. We zijn nu weer terug in Nederland omdat onze verblijfsvergunning verliep en daar komt bij dat ik graag weer verder wou met mijn studie. Ik studeer rechten aan de universiteit. Het eerste jaar nu en het is aardig veel werk. Zeker met mijn baantje in het plaatselijke restaurant ernaast. Mijn blik gaat naar de klok op de magnetron. Nog twintig minuten om even lekker te douchen, stel ik vast.
Luna Stephanie McCarter
'Blijf je niet bij mij slapen dan?' Ik kan hem niet zien maar ik hoor de teleurstelling in de stem van Xander, mijn vriend, door de telefoon. De boodschappen tassen beginnen te snijden in mijn arm. Ik pak alle tassen over in één hand terwijl ik naar mijn sleutel zoek. 'Nee, ik wil zeker weten dat Alexa thuis komt' Ik klem mijn mobiel tussen mijn wang en mijn schouder terwijl ik mijn zakken doorzoek om uiteindelijk in mijn kontzak mijn sleutel te vinden. 'Ik weet dat jullie close zijn maar kan je geen uitzondering maken?' Met een zwaai open ik de deur van mijn appartement en loop in een rechte lijn door naar de keuken om de tassen neer te kunnen leggen. 'Volgende keer oke?' Zeg ik met stem waarvan je weet dat discussiëren niet van toepassing is. 'Oke belooft. Tot vanavond babe' 'Tot vanavond' Ik pak rustig alle boodschappen uit de tassen en vul de keuken lades. Xander gaf vanavond een feest in zijn soort van studentenhuis met al zijn vrienden. Ik heb zijn vrienden nog nooit ontmoet dus ben best benieuwd. Ik vis de magnetron maaltijd uit de tas en stop hem in de oven. 'Hoelaat pakken we de taxi vanavond?' Stuur ik naar Alexa. Het heeft een reden dat Alexa en ik zo'n goede band hebben. Twee jaar geleden werden we allebei ontvoert. We hebben ongeveer een week vast gezeten en toen zijn we ontsnapt. We hebben ondergedoken in Australië. We zijn nu weer terug in Nederland omdat onze verblijfsvergunning verliep en daar komt bij dat ik graag weer verder wou met mijn studie. Ik studeer rechten aan de universiteit. Het eerste jaar nu en het is aardig veel werk. Zeker met mijn baantje in het plaatselijke restaurant ernaast. Mijn blik gaat naar de klok op de magnetron. Nog twintig minuten om even lekker te douchen, stel ik vast.
