Flumine schreef:
''Fuck, fuck.'' mompelde Logan. Met een zwetend voorhoofd keek hij vlug om zich heen en stopte de laatste bankbiljetten zo snel mogelijk in zijn jas zak. Hij had het verkloot, heel erg zelfs. Nog nooit had hij mee gemaakt dat hij het zo erg had verprutst. Door wat wist hij niet precies, misschien toch wel maar een idee kwam momenteel niet in zijn hoofd op. Hij had tenslotte geen tijd om te bedenken waarom hij het dit keer verprutst had. Terwijl Logan het zweet van zijn voorhoofd weg probeerde te vegen, keek hij het kleine winkeltje rond. Hij bekeek snel de rekken die vol waren met wat kledij en allerlei dergelijke spulletjes. Wanneer hij zijn ogen plaatste op de grond zag hij drie klanten en een medewerker bang en getraumatiseerd op de grond zitten. Ze hadden hun handen voor hun ogen en een luide gesnik klonk in Logan zijn oren. De vier volwassenen waren namelijk erg geschrokken en Logan wist waarom. Hij keek slikkend naar de man die tussen hen lag: hij bewoog niet en lag gespreid over de grond. Volgens Logan kon je het beter geen man noemen, maar een lijk. Hij keek naar de buik van de levenloze man en zag dat zijn hele buik bedekt was met bloed. Het was een makkelijke vraag als je zou stellen wie dat veroorzaakt had: Logan, natuurlijk. Of hij er trots op was, was een ander soort vraag. Logan keek gefrustreerd naar zijn hand, hij hield een geweer vast. Wat onhandig en trillend probeerde hij het geweer terug in zijn zak te stoppen en besloot daar na om het op rennen te zetten. ''Blijf godverdomme hier zitten en haal het niet in je hoofd om de politie te bellen.'' schreeuwde hij tegen de vier mensen terwijl hij het winkeltje zo snel mogelijk uit liep. Vlug keek hij even om en hij zag een aantal mensen geschrokken op staan, niet wetend wat ze moeten doen. Logan begon met vloeken wanneer hij een alarm hoorde afgaan. Het kwam uit het winkeltje. ''Ik had gezegd dat ze moesten blijven zitten, godverdomme.'' siste hij uit frustratie tegen zich zelf. Logan wilde graag terug keren om een paar mensen er van langs te geven, maar daar voor had hij geen tijd. Waarom deed hij dit toch ook? Was dit zo nodig? Eigenlijk wel. Logan had geen keus. Hij had het geld nodig. Hij had het liever niet op zo'n manier gedaan maar wat moest hij anders doen? Op straat bedelen om wat kleingeld? Nee, dat was het laatste dat hij wilde doen. Nog steeds vloekend, pakte Logan zijn mobiel uit zijn zak en probeerde zo snel mogelijk het nummer van zijn vriend in te tikken. Misschien kon hij iets doen voor hem. Hij wist tenslotte dat hij het in zijn eentje op dit moment niet zou redden. Als hij het niet verprutst had, wel. Rennend hield hij het mobieltje voor zijn oor en al snel pakte zijn vriend op. ''Logan, what's up?'' hoorde hij een lacherige stem zeggen. ''John, je moet iets voor me doen.'' zei hij wat haastig. ''Ik heb geen tijd om het je uit te leggen.'' ging hij snel verder. ''Wat je voor nu moet weten is dat de fucking politie achter me aan zit en jij moet me helpen om van hen af te komen.'' eindigde Logan op een harde toon. ''Good.'' mompelde als hij te horen kreeg dat zijn vriend er mee akkoord ging. Logan stopte daarna snel zijn mobiel weg. Wat hij voor nu moest doen is een goede verstop plek vinden. Hij zou dan John een bericht sturen met waar hij zat en dan kon hij hem ophalen. Problem solved. Logan keek opnieuw om zich heen en nam een paar afslagen, terwijl hij dit deed zocht hij nauwkeurig naar een verstop plek waar hij van dacht dat de politie hem niet zou vinden. Het enige wat Logan voelde was hoop en paniek. Iets wat hij vrijwel nooit voelde. Hij was woedend: niet op diegene die alarm sloeg maar op zich zelf. Hoe stom kon hij zijn om zo'n simpele taak te verprutsen? Logan zuchtte. Hij wilde er momenteel niet aan denken. Hij wilde zich zelf bezig houden om een goede verstop plek te vinden. Logan wist niet of het hem zou lukken, hij hoopte er wel op.
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
16
